tag:blogger.com,1999:blog-45012688276359515462024-03-13T20:32:41.306+02:00Μικρόκοσμος...Σκέψεις, καθημερινότητα, περισσότερες σκέψεις... και καμιά φορά και λίγη γκρίνια!(αν και τα τελευταία χρόνια η καθημερινότητα έχει φύγει από το παράθυρο...)Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.comBlogger233125tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-29712186694897508652024-03-08T20:03:00.007+02:002024-03-08T20:03:46.518+02:0010.000 Χρόνια αδικίας δεν ξεπλένονται<p>Δέκα χιλιάδες χρόνια κατά κάποιες έρευνες λένε ότι κρατάει η πατριαρχία. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι είναι αποτέλεσμα της στροφής του Homo Sapiens προς την αγροτική παραγωγή. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYzQOThm1n2mV3WPmkIWff3fBUKjRYwBcrzjsSgZ4Qd4rUhkuMSShH2pGoPL9Q15zs7QC-QcSR2AOdB_jXRbvLGGy16sHgpQbJlRpML0FRUAApzD7LRh6QKyl1oGsDOhChLgadiw3uNK4pny-xWHGKQwHHYsgSaTJRTYihwsrdQpict75wYDANWQuEv3I/s1200/4800.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYzQOThm1n2mV3WPmkIWff3fBUKjRYwBcrzjsSgZ4Qd4rUhkuMSShH2pGoPL9Q15zs7QC-QcSR2AOdB_jXRbvLGGy16sHgpQbJlRpML0FRUAApzD7LRh6QKyl1oGsDOhChLgadiw3uNK4pny-xWHGKQwHHYsgSaTJRTYihwsrdQpict75wYDANWQuEv3I/s320/4800.webp" width="320" /></a></div> <p></p><p>Είναι αστείο που μας λένε Homo Sapiens γιατί κάθε άλλο παρά σοφοί είμαστε (sapiens σημαίνει σοφός στα λατινικά)</p><p>Δέκα χιλιάδες χρόνια το μισό ανθρώπινο είδος υπόκειται σε καταπίεση και βία από το άλλο μισό. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBScgPH9E7vYC8rhnlaWOB2E49hOvzcfU0PMVEg9bgYXrmr8-It4zRiqWa2K9WNTwdBXQiCu1cKiZ6TghJW4H8oit8wb8nOJjrR5Zg3fr8Fw0IpK4yqmAH-z8oIO0b-S7Ss9oLpvC_zkh9WtGchXk5gEbzjEs2mKj5MlnmKZ9dJ_kJkj9KOGKMBgWie3g/s500/cornel-west-quotes-11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="500" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBScgPH9E7vYC8rhnlaWOB2E49hOvzcfU0PMVEg9bgYXrmr8-It4zRiqWa2K9WNTwdBXQiCu1cKiZ6TghJW4H8oit8wb8nOJjrR5Zg3fr8Fw0IpK4yqmAH-z8oIO0b-S7Ss9oLpvC_zkh9WtGchXk5gEbzjEs2mKj5MlnmKZ9dJ_kJkj9KOGKMBgWie3g/s320/cornel-west-quotes-11.jpg" width="320" /></a></div><br /> <p></p><p>(θα χώσω μια μικρή σκέψη εδώ, bear with, δεν είναι μόνο το μισό, διότι η Πατριαρχία, η αλλιώς ουσιαστικά η επιβολή του ισχυρότερου, δεν κακοποιεί μόνο τις γυναίκες αλλά και τους ομοφυλόφιλους, τους πιο ευαίσθητους ανθρώπους αλλά κι ένα τεράστιο ποσοστό ανδρών οι οποίοι χωρίς να μπορούν να καταλάβουν το γιατί, αυτοκτονούν σε δραματικούς, συγκριτικά με τις γυναίκες, ρυθμούς.) </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNiz_XAWcYNytdPO8W-wowNwuee6I-dNTWr3rI6S-HtDNyw7rRSxwNK1JgzON75PS687F41AzmN-b_i5FtqUTnrUCRN2xIEu-JdQD9zH4cTbqOe6YHyU8mojjor52hYmTgDLM4AWFWnLgOh51zI6Cj8wj7CTZHkgutG8N_ZNj7PjgOVz2Ng05x3ftklpA/s1200/5333.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNiz_XAWcYNytdPO8W-wowNwuee6I-dNTWr3rI6S-HtDNyw7rRSxwNK1JgzON75PS687F41AzmN-b_i5FtqUTnrUCRN2xIEu-JdQD9zH4cTbqOe6YHyU8mojjor52hYmTgDLM4AWFWnLgOh51zI6Cj8wj7CTZHkgutG8N_ZNj7PjgOVz2Ng05x3ftklpA/s320/5333.webp" width="320" /></a></div><p></p><p> Όμως ας μη χάνουμε το νήμα, τα μεγάλα θύματα της Πατριαρχίας είναι οι γυναίκες. </p><p>Οι υπέρμαχοι της χρησιμοποιούν διάφορα επιχειρήματα για να μας πείσουν ότι είναι μέχρι και θέμα "φύσις" </p><p> Βασικά, πούτσες. Δεν ισχύει. </p><p>Με λίγα λόγια τι θέλουν να μας πουν? Πως η ζωή είναι μια ζούγκλα κι εμείς άλλο ένα ζώο μέσα σε αυτήν που υπερισχύει? Πούτσες επίσης. </p><p>Διότι τα ζώα είναι λιγότερο θηρία από μας. </p><p>Το χειρότερο σαρκοβόρο δεν μας φτάνει στην θηριωδία. Σκεφτείτε τη λέξη. Δεν χρησιμοποιείται ποτέ για να εκφράσει κάτι που έκανε ένα ζώο. Μόνο οι άνθρωποι κάνουν θηριωδίες. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh08Dpy6ZaSE91Q0sENy_cXtnp0206IA37gTE_PVNekC7z5uHjQkbSOSOX3-gR6SZh2MKDGRRrKVjggo8HvFvC4i4WruurooLRjWBbAWs7IeRGqk5x3eBkjliDCR3fQySpAnwXyR6WdK_tQAPJn1kXPPnr1qDfe7QQr30jbZmfnBpAQILAUdapum-9BlPI/s976/_93822390_awindowdisplayofshoesbbc.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="549" data-original-width="976" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh08Dpy6ZaSE91Q0sENy_cXtnp0206IA37gTE_PVNekC7z5uHjQkbSOSOX3-gR6SZh2MKDGRRrKVjggo8HvFvC4i4WruurooLRjWBbAWs7IeRGqk5x3eBkjliDCR3fQySpAnwXyR6WdK_tQAPJn1kXPPnr1qDfe7QQr30jbZmfnBpAQILAUdapum-9BlPI/s320/_93822390_awindowdisplayofshoesbbc.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p>Ξαναγυρίζω στο θέμα μου. </p><p>Δεν ξεπλένονται λοιπόν τα 10.000 χρόνια Πατριαρχίας με καμιά ισότητα. Όχι. Καλό θα ήταν να πάρουμε χαμπάρι ότι χρωστάμε. Χρωστάμε 10.000 χρόνια αδικίας στις γυναίκες και τους καταπιεσμένους του κόσμου. </p><p>Οφείλουμε όλοι να ενημερωθούμε, να ενημερώσουμε και να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να αλλάξει αυτό. Να μεγαλώσουμε καλύτερα παιδια. Να ειμαστε καλύτερα παραδείγματα. Να μην κρατάμε το στόμα ας κλειστό . Να μιλάμε. Να καταδεικνύουμε το άδικο. <br /></p><p>Δεν με ενδιαφέρει αν κρατάει 10.000 χρόνια. Αυτό δεν δικαιολογεί καμιά αδικία</p><p>Σήμερα , ημέρα της Γυναίκας, μια γιορτή που δεν ξεκίνησε από τίποτε εργάτριες στην Αμερική αλλά αντίθετα καθιερώθηκε από τους Κομμουνιστές στην Ρωσία και αποτέλεσε στην αρχή της και μέρος της επανάστασης των Μπολσεβίκων εγώ θέλω να ευχαριστήσω όλες τις γυναίκες που αγάπησα και με αγάπησαν, τη μάνα, την αδερφή μου, τις συντρόφους μου, τις φίλες αλλά κι όλες αυτές που δεν γνώρισα και δε θα γνωρίσω ποτέ, που καταπιέστηκαν, ου στερήθηκαν τον σεβασμό και την αγάπη, η χειρότερα ακόμη την ίδια τους τη ζωή, για μια τόσο σάπια ιδέα, τόσο χαζή, ότι μπορεί τάχα μου ένας άντρας να αξίζει περισσότερο από μια γυναίκα...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT0CZ81GnV1nTb7qoIvuOkAV0zG36EVqwEhtFrGkkzwsJ6BXM8K78b4WJz9KQ_ol9l-mIYQlztVZKnc2AirC5pw5Z7W8FmuAZlILKIu8heHxdPBORpoEthlmDsIKPqFhGHh8_FNjBzU1eucbnvU5ZaOezHHBU8FWcjnUlCv2Z2N5w0Ixw8DWu7BvR6Aio/s1080/Purple-Organic-Women-Empowerment-Quote-Instagram-Post.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT0CZ81GnV1nTb7qoIvuOkAV0zG36EVqwEhtFrGkkzwsJ6BXM8K78b4WJz9KQ_ol9l-mIYQlztVZKnc2AirC5pw5Z7W8FmuAZlILKIu8heHxdPBORpoEthlmDsIKPqFhGHh8_FNjBzU1eucbnvU5ZaOezHHBU8FWcjnUlCv2Z2N5w0Ixw8DWu7BvR6Aio/s320/Purple-Organic-Women-Empowerment-Quote-Instagram-Post.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p>Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-59205904993623410052024-02-26T00:59:00.009+02:002024-02-26T09:46:10.432+02:00Ηθοποιός σημαίνει φως (και ποίηση ήθους και αστερόσκονη)<p> Είναι ίσως το πρώτο που πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό, όταν λες η ακούς τη λέξη ηθοποιός. Ειδικά φωναχτά "ΗΘΟΠΟΙΟΣ...σημαίνει φως..." από το τραγούδι που λέει ο Δημήτρης Χορν, σε στίχους και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Είναι μέρος της κουλτούρας μας, του πολιτισμού, της ανατροφής μας. Όσοι μεγαλώσαμε με ελληνικές ταινίες θα το ακούσαμε κάποια στιγμή. </p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2rsV5JLL4wpbk3Y7QnnUQT8gHt8JZIxAHkSayycM6KwNrNNsUViQ-7Upm7riwOCgGWOU7hab-r0MIi_OMbbkCKoTZdKDkQTAU6P1MH-b8TgP9pFQBRA_AkeyOR_1r8vxTsN-jazcbbd-kvmedq6rSQba99i5qlFEeQaCycLIX3vOlVE2_pV7DRLq4xDc/s4000/IMG_20240220_140212.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2rsV5JLL4wpbk3Y7QnnUQT8gHt8JZIxAHkSayycM6KwNrNNsUViQ-7Upm7riwOCgGWOU7hab-r0MIi_OMbbkCKoTZdKDkQTAU6P1MH-b8TgP9pFQBRA_AkeyOR_1r8vxTsN-jazcbbd-kvmedq6rSQba99i5qlFEeQaCycLIX3vOlVE2_pV7DRLq4xDc/s320/IMG_20240220_140212.jpg" width="240" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">The stage is set...<br /></td></tr></tbody></table><br /> Ηθοποιός όμως σημαίνει πολλά πράγματα. Και στο σημερινό κόσμο που καταναλώνει και νομισματοποιεί τα πάντα, από τα αντικείμενα, ως τους ανθρώπους, ηθοποιός μπορεί να σημαίνει και "ντίβα" η 'σελεμπριτυ" και σίγουρα κάποιον που είναι πιθανό να πληρώνεται πολύ αδρά για αυτό που κάνει. Κάποιον η κάποιαν που ανήκει σε μια ελίτ πχ... Την ίδια στιγμή πόσοι και πόσοι γονείς τρέμουν τη στιγμή που το παιδί τους θα πει "θέλω να γίνω ηθοποιός" και αμέσως στο μυαλό τους έχουν εικόνες των χιλιάδων παιδιών που έχουν αυτό το όνειρο, που έχει καταντήσει κλασσικό, σαν να λέμε θέλω να γίνω αστροναύτης η ποδοσφαιριστής η τραγουδιστής. Γιατί δυστυχώς για κάθε έναν η μια που φτάνει στην επιτυχία, χιλιάδες ταλέντα χάνονται, αλέθονται στο μύλο της ζωής.<p></p><p>Ηθοποιός όμως σημαίνει και αυτό που λέει η ίδια η ετυμολογία της λέξης και θα έλεγα ότι είναι και η έννοια στην οποία, πια, δίνεται η λιγότερη σημασία. </p><p>Ηθο-ποιός. Ήθος + ποιώ. </p><p>Φτιάχνω, δημιουργώ ήθος. Με το ήθος να σημαίνει χαρακτήρα. </p><p>Ο ηθοποιός πλάθει χαρακτήρες. Όχι όμως τους χαρακτήρες που παίζει. </p><p>Αλλά τους χαρακτήρες αυτών που τον βλέπουν, τον ακούν, τον παρακολουθούν.</p><p>Και θα το κάνει άσχετα με ποιο ρόλο παίζει, αν το κάνει σωστά. Είτε είναι ο κακός, η ο καλός, η κωμική η η τραγική φιγούρα, η πρωταγωνίστρια η η ανταγωνίστρια είτε απλά κάποιος τρίτος η τέταρτος χαρακτήρας.</p><p>Έχω την τύχη να ζω με μια ηθοποιό. </p><p></p><p>Μπορεί να μην είναι ηθοποιός από τα γεννοφάσκια της, η να έχει κάνει αμέτρητες παραστάσεις, αλλά αντιμετωπίζει το έργο της, την τέχνη της με μια σοβαρότητα αξιοζήλευτη. </p><p>Γεμίζει κι αδειάζει με κάθε παράσταση, ανήσυχη κι αγχωμένη πριν ίσως την πρώτη, και μετά τη βλέπω πάνω στη σκηνή, όπως έγραψα και κάπου πέρσι, μια γνωστή μου άγνωστη. Μια Μήδεια, μια Α...<br /></p><p>Πέρσι πήγαινα ως θεατής και την παρακολουθούσα κάθε φορά, σε συνεχόμενες μια, δύο, τρεις, έξι παραστάσεις, κι αναρωτιόμουν στα 15 με 16 λεπτά που διαρκούσε η σκηνή της, ποια είναι και αν την ξέρω.</p><p>Ποιούσε ήθος. </p><p>Εγώ συνήθως έκλαιγα.</p><p>Τώρα το κορίτσι μου παίζει στο Πλυντήριο του Θανάση Τριαρίδη. </p><p> </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEir97c-o2_wMq8eY3DPeaZENXmfTXgeQh8eYaYzYBfYTH2t7UKZvojOLJbEHcet2SUU0pL0HREYN46PgsMaPLlDloi3s2Ppoz6R5UvIvHZfniHCExCuo1hwQNGR8TE5ru6xQFGQoACcNxxwFYHcEIXEARiyX6bO4kubplvhBwM4Dt2pgG1uS9sdEr3HG-M/s2048/428490614_10232613974558684_4850886228353057742_n.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEir97c-o2_wMq8eY3DPeaZENXmfTXgeQh8eYaYzYBfYTH2t7UKZvojOLJbEHcet2SUU0pL0HREYN46PgsMaPLlDloi3s2Ppoz6R5UvIvHZfniHCExCuo1hwQNGR8TE5ru6xQFGQoACcNxxwFYHcEIXEARiyX6bO4kubplvhBwM4Dt2pgG1uS9sdEr3HG-M/s320/428490614_10232613974558684_4850886228353057742_n.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σκηνή από το Πλυντήριο<br /></td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz1EC9nXYnzaMvIrd3GhmyIpjKWQTlDgNGJFJjslPZB5Zheuy9T-dsCD8l5aHdpJj_F8SGD94THS90FKHMJ4N7IxpzmCQc9AUsEko9Dg6xqiscCtMfMQXBd6ffWUnHRwDjvBzRTP94lB6asvDkxJpIt1DiZv2A_AakPNf-e6jIQ9FTOxQ9-c-UXR6P_9k/s2048/425373571_10232613955838216_2014043519421904974_n.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz1EC9nXYnzaMvIrd3GhmyIpjKWQTlDgNGJFJjslPZB5Zheuy9T-dsCD8l5aHdpJj_F8SGD94THS90FKHMJ4N7IxpzmCQc9AUsEko9Dg6xqiscCtMfMQXBd6ffWUnHRwDjvBzRTP94lB6asvDkxJpIt1DiZv2A_AakPNf-e6jIQ9FTOxQ9-c-UXR6P_9k/s320/425373571_10232613955838216_2014043519421904974_n.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η Σοφία Λινοσπόρη στο ρόλο της Α<br /></td></tr></tbody></table><br /><p></p><p>Φαντάζομαι δεν θα θεωρείται ακριβώς σωστό να γράψω κάτι σαν κριτική του έργου, ειδικά από τη στιγμή που εμπλέκομαι όχι μόνο σχετιζόμενος με τη μια εκ των δυο πρωταγωνιστριών αλλά έχοντας συμμετάσχει και στις κατασκευές σκηνικών, δημιουργία ηχητικών και βίντεο και διαφόρων γραφικών όπως της αφίσας κλπ. Είμαι εμπλεκόμενος αλλα όχι διαπλεκόμενος, συμμετάσχω... και συμπάσχω...</p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUdnwpYipYMSEmiox2G778IA34RTeiNzhW0dXtDxuxQSUfRYtwiF-XXzmmrt25lXIFPEM74Iyc79VX4iWzTGWClrEnnSNFezpyXDt3mgctaoCKVwyIAzHDhLl8jehmj4zqyb68KssTqdGugDXWngIE1jqieBWtmbi0HIhODksmJQV1bvH1cjvZQRRTHhk/s2048/425308599_10232613965638461_6494525133219959925_n.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUdnwpYipYMSEmiox2G778IA34RTeiNzhW0dXtDxuxQSUfRYtwiF-XXzmmrt25lXIFPEM74Iyc79VX4iWzTGWClrEnnSNFezpyXDt3mgctaoCKVwyIAzHDhLl8jehmj4zqyb68KssTqdGugDXWngIE1jqieBWtmbi0HIhODksmJQV1bvH1cjvZQRRTHhk/s320/425308599_10232613965638461_6494525133219959925_n.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το φερέφωνο του Κράτους<br /></td></tr></tbody></table><br /> Άααα ξέχασα είμαι και στα εισιτήρια και στις κρατήσεις, δίνω το πρόσταγμα να ξεκινήσει η παράσταση και έχω βαφτίσει τον εαυτό μου Stage Manager. Όλοι manager είμαστε σε αυτή την παράσταση, ο καθένας στο κομμάτι του. <p></p><p>Οι manager της ποίησης ήθους βέβαια είναι οι δυο μας πρωταγωνίστριες, η Σοφία Λινοσπόρη και η Κωνσταντίνα Μαυροπούλου.</p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijyUGnOzVj8j6rrswscoRixxDyz5MvTdTuoWywW76uLYiB2NI9doKbDN7mJpwV8lMxpE3IUfN7kAMiXPpEKxxh67tCXeEfaxmOrx3s_CstIyo03KOYBXhZqOamNfG9YOVYWXJwl2Av69dpOcH5tKlckNOGb5P_Pms82RVPeaK55I-Vqvh3Hj-oBTOwo7c/s2048/408919130_10232613946477982_8386613528943855072_n.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijyUGnOzVj8j6rrswscoRixxDyz5MvTdTuoWywW76uLYiB2NI9doKbDN7mJpwV8lMxpE3IUfN7kAMiXPpEKxxh67tCXeEfaxmOrx3s_CstIyo03KOYBXhZqOamNfG9YOVYWXJwl2Av69dpOcH5tKlckNOGb5P_Pms82RVPeaK55I-Vqvh3Hj-oBTOwo7c/s320/408919130_10232613946477982_8386613528943855072_n.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWJv7gv2cbkApKasXyqaYZvwCO7MkAbkNMhRDc7GCuhrM2QtVQH7MmtmYeXiSN83jY1Grg1eyXbM_Cs9oflL5YpuecR0b4N-g1Ch-rSf3Q9NAJoUHWg2E7T9fXA0hNncRlrpLG9u9y82uaJdug19ufXYD9yV9bOkzXU2HIgpTSvgMWEiBkT1UxbPri31M/s2048/424982983_10232613947558009_1590463640400609191_n.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWJv7gv2cbkApKasXyqaYZvwCO7MkAbkNMhRDc7GCuhrM2QtVQH7MmtmYeXiSN83jY1Grg1eyXbM_Cs9oflL5YpuecR0b4N-g1Ch-rSf3Q9NAJoUHWg2E7T9fXA0hNncRlrpLG9u9y82uaJdug19ufXYD9yV9bOkzXU2HIgpTSvgMWEiBkT1UxbPri31M/s320/424982983_10232613947558009_1590463640400609191_n.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σωστό είναι να συμφωνείς με?<br /></td></tr></tbody></table><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPEXfOK8w7TOq4u9sEZ1VVNp9LmO_XFTCbbC4bqAruuqVsR-_aWLHOaVNrsn3Qxqev0DUVw2LI-AhGxBQIm5HGRHQ0CvVmXKXK2OkCtJNrYV3W15_dsgJ2Cb-DsvKxifyidu6_NaqeP_4VC2gw_jvUBXOT7uXvt_3kg4kGFQuXKS8QMRV1j0kes6J5Cvk/s2048/425279965_10232613979198800_8182859341922181699_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPEXfOK8w7TOq4u9sEZ1VVNp9LmO_XFTCbbC4bqAruuqVsR-_aWLHOaVNrsn3Qxqev0DUVw2LI-AhGxBQIm5HGRHQ0CvVmXKXK2OkCtJNrYV3W15_dsgJ2Cb-DsvKxifyidu6_NaqeP_4VC2gw_jvUBXOT7uXvt_3kg4kGFQuXKS8QMRV1j0kes6J5Cvk/s320/425279965_10232613979198800_8182859341922181699_n.jpg" width="320" /></a></div><br /> <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1r5TrBAY6-wAA5utjmpsf1DnQwvQ5JjLNu8Vph7bOOtrLeruzCPGdZWARHygATWfJN6YTVBvScIdFI5kbWg47lrsnAOqnp7e1G5dkYCgduv4THuANv_z5gBW_nUFRRzxsAqPi-ZBAtlB7mt_j4WZWth-ZAQ_nz6AhmsfYYrVitJXHlkJ_3jGqN996RHw/s3000/IMG_20240223_214357.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1r5TrBAY6-wAA5utjmpsf1DnQwvQ5JjLNu8Vph7bOOtrLeruzCPGdZWARHygATWfJN6YTVBvScIdFI5kbWg47lrsnAOqnp7e1G5dkYCgduv4THuANv_z5gBW_nUFRRzxsAqPi-ZBAtlB7mt_j4WZWth-ZAQ_nz6AhmsfYYrVitJXHlkJ_3jGqN996RHw/s320/IMG_20240223_214357.jpg" width="320" /></a></div><br /><p>Έχω τη χαρά, την τεράστια χαρά να είμαι μέρος όλου αυτού. Μια χαρά που εξαργυρώνεται κάθε βράδυ με τα χαμόγελα, τα ευχαριστώ, τα επιφωνήματα θαυμασμού και σοκ, τα γέλια, ακόμη και σε κάποιες περιπτώσεις τα βλέμματα μόνο, τα σιωπηλά βλέμματα των θεατών που φεύγουν από την παράσταση.</p><p>Χαίρομαι κιόλας που τους βλέπω να μη φεύγουν βιαστικά αλλά με μια διάθεση να μείνουν λίγο ακόμα, να πουν κάτι ακόμα, να ευχαριστήσουν τις πρωταγωνίστριες και τους συντελεστές, κι ίσως να νιώσουν λίγο από αυτό που νιώθουμε όλοι όσοι συμμετέχουμε σε αυτά τα μαγικά πράγματα, κάτι σαν αστερόσκονη που πετάνε οι νεράιδες πάνω σου και νιώθεις ίσως σαν να πετάς λίγο, σαν για λίγο να μην είναι τα πόδια σου στη γη, αλλά ίσως λίγο πιο πάνω, στον αέρα, δυο τρεις πόντους πιο ψηλά η και παραπάνω αν το έχεις.</p><p>Σήμερα δεν άντεξα και είπα σε κάποιους φίλους οι οποίοι μόλις είχαν βγει από την αίθουσα του Studio, πως νιώθω περήφανος για αυτή την παράσταση. Νιώθω περήφανος για όλα, γιατί νιώθω πως δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Θα μπορούσε να είναι ίσως διαφορετική αλλά όχι καλύτερη. Κι είναι μια παραγωγή επιπέδου.<br /></p><p>Κι οι φίλοι που με ξέρουν, και ξέρουν ότι δεν είμαι των μεγάλων λόγων, συμφώνησαν και μου είπαν πως είχα κάθε δικαίωμα να είμαι περήφανος. </p><p>Το πιο όμορφο όμως ίσως σχόλιο που άκουσα για την παράσταση ήταν το εξής:</p><p></p><p>- Το νησί αναβαθμίστηκε. Μπράβο.<br /></p><p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCddVGE67KDy7jAGFtYT_aJu6rbHv2L1MFnPEGHtNQ4k2O2ApeMHKWfuohKfiBNKrTaGKCDDkHcy-6oyLLpDndkUbFjW-PI2LfbN7xUqWgw6pMkeq4a6bUs8JfuC3CYCAt8RBC6NzXTumOCfq2qVBJpJ_xxxmi_2FyqGV-Mt_QG994x-ju4AXkxt7XUgI/s4959/final%20poster%20%CF%80%CE%BB%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BF%20with%20EXTRA%20SHOWS.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4959" data-original-width="3507" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCddVGE67KDy7jAGFtYT_aJu6rbHv2L1MFnPEGHtNQ4k2O2ApeMHKWfuohKfiBNKrTaGKCDDkHcy-6oyLLpDndkUbFjW-PI2LfbN7xUqWgw6pMkeq4a6bUs8JfuC3CYCAt8RBC6NzXTumOCfq2qVBJpJ_xxxmi_2FyqGV-Mt_QG994x-ju4AXkxt7XUgI/s320/final%20poster%20%CF%80%CE%BB%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BF%20with%20EXTRA%20SHOWS.jpg" width="226" /></a></div><br /><p></p><p></p><p>Το Πλυντήριο του Θανάση Τριαρίδη ανεβαίνει λοιπόν για δύο ακόμα παραστάσεις στο Studio του ΔΗΠΕΘΕ Στο Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας στις 26 και 27 Φεβρουαρίου. Μετά από τρεις μέρες συνεχόμενα sold out που αναγκαζόμουν να διώχνω κόσμο κάθε μέρα, μας δόθηκαν δυο μέρες ακόμα, οπότε όσοι δεν τα καταφέρατε ιδού η ευκαιρία σας</p><p></p><p>Οι ηθοποιοί μας σας περιμένουν για να σας πλάσουν τον χαρακτήρα. </p><p>Και το κάνουν πάρα πολύ καλά. </p><p>Το ίδιο καλά κάνει την δουλειά του να φωτίσει τους ηθοποιούς μας και τη σκηνή ο Maitre de la Lumiere Τώνης Χοντρογιάννης και τη δουλειά του να ενδύσει μουσικά την όλη προσπάθεια ο ταλαντούχος και γλυκύτατος κύριος Μάνθος Δαμίγος. </p><p>Εμένα θα με βρείτε στα εισιτήρια και στην είσοδο/έξοδο όπου θα δέχομαι συγχαρητήρια εκ μέρους όλων, και να πασαλείβομαι κι εγώ με λίγη από την προαναφερόμενη αστερόσκονη. Και αν προσέξετε λίγο θα με ακούσετε και θα με δείτε σε κάτι παραινέσεις και διαφημίσεις... </p><p>Ενα μεγάλο ευχαριστώ και στον φωτογράφο φίλο μας Γιώργο Τερζή, του οποίου είναι οι περισσότερες φωτό στο ποστ. </p><p>Κι ένα μεγάλο, μεγάλο, το μεγαλύτερο ευχαριστώ, στον Θανάση Τριαρίδη για το κείμενο του. Γιατί χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε τίποτα. Στον Θανάση Τριαρίδη που δεν κατάφερε να έρθει ακόμη να μας δει, αλλά όμως η παρουσία του είναι εκεί, την νιώθουμε.<br /></p><p><br /></p>Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-66315372964962995812024-01-27T12:44:00.005+02:002024-01-27T12:55:45.826+02:00Θα σε δαγκώσω!<p><span> </span>Όταν ήμουν στο γυμνάσιο υπήρχε ένα αγόρι που το πείραζαν όλοι. Δε ξέρω η μάλλον δε θυμάμαι πως τον έλεγαν. Έχω όμως ακόμη μέσα στο μυαλό μου την ξεκάθαρη, ηχητική, ανάμνηση της φωνής του. Όταν τον πείραζαν, η συνηθισμένη αντίδραση του ήταν να πει "Άσε με, θα σε δαγκώσω!!"<br />Ο "Θα σε δαγκώσω" λοιπόν έτσι τον έχω στο μυαλό μου εντυπωμένο, το έλεγε αυτό με τον ίδιο τρόπο που μιλούσε γενικότερα. Σαν κορίτσι. Θα μπορούσε να πει κανείς μάλιστα σχεδόν σαν καρικατούρα ενός κοριτσιού, τόσο έντονα "κοριτσίστικα", ώστε να ακούγεται πιο κορίτσι από πολλά "πραγματικά" κορίτσια. Αναρωτιέμαι που να βρίσκεται και τι να τράβηξε στη ζωή του αυτό το παιδί. Στο σχολείο πάντως δεν πέρναγε καλά.. </p><p><span> </span>Εγώ πάλι, μικρός είχα μακριά μαλλάκια και ένα κάπως αγγελικό, όπως βλέπω πια στις φώτο προσωπάκι, με αποτέλεσμα να με λένε και μένα κοριτσάκι καμία φορά διάφοροι γκαβοί, όπως ο περιπτεράς στη γωνία στο Σαρόκο που βρισκόταν το φωτογραφείο του Κρεμόνα. </p><p> </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh52e3vlUmDsJC9s4YQXQYzJkL3J3bI2rA8OOnMaeuzxdQW-zcBXLoWvvAPjHLMeS5kaq6M7DPXELnMBNKHlT6l4dkVVO3Q8qAlUXNIlCLeIkC-MXiHkB44KHqNS2g9cfDpdtfWtifKLC4qNeAN94Ob3LXBdmt4BvS92c09e_jt35v9aCfb7ljCdDAUp1M/s1154/peter%201973%20(2).jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1154" data-original-width="845" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh52e3vlUmDsJC9s4YQXQYzJkL3J3bI2rA8OOnMaeuzxdQW-zcBXLoWvvAPjHLMeS5kaq6M7DPXELnMBNKHlT6l4dkVVO3Q8qAlUXNIlCLeIkC-MXiHkB44KHqNS2g9cfDpdtfWtifKLC4qNeAN94Ob3LXBdmt4BvS92c09e_jt35v9aCfb7ljCdDAUp1M/s320/peter%201973%20(2).jpg" width="234" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Δυο Καρέλια κασετίνα και δεν είμαι κοριτσάκι!<br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table><p></p><p><span> </span>Στην εφηβεία πάλι, την τόσο άχαρη αυτή ηλικία, η οποία είναι στην ουσία μια ορμονική διαταραχή διάρκειας οχτώ με εννέα χρόνων την οποία περνάμε όλοι, πέρασα επίσης δύσκολα. Θα έλεγα ότι χαρακτηρίστηκε για μένα από αυτό που εξέλαβα ως μια σχεδόν πλήρη αποτυχία στην εξεύρεση του έρωτα, και συνεπακόλουθα μια βαθιά μοναξιά, μια και, όπως είπε μια συμμαθήτρια μου μια φορά κοιτώντας με υποτιμητικά, ήμουν "ακίνδυνος". Και ως γνωστόν στην εφηβεία για να σε γουστάρουν τα κορίτσια πρέπει να είσαι επικίνδυνος και όχι ακίνδυνος. Η τουλάχιστον να δίνεις αυτή την εντύπωση... <br />Χρόνια αργότερα κατάλαβα ότι το "ακίνδυνος" στην πραγματικότητα σήμαινε ασφαλής και άξιος εμπιστοσύνης, κάτι που οι περισσότερες αν όχι όλες οι γυναίκες στις οποίες μετουσιώθηκαν εκείνα τα κορίτσια, μια χαρά θα το θέλανε. Μου το επιβεβαίωσε και ο ψυχοθεραπευτής μου. </p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-TeJCEs4lMrcztQEyEnryirHLpsNtpAGJ1o0fOPUderXcyTHUPgzwwyhAtqHCUO_VXqb9VdGYJBgKc2tCkLUXx611cl1hEi5_PmEqqLE43GYHJBnbAyiuJaUT31UcESFDjAWd3ArTgFVRDpyixVlHCKJKwBuJzV0de-WeStFtejwLHTy6q5YGe-Q2GqE/s1374/peter%20bw.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1062" data-original-width="1374" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-TeJCEs4lMrcztQEyEnryirHLpsNtpAGJ1o0fOPUderXcyTHUPgzwwyhAtqHCUO_VXqb9VdGYJBgKc2tCkLUXx611cl1hEi5_PmEqqLE43GYHJBnbAyiuJaUT31UcESFDjAWd3ArTgFVRDpyixVlHCKJKwBuJzV0de-WeStFtejwLHTy6q5YGe-Q2GqE/w320-h247/peter%20bw.jpg" title="Mostly Harmless" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Mostly Harmless<br /></td></tr></tbody></table><br /><span> </span>Για ένα διάστημα μου κόλλησαν και την ταμπέλα του gay κάτι κάγκουρες. Δεν ήμουν, αν και το θεωρώ καθαρά τυχαίο. Απλά μου αρέσουν οι γυναίκες, και μου αρέσουν πολύ. <br />Η επικαιρότητα αυτές τις μέρες βρίθει από αναφορές στο ζήτημα του γάμου των ομόφυλων.<br />Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους όλοι όσοι είναι εναντίον της ιδέας. Οι οποίοι ουσιαστικά, ας είμαστε ειλικρινείς είναι κατά της ύπαρξης των ομοφυλόφιλων.<p></p><p><br />Πράγμα το οποίο είναι παντελώς γελοίο.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvFR842xwrEws5VLk2_sQUxeOA04IpS_umnnACCNrVeujAXuB3i5jEwu8_OO2F5dbbWGxmfRimIVRceDXNVtIzaBBnHPAS2Sa9_tCw1kWe91Z0I8rSN4vVHARmAL0QQleMJCaFy9A0xoXPs9U1_KIcE7ZL2N0tZnOxWesl9oystAdykAGnV5d0ozlEcF0/s1000/41QaAnjr-aL._AC_UF1000,1000_QL80_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="666" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvFR842xwrEws5VLk2_sQUxeOA04IpS_umnnACCNrVeujAXuB3i5jEwu8_OO2F5dbbWGxmfRimIVRceDXNVtIzaBBnHPAS2Sa9_tCw1kWe91Z0I8rSN4vVHARmAL0QQleMJCaFy9A0xoXPs9U1_KIcE7ZL2N0tZnOxWesl9oystAdykAGnV5d0ozlEcF0/s320/41QaAnjr-aL._AC_UF1000,1000_QL80_.jpg" width="213" /></a></div><br /><span> </span>Οποιοσδήποτε απλά νοήμων άνθρωπος μπορεί να καταλάβει ότι η ομοφυλοφιλία είναι μόνο άλλο ένα χαρακτηριστικό των περίπλοκων, ομολογουμένως, τρόπων που σχετίζονται τα μέλη της ανθρώπινης φυλής.<br />Και ο λόγος που είμαστε περίπλοκοι κι έχουμε περίπλοκους τρόπους να σχετιζόμαστε, για μένα τουλάχιστον, είναι απόλυτα εμφανής και προφανής.<p></p><p><br />ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΙ ΜΟΝΟΜΠΛΟΚ ΑΠΌ ΕΝΑ η ΔΥΟ ΚΑΛΟΥΠΙΑ. </p><p>Δεν υπάρχουν "προκάτ" άντρες και γυναίκες. (και να υπάρχουν, τι να τους κάνεις... Booooring!!.) <br />Αν δεχτούμε ότι υπάρχουν ξεκάθαρα αντρικά χαρακτηριστικά και ξεκάθαρα γυναικεία, πράγμα που κατά τη γνώμη μου έτσι κι αλλιώς δεν ισχύει, τα χαρακτηριστικά αυτά δεν μοιράζονται στις υπάρξεις μας με κάποιο κανόνα του 100%. Η του ροζ και του γαλάζιου. <br />Είμαστε όλοι μείγματα.</p><p></p><p><br />Εγώ αναγνωρίζω στον εαυτό μου στοιχεία που κάποιοι θα θεωρούσαν γυναικεία. Μ' αρέσει να μαγειρεύω. Μ αρέσει το ροζ. Ειδικά το φούξια. </p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiECCXh74TdYMmPvW6yiea2FIsqun37lIHmGv_SXxO-pfPKH6ROBOK0-usXmO7pCfmFPwNiAnh1CDZgWqW1eP9rO3rIZvwKAxQenZOS1DbmngdSpjxI9itBpG7GOvT63JRYdN_4lMSZemeYAQRAcPO1i9FZmYzLCQRTroi0kbZEucIJi_SKcsrO_UoGwDs/s2378/scanned%20a%20(53).jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1569" data-original-width="2378" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiECCXh74TdYMmPvW6yiea2FIsqun37lIHmGv_SXxO-pfPKH6ROBOK0-usXmO7pCfmFPwNiAnh1CDZgWqW1eP9rO3rIZvwKAxQenZOS1DbmngdSpjxI9itBpG7GOvT63JRYdN_4lMSZemeYAQRAcPO1i9FZmYzLCQRTroi0kbZEucIJi_SKcsrO_UoGwDs/s320/scanned%20a%20(53).jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο σκαραβαίος μου, 1966, φούξια!<br /></td></tr></tbody></table><br /> <span> </span>Ξέρω περισσότερα χρώματα από τα βασικά. Συγκινούμαι στις ρομαντικές ταινίες. Ζηλεύω το πόσο πιο ωραία είναι τα γυναικεία ρούχα, και το γεγονός ότι οι γυναίκες βάφουν τα νύχια τους, ειδικά των ποδιών. <br /><p></p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6e-O0ncQp1nx5iZ66qyKS7t-qhhm5pr-u1hRgRJWCvfd69csHbRylfgeomVeyifMaVDrEQ-MXK24uzP5ZHUpWy3l7aGPHZXRbqoOuMVCX8PRimdyxFCYdZo6TyW8Hti-gwV-DBIPsh0ywK-UWSYhSSr1skFItUTtOB3jQLaH8ZyNvCBZ8VaDQw_f7DPI/s4000/IMG_20200817_142836.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6e-O0ncQp1nx5iZ66qyKS7t-qhhm5pr-u1hRgRJWCvfd69csHbRylfgeomVeyifMaVDrEQ-MXK24uzP5ZHUpWy3l7aGPHZXRbqoOuMVCX8PRimdyxFCYdZo6TyW8Hti-gwV-DBIPsh0ywK-UWSYhSSr1skFItUTtOB3jQLaH8ZyNvCBZ8VaDQw_f7DPI/s320/IMG_20200817_142836.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ωραίο χρωματάκι αλλα το θελα λιγο πιο σκούρο<br /></td></tr></tbody></table> <p></p><p><span> </span>Την ίδια στιγμή, με εξιτάρει οτιδήποτε το μηχανικό, βρίσκομαι στο στοιχείο μου με ένα τιμόνι σκάφους στα χέρια, και λατρεύω τις γυναίκες. Ειδικά τελευταία τις μεγαλύτερες γιατί θεωρώ ότι βλέπω σε αυτές περισσότερης διάρκειας ομορφιά. Είναι γιατί έχουν υπάρξει όμορφες για περισσότερο καιρό κι εμπεριέχουν την ομορφιά της νιότης τους αλλά και της ωριμότητας. Μια όμορφη πενηντάρα είναι τριάντα χρόνια ομορφότερη από μια εικοσάρα. Δε συγκρίνεται.<br />Το άλλο ενδιαφέρον είναι ότι με έλκυαν πάντα τα αγοροκόριτσα. Έχω καψουρευτεί και κάνα δύο λεσβίες στο παρελθόν. <br />Ξεφεύγω όμως.</p><p><br />Δεν είμαστε ένα πράγμα. Δεν υπάρχει απόλυτος άνδρας, δεν υπάρχει απόλυτη γυναίκα.<br />Και ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι φοβούνται όσοι δε το βλέπουν αυτό η μάλλον αρνούνται να το δουν.<br />Δε νιώθω καμία απειλή στον ανδρισμό μου από το γεγονός ότι μ αρέσει να ζυμώνω.</p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQgsaiwj5qjbukp0q894fDm__QaVIuZrTEYy8rpJlzfPOQ5N0drIcD7giMhBaEJmT0rNn4DnKNlZL7bRVW_m6dAflMslqwBBqkIYJJyKwfqJVY-hg3C_mr3eYCt0AmHZB_RgxG2hGAXmP5n3yWLtswIi9jHZW0KC2jaQdUItU3vbPYujlM8JnzrSWi5P0/s4000/IMG_20240126_212538.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQgsaiwj5qjbukp0q894fDm__QaVIuZrTEYy8rpJlzfPOQ5N0drIcD7giMhBaEJmT0rNn4DnKNlZL7bRVW_m6dAflMslqwBBqkIYJJyKwfqJVY-hg3C_mr3eYCt0AmHZB_RgxG2hGAXmP5n3yWLtswIi9jHZW0KC2jaQdUItU3vbPYujlM8JnzrSWi5P0/s320/IMG_20240126_212538.jpg" width="240" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ενα ψωμί που έφτιαξα χτες<br /></td></tr></tbody></table><br /><p>Πολύ απλά γιατί δεν θεωρώ ότι ο "ανδρισμός" μου είναι και κάτι για το οποίο θα έπρεπε να περηφανεύομαι.<br />Δεν νιώθω πια ότι οφείλω η πρέπει να είμαι πρώτα και κύρια ένας άντρας, προτιμώ να είμαι ένας άνθρωπος, ο Πήτερ ή ο Πέτρος και να βλέπω τους άλλους γύρω μου όπως πχ τη σύντροφό μου ως άνθρωπο πρώτα και μετά ως τη γυναίκα που θαυμάζω και αγαπώ.<br />Και αυτό με δυο λόγια παιδάκια, είναι ο φεμινισμός.<br />Η αντιμετώπιση των άλλων ως ανθρώπων πρώτα και κύρια.<br />Με τα δικαιώματα τους τα ανθρώπινα και σεβασμό σε αυτά.<br /><br />ΥΓ η πλάκα είναι ότι εγώ είμαι αντίθετος πια στο γάμο γενικότερα ως ιδέα τον οποίο θεωρώ μεγάλη βλακεία. Αλλά αν οι άλλοι θέλουν να είναι σύζυγοι ποιος είμαι εγώ να τους σταματήσω? Αφήστε τον κόσμο να κάνει ότι θέλει. Αμάν. </p><p>ΥΓ2 Πριν χρόνια διάβασα αυτό το βιβλίο. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx20GOBTYGF-XWgJvjH_yMDsGBhztoiI5uMPk9uOWt8pF8bM4esgjE7vA8g1hQEIwfEemWlc-C5JeuOeZ2uDpIO6lXdwLvXrRgAsYgCqlYoufGjkIJF2t7gsGNxzOdKcygEbf-sA7NqEQayGUaFmqOi_3g4PxYns_48SMYv5Pmun3tYFDK-j2Cq1jW_hY/s375/article-2082398-0BB1AD59000005DC-323_233x375.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="233" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx20GOBTYGF-XWgJvjH_yMDsGBhztoiI5uMPk9uOWt8pF8bM4esgjE7vA8g1hQEIwfEemWlc-C5JeuOeZ2uDpIO6lXdwLvXrRgAsYgCqlYoufGjkIJF2t7gsGNxzOdKcygEbf-sA7NqEQayGUaFmqOi_3g4PxYns_48SMYv5Pmun3tYFDK-j2Cq1jW_hY/s320/article-2082398-0BB1AD59000005DC-323_233x375.jpg" width="199" /></a></div><br /> Έχει κάνει τρελές πωλήσεις. Τότε, που ίσως έψαχνα κι εγώ να βρω απαντήσεις σε διάφορα που με προβλημάτιζαν στις σχέσεις γενικότερα, κάποια πράγματα βγάζανε νόημα. Αλλά και κάποια άλλα καθόλου. Τώρα πια καταλαβαίνω ότι οι γενικεύσεις τέτοιου τύπου κολλάνε μόνο εκεί που τα πράγματα είναι απλά. Δηλαδή στους κουτούς. Οι έξυπνοι άνθρωποι είναι περίπλοκοι. <p></p><p>Τώρα ανακάλυψα ότι υπάρχει κι αυτό!!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCqizXpFkUgprawDmZW98jnW_AU1a6ve1D_fy7SFpe2h3q_YWbzw5CAK1raFhGLt1i3sc0s-dLE1ETnDGl2YQaIM7NA2JB5N3eDcwci8VooSp6B8pQjUbX_tPi1JKX8vE1EJWj9DY__aUPId0xpi8gqQGKuUuBRoTZYnWFeEeD6T23r745cqCiDqhI2sA/s1000/710dYfHcjsL._AC_UF1000,1000_QL80_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="658" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCqizXpFkUgprawDmZW98jnW_AU1a6ve1D_fy7SFpe2h3q_YWbzw5CAK1raFhGLt1i3sc0s-dLE1ETnDGl2YQaIM7NA2JB5N3eDcwci8VooSp6B8pQjUbX_tPi1JKX8vE1EJWj9DY__aUPId0xpi8gqQGKuUuBRoTZYnWFeEeD6T23r745cqCiDqhI2sA/s320/710dYfHcjsL._AC_UF1000,1000_QL80_.jpg" width="211" /></a></div><p></p><p>ΥΓ3 Κυκλοφορεί επίσης εδώ και χρόνια η εξής εικόνα σε διάφορες μορφές.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDrzNPpXeumbGJzFoDg6jIfspDx7JStdV_xb2jQpG0v9znrGeWEq70R5GpmmAvyJ6dEGxkVC-UJqlkuSINwsgIxsv9FMbYQdVMBcA2R68H0oLSnKEEws8D99LKY6mB_wWpsJUtDc4dHIFFuY-80jNRgVvC1WAHKirsP7bcIoojh-TwSCwzxyYozO84l-o/s288/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="175" data-original-width="288" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDrzNPpXeumbGJzFoDg6jIfspDx7JStdV_xb2jQpG0v9znrGeWEq70R5GpmmAvyJ6dEGxkVC-UJqlkuSINwsgIxsv9FMbYQdVMBcA2R68H0oLSnKEEws8D99LKY6mB_wWpsJUtDc4dHIFFuY-80jNRgVvC1WAHKirsP7bcIoojh-TwSCwzxyYozO84l-o/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpeg" width="288" /></a></div><br /><p>Προσωπικά τη βρίσκω προσβλητική. Το να είμαι κάποιος που έχει μόνο ένα κουμπί on-off και μάλιστα αυτό να είναι και σε απευθείας σύνδεση με το πουλί μου, είναι ειλικρινά το λιγότερο, λυπηρό. </p><p>Προτιμώ να υπάρχει κάτι ουσιαστικότερο στο χαρακτήρα μου κι ας είναι και κάποιο άλλο χρώμα, η ας είναι και λίγο ευαίσθητο.</p><p>ΥΓ4 Γιατί στα θέατρα πάνε περισσότερες γυναίκες παρά άντρες? <br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-45173679836484875172024-01-15T15:04:00.002+02:002024-01-15T15:04:42.000+02:00Ανυπεράσπιστα Πλάσματα<p style="margin-bottom: 0cm;">Αν μη τι άλλο, αν έχεις
δει μια ταινία με το κορίτσι σου, και 4
μέρες μετά ακόμη τη συζητάτε, ε αυτό
κάτι σημαίνει...</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Διαβάζω τις διάφορες
κριτικές. Ευτυχώς υπάρχουν κι αυτές που
είναι τεκμηριωμένες και αντικειμενικές.
Δεν με ενδιαφέρει να είναι θετικές γιατί
εδώ που τα λέμε στην Τέχνη το τι θα αρέσει
και τι όχι είναι κάπως υποκειμενικό. </p><p style="margin-bottom: 0cm;">Αρκετοί φαίνεται να
έχουν σταθεί στον τίτλο. Καταρχήν να
ξεκαθαρίσουμε ότι ο τίτλος είναι του
βιβλίου πάνω στο οποίο βασίστηκε η
ταινία, οπότε δεν πρόκειται για επινόηση
του Λάνθιμου. Τώρα το τι σημαίνει? Είδαμε
βέβαια και τα χιουμοριστικά πχ κερκυραίικα,
Τα Φλιμμένα, τα Άχαρα κλπ.. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε
με αυτόν ακριβώς τον τίτλο “<span lang="en-US">Poor
Things” . </span><span lang="el-GR">Τώρα εγώ σαν μισός
Άγγλος θα σας πω πως αυτό σημαίνει “Τα
Καημένα” η “Άμοιρα πλάσματα” κάτι
τέτοιο.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="el-GR">Θα στραφώ
όμως στο κορίτσι μου το πανέξυπνο και
πανέμορφο και τόσο χειραφετημένο που
σκέφτομαι να την προσφωνώ </span><span lang="en-US">Bella
Baxter </span><span lang="el-GR">από δω και στο εξής,
εφόσον βέβαια κι εκείνη συμφωνήσει να
με λεει </span><span lang="en-US">Max Mc Candles... </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="el-GR">Το κορίτσι
μου λοιπόν συχνά πυκνά χρησιμοποιεί
μια έκφραση για να περιγράψει τον κόσμο
όλο, ενίοτε ακόμη κι εμάς, κι αυτή η
έκφραση είναι “Είμαστε ανυπεράσπιστα”.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="el-GR">Κι αυτή θεωρώ
πως θα ήταν η πιο σωστή μετάφραση του
τίτλου. Ανυπεράσπιστα Πλάσματα.</span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="el-GR"> </span></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSEREAYrGF02ern62LeCJWMF_KZRxYtVbJAvTk8xpnCSrnbEajCc1C_sNDq0YEICSkv_KOd5D_sB8IO9g966mBIlPFQ0y5iEjA0GbXeBmb6jrFwWSKAj8l1qWsDZhOgEmo9c-v60FTYk4nZ0jWw9ZTG-JTSVndnSgjcczvdEVkGnBsP_FvAz7W3pADecM/s1465/anyperaspista.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1465" data-original-width="961" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSEREAYrGF02ern62LeCJWMF_KZRxYtVbJAvTk8xpnCSrnbEajCc1C_sNDq0YEICSkv_KOd5D_sB8IO9g966mBIlPFQ0y5iEjA0GbXeBmb6jrFwWSKAj8l1qWsDZhOgEmo9c-v60FTYk4nZ0jWw9ZTG-JTSVndnSgjcczvdEVkGnBsP_FvAz7W3pADecM/s320/anyperaspista.jpg" width="210" /></a></div><p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="el-GR">Γιατί τα </span><span lang="en-US">Poor
Things </span><span lang="el-GR">είναι όλοι αυτοί οι
χαρακτήρες που βασανίζονται αλλα και
κυρίως βασανίζουν τους άλλους με τα
κολλήματα τους, με τα φορεμένα από την
κοινωνία και τη θρησκεία και την
καθωσπρέπει ψευτοηθική, “πρέπει”
τους. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Η <span lang="en-US">Bella </span><span lang="el-GR">το
λέει ξανα και ξανα και της το λενε κι οι
αλλοι, οι καθως πρέπει άνθρωποι δε μιλάνε
ετσι, δε φερονται έτσι, δεν εκφράζουν
τη σεξουαλικότητα τους έτσι. Βέβαια,
είναι προτιμότερο να θάβονται όλα κάτω
από ένα μανδύα καθωσπρεπισμού και καλών
τρόπων και πίσω από κλειστές πόρτες να
γίνονται σημεία και τέρατα. Βλέπε κάτι
Λιγνάδηδες και κάτι εκπροσώπους του
κράτους και της εκκλησίας.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="el-GR">Άλλοι πάλι
σοκάρονται με την </span><span lang="en-US">Bella </span><span lang="el-GR">που
γίνεται πόρνη. Καταρχήν κι αυτό γίνεται
για να αναδειξει κάτι συγκεκριμένο.
Οταν η τσατσά της λέει “Επιτέλους μια
γυναίκα που παίρνει την τύχη της στα
χέρια της κι ορίζει την πορεία της προς
την ελευθερία (η κάπως έτσι...) ε τι
νομίζετε πως αυτό σημαίνει? Τι συμβολίζει?
Μα και βέβαια οι γυναίκες καταπιέζονται
ακόμη και σήμερα. Και βέβαια μια γυναίκα
καλείται να υποστεί διάφορα προκειμένου
να τα καταφέρει να είναι ανεξάρτητη! Η
Μπέλα γίνεται πόρνη όχι για να δείξει
πόσο χειραφετημένη είναι αλλά γιατί
είναι η μόνη της επιλογή εκείνη τη στιγμή
για να έχει αυτό που θέλει. Ελεύθερο σεξ
και χρήματα. Και όπως της λεει κι η τσατσά
όταν την παίρνει από κατω, “πρέπει να
φτάσεις στον πάτο για να καταλάβεις τι
πραγματικά θέλεις και τι πρέπει να
κάνεις...”</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="el-GR">Δεν θέλω να
κάνω σπόιλερ οπότε δε θα συνεχίσω. Η
</span><span lang="en-US">Bella Baxter </span><span lang="el-GR">είναι
ένας εξαιρετικος χαρακτήρας που
αναδεικνύει τη βαθιά προβληματική θέση
της γυναίκας στην κοινωνία μας, σήμερα,
εν έτει 2024. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="el-GR">Πριν μερικές
μέρες είδα κάπου ένα ποστ του </span><span lang="en-US">Yannis
Makridakis </span><span lang="el-GR">όπου ρωτούσε ποιο
πιστέυεται ότι είναι το βαθύτερο πρόβλημα
στη χώρα μας. Απάντησα τότε κι εγω, η
διαφθορά. Στη ίδια ερώτηση απάντησε ο
ίδιος σε συνέντευξη του πως έιναι ο
διαχωρισμός Κράτους από Εκκλησία. Σωστά
πιστεύω και τα δύο. Αναρωτιέμαι όμως
μήπως τελικά απλά πίσω και από τα δύο
δε βρίσκεται απλά η Πατριαρχία. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="el-GR">Αν ο μισός
πληθυσμός μιας χώρας δεν έχει πρόσβαση
στα ίδια δικαιώματα με τον αλλο μισό
και ο διαχωρισμός είναι κατά βάση το
φύλο, είναι η Πατριαρχία. Της οποίας
δεκανίκια η μάλλον κολώνες, στηρίγματα
από μπετόν είναι η Εκκλησία και η
διαφθορά, αναμεταξύ άλλων. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="el-GR">Ο Λάνθιμος
έχει πολύ σωστά ξεφύγει από τα στενά
περιθώρια της γενέτειρας χώρας του. Δεν
τον χωράει η Ελλάδα. Είναι πολύ μπροστά
και μπράβο του. Παρόλα αυτά τα πιο πάνω
ζητήματα βγαίνουν μέσα από το έργο του.
</span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="el-GR">Ψάχνεται ο
κόσμος να του βάλει ταμπέλες. Φεμινιστικό.
Και βέβαια είναι. Γιατί κάθε σωστά και
δίκαια σκεπτόμενος άνθρωπος οφείλει
να έχει φεμινιστική ματιά και άποψη.
Όπου φεμινισμός είναι ο αγώνας για τα
ίσα δικαιώματα των γυναικών. Όπου
φεμινισμός σημαίνει μια βαθιά πεποίθηση
πως όλοι μας είμαστε πρώτα άνθρωποι και
μετά γυναίκες, άντρες, η ότι αλλο νιώθουμε.
</span>
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">Woke. <span lang="el-GR">Άλλη
ταμπέλα κι αυτή. Καλά για αυτό ούτε
συζήτηση, ας πάνε να δουν όλοι αυτοι που
το λένε τι σημαίνει πρώτα κι ας έρθουν
να μας πουν.</span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Κι επειδή όλα
τελικά συνδέονται... Άλλο μεγάλο ζήτημα
στην επικαιρότητα είναι η τεκνοθεσία
στα ομόφυλα ζευγάρια και ο “γάμος” των
ομόφυλων ζευγαριών.
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Ωρύονται όλοι
αυτοί που σοκάρονται από τη σκέψη.
Φαντάζομαι είναι οι ίδιοι που σοκάρονται
από την <span lang="en-US">Bella </span>ως πόρνη, η την
<span lang="en-US">Bella </span>ως χειραφετημένη
γυναίκα που επιθυμεί να χαρεί τον έρωτα
με οποιονδήπτε τρόπο. Αναρωτιέμαι θα
σοκάρονταν με τον΄ιδιο τρόπο στη θέα
ενός κρεμασμένου ματωμένου σεντονιού
προς απόδειξην παρθενίας? Σοκάρονται
το ίδιο όταν βλέπουν τα παιδιά τους να
χώνονται στο μνήμα κατόπιν μιας ακόμη
γυναικοκτονίας?</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Δηλώνει κάποια:</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">“Εγώ ανάμεσα
σε ζευγάρι που έχει παντρευτεί και
ευλογηθει με θρησκευτικό γάμο, δεν
μπαίνω ως τρίτο πρόσωπο, ενώ για τους
πολιτικούς γάμους ή τα σύμφωνα συμβίωσης
δεν έχω τέτοια κολλήματα” Η τύπισσα
<span lang="en-US">apparently</span> είναι συνειδητή
χριστιανή και συνειδητή πολίτις και
έχει κάνει τον προσωπικό της διαχωρισμό
εκκλησίας-κράτους.”</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Υπόδειγμα καλής
Χριστιανής. Σιχαμένη.
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Ειλικρινά έχω
κουραστεί πολύ με αυτόν τον κόσμο και
αυτήν την κοινωνία. Σκατά τα έχουμε
κάνει. Κι έρχεται κι ένας Λάνθιμος και
σου το δείχνει λίγο με ένα ομολογουμένως
γραφικό τρόπο, γιατι εχεις γίνει και
χοντρόπετσος και δεν καταλαβαίνεις, κι
εσυ εκει, στην κόντρα.</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Γιατί στο φινάλε
το να δεχτείς πως έχεις ζήσει όλη σου
τη ζωή στηριγμένος σε λάθος πράγματα,
σε θρησκείες, ηθικούς κανόνες και
κοινωνικά καθως πρέπει του κώλου, θέλει
πολύ κουράγιο. Κι ακόμη περισσότερο
θέλει για να προσπαθήσεις να το αλλάξεις.
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">This is the way <span lang="el-GR">που
θα λεγε κι ο </span>Mandalorian.</p><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGxtwKvdHKj8oRKkw_OGqhExNn0VZcO4RKK8QUECVa_mr5ZgFUfb3SVzYFAKy5ulQrFzjMHdftxpr44jL77kPKCPVSPCxBBLMCZfx9JGSbIiVKAZzU3nx7deYfdkZWHBmgzyG0xRdUSbdb4Mm9Rz2nU9ovjVL17cNMLi_kgCPxd-XmCe5LmBmP9paCQ7k/s1024/this%20is%20the%20way.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGxtwKvdHKj8oRKkw_OGqhExNn0VZcO4RKK8QUECVa_mr5ZgFUfb3SVzYFAKy5ulQrFzjMHdftxpr44jL77kPKCPVSPCxBBLMCZfx9JGSbIiVKAZzU3nx7deYfdkZWHBmgzyG0xRdUSbdb4Mm9Rz2nU9ovjVL17cNMLi_kgCPxd-XmCe5LmBmP9paCQ7k/s320/this%20is%20the%20way.jpg" width="320" /></a></div><br /> <br /><p></p>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-87249328868756108292023-05-22T19:14:00.000+03:002023-05-22T19:14:00.767+03:00Τελικά δε γαμιέται μόνο ο Μητσοτάκης...
<p lang="el-GR">Από την στιγμή που είδα τα πρώτα
αποτελέσματα χτες, φρίκαρα. Πέρασα
διάφορα στάδια φρίκης, απόγνωσης,
απογοήτευσης. Κάποια στιγμή, κόντευα
να ξεράσω. </p><p lang="el-GR"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghq2f_xIFN9PNvgFgJPO8NSswuna8aeCblwTnixE7gsHpF0SYO8y16rs1ydvAqapatdcnc5_DihDB8ggamcFCqhpcs593EDVKocJSkA-mNaf8aWyPW_Tzy26yUI4wXAMEnN8GdErtSmfw62xzne6VKnlSeqo2mbDAxdpkHeNrXGI-xhquybVsXqIpE/s400/giati-kanei-emeto-o-skylos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="298" data-original-width="400" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghq2f_xIFN9PNvgFgJPO8NSswuna8aeCblwTnixE7gsHpF0SYO8y16rs1ydvAqapatdcnc5_DihDB8ggamcFCqhpcs593EDVKocJSkA-mNaf8aWyPW_Tzy26yUI4wXAMEnN8GdErtSmfw62xzne6VKnlSeqo2mbDAxdpkHeNrXGI-xhquybVsXqIpE/s320/giati-kanei-emeto-o-skylos.jpg" width="320" /></a></div><br /> Κι έκτοτε προσπαθώ να δικαιολογήσω
τα αδικαιολόγητα. Όχι τίποτε άλλο, μπας
κι ηρεμήσω και σταματήσω να τρώω. Γιατί
δε μου φτάνει μια τετραετία Κούλη ακόμη
και δη χωρίς αντιπολίτευση, άμα ξαναπάρω
και τα κιλά, ποιος με σώζει.<p></p><p lang="el-GR"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3yJgSVVsK6ahu2-unQJub4hypRACMUkgO1smtSeFCGeK0WlveMnyW7prQ0TV64uczaPJGTdJglcwxqo8XcMpFMDOTl6RL5_r6Qh3zzEd4PlswSFuRSO3nNB4fs-hn9jsOLcTlcg_wEzxOOmMRF08AWBE-WvxD0dL7HBR6WLrvhIKpWHntvwTt6FAH/s1239/Joey-Chestnut.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1239" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3yJgSVVsK6ahu2-unQJub4hypRACMUkgO1smtSeFCGeK0WlveMnyW7prQ0TV64uczaPJGTdJglcwxqo8XcMpFMDOTl6RL5_r6Qh3zzEd4PlswSFuRSO3nNB4fs-hn9jsOLcTlcg_wEzxOOmMRF08AWBE-WvxD0dL7HBR6WLrvhIKpWHntvwTt6FAH/s320/Joey-Chestnut.webp" width="320" /></a></div><br /><p lang="el-GR"></p><p> Την περασμένη βδομάδα είχα
πολιτικοκοινωνική συζήτηση με τους
μαθητές μου. Οι μαθητές μου είναι
διαφορετικοί κάθε βδομάδα και είναι
ξένοι. Από διάφορες χώρες. Έτυχε και
τους ανέφερα για το δυστύχημα στα Τέμπη
και τις παροχές που έδωσε η κυβέρνηση ως
αποζημίωση. Συγκεκριμένα την παροχή
θέσεων στο Δημόσιο για τους συγγενείς
πρώτου βαθμού.
</p>
<p>Η ανηθικότητα αυτής της κίνησης είναι
τέτοια που δεν το χωράει ο νους.
</p>
<p>Σκεφτείτε. Έχεις χάσει το παιδί σου
με το χειρότερο τρόπο, γιατί ένας άνθρωπος
έκανε ένα λάθος. Ένας άνθρωπος που
τοποθετήθηκε στη θέση του κόντρα στους
κανόνες διότι είχε πολιτικό "μέσον". "Μέσον" με την
ίδια κυβέρνηση που σου προσφέρει εσένα
τώρα ουσιαστικά "μέσον" για μια πιθανώς αντίστοιχη
δουλειά σαν αποζημίωση για το χαμό του
παιδιού σου.
</p>
<p>Οι ξένοι έχουν μείνει άναυδοι. Εγώ σκέφτομαι "Όλα
λάθος".
</p>
<p>Αλλά για το μέσο Έλληνα? <span lang="en-US">It's just another day
in paradise </span><span lang="el-GR">που θα λεγε κι ο
</span><span lang="en-US">Phil Collins.</span></p><p><span lang="en-US"><br /><br /></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqVXS5Dckewbp5HeQCGvwQtLrj76trDYp9GEw6wCHA1Esg-rHlSxyBbCUR5NmMaZFxD5PSFo6PpWG-Zn6684wuD6lfRWRhtxebJAhjUWQ5AG0dgPR36fDmAG-xZIkYyfiEfwmeN7J5rT88Le7-eKQtgvIBg6cHGU6YHWJzgLV0lRz2D7UBnDNrOQZ7/s1200/coffee-memes.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1200" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqVXS5Dckewbp5HeQCGvwQtLrj76trDYp9GEw6wCHA1Esg-rHlSxyBbCUR5NmMaZFxD5PSFo6PpWG-Zn6684wuD6lfRWRhtxebJAhjUWQ5AG0dgPR36fDmAG-xZIkYyfiEfwmeN7J5rT88Le7-eKQtgvIBg6cHGU6YHWJzgLV0lRz2D7UBnDNrOQZ7/s320/coffee-memes.webp" width="320" /></a></div><br /><p></p>
<p><span lang="el-GR">Το πρωί με τον πικρό καφέ,
μου ήρθε μια πιθανή εξήγηση. Ο λόγος που
οι Έλληνες επιμένουν στις λάθος επιλογές
τους είναι η ομοιόσταση. </span><span lang="en-US">
</span>
</p>
<p>Ο βασικός ορισμός της Ομοιόστασης
στην βιολογία είναι ο εξής:</p>
<p><span lang="el-GR">Η ομοιόσταση είναι ο</span>
μηχανισμός η οι μηχανισμοί που υπάρχουν
εντός ενός συστήματος προκειμένου να
διατηρηθεί μια κατάσταση σταθερή. Η
ομοιόσταση ως λειτουργία είναι κάτι
που παρατηρείται στα συστήματα. </p>
<p>Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα σύστημα.</p>
<p>Παράδειγμα το πως η θερμοκρασία του
ανθρώπινου σώματος μένει σχετικά σταθερή
άσχετα από το αν η εξωτερική θερμοκρασία
είναι είτε 10 βαθμούς η 40 βαθμούς. Όταν
τουρτουρίζουμε η ιδρώνουμε είναι το
σώμα μας, το σύστημα που αυτορρυθμίζεται
για να επαναφέρει τη θερμοκρασία εκεί
που πρέπει.</p>
<p>Ομοιόσταση όμως παρατηρείται και σε
άλλα συστήματα. </p>
<p>Η οικογένεια είναι επίσης ένα σύστημα.
Όταν κάτι πάει στραβά στην οικογένεια
το σύστημα θα κάνει κάποια διορθωτική
κίνηση. Σε μια υγιή οικογένεια, το
παροδικό πρόβλημα θα τακτοποιηθεί και
θα επιστρέψει στην υγιή της προηγούμενη
κατάσταση. Αγάπη, αγκαλιές, συζήτηση,
κατανόηση. Τα προβλήματα λύνονται. Τι
γίνεται όμως όταν μια οικογένεια είναι
προβληματική μόνιμα? Όταν η κατάσταση
η μόνιμη δεν είναι υγιής?</p>
<p>Παράδειγμα. Σε μια οικογένεια ο πατέρας
κακοποιεί τη σύντροφο του και μητέρα
των παιδιών. Όλοι υποφέρουν. Η μητέρα
θα μπορούσε να φύγει με τα παιδιά. Φοβάται
όμως το άγνωστο που εκπροσωπεί αυτή η
ιδέα. Θα μπορέσει να επιβιώσει? να βρει
δουλειά? Θα έχει βοήθεια από κάπου? Οι
φόβοι τελικά υπερισχύουν και παραμένει.
Είναι βέβαιο ότι θα κακοποιηθεί ξανά.
Αλλά αυτό είναι ένα "κακό" που
γνωρίζει. Δεν είναι το άγνωστο με ότι
αυτό συνεπάγεται. Παράλληλα ελπίζει και πιστέυει τα ψέμματα και τις υποσχέσεις του, Δε θα το ξανακάνει. Θα γίνει καλύτερος. Όλα ψέμματα. </p><p>Αυτή είναι η ομοιόσταση
στα πλαίσια της οικογένειας. Το σύστημα
επιστρέφει σε αυτό που ξέρει, ακόμη κι
όταν αυτό του κάνει κακό. Πόσο εύκολα
παραγκωνίζεται το καλό μας, αλλά κυρίως
το καλό των παιδιών μας από τον φόβο το
δικό μας... Πόσο εύκολα προτιμάμε το κακό
από το καλό, απλά επειδή είναι πιο
γνώριμο.</p>
<p>Η ομοιόσταση λοιπόν δεν είναι πάντα
"εποικοδομητική". Το "σταθερό"
δεν είναι πάντα "ασφαλές".</p>
<p>Η κοινωνία είναι και αυτή ένα σύστημα.</p>
<p>Με τον ίδιο τρόπο που ξεχνάμε το καλό
των παιδιών μας και το δικό μας στα
πλαίσια της οικογένειας, με ακόμη πιο
εύκολο τρόπο φοβάμαι ξεχνάμε πως στην
κοινωνία συμμετέχουμε όλοι κι έχουμε
όλοι σημασία όπως έχουμε όλοι δικαιώματα κι
υποχρεώσεις. </p>
<p>Αν παρομοιάσουμε την ελληνική κοινωνία
με μια προβληματική οικογένεια, έχουμε
ένα κομμάτι ας πούμε τον "πατέρα"
που είναι το κράτος, το οποίο είναι ο
κακοποιητής. Με το πρόσχημα της ηγεσίας,
και της καθοδήγησης, μας λέει ότι ξέρει
καλύτερα. Κι ο λαός? Σαν κακοποιημένη
μάνα που δεν πιστεύει αρκετά στον εαυτό
της, που δε νιώθει ότι έχει βοήθεια από
πουθενά, επιστρέφει ξανά και ξανά στην
κακοποιητική αγκαλιά του κράτους/πατέρα,
ελπίζοντας πως αυτή η φορά μπορεί να
είναι η τελευταία. Το κράτος/πατέρας
μέχρι τώρα ένα πρόσωπο έχει δείξει. Αυτό
της βίας και της διαφθοράς*. Του ψέματος.
Και ο λαός/μητέρα επιστρέφει ξανά και
ξανά.</p>
<p>Και τα παιδιά μας...</p>
<p>η θα πέσουν στα ναρκωτικά και το αλκοόλ,
η θα γίνουν κακοποιημένη μάνα/λαός με
τη σειρά τους η θα φύγουν και δεν θα
ξαναγυρίσουν.
</p>
<p>Υπάρχει άραγε λύση? </p>
<p>Προσωπικά, όταν είδα στη ζωή μου πω
είχα αρχίσει να πέφτω σε "λούπες"
συμπεριφορών περιμένοντας να αλλάξει
κάθε φορά το αποτέλεσμα (ο ορισμός της
βλακείας εδώ που τα λέμε) αναζήτησα
βοήθεια στο διάβασμα και την ψυχοθεραπεία.</p>
<p>Πως όμως να σμπρωχτούν τρία εκατομμύρια
άνθρωποι στην ψυχοθεραπεία αν δεν
κατανοούν ότι χρήζουν θεραπείας?</p>
<p>Χτες βράδυ βλέποντας τα αποτελέσματα,
πήρα την κόρη μου τηλέφωνο που είναι
στα ξένα. και της είπα "μείνε εκεί, μη
γυρίσεις πίσω".</p>
<p>Κανένας γονιός δε θα έπρεπε να φτάνει
σε αυτό το σημείο.
</p>
<p>Είναι βέβαιο ότι θα κακοποιηθούμε
ξανά. Το θέλουν οι "γονείς" μας,
Κράτος και Λαός. Δεν έχουμε σημασία για
αυτούς. Ίσως απλά όσοι νιώθουμε "παιδιά'
να την κάνουμε με ελαφρά...όχι τίποτε
άλλο.. για να μην πέσουμε στα βαριά... </p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0GnbRTenMHNb2u1Fj2UT_Xnnb9Ma_y4glEKqsBfnX8FZHi-16h592JaBYViHe6hfbkyGkMjt_quyRehl5zm-CtSxLCjzXfEUgC-P-elVv6hxX79i2b8g6nOGo_fRUCuxFpMQtJKUK8fj0YJPzmvA0AbkOykKc6h_FbJBRz5_CzJF4cI7VupH3Hc6l/s600/wegottagetoutofthisplace_original_sin-gb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0GnbRTenMHNb2u1Fj2UT_Xnnb9Ma_y4glEKqsBfnX8FZHi-16h592JaBYViHe6hfbkyGkMjt_quyRehl5zm-CtSxLCjzXfEUgC-P-elVv6hxX79i2b8g6nOGo_fRUCuxFpMQtJKUK8fj0YJPzmvA0AbkOykKc6h_FbJBRz5_CzJF4cI7VupH3Hc6l/s320/wegottagetoutofthisplace_original_sin-gb.jpg" width="320" /></a></div><br /><p>
</p>
<p>* Η διαφθορά είναι κατά τη γνώμη μου
ένα από τα μεγαλύτερα, συστημικά και
πιο βαθιά ριζωμένα ζητήματα της ελληνικής
κοινωνίας. Μαζί με την αμορφωσιά, τον
ρατσισμό και την θρησκοληψία. </p><p> ΥΓ Πριν πέσετε όλοι να με φάτε, ναι ξέρω ότι είναι βαρύ να κατηγορώ τον "λαό" για το αποτέλεσμα. Και κάποιοι μπορεί να πιστεύετε πως δεν έχω δικαίωμα να κρίνω την επιλογή της "πλειοψηφίας" ως λάθος. Ο φίλος μου ο Erich Fromm έλεγε, κι εγώ συμφωνώ μαζί του, πως σε καμία περίπτωση η πλειοψηφία δε κατακτά αυτεπάγγελτα και το δίκαιο. Μπορώ να είμαι μόνος μου απέναντι σε εκατομμύρια, αν έχω επιχειρήματα έχω δίκιο, κι ας είμαι και μόνος μου. <br /></p>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-25076142236254348582023-03-12T10:23:00.002+02:002023-03-12T10:23:50.103+02:00Η Χυδαιότητα του να είσαι Έλληνας<p> Έντεκα παροχές λέει η κυβέρνηση στους παθόντες από το δυστύχημα των Τεμπών. </p><p></p><p><strong></strong></p><div class="parsed_viral clearfix">
</div><p><strong>Ειδική σύνταξη, Διαγραφές χρεών.</strong> <strong>Απαλλαγή από οφειλές δανείων, Φοροαπαλλαγές</strong><em>, </em><strong>Απασχόληση στο Δημόσιο, Επίσπευση καταβολής αποζημιώσεων, Μετεγγραφές φοιτητών,Φοιτητικές εστίες, Μοριοδότηση στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, Δαπάνες νοσηλείας και ψυχολογικής υποστήριξης. Παράλληλα
δημιουργείται ειδική δομή και τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης και
γρήγορης διεκπεραίωσης όλων των υποθέσεων για τα μέτρα στήριξης και για
κάθε συναλλαγή τους με το Δημόσιο, στην Γενική Γραμματεία Κοινωνικής
Αλληλεγγύης και Καταπολέμησης της Φτώχειας του υπουργείου Εργασίας και
Κοινωνικών Υποθέσεων.</strong></p><p> Την 1η Μαρτίου ξημέρωσε μια μαύρη μέρα για την Ελλάδα. Η σύγκρουση δυο τραίνων είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουν τη ΖΩΗ τους 57 άνθρωποι.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6hqBUEWbfb18iub8orRcgFyMGhlBAZU4t2Kc5RTqwOPUAyXch5WaSoXB5NzmvtNCDSOZ-3__jITDlDX79bv1ELas1DCwBTUiGmRY1mt4WyBCf-4FMFsBHL4e1U5C2hkztbEUIkONWQuWyQi97hxYTu-4fXM6-2Pqfx3oDZPWufPh7nes3MD23AC9E/s504/333816147_1328615541043229_9007908141328966467_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="504" data-original-width="403" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6hqBUEWbfb18iub8orRcgFyMGhlBAZU4t2Kc5RTqwOPUAyXch5WaSoXB5NzmvtNCDSOZ-3__jITDlDX79bv1ELas1DCwBTUiGmRY1mt4WyBCf-4FMFsBHL4e1U5C2hkztbEUIkONWQuWyQi97hxYTu-4fXM6-2Pqfx3oDZPWufPh7nes3MD23AC9E/s320/333816147_1328615541043229_9007908141328966467_n.jpg" width="256" /></a></div><br /> <p></p><p>Οι ευθύνες για το δυστύχημα είναι πολλές και απλώνονται σαν τις ρίζες ενός γέρικου και σάπιου δέντρου.</p><p>Ένας ανίκανος σταθμάρχης, με τεράστιες ελλείψεις στην εκπαίδευση του, βρίσκεται σε μια θέση από όπου με μια λάθος απόφαση κι αρκετές παραλείψεις, 57 άνθρωποι βρίσκουν φρικτό θάνατο. Πως βρέθηκε στη θέση αυτή? Από όσα ακούμε αλλά και μπορούμε να καταλάβουμε, ένα μείγμα από παθογένειες στην κυβέρνηση, στο σύστημα που μας κυβερνά οδήγησαν σε αυτή το γεγονός. Με μέσον την πήρε τη θέση. Οι ανώτεροι του δεν έκαναν τη δουλειά τους σωστά. Οι ανώτεροι αυτών, ανεύθυνοι κι οι ίδιοι, οργάνωσαν στα περασμένα χρόνια, μια idiotικοποίηση του σιδηροδρομικού δικτύου, η οποία άφησε ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για να συμβεί αυτό που τελικά συνέβη. Το κέρδος μπροστά από όλα. Οι παρατυπίες βασιλεύουν. Όλα, μα όλα, έχουν γίνει με τον λάθος, διεφθαρμένο, τρόπο. Τα συστήματα ασφαλείας, αγορασμένα 23 χρόνια πριν, έχουν σταματήσει να λειτουργούν λόγω ελλείψεων. Από διευθυντάδες κι υπουργούς βέβαια δεν υπάρχει έλλειψη. Η κρίση χρησιμοποιήθηκε από αυτούς που την δημιούργησαν για να χάσουν τη δουλειά τους οι χρήσιμοι και να συνεχίζουν να βασιλεύουν οι άχρηστοι. <br /></p><p>Και η "διόρθωση"? Κι αυτή με τον λάθος, διεφθαρμένο, και πολύ γνωστό τρόπο λειτουργίας αυτής της γαμημένης χώρας. Παροχές. Έτσι κι αλλιώς σε προεκλογική φάση είμαστε, μαθημένοι από αυτά. Κάποιες από τις παροχές είναι προσβλητικές, άλλες διαιωνίζουν την διαφθορά, κι άλλες ακόμα θα έπρεπε να είναι αυτονόητες αλλά παρουσιάζονται σαν "δώρα". Χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς.<br /></p><p>Οι "άρχοντες" αποφάσισαν πως αντί για πραγματική δικαιοσύνη, είναι πιο εύκολο και πιο βολικό να συνεχίσουμε με το ίδιο ακριβώς τροπάρι. Ας μοιράσουμε μερικά λεφτά, ας διαγράψουμε μερικά χρέη κι ας φροντίσουμε μετά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δημιουργήθηκε το πρόβλημα να το μπαλώσουμε. Να διορίσουν και μερικούς ακόμα σε δημόσιες θέσεις άσχετα από το αν είναι ικανοί η όχι. Δε τους νοιάζει αν ξέρουν να κάνουν τίποτα, αρκεί να τους ευγνωμονούν και να τους ξαναψηφίσουν.</p><p>Σε ένα κράτος δικαίου αληθινό, οι έχοντες την ευθύνη, από τον πρώτο ως τον τελευταίο (και πιο υψηλά ιστάμενο) θα κατέληγαν στην φυλακή. Στην Ελλάδα... ραντεβού στη Μύκονο και στο Ντουμπάι. <br /></p><p>Η Αρεντ έγραψε κάποτε για την κοινοτοπία του κακού. Αναφερόταν στον οργανωτή του Ολοκαυτώματος, τον Αιχμαν, ο οποίος ευθυνόταν για εκατομμύρια θανάτους Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για τον Αιχμαν, όλα αυτά ήταν απλά another day at the office, ακολουθούσε διαταγές, γιατί απλά... αυτές ήταν οι διαταγές. </p><p>Στην Ελλάδα του 2023 η κοινοτοπία του κακού ζει και βασιλεύει. Για τους παράγοντες, κυβέρνηση και υποστηρικτές της, η 28η Φεβρουαρίου του 2023 ήταν απλά άλλη μια μέρα στο "γραφείο". Με διαφθορά δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για τον θάνατο 57 ατόμων, με διαφθορά θα μπαλώσουν την κατάσταση, με διαφθορά θα συνεχίσουν. Και τα πρόβατα, υποστηρίζοντας πως TINA (There Is No Alternative) θα το δεχτούν. </p><p>Η χυδαιότητα προστίθεται στην κοινοτοπία. <br /></p><p>Αυτή είναι η χυδαιότητα του να είσαι Έλληνας.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQUod5qPpxm7-OFMWrVuOwVvueGqld9LpgY86UH5JMnW3zEqAINI4U2AgS89Z_xs71GR5V6onOd8snjAFGqRicQxYVxmd_DQD3__Ij6fSrLe6zJOQJAsTA5v394jSyeFMbyAtab9sbGPnneAZBPXlpRUfWUsGqNQZ-bNf8GoSlli2sN9RGihGJ6cDb/s504/332113960_1925746244434858_5921505417173479172_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="504" data-original-width="403" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQUod5qPpxm7-OFMWrVuOwVvueGqld9LpgY86UH5JMnW3zEqAINI4U2AgS89Z_xs71GR5V6onOd8snjAFGqRicQxYVxmd_DQD3__Ij6fSrLe6zJOQJAsTA5v394jSyeFMbyAtab9sbGPnneAZBPXlpRUfWUsGqNQZ-bNf8GoSlli2sN9RGihGJ6cDb/s320/332113960_1925746244434858_5921505417173479172_n.jpg" width="256" /></a></div><br /><p><br /></p><p> <strong></strong></p><p></p>Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-18131274259995885202023-03-08T23:31:00.001+02:002023-03-08T23:31:11.946+02:00Χάσαμε τη μπάλα...<p>
</p><p style="margin-bottom: 0in;">Έχει χαθεί το νήμα της
αφήγησης, κοινώς “χάσαμε την μπάλα”.</p>
<p style="margin-bottom: 0in;">Η <span lang="en-US">Margaret Mead, </span><span lang="el-GR">Αμερικανή ανθρωπολόγος,
είπε κάποτε πως το πρώτο δείγμα ανθρώπινου
πολιτισμού, ήταν ένα μηριαίο οστό με
εμφανή σημάδια τραύματος κι επούλωσης.
Μια επούλωση που ήρθε όταν κάποιος τον
φρόντισε, ώστε να γίνει καλά. Ερχόμαστε
μαζί σε ομάδες, δημιουργούμε κοινωνίες
για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη. Για
να γίνουμε καλά. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Ουσιαστικά
η κοινωνία είναι ο τρόπος που έχουμε
για να παράγουμε ευτυχία. Είναι τόσο
απλό. Ευτυχία, η μάλλον ευτυχισμένες
στιγμές που θα έρθουν με μυριάδες τρόπους
να ομορφύνουν τη ζωή μας, να μας χαρίσουν
το χαμόγελο, ελπίζουμε πολλές φορές,
κατά τη διάρκεια αυτού του πολύ μικρού
περάσματος από τη ζωή που έχουμε να
κάνουμε. Μη ξεχνιόμαστε, ακόμη και τα
βότσαλα στην παραλία ζουν περισσότερο
από μας. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Στιγμές
ευτυχίας λοιπόν, γιαυτό έχουμε τις
κοινωνίες μας. Έρωτες, φιλίες, παιχνίδια,
τέχνη, φαγητό, συνάθροιση, θέατρο,
μουσική, γέλιο, παιδιά, αθλητισμός,
άμιλλα, συνεργασίες, είναι μερικά από
τα πράγματα που προϋποθέτουν μια κοινωνία
ανθρώπων και έχουν τη μοναδική δυνατότητα να μας
χαρίσουν τα πολυπόθητα χαμόγελα, τις
στιγμές χαράς που στοιχειοθετούν μια καλή ζωή. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Η μπάλα όμως
χάνεται όταν ένα μέρος της κοινωνίας
κοιτά μόνο το δικό του χαμόγελο και
συνειδητά μας αφαιρεί το δικό μας. Ακόμη
χειρότερα όταν συνειδητά αφαιρεί από
τη ζωή μας τη δυνατότητα να χαμογελάσουμε
ποτέ ξανά.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Το έγκλημα
δεν έγινε στα Τέμπη. Το έγκλημα επιτελείται
δεκαετίες τώρα, συχνά πίσω από κλειστές
πόρτες, την ίδια στιγμή όμως και σε κοινή
θέα, στις οθόνες των τηλεοράσεων μας,
στις στήλες των εφημερίδων, στις
υπηρεσίες, στα σχολεία, στα γαμημένα
υπουργεία τους. <br /></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Στα έξι
χιλιάδες χρόνια που υπάρχει ο ανθρώπινος
πολιτισμός σίγουρα δεν είναι η πρώτη
φορά που μια ελίτ, μια μικρή σχετική
ομάδα ανθρώπων που έχει την εξουσία στα
χέρια της, την καταχράται προς μοναδικό
όφελος της. Πολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες,
θρησκευτικοί ηγέτες και μαφιόζοι, όλοι
ένα μεγάλο πάρτι. Κι εμείς, ο λαός, αυτοί
που καλούμαστε να πληρώσουμε το
λογαριασμό. Ένα λογαριασμό που συχνά
πυκνά τον πληρώνουμε με αίμα. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Είναι πονηρή
η ελίτ. Μας παίζει τον έναν ενάντια στον
άλλον. Μας χωρίζει σε κόμματα, σε ομάδες,
υπόσχεται διάφορα, κρεμάει κάθε τόσο
και μερικά καρότα μπροστά στους πιο
“γαϊδάρους” από μας. Επειδή είναι
“λίγοι” απευθύνονται και στο “λίγο”
που υπάρχει στον καθένα μας. Πόσοι άξιοι
βρέθηκαν σε θέσεις εξουσίας και γίνανε
ανάξιοι? Πολλοί. Οι εξαιρέσεις απλά
αποδεικνύουν τον κανόνα. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Είχα να δω
τόσο κόσμο στο δρόμο από το 2011-12. Μου
ερχότανε να κλάψω. Έστελνα φωτογραφίες
στο παιδί μου στη ξενιτιά, κι ένιωθα
μέσα στα ανακατεμένα και δύσκολα
συναισθήματα, βαθιά συγκίνηση και μια περηφάνια, όχι για μένα, αλλά κυρίως
για τα παιδιά που άκουγα να βροντοφωνάζουν
αυτά που ήθελα να βροντοφωνάξω κι εγώ,
μα έχω χάσει τη φωνή μου. Ήθελα να της
πω “να παιδί μου, η γενιά σου, μας κάνει
ξανά περήφανους!” </span></p><p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR"> </span>
</p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC9OIPFEO1KLAIxz8R_yTOr1BvFE2nRjNUZGXCWRHF6ZLCgHzRqMGHf9U8u4Y7dtTE5hREzQpcFtZ3Bb1oZDgVnt5sKYSqVRcGrCoVitP28Jud4ri-pLrFJt7UIoqhwB8jdtTLcT-koCCM2ANbDxVTRFRhYgymTmUyO97wJywSoOT6ZGNr-8QTtRpj/s3259/1678310147981.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1504" data-original-width="3259" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC9OIPFEO1KLAIxz8R_yTOr1BvFE2nRjNUZGXCWRHF6ZLCgHzRqMGHf9U8u4Y7dtTE5hREzQpcFtZ3Bb1oZDgVnt5sKYSqVRcGrCoVitP28Jud4ri-pLrFJt7UIoqhwB8jdtTLcT-koCCM2ANbDxVTRFRhYgymTmUyO97wJywSoOT6ZGNr-8QTtRpj/w400-h185/1678310147981.jpg" width="400" /></a></div><br /><p style="margin-bottom: 0in;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Τι έχουμε
πάθει ρε γαμώ το κέρατο μου? Δεν είναι
ντροπή? Υπήρξαμε κι εμείς παιδιά κι
ονειρευτήκαμε για έναν κόσμο καλύτερο.
Ο κόσμος δεν άλλαξε. Δεν έγινε καλύτερος.
Κι αν είμαστε μοιρολάτρες εύκολα θα
πούμε “ε ειναι επειδη δεν αλλάζει”. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Αλλά θα
μπορούσαμε να πούμε και το άλλο . “Δεν
προσπαθήσαμε αρκετά”</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Δεν μπορώ,
οδεύοντας στα 56 μου χρόνια, να κοιτάξω
τα παιδιά μου στα μάτια και να τους πω
να τα παρατήσουν, πως “ο κόσμος δεν
αλλάζει, γιαυτό κοίτα την πάρτυ σου”</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Επιμένω σε
αυτό που μου επιτρέπουν τα ίδια 56 μου
χρόνια να έχω μάθει. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Το χαμόγελο
είναι η “μπάλα”.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Κι αν το
χάσαμε οφείλουμε, πάση θυσία, να το
ξαναβρούμε. </span></p><p style="margin-bottom: 0in;"><span lang="el-GR">Να μην
επιτρέψουμε στους ανάξιους να μας το
αφαιρούν.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;">Ποτέ ξανά.</p><p style="margin-bottom: 0in;"></p><p style="margin-bottom: 0in;"> </p><p style="margin-bottom: 0in;">Από σχολείο της Λεμεσού</p><p style="margin-bottom: 0in;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTQ6NhkRHom9ZPc8ADyUonxKU1nTL7eSRkY7VsexP1Wnh69r7X1E2aC6KJpFuPYyXejQOh03C2k2Yc-wZiUcWqDgII7KkA7OmjtIV4hV60HpED7376sYhEen3SFiQq967KpTcu-FtpbcBdO34m-AA0LlY_1JEJRiIY-tx5J5IfwUEC2_PbQ9vqaptz/s1536/doc.20230303.4631320.studio-1536x1024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1536" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTQ6NhkRHom9ZPc8ADyUonxKU1nTL7eSRkY7VsexP1Wnh69r7X1E2aC6KJpFuPYyXejQOh03C2k2Yc-wZiUcWqDgII7KkA7OmjtIV4hV60HpED7376sYhEen3SFiQq967KpTcu-FtpbcBdO34m-AA0LlY_1JEJRiIY-tx5J5IfwUEC2_PbQ9vqaptz/w400-h266/doc.20230303.4631320.studio-1536x1024.jpg" width="400" /></a></div><br /><p></p><p style="margin-bottom: 0in;">Από τα πρώτα συλλαλητήρια. Οι κρατούντες ξέρουν μόνο από καταστολή. Οφείλουμε να αντισταθούμε, για το μέλλον των παιδιών μας. </p><p style="margin-bottom: 0in;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoisUVYhjgkz8rjzoATTXH3PTJK0PZA_weu3pwPEO3Mrh1XSHSaWDiX4d3k17_7_os_q4IXv1FOPJhZFxbzJkDXEeutCKYN1bUoeTsxhwhNvS8sw2cbM7rfSLSpcnShvgtUuZtgyd977OrBgsfcyfJgZVrh-0t07zYa4zR_kaXvKYDeHBdWGnTHzGx/s604/1678262212610.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="453" data-original-width="604" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoisUVYhjgkz8rjzoATTXH3PTJK0PZA_weu3pwPEO3Mrh1XSHSaWDiX4d3k17_7_os_q4IXv1FOPJhZFxbzJkDXEeutCKYN1bUoeTsxhwhNvS8sw2cbM7rfSLSpcnShvgtUuZtgyd977OrBgsfcyfJgZVrh-0t07zYa4zR_kaXvKYDeHBdWGnTHzGx/w400-h300/1678262212610.jpg" width="400" /></a></div><p style="margin-bottom: 0in;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;">Υπάρχουν λύσεις. Μια από αυτές είναι η πολιτική ανυπακοή. Επίσης μην τους φοβάστε. Θα μας κλάσουν μια μάντρα αρχίδια. Από αυτά που δεν έχουν. <br />
</p>
<p> </p>Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-15023930792915688152023-03-05T10:45:00.000+02:002023-03-05T10:45:28.264+02:00Η συνομωσία των μετρίων συναντά την κοινοτοπία του κακού<p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">Χθες το πρωί με πήρε τηλέφωνο το παιδί μου από την ξενιτιά. Κατάλαβα αμέσως πως δεν ήταν καλά, πως έκλαιγε. </span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">"Τι συμβαίνει μικρή μου?"</span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">"Δεν αντέχω μπαμπά. Προσπαθώ να μην βλέπω τι συμβαίνει, μα όπου να κοιτάξω βλέπω μεγάλες τραγωδίες πλεγμένες όλες μαζί σε μια τεράστια. Βλέπω σκοτάδι. Βλέπω παιδιά σαν κι εμένα, κορίτσια κι αγόρια, που τα γύρισαν κομμάτια και αποκαΐδια σε κουτιά, στους γονείς και τα αδέρφια τους, μπαμπά... Δεν αντέχω... Ήταν όλα τους σαν κι έμενα, θα μπορούσα να ήμουν εγώ"</span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">"Αχ παιδί μου..."</span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">Εκεί έμεινα. </span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">Γιατί δεν ξέρω τι να πω σε αυτό το παιδί, που μες τη νιότη του και την ευαισθησία του, πονάει. Πονάει για κάθε ψυχή που χάθηκε, για κάθε γονιό που έσβησε σαν άνθρωπος από αυτή του την απώλεια, για κάθε αδερφό κι αδερφή, για κάθε σύντροφο αδικοχαμένου, για κάθε φίλο.</span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">Δεν ξέρω τι να πω σε αυτό το παιδί, σε κάθε παιδί, στο δικό μου, της συντρόφου μου, του φίλου μου, του γείτονα μου, του άγνωστου περαστικού στο δρόμο.Δεν ξέρω τι να πω γιατί δεν ξεχνώ πως πέρασα κι εγώ από κει, από αυτή την απελπιστική φάση της συνειδητοποίησης πως ζω σε μια χώρα που ξέρει μόνο πως να σου ζητά, καθήκοντα κι υποχρεώσεις, να σκύβεις το κεφάλι, να δουλεύεις σκληρά, να πληρώνεις φόρους και ΦΠΑ, να γυρνάς άλλου τη ματιά, να μη φέρνεις αντιρρήσεις, να μην διαδηλώνεις, να μην εξανίστασαι, να μην αντιστέκεσαι, να μην επαναστατείς. </span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">Σε αντάλλαγμα για αυτές σου τις παραχωρήσεις σου ζητά να δεχτείς πως δε θα πάρεις απολύτως τίποτα πίσω, εκτός από τη βεβαιότητα μιας ανούσιας ζωής που θα καταλήξει σε έναν ανούσιο θάνατο. Πως μια μέρα είναι πολύ πιθανό να σε επιστρέψουν στο σπίτι σου σε ένα σφραγισμένο κουτί, αγνώριστο, καμένο, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Εσένα και τουλάχιστον άλλους πενήντα έξι, όλους θύματα ενός πολέμου που έχει κηρύξει εδώ και πάρα πολλά χρόνια το μέτριο και το λίγο ενάντια στο καλύτερο και στο πολύ.</span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">Ξύπνησα σήμερα και στο μυαλό μου είναι η κοινοτοπία του κακού, της Χάνα Αρεντ και την ίδια στιγμή κι αυτό το τραγούδι, που άκουσα για πρώτη φορά κάπου 11-12 χρόνια πριν. </span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;"><br /></span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/QyGMb5Fgfew" title="YouTube video player" width="560"></iframe> <br /></span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">Θέλω να γράψω, να αναλύσω, να παραθέσω επιχειρήματα και λογική, αλλά και συναίσθημα, μα ειλικρινά δεν έχω πια το κουράγιο, ούτε την υπομονή να μιλάω για τα αυτονόητα.</span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">Έχω μόνο να απευθύνω από δω από αυτό το "βήμα" που έχω μια υπενθύμιση σε όλους όσους ευθύνονται. Μια σοφή παροιμία.<br /></span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες.</span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">Αυτοί που μας κυβερνούν, είναι μια τρομοκρατική οργάνωση. <br /></span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Bookman Old Style;">Μέτριοι και λιγότερο από μέτριοι, κοινότοποι σε βαθμό κακουργήματος.</span></span><br /></p><p></p>Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-45005352308599480432023-02-04T11:09:00.002+02:002023-02-04T11:09:39.407+02:00Πολιτική Ανυπακοή!<p> Έπεσε στα χέρια μου πρόσφατα το βιβλίο του Henry David Thoreau, "Πολιτική Ανυπακοή". είμαι μια έκφραση που έχω απαντήσει πολλές φορές κυρίως από τις εποχές της Πλατείας κι έπειτα. Ο Thoreau το έγραψε το 1849! Καταφερόταν ενάντια της Αμερικανικής κυβέρνησης που τότε είχε ως μεγάλα θέματα την δουλεία και και τον πόλεμο κατά του Μεξικού. </p><p> <br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh17YLTa74ivf2sxaUIGN-ZV_cLDAwAvmNm359FyaiCXPt2iRsTsDVLNbUSB_HE6_51N4RXEboS4P3tEWtci8TcRke1eqA3PeRf7FksKvCY6NrnwXe95ILLcTxLDX45eR3zLPq0pOuSMqFyjsO5lrpejaQFpgI_zih6eWp4boqMckQ53Z_EE4dUDx9S/s1817/civil-disobedience-resistance-to-civil-government.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1817" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh17YLTa74ivf2sxaUIGN-ZV_cLDAwAvmNm359FyaiCXPt2iRsTsDVLNbUSB_HE6_51N4RXEboS4P3tEWtci8TcRke1eqA3PeRf7FksKvCY6NrnwXe95ILLcTxLDX45eR3zLPq0pOuSMqFyjsO5lrpejaQFpgI_zih6eWp4boqMckQ53Z_EE4dUDx9S/s320/civil-disobedience-resistance-to-civil-government.jpg" width="211" /></a></div><br />Είναι ένα πολύ μικρό βιβλίο, από αυτά που τα διαβάζεις σε μια καθισιά. Και δεν μπορούσα, διαβάζοντας το, παρά να συνδυάσω τις σκέψεις του με αυτό που ζούμε στη δική μας εποχή, στη δική μας χώρα. Αλλά και στις υπόλοιπες το ζουν οι άλλοι άνθρωποι εκείνοι που είναι από "αλλού". Αν και αυτό το "αλλού" τελικά είναι ένα πολύ γνωστό και κοινό για μας μέρος, για μας που σκεφτόμαστε και λίγο "αλλιώς".<p></p><p>Ξεκινά λέγοντας πως θα επιθυμούσε το δυνατόν λιγότερη κυβέρνηση, ακόμη και στο βαθμό του καθόλου κυβέρνηση εφόσον οι άνθρωποι είχαν ωριμάσει και μπορούσαν να ζουν τίμια και δίκαια στηριζόμενοι μόνο και μόνο στη συνείδηση τους. </p><p>Δυστυχώς όμως από ότι φαίνεται οι περισσότεροι, από όσους ψηφίζουν τουλάχιστον, θέλουν μια κυβέρνηση. Θέλουν ένα σύστημα που να τους κρατά στη γραμμή. Γιατί φαίνεται κατανοούν πως κάθε άλλο παρά ώριμοι είναι, και προφανώς δεν έχουν καμια εμπιστοσύνη στη συνείδηση τους ούτε των άλλων. </p><p>Είναι για λύπηση. </p><p>Γιατί είναι ένας φαύλος κύκλος στον οποίο παγιδευόμαστε κι οι υπόλοιποι. Αν όσοι ψηφίζουν με την ελπίδα για μια καλύτερη κυβέρνηση, δεν έχουμε εμπιστοσύνη στη συνείδηση και το αίσθημα του δικαίου μας, πως είναι δυνατόν να επιλέξουμε τους σωστούς ανθρώπους να μας κυβερνήσουν?</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK_Byknxj-BqJABG6YApKcAmx657XPQOTr-qXkvnN5EAnv7o-ISHF6WKIZYhOsKXD4seV0OVyA4r040YxP4_bjXpORsOvLbTJfFlowC39OwCbEyccqZ9kVBdgv43YlK7uqMPOwQODUgdT7SYD_zrRb2fb-hzP5sjcHB4rPU2Z7zUoUmyqXVa8rdApH/s225/images.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK_Byknxj-BqJABG6YApKcAmx657XPQOTr-qXkvnN5EAnv7o-ISHF6WKIZYhOsKXD4seV0OVyA4r040YxP4_bjXpORsOvLbTJfFlowC39OwCbEyccqZ9kVBdgv43YlK7uqMPOwQODUgdT7SYD_zrRb2fb-hzP5sjcHB4rPU2Z7zUoUmyqXVa8rdApH/s1600/images.jpeg" width="225" /></a></div><p> </p><p>Είναι σαν να είμαστε όλοι σκατά μέσα σε ένα κουβά και να ψάχνουμε να διαλέξουμε το καλύτερο σκατό να μας κυβερνήσει. Καλά θα πάει αυτό. </p><p>Πιπιλάει πολύς κόσμος τη λέξη Δημοκρατία, που υποτίθεται γεννήθηκε εδώ στην Ελλάδα και διαδόθηκε στο Δυτικό κόσμο. Για πια Δημοκρατία μπορούμε να μιλάμε όταν πάσχουμε από τέτοια έλλειψη Δικαιοσύνης και Παιδείας?</p><p>Ναι θέλουμε Δημοκρατία αλλά τελικά το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι να ζούμε κάτω από μια τυραννία μιας απαίδευτης και άδικης πλειοψηφίας που δεν έχει εμπιστοσύνη στον ίδιο της τον εαυτό. </p><p>Οπότε επιλέγει τους "καλύτερους" της για να συνεχίσει το έργο. </p><p>Πωπω. απαισιοδοξία. </p><p>Υπάρχουμε κι οι υπόλοιποι. Κι οφείλουμε να αντισταθούμε. Αυτό έλεγε κι ο Thoreau. Και η αντίσταση δεν μπορεί παρά να είναι η άρνηση συμμετοχής στο άδικο, άχρηστο και κακό για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη σύστημα. </p><p>Πολιτική ανυπακοή ίσον, άρνηση πληρωμής φόρων.</p><p>Δε μπορείς να αρνείσαι τη συμμετοχή σε ένα σύστημα που σε αδικεί και την ίδια στιγμή να το χρηματοδοτείς. </p><p>Είναι σαν να έρχεται κάποιος τακτικά να σε ξυλοφορτώνει και συ να τον ταΐζεις. Και κάθε τέσσερα χρόνια να του επιβεβαιώνεις ότι θες να συνεχίσετε έτσι, στο ίδιο μοτίβο. <br /></p><p>Ο Χριστιανισμός πάλι, αλλά και άλλες θρησκείες λένε γύρνα το άλλο μάγουλο. </p><p>Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως και οι θρησκείες δεν είναι παρά ένα ακόμα δεκανίκι του συστήματος. Θεόπνευστες εξουσίες.. <br /></p><p>Τον καλύτερο κόσμο που θέλουμε τον έχουμε μέσα μας όσοι ονειρευόμαστε ακόμα. </p><p>Δεν έχουμε καμιά δουλειά να εμπιστευτούμε εκείνους που ως τώρα μας τον στερούν, ψηφίζοντας τους για μια ακόμη φορά, και συνεχίζοντας να τους χρηματοδοτούμε ώστε να συνεχίσουν το "Θεάρεστο" έργο τους... </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBMfKIy_PmXGdgW-r1Q4Y0nqP-XsCmP_YYK0xxnVolZREh1Acjh_GeBOeqdfMfQF2Ya4lijVj3M9bOH-A1-Mol5x22Yq9V8Uwt3mgjfp9OVt3eve1qfSS6GmP-zOswdntqLf5mYRe4PBZAyRin0VlRF9S-ye77rxyJ23bSJPt2oFYHPCMIcp8LUQLt/s500/71b41fafe4496a089ac454eb2f9d6936.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="423" data-original-width="500" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBMfKIy_PmXGdgW-r1Q4Y0nqP-XsCmP_YYK0xxnVolZREh1Acjh_GeBOeqdfMfQF2Ya4lijVj3M9bOH-A1-Mol5x22Yq9V8Uwt3mgjfp9OVt3eve1qfSS6GmP-zOswdntqLf5mYRe4PBZAyRin0VlRF9S-ye77rxyJ23bSJPt2oFYHPCMIcp8LUQLt/s320/71b41fafe4496a089ac454eb2f9d6936.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p>Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-70105802005310211692023-01-26T12:50:00.001+02:002023-01-26T12:50:41.568+02:00Το νου σου στις πατάτες!<p>Πριν μερικές μέρες ανέβασα στο Facebook μια ανάρτηση του φίλου <a href="https://www.facebook.com/profile.php?id=1217782203" target="_blank">Σπύρου Μαρμαρινού</a> με φωτογραφία της βιτρίνας του την οποία κοσμούσε μια μεγάλη σημαία με την εικόνα του Καποδίστρια και μπροστά στο πεζοδρόμιο μερικά κιλά πατάτες σπαρμένες. Να κάπως έτσι:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcX1t_PKbzUQoBdvTozmt-et8g58QupiBZahfLJp8xGTvbn00sudl0_2cHZL_oyT0ZWMmnIw-En0BiR4zKRQoP8ew1-bR5xSudtRYyY6gw4A96SioyMTyB4MjxSvRtHX6SlBY1Jb5-wsfaAFU9rtiPq6-dlP4X9ov6ZSluIHN2sUGPzXIyXT462Vd6/s960/kapodistrias%20potatoes.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="492" data-original-width="960" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcX1t_PKbzUQoBdvTozmt-et8g58QupiBZahfLJp8xGTvbn00sudl0_2cHZL_oyT0ZWMmnIw-En0BiR4zKRQoP8ew1-bR5xSudtRYyY6gw4A96SioyMTyB4MjxSvRtHX6SlBY1Jb5-wsfaAFU9rtiPq6-dlP4X9ov6ZSluIHN2sUGPzXIyXT462Vd6/w400-h205/kapodistrias%20potatoes.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p>Είδαν την ανάρτηση διάφοροι φίλοι, την είδε κι η μάνα μου, η Αγγλίδα. (Μια μάνα έχω, την Αγγλίδα, δεν έχω άλλη) Μου στέλνει λοιπόν στο Messenger ερώτηση τι ακριβώς εννοεί ο ποιητής με τον Καποδίστρια και τις πατάτες. Της λέω καλά δεν ξέρεις την ιστορία? Και της εξήγησα.</p><p>Σήμερα περπατούσα εδώ στη γειτονιά και σκεφτόμουν τον Καποδίστρια και τις πατάτες. Ήρθε ο άνθρωπος το 1827 και προσέφερε στον ελληνικό λαό δωρεάν κάτι τόσο σημαντικό, έναν τρόπο να τραφεί και τον έγραψαν. Μόνο όταν έβαλε φρουρούς να τις φυλάνε, θεώρησαν τα τζιμάνια ότι είναι κάτι πολύτιμο και τις έκλεψαν. The rest is history όπως μαρτυρείτε καθημερινά σε κάθε σπίτι, σουβλατζίδικο, ταβέρνα και φαστφουντάδικο.</p><p>Και σκέφτομαι λοιπόν το εξής:</p><p>Σε αυτή τη χώρα των μυρίων προβλημάτων και αγώνων, καταφέραμε κάποτε κι είχαμε μια δωρεάν παιδεία, με όλα τα στραβά της και μια δωρεάν υγεία προσβάσιμη σε όλους, το ΕΣΥ. Δικαιοσύνη δεν θεωρώ ότι είχαμε ποτέ, αλλά θα θέλαμε και θα μπορούσαμε. Η πρόσβαση στην Παιδεία, την Υγεία, και την Δικαιοσύνη συμπεριλαμβάνονται στην χάρτα της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα δικαιώματα που συντάχθηκε στις 10 Δεκεμβρίου του 1948. Μια από τις πρώτες 48 χώρες που την υπέγραψαν ήταν και η Ελλάδα (εν μέσω Εμφυλίου! Ίσως αυτό ήταν μια ένδειξη του πόσο σοβαρά θα αντιμετωπιζόταν...)</p><p>Άλλα Ανθρώπινα Δικαιώματα? Στέγη, Νερό, Φαΐ, Ισονομία, Ελευθερία, Ζωή, Ανεξιθρησκεία. </p><p>Κάτι ψιλοπράγματα δηλαδή. </p><p>Σαν τις πατάτες του Καποδίστρια κι αυτά, όσο τα είχαμε, σε όποιο βαθμό και να ήταν αυτός, δεν τα σεβαστήκαμε. Γιατί πολύ απλά δεν κάναμε τίποτα για να τα προστατέψουμε.</p><p>Η παρούσα κυβέρνηση και όλες οι προηγούμενες, εθνικές και τοπικές δουλεύουν σταθερά προς την νεοφιλελέ κατεύθυνση του να γίνουν όλα αυτά τα αγαθά προσβάσιμα μόνο στους έχοντες. Σύντομα η Παιδεία και η Υγεία, ουσιαστικά ήδη δηλαδή, θα είναι προνόμια και όχι δικαιώματα.</p><p>Οι "πατάτες" θα έχουν τριγύρω ένα συρματόπλεγμα και φρουρούς. Έχουν ήδη! </p><p>Αυτό περιμένουμε για να κάνουμε κάτι για αυτό? </p><p>Και πως? θα ξαναγυρίσουμε στο Κρυφό Σχολειό και θα περιμένουμε από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα να στήσουν ιατρεία στα νησιά μας?</p><p>Άμα θέλουμε τις πατάτες πρέπει να κάνουμε κάτι για αυτό.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1paO0rBgQlcSMFsICocO3SqhqRIA_tE-JmHC51n0Yyzmc_sk4qd7IK9b5rM1cWYSNeLCQU6m7JmL1M9M8ca9C4pW1TAI0YCcFQ6ZSNNVm81R2t_D1S4TI7lSPRmcFMHksp_I2gnXpkDZHLYh2ml-Q3Lc2u2bibByTv_U9cJ0os3qRLe3w2Tyhk3J1/s5616/IMG_20230126_105501.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3744" data-original-width="5616" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1paO0rBgQlcSMFsICocO3SqhqRIA_tE-JmHC51n0Yyzmc_sk4qd7IK9b5rM1cWYSNeLCQU6m7JmL1M9M8ca9C4pW1TAI0YCcFQ6ZSNNVm81R2t_D1S4TI7lSPRmcFMHksp_I2gnXpkDZHLYh2ml-Q3Lc2u2bibByTv_U9cJ0os3qRLe3w2Tyhk3J1/w400-h266/IMG_20230126_105501.jpg" width="400" /></a></div><br /><p>Τα έλεγε βέβαια κάποτε κι ο Χάρρυ Κλυνν...</p><p><br /></p><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/7s3P3OFXSv0" title="YouTube video player" width="560"></iframe>Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-25877388638922726882022-05-09T07:53:00.005+03:002022-05-09T07:53:49.723+03:00Creatures of contradiction<p>
</p><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">I sometimes wish I were a
painter</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">A master of the Summer
palette</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">sandy beach beige,</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">earthy brown</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">sun-baked-rock white</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">And bold lines</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">to paint you over and over
again</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">every morning</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">caressing with long soft
strokes</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">the lines that make up
you.</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;"><br />
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">Or maybe a sculptor,</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">Able to tease silk out of
granite,</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">warmth out of marble</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">Chiseling your form out of
a block of stone</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">softness out of hardness</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">like you</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">my creature of
contradictions.</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;"><br />
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">Instead I deem to be a
poet,</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">Stuck in an eternal search
of words</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">to express the pleasure I
find in your existence</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">At once content and
discontent</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">Forever on the hunt of
verse</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">another creature of
contradictions,
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;">Am I.</p><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;"> </p><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0in;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIzMs-_voYsfBrBq2m9bYbr03Odu5ncE4rVhJHx-GHtgvpmjyopIT4SzYE2X-2bBXA0bIKta3mylMuQ2ajSq4UlQYy2xEBaoG26-HPCYKczyZIPWU55XhlCTGjtaBtrFLTIfjob2Bwyv-TN_1fsYQYUA_ZzDoHegImgiXjJiCsF10ifnu4v5jzpfVW/s5152/DSC00032%20(2).JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5152" data-original-width="3864" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIzMs-_voYsfBrBq2m9bYbr03Odu5ncE4rVhJHx-GHtgvpmjyopIT4SzYE2X-2bBXA0bIKta3mylMuQ2ajSq4UlQYy2xEBaoG26-HPCYKczyZIPWU55XhlCTGjtaBtrFLTIfjob2Bwyv-TN_1fsYQYUA_ZzDoHegImgiXjJiCsF10ifnu4v5jzpfVW/s320/DSC00032%20(2).JPG" width="240" /></a></div><br /> <p></p>
<p> </p>Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-82387133480328704692022-02-06T17:16:00.001+02:002022-02-06T17:16:45.694+02:00Περίπλοκοι άνθρωποι, ναι!
<p>Όπως σχεδόν κάθε πρωί, είχε ξυπνήσει
πρώτο το αγόρι και είχε φτιάξει καφέ.
Ελληνικό καφέ, γιατί για το κορίτσι ήταν
ο μοναδικός καφές που πίνεται, ενώ για
εκείνον απλά ο πρώτος της ημέρας.</p>
<p>Ερχόταν πάντα σιωπηλά στο δωμάτιο με
τα φλυτζάνια στο χέρι, κι ένα μπολ με
κουλουράκια. Καθώς ακουμπούσε το φλιτζάνι
στο κομοδίνο της, εκείνη ξυπνούσε από
την μυρωδιά και τη γλύκα του χαρμανιού...</p>
<p>(Μεταξύ μας, ρομαντικός μέχρι τελικής
πτώσης ών, όταν το κορίτσι έφευγε για
λίγο, μάζευε τα φλυτζάνια της, τα έβαζε
στη σειρά, τα κοιτούσε και τα φωτογράφιζε,
και της έγραφε <a href="https://www.blogger.com/#" target="_blank">ποιήματα</a>...)</p>
<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiZM8sJJZmrNNvGV8N9eWEfPlbWbW755flqHGSHpfgRpM82rj1T8VfZLl3wlrgFkApoxc3L9FEO_UhTrR9TIZBf2Q3sau44zOt2rt2ZVKlHVS3pVRhUdJxsuS3fAF0POEaR8Nk6nCZAAP_C3GuC4IPb2dNLJpB-F29vj9YXROQfwzU5OD9qFpdE-omI=s3802" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2485" data-original-width="3802" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiZM8sJJZmrNNvGV8N9eWEfPlbWbW755flqHGSHpfgRpM82rj1T8VfZLl3wlrgFkApoxc3L9FEO_UhTrR9TIZBf2Q3sau44zOt2rt2ZVKlHVS3pVRhUdJxsuS3fAF0POEaR8Nk6nCZAAP_C3GuC4IPb2dNLJpB-F29vj9YXROQfwzU5OD9qFpdE-omI=s320" width="320" /></a></div> <br /><p></p>
<p>Δεν τους κυνηγούσε κανείς, (εκτός από
αυτόν, κάτι τράπεζες...), η ανεργία είχε
χτυπήσει την πόρτα τους εδώ και μήνες
και τα χειμωνιάτικα πρωινά ήταν αφιερωμένα
στο διάβασμα και την κουβέντα κάτω από
τις κουβέρτες. Σαν άλλοι John <span lang="en-US">L</span>ennon
και Yoko Ono, προσπαθούσαν να λύσουν τα
προβλήματα του κόσμου από το κρεβάτι
τους. Αυτός πότε-πότε έβρισκε κάνα
μεροκάματο και θα σηκωνόταν να ντυθεί
πρώτος αφήνοντας την να διαβάζει
κουκουλωμένη.</p>
<p>Ετούτο το πρωί είχε δουλειές και
σηκώθηκε να <span lang="el-GR">ετοιμαστεί</span>.
Το κορίτσι τον παρατηρούσε χαμογελώντας.
Και σκεφτόταν. Συνειδητοποίησε ξαφνικά
πως αυτό το αγόρι, που τον ήξερε τόσα
χρόνια, αυτό το αγόρι λοιπόν ήταν ένας
περίπλοκος άνθρωπος.</p>
<p>Η συνειδητοποίηση αυτή, έφερε άμεσα
και την επόμενη. Πως μάλλον μέχρι τώρα
τον έβλεπε ως πιο "απλό" κι αυτό
ήταν κάτι που την προβλημάτισε. Όπως
και το γιατί της πήρε τόσο χρόνο να το
καταλάβει. Μια και δεν ήταν από τα
ζευγάρια που δε μιλούνε, τον έπιασε
κάποια στιγμή αργότερα και του είπε τις
σκέψεις της.</p>
<p>Αυτός... χάρηκε!</p>
<p>Χάρηκε γιατί η αναγνώριση από τον
άλλον άνθρωπο της περιπλοκότητας του,
ήταν μια αναγνώριση που του χρειαζόταν,
που έδειχνε πως το κορίτσι τον έβλεπε
για αυτό που είναι, πραγματικά. Ένας
βαθιά περίπλοκος άνθρωπος, με σκέψεις,
με αισθήματα, με ικανότητες κι επιθυμίες,
με αμφιβολίες κι απορίες. Και όχι ένα
απλό πλάσμα το οποίο λειτουργεί πατώντας
ένα κουμπί...</p>
<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgAUzb76gRWqo5Jol692SWHxfFGaY-Mx-2qUIifCOmostZG4PcE6fO-fAKk4D5-BQj8r05tOFk4i-B8PNCKwsMVVZ44aqNJRmxiwRyrq_8R4c340KmtIMjDIvi3MqLcXQ7XnvFgQdUZnlda-X7npJWKkusvVlPn12Ex0w-snr9mu_-VMaxHLBEcZpH4=s600" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="361" data-original-width="600" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgAUzb76gRWqo5Jol692SWHxfFGaY-Mx-2qUIifCOmostZG4PcE6fO-fAKk4D5-BQj8r05tOFk4i-B8PNCKwsMVVZ44aqNJRmxiwRyrq_8R4c340KmtIMjDIvi3MqLcXQ7XnvFgQdUZnlda-X7npJWKkusvVlPn12Ex0w-snr9mu_-VMaxHLBEcZpH4=s320" width="320" /></a></div>
<p></p><p>Η πατριαρχία δεν αρέσκεται σε αυτές
τις συνειδητοποιήσεις. Για την πατριαρχία
είναι πολύ βολικότερες οι απλές
κατηγοριοποιήσεις. </p>
<p>Γυναίκα = περίπλοκο, προβληματικό ον,
που χρήζει απλοποίησης για να είναι
διαχειρίσιμη</p>
<p>Άντρας = απλό, μη προβληματικό
ον, που είναι μια χαρά ως έχει.</p>
<p>Δεν είναι όμως έτσι.</p>
<p>Η πραγματική δυνατότητα για ισότητα
έγκειται στην αναγνώριση και αποδοχή
της εξίσου περιπλοκότητας μας, σε όποιο
βαθμό κι αν είναι αυτή. Ναι σίγουρα δεν
είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο περίπλοκοι.
Αλλά αυτό δεν έχει τίποτα να κάνει με
το φύλο τους. Άλλωστε για να λέμε και τα
πράγματα ως έχουν, υπάρχουν μόνο δυο
φύλα? Όχι.</p>
<p>Η πατριαρχία επιθυμεί λοιπόν την
απλοποίηση αυτή, γιατί βολεύει το
αφήγημα. </p>
<p><span lang="el-GR">Με το μόνιμο πιπίλισμα του
μηνύματος “αντρες απλοί, γυναίκες
περίπλοκες” όμως δημιουργούνται μαλάκες
άντρες και προσβεβλημένες γυναίκες.
Δε... βοηθάει την κατάσταση αυτό.</span></p>
<p lang="el-GR">Λέω όμως πατριαρχία. Τι εννοώ?
Για πολλά χρόνια δεν ήξερα και έπεφτα
σε μια κλασσική παγίδα. Τι είναι η
πατριαρχία?
</p>
<p lang="el-GR">Ποιο είναι το αντίθετο της?
</p>
<p lang="el-GR">Και ποιό είναι αυτό που θέλουμε
να την αντικαταστήσει?</p>
<p lang="el-GR">Θα απαντήσω με δικά μου λόγια.
</p>
<p lang="el-GR">Η πατριαρχία είναι το κοινωνικό
συστηματάκι που ζούμε εδώ και κάτι
χιλιάδες χρόνια, από την Αγροτική
Επανάσταση κλπ, όπου τα αρσενικά του
είδους θεωρούνται κυρίαρχα και με
περισσότερα δικαιώματα και τα θηλυκά
υποδεέστερα και με λιγότερα δικαιώματα.
</p>
<p lang="el-GR"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi4sjvd8EvlVC6DpB84zZQT0dEw_mg9DqtaD7ihePFC5qQh6Cre8-waSH9JVezk9pAI_2PCwFt428JAM8LoWRDhdKWIYAjW4FrlzhEl2Y69ONZIgB8kAYvEXQ9MVtLSjeG60y7ybGDQuVpcgiiirp4Ww5VaVa3JaPo2g-jY5qOp6yxKzFsMxY3dbpEi=s1200" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="1200" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi4sjvd8EvlVC6DpB84zZQT0dEw_mg9DqtaD7ihePFC5qQh6Cre8-waSH9JVezk9pAI_2PCwFt428JAM8LoWRDhdKWIYAjW4FrlzhEl2Y69ONZIgB8kAYvEXQ9MVtLSjeG60y7ybGDQuVpcgiiirp4Ww5VaVa3JaPo2g-jY5qOp6yxKzFsMxY3dbpEi=w452-h237" width="452" /></a></div><br /><p></p><p lang="el-GR">Οι υποστηρικτές του συστήματος
χρησιμοποιούν επιχειρήματα του είδους
“έτσι είναι και στη φύση” (δεν ισχύει)
και “έτσι ήταν πάντα” (επίσης δεν
ισχύει)</p>
<p lang="el-GR">Το αντίθετο της πατριαρχίας
ναι, είναι η μητριαρχία. Σε ένα κόσμο
όμως όπου η πόλωση είναι πολύ της μόδας,
και όλοι τείνουν να βλέπουν τα πράγματα
πολύ άσπρο-μαύρο, υπάρχει και το γκρί...</p><p lang="el-GR"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhcacybFcpXmIIqgzpMT9UXeth5MsHxFMYAvNfY7iZLoi0Qi8zv_Tw-C-F8q9z3GmBmnCmQj64fsA-ohmQL7_X1TQx5kZKb5K39H5OTTOkr5uF6qO-K5EfN1gBqd2Me8KZmI-Yl0--Ac4YSrcZAAr-EQS2r6MGH3QzIWZF-6424QtfdqD_DxTiVafWa=s500" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="436" data-original-width="500" height="279" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhcacybFcpXmIIqgzpMT9UXeth5MsHxFMYAvNfY7iZLoi0Qi8zv_Tw-C-F8q9z3GmBmnCmQj64fsA-ohmQL7_X1TQx5kZKb5K39H5OTTOkr5uF6qO-K5EfN1gBqd2Me8KZmI-Yl0--Ac4YSrcZAAr-EQS2r6MGH3QzIWZF-6424QtfdqD_DxTiVafWa=s320" width="320" /></a></div><br /> <p></p>
<p lang="el-GR">Αυτό που πρέπει, που θέλουμε
να αντικαταστήσει την πατριαρχία είναι
ένα κοινωνικό σύστημα που δεν επιβάλλει
στερεότυπα του τύπου Αντρας/Σκληρός/δεν
κλαίει/κάνει κουμάντο και
Γυναίκα/Τρυφερή/κλαίει/κάνει οτι της
λένε. Ή και ακόμη Αντρας/απλός,
Γυναίκα/Περίπλοκη!</p>
<p>Για όσους οπως κι εγώ, για χρόνια είχα
ολίγη άγνοια για τις λεπτομέρειες,
(παρόλο που ήμουν γαμάτος τύπος απο
μικρός με σεβασμό στις γυναίκες, ευγενικός
κι ευαισθητούλης) μερικές ακόμη
διευκρινίσεις.</p>
<p>Ο φεμινισμός ΔΕΝ είναι ενα κίνημα που
θέλει να δει τις γυναίκες αξύριστες, με
καμμένα σουτιέν να μας δίνουν διαταγές..
όχι.
</p>
<p>Ο φεμινισμός είναι το κίνημα που
αναδεικνύει τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουν γυναίκες ΚΑΙ άντρες από
την πατριαρχία.</p>
<p lang="en-US">WTF? <span lang="el-GR">Αντιμετωπίζουν
προβλήματα οι άντρες από την πατριαρχία?
(ακούω πολλούς άντρες και γυναίκες να
λένε)</span></p>
<p lang="en-US">
</p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ!</span></p>
<p lang="en-US"><br /><br />
</p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Θα σας ρίξω εδώ ένα
απλό, και πολύ αληθινό, στατιστικό. </span>
</p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Σχεδόν 4 φορές
περισσότεροι άντρες αυτοκτονούν παρά
γυναίκες. Μετά τα 65 αυτή η αναλογία
αυξάνεται κιόλας.</span></p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Γιατί άραγε?</span></p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Γιατί από τη στιγμή
που μπορούμε να κατανοήσουμε ουσιαστικά,
αρχίζει το τροπάριο:</span></p>
<p lang="en-US">“<span lang="el-GR">Μην κλαις, μην
δείχνεις ευάλωτος, μην εκφράζεις
συναισθήματα, ακόμη καλύτερα αν μπορείς
μην έχεις συναισθήματα, γίνε σκληρός,
φάε ξύλο, χτύπα, κάνε κουμάντο, μην κλαις,
μην δακρύζεις καν, να είσαι απλός! Να
μην είσαι περίπλοκος σαν γυναικούλα...”</span></p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Και μεγαλώνουμε, και
καταπνίγουμε όλα όσα φυσιολογικά
δημιουργούνται μέσα μας για να μην
ξεχωρίσουμε, να μην στοχοποιηθούμε, να
μην διαφέρουμε. Και μετά γεμίζουμε οργή,
γιατι όλη αυτή η στεναχώρια που μας
πνίγει, όλη αυτή η περιπλοκότητα που
δεν έχουμε μαθει να της δίνουμε διέξοδο,
γιατί δεν έχουμε μαθει να μιλάμε, ουτε
στον εαυτό μας δεν μπορούμε να μιλήσουμε,
πόσο μάλλον σε έναν ψυχολόγο...Θου φυλακή
το στομάτι μου, ψυχολόγο είπα? Μα καλα
μόνο οι περίπλοκες γυναικούλες και οι
αδερφές πανε σε ψυχολόγους, εγώ είμαι
άντρας, είμαι απλός, δεν είμαι έτσι...!</span></p>
<p lang="en-US"><br /><br />
</p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ
ΠΟΝΑΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ?</span></p>
<p lang="en-US"><br /><br />
</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEheH4OGgsfQHD1uUm9-g5gqUDxbjm3TGV76Lbjf4eBMrRmmgbEgsebhQYDye4LSBThi4qch5hQ3XJd0rCqZEBaelwc23FmDUuQvDLmtqbRgl6qGe2aB_RVs0rkNiH2_A4wzScz5c33aBtbFqXCVdMxv5GMaI3ODP6HhY4sGAQbH68YQXUpf6bbaJCN_=s3802" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2851" data-original-width="3802" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEheH4OGgsfQHD1uUm9-g5gqUDxbjm3TGV76Lbjf4eBMrRmmgbEgsebhQYDye4LSBThi4qch5hQ3XJd0rCqZEBaelwc23FmDUuQvDLmtqbRgl6qGe2aB_RVs0rkNiH2_A4wzScz5c33aBtbFqXCVdMxv5GMaI3ODP6HhY4sGAQbH68YQXUpf6bbaJCN_=s320" width="320" /></a></div><br />
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Καταλάβατε λοιπόν?</span></p>
<p lang="en-US"><br /><br />
</p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Το δυστυχές είναι
πως το κοινωνικό συστηματάκι η πατριαρχία,
υποστηρίζεται και από γυναίκες. Δε
φταίνε αυτές, ούτε κι εμείς. Απλά έτσι
μεγαλώσαμε. Θα φταίμε βέβαια αν δεν
κάνουμε κάτι για αυτό...</span></p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Γιατί η πατριαρχία
έχει κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Σε
κακοποιημένες γυναίκες, παιδιά. Σε
κακοποιημέν</span>@ non-binary <span lang="el-GR">άτομα.
Σε άντρες και αγόρια που οδηγούνται στη
βια και τη φυλακή η την αυτοκτονία.</span></p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Και συνεχίζω. </span>
</p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Διαβάζεις η ακούς
“πατριαρχία” και πάει το μυαλό σου σε
Πατριάρχες, Οικουμενικούς και μη, κι
αναρωτιέσαι εύλογα “καλά πως δουλεύει
αυτό το σύστημα? Είναι κάπου κάτι τύποι
μουσάτοι μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι
κι αποφασίζουν πως θα οργανωθεί η κενωνία
παγκοσμίως με τους άντρες να κάνουν
κουμάντο? </span>
</p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Όχι ρε κουτό, και
βέβαια δεν είναι έτσι.</span></p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Η πατριαρχία που
είναι μια έννοια, ουσιαστικά, και όχι
κάτι χειροπιαστό όπως το ξύλο που τρως
όταν κλαίς, η το κουμπί που υποτίθεται
έχεις για να λειτουργείς ως “απλός”
άντρας, είναι μια πολύ πονηρή έννοια.
Έχει φροντίσει και έχει απλώσει όλους
τους κανόνες της σαν πλοκάμια, παντού.
Βίβλος, Κοράνι, όλες σχεδόν οι θρησκείες,
νόμοι, ήθη κι έθιμα περιλαμβάνουν τον
γενετικό κώδικα αναπαραγωγής του
συστήματος. Και </span>wait for it, <span lang="el-GR">το
χειρότερο? Η γλώσσα.</span></p>
<p lang="en-US"><br />Θέλετε παραδείγματα? Γιατί λέμε "αύριο ψηφίζουν οι Έλληνες" κι εννοούμε άντρες και γυναίκες?</p><p lang="en-US">Γιατί λέμε, (και το λέμε όλοι) "αν έχεις αρχίδια" υπονοώντας το θάρρος η το θράσος? Δεν υπάρχουν άνθρωποι θαρραλέοι χωρίς αρχίδια?</p><p lang="en-US">Ακόμη χειρότερα λέμε "ποιος φοράει τα παντελόνια"! </p><p lang="en-US">Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα.<br />
</p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR">Είναι, το λοιπόν,
πολύ δύσκολο να ξεφύγεις.</span></p>
<p lang="en-US">
</p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR"> Εκτός κι αν κάνεις
κάτι... όπως να σκεφτείς. </span>
</p>
<p lang="en-US">
</p>
<p lang="en-US"><span lang="el-GR"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhjIMh3HQPHIxyeHggDEv0Szn45GIPrLledQ9ZduUJaKseO6Qduqn5mF3hb6SP1pCwRJzEuhAolrXuimVWNPvm7IH3HcKmMPBxuBo5ewdnd577UJPfdDnDunBGy8naFcx8xU3bgkaiC9NyW41GSI5smKyaw4zVt0Ip1wwV7tZTlf5UFJ-jgcUCgw8Vd=s800" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhjIMh3HQPHIxyeHggDEv0Szn45GIPrLledQ9ZduUJaKseO6Qduqn5mF3hb6SP1pCwRJzEuhAolrXuimVWNPvm7IH3HcKmMPBxuBo5ewdnd577UJPfdDnDunBGy8naFcx8xU3bgkaiC9NyW41GSI5smKyaw4zVt0Ip1wwV7tZTlf5UFJ-jgcUCgw8Vd=s320" width="320" /></a></div><br /> <p></p><p lang="en-US"><span lang="el-GR">Ισως και λίγο
περίπλοκα.</span></p><p> </p><p> </p><p> </p><p lang="en-US"><span lang="el-GR">(Κάπου εδώ θα το
κλείσω, αν κι εχω περισσότερες περίπλοκες
σκέψεις να μοιραστώ. Εχουμε ομωςκι αλλες
δουγειές, εκτός από την πάλη ενάντια σε
ένα παγκόσμιο κοινωνικό σύστημα που
κρατάει χιλιάδες χρόνια. Περισσοτερα
υπόσχομαι σύντομα)</span></p>
<p><br /><br />
</p>
<p><br /><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0in;">https://human-rights-channel.coe.int/stop-sexism-el.html</p>
<br />Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-66147879894406118852022-02-06T12:34:00.009+02:002022-02-06T12:34:48.552+02:00Φιλημένα Φλυτζάνια<p> </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjKUDSJLVzbUBKWNSvVTAikJSZmzqGSJgFJCEY6Tl4VFGBOkgLaaOU2Tg0MOYmVC_-yft0Ks525KNGbnUlBOhNwpTxjKqlN3L1vK0VoHa3hALjsOO7Wdfa1OGu-OJ6orXS3huqtus4RX6nvkHiyk8HGCH8c8huPHRonBDBj7jGEdE19X9QqJaxDyoBf=s3802" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2485" data-original-width="3802" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjKUDSJLVzbUBKWNSvVTAikJSZmzqGSJgFJCEY6Tl4VFGBOkgLaaOU2Tg0MOYmVC_-yft0Ks525KNGbnUlBOhNwpTxjKqlN3L1vK0VoHa3hALjsOO7Wdfa1OGu-OJ6orXS3huqtus4RX6nvkHiyk8HGCH8c8huPHRonBDBj7jGEdE19X9QqJaxDyoBf=s320" width="320" /></a></div><br /> <p></p><p> </p><p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;">“<span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Φιλημένα
φλυτζάνια”</span></span></p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><br />
</p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Μάζεψα
όλα τα φλυτζάνια να τα πλύνω</span></span></p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Μα
όσα είχαν κατακάθι μέσα, ελληνικού, </span></span>
</p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Ήξερα πως ήταν τα δικά σου χείλη,</span></span></p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">που
τα ακούμπησαν τελευταία.</span></span></p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><br />
</p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Δεν
άντεξα να τα πλύνω</span></span></p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Να
δω το κατακάθι να χύνεται στο σιφόνι</span></span></p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Να
φεύγει</span></span></p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Να
ξεπλύνω τ' άγγιγμα των χειλιών σου από
τις άκρες.</span></span></p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><br />
</p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Τα
άφησα στην άκρη</span></span></p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Να
τα κοιτάω.</span></span></p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><br />
</p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Έπλυνα μόνο τα δικά μου</span></span></p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Να
πίνω φτηνό καφέ στιγμής </span></span>
</p>
<p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">Καπνίζοντας</span></span><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">
</span></span></span><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">στριφτά</span></span><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">
</span></span></span><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;">τσιγάρα</span></span><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.</span></span></span></p><p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"> </span></span></span></p><p style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; margin-top: 0.07in;"><span style="font-family: Calibri, serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Χειμώνας 2021 - Papapete <br /></span></span></span></p>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-74460820790240104072021-05-20T13:44:00.001+03:002021-05-20T13:44:50.232+03:00Να γίνουμε ψαράδες, Αμόρε! <div><br></div><div><br></div><div>Ακούμπησε το πράσινο παγωμένο μπουκάλι στο τραπέζι μπροστά μου και δίπλα του ένα ποτηράκι λίγο μεγαλύτερο από τσίπουρου, ας πούμε ρετσινας. Μου έκανε πράγματι εντύπωση το μέγεθος του ποτηριου, αλλά μόνο τόση, ώστε να χαμογελάσω. Και να μην πω τίποτα.</div><div>Είχε πάρει λίγα λεπτά πριν την παραγγελία μου, χαμογελώντας πλατιά κι εκείνη.</div><div>Τη ρώτησα αν είναι από δω και μου απάντησε "Μεσολόγγι". Μμμμ. Στο χώρο των σωβινιστων μοτοσυκλετιστων που ημουν κάποτε, το Μεσολόγγι ήταν γνωστό για τρία πράγματα. Τα χελια, τα κουνούπια και τις γυναίκες του...</div><div>Με ρώτησε από που έρχομαι κι όταν είπα Κέρκυρα, έλαμψαν τα μάτια της και από τα χείλη της γλυστρησε ένας αναστεναγμός θαυμασμού... "αχ Κέρκυρα..."</div><div>Προσπάθησα να της πω, πως το κάθε μέρος έχει τα δικά του, πως σαν αποκτήσεις τα διπλά και βαλε χρόνια της, που είχα εγω πια, δε θα βλέπεις τα πράγματα το ίδιο.</div><div>Θα καταλάβεις πως το "πολύ" τελικά είναι λίγο και το "λίγο" μπορεί να είναι τόσο πολύ.</div><div>Αλλά κράτησα το στόμα μου κλειστο. Αρκέστηκα στο να πω πως αυτός ο τόπος, το νησί το μικρό, έχει τη μαγεία κι αυτό.</div><div>Οι μικροί άνθρωποι χρειάζονται να μαθουν από μόνοι τους. Στη καλύτερη να πουν κάποια στιγμή, "Α ναι μου το χε πει ένας καπετάνιος που γνώρισα κάποτε..." </div><div>Αργότερα, με μια σταλιά κεφάλι από τη μπύρα, νηστικός ων, περπάτησα το δρόμο που ανεβαίνει στο χωριό.</div><div>Δεν ειχε τουρίστες ακόμα αλλά τα περισσότερα σπίτια ηταν φρέσκοβαμμένα και η άνοιξη έχει επισκεφτεί τους κήπους τους με ξέφρενο ενθουσιασμό. </div><div>Μερικά κτίσματα μόνο εδειχναν σημάδια του χειμώνα ακόμη, με ξύλα γκρίζα και σχεδόν γυμνά από τα χρώματα τους, που ξεφλουδιζαν ξεραμενα. </div><div>Λαχταρω μια ζωή σε ένα τέτοιο μέρος, δεν έχει σημασία ποιο. Ένα μικρό νησί θέλω, με μερικούς παράξενους και φιλοξενους κατοίκους, ένα σπιτάκι απλό με μπλε παράθυρα να βλέπει στο πέλαγος, και μια βάρκα.</div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlMwBOEaHFEimkiw9eKL02OA8g4yK54Os6hC_OKqFMPtVMKIPDzDfXWhyphenhyphenDJxP74eLLN8tUFxJPuYDGoOOlSxMBqXvSKli5rGwDOoLMWqc_Hmaol8M0_gId6_7oKiHAsXrXxxjswdTQuMM/s1600/1621507484769446-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlMwBOEaHFEimkiw9eKL02OA8g4yK54Os6hC_OKqFMPtVMKIPDzDfXWhyphenhyphenDJxP74eLLN8tUFxJPuYDGoOOlSxMBqXvSKli5rGwDOoLMWqc_Hmaol8M0_gId6_7oKiHAsXrXxxjswdTQuMM/s1600/1621507484769446-0.png" width="400">
</a>
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGCm_1mqQoOn7zjkqTfRRoNk0_4J-CPqQqYyT3k2G2Wfci4Ix5lvu4bNpxRJmhj_mdK0ZH-kOZs798INq6RVTcuaXNjTgMmNLrU9aYrAxcS3xdf4FDHYFaQPXUrZrDmX0QtzXyiSeWA7o/s1600/1621507481010664-1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGCm_1mqQoOn7zjkqTfRRoNk0_4J-CPqQqYyT3k2G2Wfci4Ix5lvu4bNpxRJmhj_mdK0ZH-kOZs798INq6RVTcuaXNjTgMmNLrU9aYrAxcS3xdf4FDHYFaQPXUrZrDmX0QtzXyiSeWA7o/s1600/1621507481010664-1.png" width="400">
</a>
</div><br></div><div>Ας έχει και δύο πολύ περίεργους να τσακωνομαστε να έχει κι ενδιαφέρον. Εκτός κι αν γινουμε εμείς οι πολύ περιεργοι, γλυκιά μου... Χάχαχα. </div><div>Τα καλοκαίρια να έχει περαστικούς με σκάφη να γνωριζόμαστε, να τους κάνω καμια δουλειά, να βγαίνει το φαΐ της μέρας, τα πρωινά μετά μια βουτιά, και τα μεσημέρια σαλάτες στη βεράντα με φίλους ή με σένα. </div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJUPcEWOYsMNN-Qdovb_0zUE84N13OfFvP4Y-Yt6B9CgCGLXP6lEMgnacN5BJEfxbq3gFOQ_7lOOY2o59JOebjKd70F8OS_SqLYnaE1lv_zUAIEQZgyUFg1Cd-D9-fyh3uAU0_zOT8YTw/s1600/1621507477297975-2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJUPcEWOYsMNN-Qdovb_0zUE84N13OfFvP4Y-Yt6B9CgCGLXP6lEMgnacN5BJEfxbq3gFOQ_7lOOY2o59JOebjKd70F8OS_SqLYnaE1lv_zUAIEQZgyUFg1Cd-D9-fyh3uAU0_zOT8YTw/s1600/1621507477297975-2.png" width="400">
</a>
</div>Θα φοράω μόνο μαγιω και συ το ίδιο, μόνο που εσύ θα τυλίγεσαι και με τα ωραία σαρι που τονίζουν το μποέμικο κι αριστοκρατικο στυλ σου. </div><div>Τα απογεύματα λέω να κάνουμε έρωτα με την αρμύρα ακόμη πάνω μας, εσύ μετά να κοιμάσαι και να γράφω ποιηματα εμπνευσμένος από σένα και τη θάλασσα. Τα βράδια... μπορούμε να στήνουμε ένα ιδιότυπο πυροφανι, να γίνουμε ψαράδες ιστοριών, αλιεύοντας μαργαριτάρια στις ταβέρνες και τα μπαρ από τους περαστικούς ιστιοπλόους, να τα υφαινουμε στις ιστορίες που θα γράφουμε το χειμώνα που θα χει ησυχία.</div><div>Θα κάνουμε πως τους ζηλεύουμε για να ανοίγονται περισσότερο και να μας λένε κι άλλα. </div><div>Να ας πούμε ιστορίες για ανθρώπους που κάνουν περίεργα πράγματα οπως να μαγειρεύουν άνοστα η να φτιάχνουν σάντουιτς με τρία διαφορετικά ήδη τυριών μεσα, που ακούστηκε? Η που τρώνε μακαρόνια φούρνου κάθε μέρα χωρίς αλάτι και πιπέρι, που μαγειρεύουν λες και ειναι πρωτοετείς της Ιατρικής. </div><div>Η ιστορίες για τη Ζανζιβαρη, όχι το μπαρ, την αληθινή, όπου οι τροχονόμοι φορούν λευκές στολές που ταιριάζουν με τα κατάλευκα δόντια τους. Αυτά που μοστραρουν σε καθε ευκαιρία χαμογελώντας πλατιά, όταν σε σταματάνε για να σου πουν πως έτρεχες και πρέπει να πληρώσεις πρόστιμο. Σου ζητάνε, λέει, να κατεβάσεις όλα τα παράθυρα και φέρνουν βόλτα όλο το αμάξι λέγοντας καλημέρα και κάνοντας και φιλοφρονησεις στις γυναίκες επιβάτες. Όταν ζητήσεις να δεις το ραντάρ, σου λένε you were going very fast my friend... Χαμογελώντας παντα! </div><div>Τα ενοικιαζομενα αμάξια στη Ζανζιβαρη έχουν τεράστια αυτοκόλλητα για να φαίνονται οι τουρίστες από μακρια, ο στόχος.</div><div>Είδατε λοιπόν τι μαθαίνει κανείς με λίγη μόνο κουβέντα φεύγοντας από μια ταβέρνα?</div><div>Βάλε κάτω τι μπορείς να μάθεις σε ένα καλοκαίρι, βάλε τι μπορείς να υφανεις μαζί με τις δικές σου κλωστές και τα νηματα των αναμνησεων σου.</div><div>Νατη η ιστορία, νατος ο χειμώνας πως περνάει γρήγορα μέσα σε ένα πετρινο σπίτι με μπλε παράθυρα. Με θέα στο πέλαγος.</div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFLQ0nlXkDjlkmCSomQ9BGsnPYoVSQulH5i7mByUWkdKYuR34sAknp1bqHX1ZEvAdq2aOfIYhQhnm9eI2smqno1gwkfWa7abJC8wRUS4MwjOwWHu41iJjL5Wr4WigrgZSUkS-hojSS0B8/s1600/1621507472734652-3.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFLQ0nlXkDjlkmCSomQ9BGsnPYoVSQulH5i7mByUWkdKYuR34sAknp1bqHX1ZEvAdq2aOfIYhQhnm9eI2smqno1gwkfWa7abJC8wRUS4MwjOwWHu41iJjL5Wr4WigrgZSUkS-hojSS0B8/s1600/1621507472734652-3.png" width="400">
</a>
</div><br></div>Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-13173300925561792782020-07-17T20:16:00.000+03:002020-07-17T20:16:00.025+03:00Απάγγιο<div><br></div><div><br></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixffMUeHUG3k2GEuDiVrNuFF6ERNBKP9Zzhd3E23DOTMpzROBZfO6TzcMRX0_f1PGq9ziDtPlfTliXNKxKDsSkgeuGvgvjrEm5tZRESmY6hiMV-DoGALC_pTIU-dpC3YFBHm3fxcsPGFs/s1600/1595006143268121-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixffMUeHUG3k2GEuDiVrNuFF6ERNBKP9Zzhd3E23DOTMpzROBZfO6TzcMRX0_f1PGq9ziDtPlfTliXNKxKDsSkgeuGvgvjrEm5tZRESmY6hiMV-DoGALC_pTIU-dpC3YFBHm3fxcsPGFs/s1600/1595006143268121-0.png" width="400">
</a>
</div>Αγκυροβολημενος σε έναν από τους κόλπους του Ερημιτη. Το σκούρο μπλε εναλλάσσεται με το τυρκουαζ και βουτάω. Παντού ψάρια. Δεν τα ξέρω τα περισσότερα αλλά αναγνωρίζω ένα μεγάλο κοπάδι λουτσους, πολλούς σαργούς και πετροψαρα</div><div>Κάτω στο βυθό φύκια, αχινοι και Φαραώ.</div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiA41xU4i-wCpUExlIZN8a7qLzYXNGWuQWYFab67VXu_Vp8t3oyybiQunjYe10422ZrQdOgJWym0XOta4nklnxZelW-eRiZEngGkphjcYY2OGvPTKw38OC2TndO1vn33_llrYnXV7UVAo/s1600/1595006112147032-1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiA41xU4i-wCpUExlIZN8a7qLzYXNGWuQWYFab67VXu_Vp8t3oyybiQunjYe10422ZrQdOgJWym0XOta4nklnxZelW-eRiZEngGkphjcYY2OGvPTKw38OC2TndO1vn33_llrYnXV7UVAo/s1600/1595006112147032-1.png" width="400">
</a>
</div><br></div><div>Αραχτός στο κατάστρωμα πια, μένω άναυδος από το γεγονός ότι μπορώ να δω στα 50-70 μέτρα απόσταση τους ιστούς από τις αράχνες που πάνε από κορφή σε κορφή στους θάμνους και τα δεντρα. Από την άλλη μεριά του κόλπου το πιάνει λίγο ο μαΐστρος και τα δέντρα και οι θάμνοι κινούνται, θροΐζοντας σαν να αναπνέουν. Τα πράσινα δε φαντάζεσαι ότι μπορούν να είναι τόσα πολλά. Δε φτάνουν μέχρι το νερό. Αφήνουν ένα δύο μέτρα κενό οπου ξεπροβαλλουν τα βράχια σαν κόκαλα παλαιολιθικά, τεράτων βασανισμενων, στριφογυρισμενα κι αλλού κάθετα, αλλού ορίζοντια, αλλού λοξά εξαφανιζονται στο νερό.</div><div><br></div><div>Απαγγιαζει εδω.</div><div><br></div><div>Αυτός ο τόπος είναι ανέγγιχτος... Αλλά για το ίδιο το απαγγιο, δεν υπάρχει απαγγιο από την καταιγίδα της ανάπτυξης.</div><div><br></div><div>Πείτε με drama queen, δε με νοιάζει.</div><div><br></div><div>Στους 3 μήνες της καραντίνας ο κόσμος έκανε μια παύση κι όσοι από μας έχουν την τύχη να δουλεύουμε εδώ έξω, είδαμε άμεσα τα αποτελέσματα. Περισσότερα πουλιά, περισσότερα ψάρια, καθαρότερα νερά, ψάρια παντού, δελφίνια.</div><div>Σκεφτείτε λίγο, όταν 3 μήνες παύση κάνουν τόσο καλό, πόσο κακο θα κάνουν δύο χρόνια μπετονιέρες και τσιμέντοποίηση?</div><div><br></div><div>Αφήστε επιτέλους αυτό τον τόπο ήσυχο. Δεν χρειάζεται το τσιμέντο μπορεί να μείνει μόνο αυτό που είναι. </div><div><br></div><div>Σκέτο Ποίηση...</div><div><br></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8V-mabNIuaJCdzz0oDFxafqookrs5m8MrMg4SFnd3vYSj325-vjEDPOG0q3XqjF1nFxw1-YG95u3xjkixXRrNFwSqh1iWudTGJAexr1rld-HZkiHOq4bydHGsZvZeCUiOZDx-FBTo9BE/s1600/1595006100356271-2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8V-mabNIuaJCdzz0oDFxafqookrs5m8MrMg4SFnd3vYSj325-vjEDPOG0q3XqjF1nFxw1-YG95u3xjkixXRrNFwSqh1iWudTGJAexr1rld-HZkiHOq4bydHGsZvZeCUiOZDx-FBTo9BE/s1600/1595006100356271-2.png" width="400">
</a>
</div><br></div>Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-11036454189905133742020-04-26T12:19:00.002+03:002020-04-26T12:19:19.552+03:00Σκέψεις περί τουρισμού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYPCk-h4r6O26cNOSSSR6Km296us-lCIb7Xs22tEqaU6sQkvhRBm4vu8vat9fj3PSEgp_6PIFq1O8yxaBs96PEfs9DOdY1zK1V0pVw0KPEim9Z8MqU8To5Lh1W4_kVOx50ISAISvdE1k4/s1600/tourist.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="666" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYPCk-h4r6O26cNOSSSR6Km296us-lCIb7Xs22tEqaU6sQkvhRBm4vu8vat9fj3PSEgp_6PIFq1O8yxaBs96PEfs9DOdY1zK1V0pVw0KPEim9Z8MqU8To5Lh1W4_kVOx50ISAISvdE1k4/s320/tourist.jpg" width="296" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Δεν είμαι κάποιος ειδικός, ούτε περγαμηνές έχω , ούτε μπορώ, πιστεύω να κατέχω όλη τη γνώση ώστε να κάνω κάποια εμπεριστατωμένη "πρόγνωση" περί του πως θα πάνε τα πράγματα στην "μετακορωνοιο" εποχή. Απλά κάποια τροφή για σκέψη... Γύρω από ένα συγκεκριμένο θέμα, τον τουρισμό. Επειδή είναι αυτό από το οποίο κι εγώ όπως εκατομμύρια άνθρωποι, ζούμε.<br />
<br />
(Και συμπληρώνω ότι το γράψιμο είναι η διαδικασία σκέψης μου...)<br />
<br />
Πάμε στα βασικά.<br />
<br />
Τι χρειάζεται για να υπάρξει ένας τουρίστας?<br />
<br />
Επιθυμία για διακοπές.<br />
Οικονομική ευχέρεια για διακοπές.<br />
Επιλογές τοποθεσίας. <br />
Δυνατότητα μεταφοράς στη χώρα της επιλογής του.<br />
<br />
Ας τα δούμε τώρα ένα-ένα. <br />
<br />
<u><b>Επιθυμία για διακοπές.</b></u><br />
Ίσως το ευκολότερο από όλα γιατί κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει από το να ονειρευόμαστε... Ας αναλογιστούμε όμως ποιοι είναι αυτοί που είναι οι εν δυνάμει επισκέπτες μας? Άνθρωποι από χώρες της Ευρώπης αλλά και της Ασίας, οι οποίες σχεδόν στο σύνολο τους έχουν χτυπηθεί χειρότερα από εμάς από τον ιό. Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ελβετία, Αυστρία... επηρεασμένοι από αυτήν την κατάσταση θα θέλουν να πάνε διακοπές? Είναι πολύ πιθανό πως πολλοί από αυτούς ναι, θα ήθελαν. Να ξεφύγουν, να ξεσκάσουν, να χαρούν. Ποιος δεν το θέλει...? Κάποιο όμως θα φοβούνται.... Είναι όμως γεγονός πως πολλές Ευρωπαικές κυβερνήσεις έχουν ήδη κάνει ανακοινώσεις ζητώντας από τους πολίτες τους να μην πάνε διακοπές (<a href="https://www.dutchnews.nl/news/2020/04/holiday-parks-campsites-are-expecting-last-minute-surge-in-summer-bookings/" target="_blank">Ολλανδία</a>, Γερμανία, <a href="https://www.independent.co.uk/travel/news-and-advice/coronavirus-holiday-when-end-of-lockdown-trips-flights-a9480831.html" target="_blank">Αγγλία</a>) Και μιλάνε πολύ για εσωτερικό τουρισμό... <br />
<br />
<u><b>Οικονομική ευχέρεια.</b></u><br />
Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν. όπως και στη χώρα μας έτσι και σε όλες τις άλλες, η οικονομία έχει τραβήξει ένα γερό χειρόφρενο. Αναλόγως την οικονομία, κάποιες "πισωκίνητες" έχουν τραβήξει κι ένα γερό "τετακέ" με κίνδυνο να βγουν εκτός ελέγχου... Αλλά αρκετά με τις αυτοκινητιστικές μου παρομοιώσεις. Αυτοί που έχουν την οικονομική ευχέρεια να πάνε διακοπές θα είναι αισθητά λιγότεροι από πριν. Και σε αυτό θα συμβάλλουν και παράγοντες όπως ενδεχομένως η άύξηση του κόστους των διακοπών, ειδικά στο θέμα της μετακίνησης.. αλλά περισσότερα για αυτό στο τελευταίο σκέλος.<br />
<br />
<u><b>Επιλογές τοποθεσίας.</b></u><br />
ίσως το μόνο πράγμα που λειτουργεί κάπως υπέρ μας είναι το γεγονός ότι ανάμεσα στις χώρες που χτυπήθηκαν περισσότερο είναι και χώρες οι οποίες ήταν και αυτές πολύ δυνατές στον τομέα του τουρισμού (Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία) .Υπάρχουν βέβαια και οι απαγορεύσεις μετακίνησης που είναι <br />
διαφορετικές από χώρα σε χώρα... και δεν ξέρουν ακόμα πότε θα αρθούν.<br />
<br />
<u><b>Δυνατότητα μεταφοράς.</b></u><br />
Εδώ είναι που τα πράγματα γίνονται πάρα πολύ δύσκολα. Πέρσι στις 24 Ιουλίου υπήρξε ένα παγκόσμιο ρεκόρ για το οποίο βέβαια δεν ακούσαμε ίσως, ήταν 225.000 πτήσεις σε όλο τον κόσμο σε μια μέρα. Φέτος για την ίδια μέρα είναι προγραμματισμένες οι μισές (111.000) Κι αυτές αν δεν ακυρωθούν... κάποιες αεροπορικές εταιρίες που πρωτοπορούν ήδη μιλάνε για πτήσεις με υγειονομικά μέτρα και αποστάσεις, δηλαδή κενές θέσεις, μάσκες κλπ. Αυτό σημαίνει πως όποιος θα θέλει να ταξιδέψει θα έχει να αντιμετωπίσει μια σχετικά δύσκολη και δυστοπική διαδικασία... Αλλά δεν θα σταθώ σε αυτό. Κενές θέσεις υποχρεωτικά σημαίνει ίσως ένα αεροπλάνο με τους μισούς επιβάτες, η το 60% στην καλύτερη.<br />
Να αναφερθώ ξανά και στο ότι οι περισσότερες χώρες έχουν ακόμη απαγορεύσεις μετακίνησης εκτός χώρας χωρίς κάποιες προβλέψεις άρσης? (Η Ισπανία πχ έχει ανακοινώσει ότι δεν ξέρει πότε θα αρθούν οι απαγορεύσεις) <br />
<br />
Εν κατακλείδει, γιατί πρέπει να πάω να κόψω και τα χόρτα πριν μας πνίξουν, αντιμετωπίζουμε την εξής κατάσταση:<br />
<br />
Είναι πιθανό ότι οι μισοί άνθρωποι από πριν θα θέλουν να πάνε διακοπές. Αν δεχτούμε ότι μπορούν όλοι οικονομικά, το επόμενο εμπόδιο θα είναι το που μπορουν να πανε, και το πως θα φτάσουν εκεί. Με τις πτήσεις στο μισο αριθμό και την χωρητικότητα της κάθε πτήσης επίσης στο μισό, ίσως το 30% να μπορέσουν να ταξιδέψουν... και το κόστος θα είναι σίγουρα υψηλό.<br />
<br />
Όπως και να το δει κανείς, ο τουρισμός φέτος θα είναι μάλλον ένα μικρό κομμάτι της ζωής εδώ...<br />
<br />
Κρουαζιερόπλοιο εν τω μεταξύ δεν ξέρω πότε θα ξαναδούμε, η κρουαζιέρα έχει φάει χοντρό πλήγμα...<br />
<br />
Η πρόβλεψη μου είναι ότι οι πολύ exclusive διακοπές σε μικρά ξενοδοχεία, σκάφη, πολυτελείς κι απομονωμένες βίλες έχουν ίσως κάποια ελπίδα... τα μεγάλα ξενοδοχεία.. δεν ξέρω... <br />
<br />
Με λίγα λόγια, του χρόνου ελιές θα έχει να μαζέψουμε?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm1ImI9uuie7rco6NtDrXKOn6q_izhgV77qM7PTYwAu5BUn_31itMsr6BlTdn1N31KgSefRooQtaSVrP72fRWnOkJTAmagGvUSp6CifyzACV9BtYpFyFJozepUezZ6E4QYW4i60SKHxbE/s1600/800px_Olive_trees_on_Thassos_Short_film_marks_Greece___s_eternal_connection_with_olive_trees__video__642532372.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="550" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm1ImI9uuie7rco6NtDrXKOn6q_izhgV77qM7PTYwAu5BUn_31itMsr6BlTdn1N31KgSefRooQtaSVrP72fRWnOkJTAmagGvUSp6CifyzACV9BtYpFyFJozepUezZ6E4QYW4i60SKHxbE/s320/800px_Olive_trees_on_Thassos_Short_film_marks_Greece___s_eternal_connection_with_olive_trees__video__642532372.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Επίσης δείτε εδώ, <a href="https://www.dw.com/en/where-are-we-heading-tourism-after-the-coronavirus-crisis/a-53208870" target="_blank">πρόγνωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού για πτώση 30%</a>. </div>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-1042574926721389432020-04-24T11:00:00.002+03:002020-04-24T11:00:55.153+03:00Υπήρχε λόγος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrcI4MtmDn8XgQeBT4Bafc-UQ9rVhO5U4ROZiA9J8-1GYaR8spxSm873ftXGcnac46LwcrtEVWZbCiQPUemNc-tOVf45HI6yWiPMitDa3kCq6-S6wCWfXP_nphDYtXTC4MJG1VYJVlJEc/s1600/IMG_20200412_125444.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrcI4MtmDn8XgQeBT4Bafc-UQ9rVhO5U4ROZiA9J8-1GYaR8spxSm873ftXGcnac46LwcrtEVWZbCiQPUemNc-tOVf45HI6yWiPMitDa3kCq6-S6wCWfXP_nphDYtXTC4MJG1VYJVlJEc/s320/IMG_20200412_125444.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
Ήμουν τρίτος στην ουρά. Στην είσοδο, δίπλα στις περιστρεφόμενες μπάρες, ήταν ένα τραπεζάκι, και πάνω του ένα μπώλ άδειο, ένα αντισηπτικό χεριών, χαρτί κουζίνας και γάντια μιας χρήσης. όλοι ξέραμε τι έπρεπε να κάνουμε. Υπήρχε λόγος.<br />
Σε λίγο ήρθε η κοπέλα από το ταμείο κι άδειασε δυο καρτελάκια στο μπώλ. Τα πήραν οι δυο πριν από μένα και μπήκαν. Τους έβλεπα μέσα από το παράθυρο. Η γυναίκα είχε ήδη πάρει τα πρώτα πράγματα και προχωρούσε πιο μέσα, την έχασα από το πεδίο όρασης μου, αλλά ο τύπος που είχε μπει και πρώτος, χάζευε στα ράφια, πιάνοντας πράγματα, σηκώνοντας τα, ξαναβάζοντας τα κάτω πάλι. λες και είχε βγει για shopping therapy. Έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται "καλά πόσο μαλάκας είσαι ρε φίλε, μας βλέπεις που περιμένουμε, η άλλη πίσω μου έχει κι ένα παιδί που κρέμεται από πάνω της, και δε σταματάει να ρωτάει γιατί μαμά, κι εσύ κάνεις τουρισμό στα ράφια?"<br />
Ένιωσα άσχημα, γιατί συνειδητοποίησα ξαφνικά πως είχα γίνει μέσα μου μικρή αλλαγή συμπεριφοράς. Όμως υπήρχε λόγος...<br />
<br />
Ήταν παραμονές Πάσχα και οι δρόμοι ήταν άδειοι. Αυτό συνέβαινε για πρώτη φορά στα 52 μου χρόνια εν ζωή. Το νησί είχε αποκλειστεί από την υπόλοιπη χώρα, όχι από κάποια απεργία, η τον καιρό. Ο καιρός ήταν υπέροχος. Παραδεισένιος. Οι ναυτεργάτες και τα καράβια δούλευαν. Τα φέρρυ όμως πηγαινοερχόταν άδεια η μόνο με φορτηγά. Επισκέπτες μηδέν. Υπήρχε λόγος.<br />
<br />
Στους δρόμους του νησιού λιγοστές επιχειρήσεις λειτουργούσαν και πολλοί άνθρωποι το είχαν ρίξει στο περπάτημα και στο ποδήλατο. Όσοι συναντιόνταν μιλούσαν διατηρώντας μια απόσταση. Τα χαμόγελα συχνά ήταν αμήχανα, γιατί ένιωθες πως όλοι ήθελαν μια αγκαλιά, αλλά δεν έκαναν το βήμα να γεφυρώσουν αυτή την απόσταση των προτεινόμενων δυο μέτρων. Υπήρχε λόγος.<br />
<br />
Για να βγούμε από το σπίτι μας, έπρεπε να συντρέχει συγκεκριμένη δικαιολογία. Υπήρχε μια λίστα. Ένα χαρτί με τη δικαιολογία Α και έξι διαφορετικοί κωδικοί που στέλναμε με μήνυμα ανάλογα τι θέλαμε να κάνουμε. Έξω μόνο με χαρτί η μήνυμα και ταυτότητα. Στο δρόμο σε σταματούσαν οι μπάτσοι κι ήθελαν να τα δουν. Για να πετάξεις τα σκουπίδια δεν υπήρχε κωδικός αλλά όλοι τα πετούσαν με κάποιο τρόπο.<br />
Δεν είχαμε κάνει τίποτα, αλλά κάθε φορά που βλέπαμε μπάτσο όλοι καρδιοχτυπούσαμε. Μήνυμα η όχι ποτέ δεν ήξερες τι μπορεί να σου έβρισκαν... Ήταν ενδιαφέρον γιατί ξαφνικά είχαμε γίνει όλοι "εμείς και αυτοί" . Υπήρχε λόγος.<br />
<br />
Η ζωή όπως την ξέραμε, είχε σταματήσει. Γάμοι, συνευρέσεις, ταξίδια, φαγοπότια, ποτά με φίλους, τσιπουράδικα, μπύρες, βόλτες άσκοπες, βόλτες ακόμη και για την σωτηρία της ψυχής, όλα στοπ. Υπήρχε λόγος.<br />
<br />
Μόνο οι γεννήσεις και οι θάνατοι συνεχίζονταν. <br />
<br />
Τις νύχτες οι δρόμοι ήταν ακόμη πιο έρημοι. Παράθυρα φωτισμένα υπήρχαν και πίσω από το καθένα μια πραγματικότητα. Ώρες ώρες ήταν λες και η πραγματικότητα είχε πια περιοριστεί στο πίσω από τα παράθυρα μας, μέσα στα σπίτια όπου δεν είχαν αλλάξει και τόσα πράγματα. Υπήρχε λόγος.<br />
<br />
Κάποιοι παλιοί μουσικοί, αδέρφια, τραγουδούσαν κάποτε "ζούμε τις μικρές μας ιστορίες" και αυτό ποτέ δεν είχε αντηχήσει τόσο αλήθεια όσο τώρα. Οι ζωές των περισσότερων από μας είχαν περιοριστεί μέσα στους τέσσερις αληθινούς τοίχους και τα αμέτρητα εικονικά παράθυρα των υπολογιστών και των οθονών μας γενικότερα. Δυστυχώς για κάποιους από μας πίσω από αυτό το παράθυρο υπήρχε βια. Υπήρχε λόγος.<br />
<br />
Ανάμεσα μας υπήρχαν πολλοί άνθρωποι των οποίων η επιβίωση κρεμόταν ήδη από μια κλωστή πριν "υπάρξει λόγος" και τώρα η κλωστή αυτή φαινόταν πραγματικά το πόσο εύθραυστη και λεπτή είναι.<br />
Μια-μία οι κλωστές αυτές έσπαγαν, δεν έγινε άμεσα αντιληπτό το πόσοι άνθρωποι έμειναν ξεκρέμαστοι, μέσα στη γενική παγωμάρα. Υπήρχε λόγος.<br />
<br />
Είχαμε συνηθίσει να στηριζόμαστε στο αύριο. Το παρόν δεν μας έφτανε, δεν έφτανε εδώ και καιρό. Δανειστήκαμε λοιπόν από το αύριο, όχι χρήματα, αυτό ήταν παλιά ιστορία. Δανειστήκαμε χρόνο, και ζωή. Δανειστήκαμε ευτυχία κι ευμάρεια. Και ξαφνικά το αύριο ακυρώθηκε.<br />
<br />
Υπήρχε λόγος. <br />
<br />
<br /></div>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-13484455303859602082020-03-28T23:13:00.001+02:002020-03-28T23:13:14.870+02:00Κατα-κατα-κατα-καταρρέω!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Δεν θεωρώ πως κατέχω την απαιτούμενη γνώση και τα στοιχεία για να έχω μια πλήρη κι εμπεριστατωμένη άποψη για τα όσα συμβαίνουν σήμερα. Δε νομίζω ότι κανείς μπορεί..<br />
Η άποψη λοιπόν που σας παραθέτω είναι συνδυασμός γνώσης και ένστικτου, "μυαλού" και καρδιάς...!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkrARlV-iHtUV5HW-eINsTf6KIew8-_3qGpdtMNk3Hcd3w-2gi7Ld8EyxHO9X2A4BMx7-n3nbYnomQHpiDfXu4VR5SwdIRnOv4aKp4HXQ0xz9GrNShAlOKwNxxv2FHhjWfnkMVespmeRU/s1600/90103398_10158224874068735_8935115435632754688_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="918" data-original-width="640" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkrARlV-iHtUV5HW-eINsTf6KIew8-_3qGpdtMNk3Hcd3w-2gi7Ld8EyxHO9X2A4BMx7-n3nbYnomQHpiDfXu4VR5SwdIRnOv4aKp4HXQ0xz9GrNShAlOKwNxxv2FHhjWfnkMVespmeRU/s320/90103398_10158224874068735_8935115435632754688_n.jpg" width="223" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Σύμφωνα λοιπόν με την ανθρωπολόγο Margaret Mead το πρώτο σημάδι πολιτισμού σε μια κουλτούρα είναι η φροντίδα των άλλων, είναι όταν εξυπηρετούμε και βοηθάμε ο ένας τον άλλον...<br />
<br />
Μείνετε λίγο μαζί μου να σκεφτούμε παρέα.<br />
<br />
Έχεις ένα χωράφι 5 στρέμματα. Του δίνεις το χρόνο σου (8 ώρες την ημέρα, 5 μέρες τη βδομάδα) του δίνεις νερό και λίπασμα. Σου δίνει 800 κιλά ντομάτες και 500 κιλά πατάτες το χρόνο.<br />
Με αυτά ζεις κι ανταλλάσσεις για ότι σου λείπει.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwQohgZ7XGBqlgwsaAAoUnDALmDJ2eZFAETBJej9PeOa2Wh5ImTilW-vF2mtrSI0EgKmPV6E7nf3UeI5pczm3549QzHCHWya5KAyBE1Xd6qILEO8ukqTitq2xwDeNSJyQzwco9V3fdsDU/s1600/31897615624_ac13831966_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="563" data-original-width="1023" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwQohgZ7XGBqlgwsaAAoUnDALmDJ2eZFAETBJej9PeOa2Wh5ImTilW-vF2mtrSI0EgKmPV6E7nf3UeI5pczm3549QzHCHWya5KAyBE1Xd6qILEO8ukqTitq2xwDeNSJyQzwco9V3fdsDU/s320/31897615624_ac13831966_b.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Για κάποιο λόγο αποφασίζεις την επόμενη χρονιά ότι χρειάζεσαι περισσότερα. (παντρεύτηκες πχ) Λες για να πάρω περισσότερα, θα δώσω περισσότερα. (9 ώρες την ημέρα, 6 μέρες τη βδομάδα, περισσότερο νερό, περισσότερο λίπασμα) Παίρνεις 900 κιλά ντομάτες και 650 κιλά πατάτες.<br />
<br />
Την επόμενη χρονιά αποφασίζεις ότι χρειάζεσαι ακόμη περισσότερα (γέννησε η γυναίκα σου) (10 ώρες την ημέρα, 7 μέρες τη βδομάδα, περισσότερο νερό, περισσότερο λίπασμα, ίσως κάποια φυτοφάρμακα (κακό παιδί) Η σoδειά αυξάνεται αλλά όχι τόσο όσο περίμενες...<br />
<br />
Τις επόμενες χρονιές θα συνεχίσεις να προσπαθείς να αυξήσεις τη σοδειά σου. Θα προσθέσεις κι άλλες ώρες, αλλά μετά θα είσαι πάντα κουρασμένος, θα προσθέσεις κι άλλα φυτοφάρμακα, θα προσλάβεις βοήθεια γιατί αρρώστησες, θα χρειαστεί να χτίσεις ένα μικρό σπιτάκι για να στεγάσεις τους βοηθούς, θα πάρεις μεγαλύτερο τρακτέρ αλλά θα σε φάνε οι δόσεις... Και μια μέρα θα σκεφτείς "μακάρι να είχα μείνει εκεί, στα 800 κιλά ντομάτες, που η ζωή ήταν ίσως λίγο πιο φτωχή αλλά ήμουν χαρούμενος..."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb9-8bs_oI-l7REd01XqoDFzyfk-tzqNyI-p0vbp8-rq6MYiOFBrok3PRAAlUaxpok5W-AoTF2bJ6SjSOFGqnr_BD9I1mxxUY4PAoyl7w9iMnQiJQfdWT51eZcniJQW-kD6j7Uk6VLDV4/s1600/IMG_20191023_120545.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb9-8bs_oI-l7REd01XqoDFzyfk-tzqNyI-p0vbp8-rq6MYiOFBrok3PRAAlUaxpok5W-AoTF2bJ6SjSOFGqnr_BD9I1mxxUY4PAoyl7w9iMnQiJQfdWT51eZcniJQW-kD6j7Uk6VLDV4/s320/IMG_20191023_120545.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
Υπάρχει και το κάπως σχετικό<a href="https://www.newsbeast.gr/weird/arthro/5061/i-paravoli-tou-psara" target="_blank"> ανέκδοτο με τον ψαρά</a> <br />
<br />
<br />
Καλώς ήρθατε λοιπόν στον νόμο της φθίνουσας απόδοσης.<br />
<br />
<br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/mCd2V89C0qY" width="560"></iframe>
<br />
<br />
Το 1988 ο ανθρωπολόγος Joseph Tainter έγραψε ένα βιβλίο το οποίο λεγόταν "The Collapse of Complex Societies" (Η Κατάρρευση των πολύπλοκων κοινωνιών)<br />
Στο βιβλίο αυτό ανέπτυξε (και απέδειξε) την θεωρία του ότι ο νόμος της φθίνουσας απόδοσης επηρεάζει και μια άλλη "παραγωγική διαδικασία" που γνωρίζουμε πολύ καλά , την δημιουργία και εξέλιξη των κοινωνιών μας, και κατ επέκταση των πολιτισμών μας.<br />
<br />
Τι είναι κοινωνία και τι παράγει (η θα έπρεπε να παράγει...) Η κοινωνία είναι αυτό που δημιουργούμε προκειμένου να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε συλλογικά στην ζωή και την επιβίωση και αυτό που παράγει είναι Ευτυχία.<br />
<br />
Τι είναι η Ευτυχία?<br />
<br />
Ειλικρινά δεν έχω καμία διάθεση να σας αναλύσω τι εστι Ευτυχία... Σκεφτείτε μόνο στην παρούσα κατάσταση που βρισκόμαστε τι θα μας έκανε πραγματικά ευτυχισμένους. Και σκεφτείτε πως ίσως η Ευτυχία είναι στιγμές και όχι κάποια αέναη νιρβάνα... (γνώμη μου)<br />
<br />
Τι μας ζητάει η κοινωνία από τη στιγμή που τη "δημιουργούμε"? Πολυπλοκότητα!<br />
<br />
Γιατί πολύ "απλά" όταν φέρνεις κόσμο μαζί, οι ανάγκες αυξάνονται. Και για να τις αντιμετωπίσεις προσθέτεις "πολυπλοκότητα". Σκεφτείτε τις βασικές ανάγκες μας, στέγη, τροφή, νερό ( γουαι φαι...). Έτσι όπως εξελίχτηκαν οι κοινωνίες μας, ο πολιτισμός μας η απαιτούμενη πολυπλοκότητα έχει αυξηθεί και αυξάνεται "εκθετικά" (να άλλη μια λέξη που ξαφνικά "παίζει" πολύ...)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjroyYioKlP5nwoU_mVENCqQVH9Pm7YAUtLXlLgEBGCx9U47QaZ4am0Cj25SDIeuCGdVR3lU6JgNvGrKOQcQo-rQIjffeRtP58YQx-OwZBoybuF9xWixJyEjGllU2-yFg5rcSN-WJd2nxE/s1600/popn-growth-cartoon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="821" data-original-width="640" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjroyYioKlP5nwoU_mVENCqQVH9Pm7YAUtLXlLgEBGCx9U47QaZ4am0Cj25SDIeuCGdVR3lU6JgNvGrKOQcQo-rQIjffeRtP58YQx-OwZBoybuF9xWixJyEjGllU2-yFg5rcSN-WJd2nxE/s320/popn-growth-cartoon.jpg" width="249" /></a></div>
<br />
<br />
Παράδειγμα. Κάτι απλό. Ο πρωινός σου καφές. Αυτός που φτιάχνεις μόνος σου. Έχει έρθει από μια μακρινή χώρα, έχουν εμπλακεί στην καλλιέργεια του φυτού και την επεξεργασία του στη βιομηχανία, και την μεταφορά του, κυριολεκτικά εκατοντάδες άνθρωποι, εταιρίες, οι περισσότεροι κακοπληρωμένοι και με τις δικές τους ανάγκες σε πολυπλοκότητα, διαφημιστές και διαφήμιση για να διαλέξεις αυτόν κι όχι τον άλλον. εισαγωγείς, χονδρέμποροι, σουπερμάρκετ, ο υπάλληλος που το έβαλε στο ράφι, ο υπάλληλος που θα το χτυπήσει στο ταμείο, πολυπλοκότητα παντού. Σκέψου δηλαδή να ψήθηκες ότι είναι καλός και να μην σ αρέσει στο τέλος... (ενδεικτικά ο κύκλος εργασιών του καφέ για την Ελλάδα και μόνο είναι 1 δις και βάλε...)<br />
<br />
Αλλά και την βίδα που κρατάει το χερούλι στo μπρίκι να έπαιρνα για παράδειγμα πάλι τα ίδια θα ήταν... Κι αν ξεκινήσουμε να πιάσουμε τα χρηματοπιστωτικα εργαλεία και τα χρηματιστήρια, εκεί να δείτε πολυπλοκότητα... Το έχουμε παρακάνει! Προ πολλού...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFGMwtdSJm3ie4XgjXh1JjxK4v3gHwP2InDuenV4LFQmbtPH237WRkbmiEDC2qyY26-LSNEuH-nVS9t7Jpl75Wzx2Hs5jsdlX2YLXEDfBlKwO7QvpYr1u1zKACrO3K6PC5dsvzW6URg50/s1600/complex-society-all-kinds-laws-rules-en-regulations-61034710.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1300" data-original-width="692" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFGMwtdSJm3ie4XgjXh1JjxK4v3gHwP2InDuenV4LFQmbtPH237WRkbmiEDC2qyY26-LSNEuH-nVS9t7Jpl75Wzx2Hs5jsdlX2YLXEDfBlKwO7QvpYr1u1zKACrO3K6PC5dsvzW6URg50/s320/complex-society-all-kinds-laws-rules-en-regulations-61034710.jpg" width="170" /></a></div>
<br />
Στο βιβλίο του ο Tainter, αφού ορίζει κάποια βασικά όπως τα παραπάνω (υπόψην είναι με δικά μου λόγια...) ορίζει και την "κατάρρευση". Κατάρρευση δεν είναι υποχρεωτικά μια επιστροφή στη Λίθινη εποχή.<br />
Κατάρρευση κατά τον συγγραφέα είναι οποιουδήποτε βαθμού επιστροφή σε μια προηγούμενη πιο απλή κατάσταση η οποία έχει λιγότερη πολυπλοκότητα άρα και περισσότερες πιθανότητες να παράγει Ευτυχία.<br />
<br />
Χρησιμοποιεί παραδείγματα τριών γνωστών πολιτισμών που καταρρεύσαν στο παρελθόν από φαινομενικά διαφορετικές αφορμές αλλά αποδεικνύει και στις 3 περιπτώσεις πως η αιτία ήταν ο νόμος της φθίνουσας απόδοσης.<br />
<br />
Η Ρωμαική Αυτοκρατορία, οι Mayas και οι Ινδιάνοι Chaco. Δε θέλω να σας κουράσω με τις ιστορικές λεπτομέρειες, ας πιάσω τους Ρωμαίους που θα λεγε κι ο Οβελίξ που είναι εύκολοι...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0YLXpd8lGGUqNnKtEKLj7mdj1iRKy_4AoOAMZJ0wiaK9qfsbWIchQlPi7CNOnp5XquJm_Gxh0PIPFmJ0zVjHzY6dcgEri-wYRSlu6x7Q3IRMgrSATbO3V_t3dWiahlhtevDxi1sMUopA/s1600/1a9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="770" data-original-width="600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0YLXpd8lGGUqNnKtEKLj7mdj1iRKy_4AoOAMZJ0wiaK9qfsbWIchQlPi7CNOnp5XquJm_Gxh0PIPFmJ0zVjHzY6dcgEri-wYRSlu6x7Q3IRMgrSATbO3V_t3dWiahlhtevDxi1sMUopA/s320/1a9.jpg" width="249" /></a></div>
<br />
<br />
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ξεκίνησε από τη Ρώμη (duh) Στήθηκε μια πολεμική μηχανή η οποία είχε αποστολή να κατακτά ολοένα και περισσότερες περιοχές και λαούς σε μια προσπάθεια να φέρει πλούτο πίσω στη Ρώμη για τους εκεί Ρωμαίους οι οποίοι απολάμβαναν τα πλούτη και τη χλιδή. Και όλοι ξέρουμε σε τι ακρότητες οδήγησαν αυτά με αυτοκράτορες τρελούς κλπ... Δημιουργήθηκε βέβαια και πολιτισμός. Το πρόβλημα είναι ότι η επέκταση τους αυτή τους έφερε σε μια θέση όπου αδυνατούσαν πια να υπερασπιστούν τα τεράστια σύνορα τους... κι έτσι άρχισαν οι εισροές άλλων πολεμικών λαών και σιγά σιγά η αυτοκρατορία διασπάστηκε... και κατέρρευσε.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjex_OlcyKjDIuzDGnw4HStOQOjs-mV-sg8QLLbePd59PD8xwJ-Vbfc0tCoy1MKyS5cgsO9ayK82MS5t2Jbz8Ldl_OSsQ3mjeN-a-7vfoewRYfDoXM4YjrZQ6p9w6UxDk_WghYQW6qvx0/s1600/history-ancient-roman_empire-investments-banks-bankers-dpin2173_low.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="618" data-original-width="800" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjex_OlcyKjDIuzDGnw4HStOQOjs-mV-sg8QLLbePd59PD8xwJ-Vbfc0tCoy1MKyS5cgsO9ayK82MS5t2Jbz8Ldl_OSsQ3mjeN-a-7vfoewRYfDoXM4YjrZQ6p9w6UxDk_WghYQW6qvx0/s320/history-ancient-roman_empire-investments-banks-bankers-dpin2173_low.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Κάτι παρόμοιο συνέβη και στους Mayas αν και λόγο γεωγραφικών και φυσικών συνθηκών εκεί προσπάθησαν να "κατακτήσουν" γη προς καλλιέργεια μέσα στη ζούγκλα, κάτι , πολύ δύσκολο, δημιουργώντας όμως παράλληλα και μια τρομακτικά μεγάλη "ψαλίδα" ανάμεσα σε άρχουσα ελίτ και λαού, με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική κατάρρευση τους κατά πάσα από μια περίοδο ξηρασίας την οποία δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν.<br />
<br />
Οι Chaco είχαν άλλο θέμα, η ευρύτερη περιοχή τους ήταν περιτριγυρισμένη από έρημο καθιστώντας την περαιτέρω ανάπτυξη του εμπορίου αδύνατη. Κατάρρευση... <br />
<br />
Ο δικός μας, "δυτικός", καπιταλιστικός, "πολιτισμός" βρίσκεται κατά τη γνώμη μου, αλλά και κατά τη γνώμη του Tainter πιο σημαντικά. ακριβώς στην ίδια θέση. Ο καπιταλισμός σαν ιδέα/πολιτισμός έχει καταφέρει και επιβιώνει γιατί βρίσκει συνεχώς καινούριους πληθυσμούς να ενσωματώσει. Η κοινωνία/πολιτισμός μας έχει σταματήσει προ πολλού να παράγει Eυτυχία, εκτός ίσως από κάποια πλασματική για τους έχοντες και την οποία ούτε κι αυτοί μπορούν να εκτιμήσουν. Ο κομμουνισμός και ο σοσιαλισμός παρότι καλές ιδέες και στη σωστή κατεύθυνση, ταλαιπωρήθηκαν και στιγματίστηκαν και αυτές από την ανθρώπινη απληστία για ισχύ, με αποτέλεσμα σχεδόν όλες οι χώρες που ακολούθησαν αυτό το δρόμο να έχουν αφομοιωθεί και αυτές από το καπιταλιστικό πρότυπο με διάφορα προσχήματα. Έτσι πρόσφεραν και αυτές νέο "αίμα" στο βωμό της ανάπτυξης. <br />
<br />
Η καμπύλη είναι ήδη φθίνουσα εδώ και πολύ καιρό.<br />
<br />
Χρειάζεται να δώσω παραδείγματα? Σε ένα κόσμο που στο όνομα της κατανάλωσης , προς υποστήριξη της "Αγίας" ανάπτυξης σπαταλώνται αμέτρητα ποσά, και υλικά, παράγοντας ουσιαστικά σκουπίδια ενώ την ίδια στιγμή άνθρωποι διακινδυνεύουν τη ζωή τους και των παιδιών τους για να ξεφύγουν από φτώχεια, πόλεμο και καταστροφές, η πεθαίνουν από πείνα, κάτι πάει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΛΑΘΟΣ. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuJuBAjuobSCD2X362xJfSygH5EX-f1vx4PdNiLtaTWnzo9chouTnANZT7uMeTsOYnuzpU122icFXpCKrG4gZQ4PqKPp5bPq-7vZ5Y0kJV7GxHNmFFPEjDVxXP6s3uYDfKRmcxI3X_KNM/s1600/2009-06-06-Earth-on-fire.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="494" data-original-width="610" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuJuBAjuobSCD2X362xJfSygH5EX-f1vx4PdNiLtaTWnzo9chouTnANZT7uMeTsOYnuzpU122icFXpCKrG4gZQ4PqKPp5bPq-7vZ5Y0kJV7GxHNmFFPEjDVxXP6s3uYDfKRmcxI3X_KNM/s320/2009-06-06-Earth-on-fire.gif" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Για να μην αναφέρω το μέγεθος της καταστροφής του πλανήτη... <br />
<br />
Όλο αυτό έπρεπε εδώ και καιρό να σταματήσει. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω στις πραγματικές ανθρώπινες αξίες, την αλληλοβοήθεια, την αληλλο-υποστήριξη. Που στο φινάλε είναι και αυτά που μας προσφέρουν Ευτυχία... <br />
<br />
Τα περασμένα χρόνια, έχουμε δει διάφορες "κρίσεις" . Θυμάμαι το 9/11. Πίστεψα τότε ότι ο κόσμος όπως τον γνωρίζαμε ερχόταν στο τέλος του. Και από μια πλευρά έτσι ήταν αλλά όχι όπως θα περίμενα. Ο πόλεμος στο Κουβέιτ, μετά στο Ιράκ, η κρίση της λιτότητας που ξεκίνησε το 2008, όλα είχαν τη δυναμική να είναι η αρχή μιας κατάρρευσης αλλά αντίθετα χρησιμοποιήθηκαν (και σε κάποιες περιπτώσεις δημιουργήθηκαν πιθανώς) από την άρχουσα τάξη των εμπόρων όπλων και τραπεζών.<br />
<br />
Και ξαφνικά έρχεται ο κορωνοιός.<br />
<br />
Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή και οι επιπτώσεις από την έλευση αυτού του μικρού πακέτου μετάδοσης RNA, είναι κατακλυσμιαίες. Ξεπερνούν ήδη τις επιπτώσεις από όλες τις προαναφερόμενες κρίσεις.<br />
<br />
Η κρίση αυτή αναδεικνύει ξεκάθαρα ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε επιτρέψει στην κοινωνία και τον πολιτισμό μας να κινηθούν καθαρά εναντίον μας. Για την εξυπηρέτηση του κέρδους και της απληστίας των πολύ λίγων, και με την βοήθεια και την υποστήριξη όλων αυτών που θα θελαν να τους μοιάσουν, αυτή τη στιγμή, τα εθνικά συστήματα υγείας αδυνατούν να αντεπεξέλθουν.<br />
<br />
Θυμηθείτε το κειμενάκι στην αρχή με την κουβέντα της Margaret Mead. Η περίθαλψη και η φροντίδα των αδυνάτων είναι αυτό που μας κάνει πολιτισμένους.<br />
<br />
Όμως το ξεχάσαμε και τώρα το κόστος θα το πληρώσουμε.<br />
<br />
Οι λόγοι που ο ιός απλώθηκε σε όλη τη γη τόσο ραγδαία είναι πολλοί. Η ευκολία της μετακίνησης μέσω αεροπλάνων και πλοίων, ο αργός χρόνος επώασης και οι ασυμπτωματικοί ασθενείς/φορείς συνέβαλλαν στην εξάπλωση. Πάρα πολλοί συνάνθρωποι πήγαν διακοπές η σε μεγάλες συναθροίσεις αφού είχε ήδη ξεκινήσει όλο αυτό. Η καθυστέρηση επιβολής μέτρων φοβούμενοι το οικονομικό κόστος! Που φτάσαμε το χρήμα πάνω από τη ζωή... όλα αυτά είναι είναι αποτέλεσμα της "παγκοσμιοποίησης" που απαίτησε ο "πολιτισμός" του καπιταλισμού προκειμένου να απλωθεί παντού σε αναζήτηση νέων θυμάτων. Ίσως είναι λοιπόν κάπως ταιριαστό να επέλθει το τέλος του μέσα από τον ίδιο μηχανισμό...<br />
<br />
Το "μετά".<br />
Όπως και να χει οι περισσότεροι θα επιβιώσουν.Ο Tainter έλεγε πως η κατάρρευση μπορεί να είναι η επιστροφή σε ένα προηγούμενο στάδιο που έχει περισσότερες δυνατότητες για Ευτυχία. Σκεφτείτε.<br />
Αυτή τη στιγμή οι "παραγωγικές" διαδικασίες οι οποίες είναι ουσιαστικά σε μεγάλο βαθμό απλά τροφή του καταναλωτισμού, αυτές που παράγουν το σαπούνι που δημιουργεί τη φούσκα, και είναι ουσιαστικά άχρηστες, έχουν σε κάποιο βαθμό σταματήσει. Όμως ζούμε, δύσκολα αλλά ζούμε. Όταν βγούμε από αυτό τι θα βρούμε, και τι θα αναζητήσουμε? Ένα κόσμο γεμάτο άχρηστα αγαθά να αγοράσουμε η ένα κόσμο γεμάτο ανθρώπους να αγκαλιάσουμε, να φιλήσουμε, να μιλήσουμε, να μοιραστούμε?<br />
<br />
Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα, αυτή η παύση είναι για το σύστημα παραγωγής πλούτου καταστροφική, παρόλα αυτά οι διαπλεκόμενοι το παλεύουν... Τι ξεφτίλα...<br />
<br />
<br />
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να μας φέρουν πάλι σε αυτή τη θέση.<br />
<br />
<br />
Κι επειδή τα πράγματα θα είναι πολύ ζόρικα, έχω κάποιες προτάσεις.<br />
<br />
Δωρεάν δημόσια υγεία για όλους και μόνο δημόσια.<br />
<br />
Διαγραφή όλων των χρεών ιδιωτικών και μη<br />
<br />
Ανοιγμα των κλειστών λογαριασμών με τα δεσμευμενα και όχι κατασχεμενα ποσά προκειμενου να επιβιωσει ο κοσμος.<br />
Προστασία των αδυνάτων...<br />
Αναζήτηση απλότερων και ουσιαστικότερων μοντέλων ζωής, εφαρμογή τους!<br />
Ανάπτυξη περισσότερων και μικρότερων τοπικών κοινωνιών...<br />
<br />
Και τα πολύ ουτοπικά μου, όρια στην ιδιοκτησία, και όρια στα εισοδήματα...<br />
<br />
Αυτα.. το λιβανίζω μέρες τώρα σας το παραδίδω...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyf628y79kp3u2LANX1EWWZDiHcqNSAWvSvpztk0mKI_7olMVZKT4Ddt53os6XdVtr7zzsJO5kSqalMY8FYCY-ROIUxpBlu4aVLiXdHa7JRSMz1DalimiDkM6khFHR7dSVwwvhM1Egqfk/s1600/satmckeepljpg-21d3beba365aba13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1034" data-original-width="1600" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyf628y79kp3u2LANX1EWWZDiHcqNSAWvSvpztk0mKI_7olMVZKT4Ddt53os6XdVtr7zzsJO5kSqalMY8FYCY-ROIUxpBlu4aVLiXdHa7JRSMz1DalimiDkM6khFHR7dSVwwvhM1Egqfk/s320/satmckeepljpg-21d3beba365aba13.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-19282080807731834162020-03-26T11:43:00.002+02:002020-03-26T12:28:33.140+02:00Crossroads η αλλιώς "στο σταυροδρόμι"...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έχω ξυπνήσει από το πρωί με μια υποψία πονοκεφάλου. Μάλλον από το στρες.
Τα social media και το διαδίκτυο μάλλον δεν μου κάνουν καλό.
Βομβαρδίζομαι με πληροφορίες. Τα θέλω και τα παθαίνω. Με έχει πιάσει μια
αρρωστημένη μανία να βλέπω πόσο αυξάνονται τα κρούσματα, οι θάνατοι, οι χώρες με κρούσματα, τα ποσοστά.<br />
<br />
Οι συνομωσιολογίες δίνουν και παίρνουν. Δεν ξέρεις τι να πιστέψεις. <br />
<br />
Είμαι από τους τυχερούς, Ακόμη δουλεύω. Δουλεύω ουσιαστικά μόνος μου οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος. Η παράνοια βέβαια παραμονεύει.<br />
<br />
Αποφεύγω τα χερούλια από τις πόρτες, τα μπαλαούστρα στα άγνωστα σπίτια, κρατάω απόσταση από τους φίλους και συνομιλητές που τυχαίνει να συναντήσω.<br />
<br />
Γερνάω, κι εδώ και κάποιο καιρό έχω προσέξει πως μιλώντας όλο και κάποιο σάλιο μου ξεφεύγει. Με ενοχλούσε πριν, τώρα με τρομάζει. Βλέπεις δεν το έχω μόνο εγώ.<br />
<br />
Έκοψα ξανά το κάπνισμα, μαθαίνω πως δεν βοηθάει αν αρρωστήσω. Με το θάνατο πίστευα ότι έχω ας πούμε συμφιλιωθεί, αλλά τελευταία σκέφτομαι να γράψω και μια άτυπη διαθήκη τύπου διαδικτυακού message in a bottle για τους δικούς μου. Άλλωστε δεν έχω κάτι περισότερο να τους αφήσω από τις σκέψεις μου.<br />
<br />
Αυτό που συμβαίνει είναι τόσο μεγάλο που δεν το χωράει ο νους μου, ο νους μας.<br />
<br />
Νομίζω είναι αστείο να πω ότι ο κόσμος δεν πρόκειται να είναι ξανά ο ίδιος.<br />
<br />
Μπλογκάρω γαμώτο εδώ και 12 χρόνια και έχουν υπάρξει κι άλλες κρίσεις η αλλαγές στις οποίες θεώρησα ότι θα κάτι άλλαζε κι όντας αθεράπευτα ρομαντικός και αισιόδοξος, αλλά όχι και τελείως χάπατο, έλπιζα ότι θα ήταν προς το καλύτερο.<br />
<br />
Και τώρα ελπίζω.<br />
<br />
Η αν μη τι άλλο, κι εφόσον επιβιώσω θέλω να παλέψω να κάνω ότι μπορώ να γίνει προς το καλύτερο.<br />
<br />
Ακούω από ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, αυτό που ξέρουν όλοι όσοι ασχολούνται η έστω βλέπουν τον κόσμο με μάτια ανοιχτά..όσο μας επιτρέπουν.<br />
<br />
Το πήραμε λάθος. Εδώ και πολύ καιρό. Το ξέρουμε.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRMYD-P7YsHHuDVLJPGRyUVUpphTTcGZbSx9ZTLgIgNXfzwasC0SAOjsbdNYevgNGH6vAdl5wC5hxrYH2cf1ufINmr-yDMPnNjHgUOA9nKHrF9KmPzjDerf7QAg6lZnWMWXY11AQXEjPg/s1600/5660003_orig.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="768" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRMYD-P7YsHHuDVLJPGRyUVUpphTTcGZbSx9ZTLgIgNXfzwasC0SAOjsbdNYevgNGH6vAdl5wC5hxrYH2cf1ufINmr-yDMPnNjHgUOA9nKHrF9KmPzjDerf7QAg6lZnWMWXY11AQXEjPg/s320/5660003_orig.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Είμαστε σε ένα σταυροδρόμι</td></tr>
</tbody></table>
Ξεκίνησα να τα γράφω αυτά πριν κάνα δυο μέρες που με είχε πάρει πραγματικά από κάτω..<br />
<br />
Χτες πέρασα μια μέρα χωρίς πολλές επαφές με το διαδίκτυο, και τις πληροφορίες κι είναι γεγονός το κεφάλι μου ησύχασε. Τηρώ την καραντίνα να και βγαίνω για δουλειά μόνο και ψώνια.<br />
<br />
Μένω μόνος σε σχετικά ερημική τοποθεσία και τα βράδια τα περνώ γράφοντας, βλέποντας καμια ταινία και κάθε δεύτερη μέρα κάνοντας διαδικτυακές web radio εκπομπές όπου με ακούν φίλοι από όλη την Ελλάδα αλλά και τον κόσμο. <a href="https://papapete67.wixsite.com/website" target="_blank">(DJ Papapete's Magical Musical time Machine)</a><br />
<br />
Τα πράγματα θα αλλάξουν και τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Οι δυσκολίες έχουν και καλά.<br />
<br />
Καταρχήν με κάθε νέα, μεγαλύτερη δυσκολία, μαθαίνεις να εκτιμάς πόσο λιγότερα δύσκολες ήταν οι προηγούμενες.. και να βλέπεις πιο καθαρά ίσως το καλό σου.<br />
<br />
Μου λείπουν οι φίλοι και η οικογένεια μου.<br />
<br />
Θέλω ένα καλύτερο κόσμο μέσα στον οποίο να τους χαρώ.<br />
<br />
<br />
<br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/DGwK1jjemgE" width="560"></iframe>
<br />
Έν τω μεταξύ η φύση συνεχίζει, άνοιξη είναι, η γη γυρίζει το λοιπόν, τα πουλιά έχουν γίνει θρασύτατα, ωραία! Λουλουδια παντου, η θάλασσα όμορφη, τα βουνά εκεί δεν το κουνάνε, δέντρα, ηρεμία, ομορφιά όλα σαν να έχουν πάρει μια ανάσα.<br />
<br />
<br />
Μήπως να πάρουμε κι εμείς μια?</div>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-15792317951259178582019-06-27T09:29:00.002+03:002019-06-27T09:32:23.692+03:00Προεκλογικά ξεποδαριάσματα!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πήγα την πρώτη μου προεκλογική "γύρα" χτες μαζί με τον Σπύρο και την Λίτσα. Πήγαμε στους Σιναράδες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ1OwlQ-v1aSz86lUiUZleED_RNig_MmdFj10Z1AcTiD4-IckHDwj8a2RmPJBkOT5T8GH3_bOHuNQ_4DfKpNpn_oyd3OtbqwwCCC48rMdKny-tjqe4cf9tpLeZuMf_13EM7MtK7rRUZyY/s1600/PDVD_003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="256" data-original-width="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ1OwlQ-v1aSz86lUiUZleED_RNig_MmdFj10Z1AcTiD4-IckHDwj8a2RmPJBkOT5T8GH3_bOHuNQ_4DfKpNpn_oyd3OtbqwwCCC48rMdKny-tjqe4cf9tpLeZuMf_13EM7MtK7rRUZyY/s1600/PDVD_003.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Το χωριό, αν και μεγάλο, ήταν πιο ήσυχο από ότι το θυμόμουν. Πήγαινα παλιά κι επισκεπτόμουν τον φίλο μου τον Ραούλ, και θυμάμαι την πλατεία του χωριού γεμάτη ζωή, παρέες παιδιά να παίζουν, καφενεία και ταβέρνες γεμάτες.<br />
<br />
Τα καφενεία που περάσαμε είχαν λίγους ανθρώπους κυρίως μεγάλης ηλικίας με τους οποίους συνομιλήσαμε. Μπορώ να πω πως χάρηκα με το γεγονός ότι αυτοί που αντέδρασαν άμεσα και αρνητικά στην προτροπή μας να ενημερωθούν για το ΜεΡΑ25 και κυρίως στο όνομα του "διαβόλου" Γιάνη Βαρουφάκη, ήταν πολύ λίγοι.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0R6IkRAtqmHwUwoP-3CjRZvcPYjRi5ir9pqbhPRTqe8lV6oAAka9jUuBS4UuQ3XHrqcq_hduSkxhrKlO9khnnHM3Hxi67QLrKmOvv2Gzo-nejtFdhuRXqamgy_qiPP_adNVc4y0o9-t4/s1600/Photo13_tzeni.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="702" data-original-width="700" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0R6IkRAtqmHwUwoP-3CjRZvcPYjRi5ir9pqbhPRTqe8lV6oAAka9jUuBS4UuQ3XHrqcq_hduSkxhrKlO9khnnHM3Hxi67QLrKmOvv2Gzo-nejtFdhuRXqamgy_qiPP_adNVc4y0o9-t4/s320/Photo13_tzeni.jpg" width="319" /></a>Οι υπόλοιποι ήταν αρκετά πιο φιλικοί στο άκουσμα και αφήσαμε τους περισσότερους με φιλική διάθεση και χαμόγελα.<br />
<br />
Ο Σπύρος Σαββανής, ο ένας εκ των υποψηφίων του ΜεΡΑ25 στην Κέρκυρα, είναι λιγάκι old school στην αντιμετώπιση του, και αποτελεσματικός. Άλλωστε η κοινωνία μας αποτελείται από όλων των ειδών των ανθρώπων και χρειάζεται να "εκπροσωπηθεί" αντίστοιχα. Η Λίτσα κι εγώ πιο χαμηλών τόνων... Έχουμε κι εμείς το κοινό μας. Σύντομα θα είναι εδώ και ο Νίκος Βεντούρας και το team θα ενισχυθεί!<br />
<br />
Αλλά αρκετά με μας.<br />
<br />
Ο κόσμος που μιλήσαμε είναι κουρασμένος. Κυρίως συνταξιούχοι που φέρουν στις πλάτες τους την ανάγκη υποστήριξης όχι μόνο παιδιών αλλά και εγγονιών σε πολλές περιπτώσεις, άνθρωποι οι οποίοι δούλεψαν μια ζωή, κι αντί να βρουν λίγη ξεκούραση στα χρόνια της σύνταξης, βρίσκουν άγχος, αβεβαιότητα και έξτρα κούραση, ψυχική και σωματική.<br />
<br />
Αυτή είναι η κατάσταση την οποία οι κυβερνήσεις των τελευταίων 50 χρόνων και βάλε έχτισαν. Και την έχτισαν πάνω στα συντρίμμια των ονείρων μας...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiar4jL0ysm0eP13CWXYHufv_KbYWU35Z_UTnglWRAtvm0BJNwMjnzqm8pM_AxDIgGKf78J53EH6ZMgN4j7-auFCuiRsZLmMTYO214D8KnXP2ISRgFjgKZU9ugv7X_C5KiSk7qgjGDtyNk/s1600/sinarades-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="856" data-original-width="1280" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiar4jL0ysm0eP13CWXYHufv_KbYWU35Z_UTnglWRAtvm0BJNwMjnzqm8pM_AxDIgGKf78J53EH6ZMgN4j7-auFCuiRsZLmMTYO214D8KnXP2ISRgFjgKZU9ugv7X_C5KiSk7qgjGDtyNk/s320/sinarades-1.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Τα παιδιά μας φεύγουν. Και όχι μόνο. Ακόμη και στη δική μου γενιά των 50 και εκει γυρω υπάρχουν αρκετοί φίλοι που με την κρίση αναχώρησαν...<br />
<br />
Οι φίλοι μας στους Σιναράδες είναι μια μικρογραφία της Ελλάδας. Η ενημέρωση των μεγαλύτερων έρχεται κυρίως από την τηλεόραση που κάνει μεγάλη ζημιά. Κι ο πατέρας μου ως συνταξιούχος τα ίδια βλέπει, αλλά λέει πως ευτυχώς έχει εμένα και του εξηγώ καλύτερα τι παίζει...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhllLMyFoqW8Ni61DTEx3AKXjaLj6eDs5XTsytIKDTC1gxtDoTgU1rciDi2n43AVmXgOf2_omgCU9KL9jkpyfCux_j1OE_hk3PcovA9fpTpbSCai1qJZb7gKQcx9wkRWMBwvqMOXCnHG9Y/s1600/IMG_20171204_170159.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhllLMyFoqW8Ni61DTEx3AKXjaLj6eDs5XTsytIKDTC1gxtDoTgU1rciDi2n43AVmXgOf2_omgCU9KL9jkpyfCux_j1OE_hk3PcovA9fpTpbSCai1qJZb7gKQcx9wkRWMBwvqMOXCnHG9Y/s320/IMG_20171204_170159.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Πολλά σπίτια στο ομολογουμένως μεγάλο χωριό, (είναι από τα μεγαλύτερα της Κέρκυρας) είναι άδεια κι εγκαταλελειμμένα. Οι νέοι του χωριού? Μάλλον στον κοντινό Αη Γόρδη όπου είναι το τουριστικό θέρετρο και οι δουλειές, η κολλημένοι σε οθόνες όπως είπαν μερικοί.<br />
<br />
Όπως σε όλο το νησί και σε όλη την Ελλάδα, υπάρχει ένας αέρας εγκατάλειψης... Κτίρια άδεια, παλιές επιχειρήσεις κάποτε ζωντανές τώρα σε σκιές του γκρίζου, άδεια κουφάρια...<br />
<br />
Μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό? Μπορούμε να ξυπνήσουμε την αισιοδοξία?<br />
<br />
Πιστεύουμε πως ΝΑΙ!<br />
<br />
Στο "δρόμο" συναντηθήκαμε και με το αναμενόμενο κλιμάκιο του κυβερνώντος κόμματος σε αντίστοιχη πορεία με τη δικιά μας. Η αισιοδοξία δεν ήταν κάτι που μπορώ να πω ότι είδα ζωγραφισμένο στα πρόσωπα τους. Οι περισσότεροι τους είναι αξιόλογοι άνθρωποι και κατάλαβα πως νιώθουν ότι πολεμάνε σε μια μάχη ήδη χαμένη.<br />
<br />
Σε μια κουβέντα συγκεκριμένη σχετικά με το θέμα των ερευνών για τους υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο, ρωτήθηκα αν πιστεύω ειλικρινά ότι μπορούμε να σταθούμε απέναντι και να σταματήσουμε κάτι το οποίο θέλει η Αμερική να γίνει για να καλύψει τις ανάγκες της σε καύσιμα.<br />
<br />
Η απάντηση μου είναι και πάλι ναι. Και πως ακόμη κι αν δεχτώ ότι είναι αδύνατον, προτιμώ να πεθάνω προσπαθώντας, παρά να τα παρατήσω. Κάτι που ισχύει και για το άλλο "μικρό" θέμα που με απασχολεί... Πως θα αλλάξουμε τον κόσμο...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg80vNbckpXW8Uhsteq3OKl7JEnowza2bwRQ5WcO6TBoddzgIIJGnyNojGMp4naJYRvXmVoGGERr3IOG2SqggtuK1idf59jf_DiuSYcFSFe12Go1I3J9FtactcT5PJIvXY2-1b08jiiONc/s1600/albert-einstein-change-quotes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="462" data-original-width="550" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg80vNbckpXW8Uhsteq3OKl7JEnowza2bwRQ5WcO6TBoddzgIIJGnyNojGMp4naJYRvXmVoGGERr3IOG2SqggtuK1idf59jf_DiuSYcFSFe12Go1I3J9FtactcT5PJIvXY2-1b08jiiONc/s320/albert-einstein-change-quotes.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-32405681935756743792019-06-24T12:59:00.002+03:002019-06-24T12:59:42.610+03:00Εκλογές..ξανα και ξανα και ξανα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ψηφίζω σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, όντας μάλλον ονειροπόλος και κόντρα σε καθε λογική, μια και αποδέχομαι τα επιχειρήματα των "εναντίον στις εκλογές". Είναι γεγονός πως οι επιλογές μας είναι περιορισμένες έως ανύπαρκτες τις περισσότερες φορές.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtGXjb5yLojeaGRkoVwVQRH7k_QyzBgVYhVMQVBIVIkI29KTxukYxRykeBj2JJF2vM8AF33PYYfKkPh80Haub4XbA3YbhPQpRMou3tHeO6AUULIR7-yS0dpf_1neOsIoX4FcSWSxSLL4o/s1600/choice.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="247" data-original-width="735" height="107" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtGXjb5yLojeaGRkoVwVQRH7k_QyzBgVYhVMQVBIVIkI29KTxukYxRykeBj2JJF2vM8AF33PYYfKkPh80Haub4XbA3YbhPQpRMou3tHeO6AUULIR7-yS0dpf_1neOsIoX4FcSWSxSLL4o/s320/choice.png" width="320" /></a></div>
<br />
Στο παρελθόν έχω περάσει από όλα τα στάδια αντιμετώπισης της διαδικασίας. Ακόμη και στη φάση που ήμουν κάθετα εναντίον και απόλυτα σίγουρος ότι οι εκλογές δεν μπορούν να αλλάξουν κάτι, πήγαινα και ψήφιζα με την αμυδρή ελπίδα ότι μπορεί έστω να ξεκινήσει ένα μικρό βηματάκι στο δρόμο μιας κάποιας αλλαγής...<br />
<br />
Έχω περάσει από όλα τα στάδια, λέω και μου 'ρχεται στο μυαλό ένα πολύ ιδιαίτερο στάδιο που πέρασα πριν 7 χρόνια και ήταν τότε που έβαλα υποψηφιότητα για βουλευτής με το Κόμμα Πειρατών Ελλάδος.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbcUOBK9H_ofes-3l00E3WqgHRN7dmgi0K4DVeRhBDnvFxg50HxXIUEUPzMYcK_w1Peagxr2MKueI8gkA1W6A54WFiFEkok-DdzOYTeByl_L4JcepWQMlvmYrVkG_CERsrQFVqtkBGB5M/s1600/pirate+story+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1250" data-original-width="1600" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbcUOBK9H_ofes-3l00E3WqgHRN7dmgi0K4DVeRhBDnvFxg50HxXIUEUPzMYcK_w1Peagxr2MKueI8gkA1W6A54WFiFEkok-DdzOYTeByl_L4JcepWQMlvmYrVkG_CERsrQFVqtkBGB5M/s320/pirate+story+3.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Ήταν τότε όπως και τώρα, εκλογές πόλωσης. Εδώ που τα λέμε στην Ελλάδα το χουμε λίγο με την πόλωση, την γουστάρουμε, μας ταιριάζει. Σίγουρα βέβαια η πόλωση αυτή είναι και κάτι που προωθείται από τα media, media τα οποία σχεδόν πάντα παίζουν τα αντίστοιχα παιχνιδάκια τους...<br />
Πόλωση λοιπόν.<br />
<br />
Ψηφίζω εκείνο για να αποφύγω το άλλο. Ψηφίζω το άλλο για να μην έρθει εκείνο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZlYKYbeJlDAhrPDD3_-bkov88hhgKEuVuaZmMHO9dumSYMLxgQOx14XT6H0xUy7YQLEfTZ4cGL9mU1cNF4Fkv0IZKBVhfql0YCfOHmCwT3Zzpc7fVhqVW6MpHJhfdQ6eVIx826Mkfd4c/s1600/ELECTION-RESULTS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="946" data-original-width="662" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZlYKYbeJlDAhrPDD3_-bkov88hhgKEuVuaZmMHO9dumSYMLxgQOx14XT6H0xUy7YQLEfTZ4cGL9mU1cNF4Fkv0IZKBVhfql0YCfOHmCwT3Zzpc7fVhqVW6MpHJhfdQ6eVIx826Mkfd4c/s320/ELECTION-RESULTS.jpg" width="223" /></a></div>
<br />
<br />
Ένας λαός που δυστυχώς κουβαλάει μια βαθιά πληγή από τον Β.ΠΠ και τον εμφύλιο. την πληγή την οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις εκείνης της εποχής αλλά και του σήμερα φρόντισαν να σημαδέψει τη χώρα μας ως τώρα και βάλε αυτός ο λαός λοιπόν μόνιμα είναι σε μια κατάσταση εμείς εναντίον εκείνων. Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν εύκολα πως πέτυχαν κάτι φοβερό. Να μας διαιρέσουν εις τον αιώνα τον άπαντα ώστε να μην μπορέσουμε να συναινέσουμε ποτέ στην σωτηρία μας...<br />
<br />
Πρόσφατα ήμουν στην Αγγλία, μάλιστα ήμουν εκεί κατά τη διάρκεια των Ευρωεκλογών τους. Πόσο πραγματικά διαφορετικές καταστάσεις...<br />
<br />
Εκεί το κυβερνών κόμμα βγήκε πέμπτο (!) στις ευρωεκλογές, με ποσοστό 8,5%. αλλά δεν ίδρωσε το αυτί τους και σίγουρα δεν προανήγγειλαν εκλογές... Βέβαια και εκεί τα πράγματα είναι σκατά απλά με άλλο τρόπο... Στην Αγγλία την χώρα του κομφορμισμού, ο πληθυσμός ραγδαία αρχίζει και παίρνει χαμπάρι ότι το πολιτικό τους σύστημα μπάζει από παντού και πως οι πολιτικοί τους είναι επί το πλείστον άχρηστοι.... Αχ μακάρι να το καταλαβαίναμε κι εμείς...<br />
<br />
Εκεί όμως δεν έχουν αυτό το ρήγμα από το οποίο πάσχουμε εμείς... Υπάρχουν κι άλλα κόμματα με ικανά ποσοστά και αναγκάζονται σε συνεργασίες που είναι καλό, αλλά κυρίως υπάρχει μια σύμπνοια σε κάποια πράγματα ανεξαρτήτως πολιτικού χρώματος... Κάποιοι βασικοί πυλώνες της κοινωνίας στηρίζονται από όλους ανεξάρτητα.<br />
<br />
Εδώ, και είναι παράπονο, τείνουμε μόλις βγει ο ένας να κοιτάξει να καταστρέψει ότι καλό έκανε ο άλλος...<br />
<br />
Θέλω να δω στις επόμενες εκλογές μια πολυκομματική βουλή.<br />
<br />
Πιστεύω θα ήταν λάθος να επιλέξουμε το δίπολο γιατί απλά θα διαιωνίσουμε το πρόβλημα. Κι εγώ δεν θέλω να επανέλθει η Δεξιά. Αλλά επίσης δεν θέλω και να βγει αυτό που θεωρώ μια ξεθωριασμένη ιδέα Αριστεράς, που όχι απλά δε με πείθει αλλά έχει πάψει εδώ και καιρό να με πείθει πως θέλει η μπορεί να αλλάξει κάτι...<br />
<br />
Μια Αριστερά η οποία πήρε το ΟΧΙ μου και το έκανε ΝΑΙ...<br />
<br />
Και για να είμαι δίκαιος, ναι κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά πολύ λίγο...<br />
<br />
Καιρός για περισσότερα!!<br />
<br />
Υποστηρίζω λοιπόν το ΜεΡΑ25 το οποίο θεωρώ ότι είναι το μόνο κόμμα που έχει ένα πραγματικά ρεαλιστικό αλλά και διάφανο πρόγραμμα άλλα και το οποίο κυρίως εκφράζει σχεδόν απόλυτα την ανάγκη μου να αντισταθώ σε όλα αυτά που συμβαίνουν χρόνια στον τόπο μου αλλά και στην Ευρώπη.<br />
<br />
Πριν δυο μερες ειχα την ευκαιρία να γνωριστώ με τον Γιάνη Βαρουφάκη, τον Ερικ Εντμαν, την Χριστίνα και τον Νίκο από το ΜεΡΑ25. Ενιωσα πως βρίσκομαι με ανθρώπους γνήσιους.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlFy5O3VxIlZc3o1OgM15vQDJHSVBb_8D4U7JFAedj3a6dnnQO_CQ8O8QBoz5kZ7VM3HvAsRt799bMgf09IsaDzgdMh4cIEg4CrRPL15gtWWZla8fFokcluGMjV4X4I8nPXL_VgHWi6dY/s1600/P9280035+%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1256" data-original-width="1600" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlFy5O3VxIlZc3o1OgM15vQDJHSVBb_8D4U7JFAedj3a6dnnQO_CQ8O8QBoz5kZ7VM3HvAsRt799bMgf09IsaDzgdMh4cIEg4CrRPL15gtWWZla8fFokcluGMjV4X4I8nPXL_VgHWi6dY/s320/P9280035+%25282%2529.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5ohZatxVS5AsAovk1JQ8H04TuKJKL8Fz0SctmZ5s-w035CpIkdqodxX7IXC08UYq08Ink_fCEkciNBBgAcPEgnk7_MLY6OHAyHb70wGEHfhsp1EuNs8ur61nuGUXPyvr_YmRYhEVGhxc/s1600/IMG_20190622_133238.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5ohZatxVS5AsAovk1JQ8H04TuKJKL8Fz0SctmZ5s-w035CpIkdqodxX7IXC08UYq08Ink_fCEkciNBBgAcPEgnk7_MLY6OHAyHb70wGEHfhsp1EuNs8ur61nuGUXPyvr_YmRYhEVGhxc/s320/IMG_20190622_133238.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipfHAbHuz-wtDxkekh8WKjx02uVu79vldswwhYGaUGUzXj6JvLVPfgg15HbYcpe7hUVFcpAxNx7Nskt_6d4cXORL4xAJIAwgRfHZVIMY7ost_KzFa1knUiWzQcEz121yssVL8__RSZhnQ/s1600/P9280024+%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1546" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipfHAbHuz-wtDxkekh8WKjx02uVu79vldswwhYGaUGUzXj6JvLVPfgg15HbYcpe7hUVFcpAxNx7Nskt_6d4cXORL4xAJIAwgRfHZVIMY7ost_KzFa1knUiWzQcEz121yssVL8__RSZhnQ/s320/P9280024+%25282%2529.JPG" width="309" /></a></div>
<br />
<br />
Είναι, είμαστε ονειροπόλοι. Ναι. και οραματιστές. και ορεξάτοι, και σύγχρονοι, και ενημερωμένοι, και ταλαντούχοι, και ρομαντικοί... όλα τα καλύτερα για μια στροφή προς το καλύτερο.. </div>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-90696183284658423962019-06-24T10:57:00.001+03:002019-06-24T13:00:48.125+03:00Ο σωφέρ του Γιάνη...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είχα μια από αυτές τις στιγμές σήμερα που σκέφτεσαι πως είναι η κατάληξη μιας πορείας και κάποιων αποφάσεων, συμβάντων και γεγονότων που κατέληξαν σε αυτήν ακριβώς την στιγμή...<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTRu0SCtA5UM6MzSQJOpOIPyNh28RpEBeMz7We8ca7nf25v8Tni3SwxFOUgJdqpTU2OBP6sZXYZTfxPCtr-9wgnZRryE7LpryfbbDtcz9cgzr5KNdPZXyKRQxsOLk8Qby_B3gaQuslepw/s1600/me+cropped.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="476" data-original-width="286" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTRu0SCtA5UM6MzSQJOpOIPyNh28RpEBeMz7We8ca7nf25v8Tni3SwxFOUgJdqpTU2OBP6sZXYZTfxPCtr-9wgnZRryE7LpryfbbDtcz9cgzr5KNdPZXyKRQxsOLk8Qby_B3gaQuslepw/s320/me+cropped.jpg" width="192" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Εγώ στην Πλατεία Δημαρχείου το 2011</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
Βέβαια κάποιος θα μπορούσε να πει πως όλες οι στιγμές της ζωής μας είναι κάτι τέτοιο. Αλλά όπως και να το κάνουμε κάποιες ξεχωρίζουν.<br />
<br />
Οδηγούσα από το κέντρο της Κέρκυρας προς την περιοχή του Βρυώνη, με προορισμό τις εγκαταστάσεις του Start. Δίπλα μου στη θέση του συνοδηγού καθόταν ο Γιάνης.<br />
<br />
Ναι ντε, ΑΥΤΟΣ ο Γιάνης. Ο Βαρουφάκης. Ο Γιάνης με το ένα ν.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ33qzhT6cRKDIiH8bfzP3qg6CI1UpOeadz_vqzF5s2BNDZoWi5FjFp-i1ETe51nqSP0cBvduiVZc7JAlcsQmiMGuvk1sXgH81oFvhbSHpi0Q0etEeA0xhNE9fiePRFx_DahQoWy-JbBw/s1600/P9280035+%25283%2529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1216" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ33qzhT6cRKDIiH8bfzP3qg6CI1UpOeadz_vqzF5s2BNDZoWi5FjFp-i1ETe51nqSP0cBvduiVZc7JAlcsQmiMGuvk1sXgH81oFvhbSHpi0Q0etEeA0xhNE9fiePRFx_DahQoWy-JbBw/s320/P9280035+%25283%2529.JPG" width="243" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
Στο πίσω κάθισμα η Χριστίνα και ο Νίκος από το επιτελείο του ΜεΡΑ25. Ο Γιάνης ξεκινάει μια κουβέντα και φαντάζομαι πως μιλάει στους άλλους, μα γυρνάω και τον κοιτάω και καταλαβαίνω πως απευθύνεται σε μένα. Νιώθω μέρος της ομάδας.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuYfBIcU_Cqsu7ULokDYuotKHbd0rGGzq28OSLFZVu-z1esCfTp1n6ScACk5XMX8xm3wolr3sZD0wsxfkojO8agtD7e9KOZW6Xvcvy6n1OneIYmEWP12QkunwsYWH3Td19UGErcqxClcA/s1600/20110606-_MG_1431.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuYfBIcU_Cqsu7ULokDYuotKHbd0rGGzq28OSLFZVu-z1esCfTp1n6ScACk5XMX8xm3wolr3sZD0wsxfkojO8agtD7e9KOZW6Xvcvy6n1OneIYmEWP12QkunwsYWH3Td19UGErcqxClcA/s320/20110606-_MG_1431.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Τα βήματα? Πλατεία 2011, Διάβασμα άρθρα και blog του Γιάνη, μετά βιβλία του, ελπίδα για αλλαγή και ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλο βαθμό λόγω της παρουσίας του to 2015, το δημοψήφισμα, η απογοήτευση, προσωπικές μεγάλες αλλαγές, μια άτυπη χρεωκοπία, κόκκινα δάνεια...μέχρι τη δημιουργία του Diem25 του οποίου γίνομαι μέλος, κατόπιν του ΜεΡΑ25, και φτάσαμε στο σήμερα, οδηγάω και δίπλα μου κάθεται ο Γιάνης...<br />
<br />
Μερικές ώρες νωρίτερα τον είχα πάρει από το αεροδρόμιο στην πόλη, και λίγο αργότερα θα έκανα το ανάποδο μια και ο πολιτικός, προεκλογικός χρόνος είναι τρομακτικά συμπυκνωμένος και όλα τρέχουν με ρυθμούς τρελούς.<br />
<br />
Ο Γιάνης είναι.. ανθρώπινος. Πιο κοντός από ότι περίμενα, ίσως γιατί τους ήρωες μας τους φανταζόμαστε πάντα πιο ψηλούς. Το βλέμμα του είναι σπινθηροβόλο και το χαμόγελο ειλικρινές. Καμιά φορά βαθαίνει το χαμόγελο και γίνεται πιο πονηρό. Τότε είναι το χαμόγελο κάποιου που ξέρει ότι έχει κάποια γνώση παραπάνω, μια καλύτερη κατανόηση μιας κατάστασης. Δεν θα ήθελα να είμαι στην άλλη πλευρά αυτού του χαμόγελου , που σίγουρα θα δέχτηκε πολλαπλά ο Γερούν πχ στα πλαίσια των ανεπίσημων Eurogroup που τόσο καταδυνάστευσαν τη ζωή μας.<br />
<br />
Δεν του ζήτησα αυτόγραφο, αλλά δεν άντεξα και ζήτησα να βγούμε μια φωτογραφία μαζί με την κόρη μου...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEill1vqipfaBtFaTAWut2cCJBrVueWe5WaKQ0CpUZNyyAtcP8HAk-adLgAExBXCfCWpFjbDNlmK4WaK-LOFcf6UEbJR1o6wG8tv7Rib3nGrCE3yhu_YwahjJVeKmAj-esSrwC9kgWRcHb8/s1600/IMG_20190622_133238.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEill1vqipfaBtFaTAWut2cCJBrVueWe5WaKQ0CpUZNyyAtcP8HAk-adLgAExBXCfCWpFjbDNlmK4WaK-LOFcf6UEbJR1o6wG8tv7Rib3nGrCE3yhu_YwahjJVeKmAj-esSrwC9kgWRcHb8/s320/IMG_20190622_133238.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
Αρκετά όμως με την έστω και χαλαρή προσωπολατρεία.<br />
<br />
Θα ψηφίσω ΜεΡΑ25. Και θέλω να σας ζητήσω να κάνετε κι εσείς το ίδιο.<br />
Στη δική μου λογική, η επιλογή είναι μονόδρομος.<br />
<br />
Πολλοί από σας τείνετε να πέσετε στην παγίδα του δίπολου. Ότι δεν θέλετε να βγει η ΝΔ και γιαυτό πρέπει να ενισχύσετε τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Λυπάμαι που θα σας το πω, αλλά για λόγους που δεν μπορώ να κατανοήσω, μια και το συγκεκριμένο είδος βλακείας που κάνει κάποιους να ψηφίσουν ένα κόμμα γεμάτο διαπλεκόμενους, πολιτικούς λωποδύτες καριέρας είναι πέρα από την σφαίρα αντίληψης μου, το πιθανότερο η μάλλον σίγουρο είναι οτι η ΝΔ θα κερδίσει τις εκλογές. Στην Κρήτη η τιμή του ψήφου έχει ήδη πιάσει τα 70 ευρώ...<br />
<br />
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει με τόσο μεγάλη διαφορά που το ποσοστό του ΜεΡΑ25 και ολόκληρο να πήγαινε στο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Το σλόγκαν του ΜεΡΑ25 λέει "αυτή η φωνή πρέπει να μπει στη βουλή" Και αυτό είναι μια πραγματικά σημαντική αλήθεια και όχι ένα πιασάρικο σλόγκαν...<br />
<br />
Το ΜεΡΑ25 θέλει να αλλάξει τα πράγματα ριζικά, θέλει να μείνουμε στην Ευρώπη και να είναι μια Ευρώπη καλύτερη για όλους.<br />
<br />
Το ΜεΡΑ25 δεν φοβάται να συγκρουστεί και το κυριότερο το ΜεΡΑ25 εκφράζει σε μεγάλο βαθμό τους περισσότερους από όσους ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.<br />
<br />
Αυτό που χρειάζεται είναι να σηκωθούμε όλοι να πάμε να ψηφίσουμε εκείνη την ημέρα στις 7/7 και να ρίξουμε την ψήφο μας εκεί που πραγματικά θα πιάσει τόπο. Σε ένα κόμμα που θέλει να αλλά και ήδη λειτουργεί πολύ διαφορετικά, με ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα προσβάσιμο σε όλους και καλό για όλους. Το ΜεΡΑ25 στελεχώνεται κι οργανώνεται και συμμετέχουν σε αυτό νέοι άνθρωπο και λιγότερο νέοι, αλλά κυρίως νέα πρόσωπα, πρόσωπα κοντινά μας, πρόσωπα από αυτά που καιρό τώρα έψαχναν ένα χώρο που να τους εκφράζει, ένα χώρο με τίμια στάση και άρτια σκέψη, ένα χώρο<br />
που δεν αποκλείει δογματικά αλλά επιλέγει να συζητήσει να συνδιαμορφώσει και να δουλέψει πάνω σε ρεαλιστικές λύσεις.<br />
<br />
ΜεΡα25 σημαίνει Μέτωπο ευρωπαικής Ρεαλιστικής Ανυπακοής 25.Το 25 στέκει για την ημερομηνία λήξης που έχει θέσει για τον εαυτό του... Μέχρι το 2025 θέλουμε να έχουμε αλλάξει την Ελλάδα, την Ευρώπη και ίσως και λίγο τον κόσμο...προς το καλύτερο.<br />
<br />
Έχω αρκετούς φίλους με ενστάσεις σχετικά με κάποιες από τις επιλογές του ΜεΡΑ25. Προσωπική μου άποψη, πως καταρχήν είναι αδύνατον για ένα πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα, το οποίο απλά δεν έχει προλάβει να στήσει και να επανδρώσει κάποιες εσωτερικές και τοπικές δομές, να κάνει 100% σωστές επιλογές. Αυτό όμως αποδεικνύει και την ειλικρίνεια του. Στο ΜεΡΑ25 υπάρχουν και άνθρωποι που διαφωνούν σε αρκετά, έχουν όμως την ωριμότητα και την διάθεση να κάτσουν να βρουν την άκρη... Και όχι να περιμένουν κάποια τυφλή, δογματική υπακοή.<br />
<br />
Στο ΜεΡΑ25 συμμετέχουν άνθρωποι που θα κάτσουν ευχάριστα γύρω από ένα τραπέζι με τσίπουρα και μεζέδες να συζητήσουν, να διαφωνήσουν και να ΒΡΟΥΝΕ την άκρη...<br />
<br />
Αξίζει λοιπόν πιστεύω μια ψήφος, σε ένα κόμμα που αποδεικνύει έμπρακτα πως γίνεται και διαφορετικά...<br />
<br />
Εδώ στην Κέρκυρα στις Ευρωεκλογές πετύχαμε το μεγαλύτερο ποσοστό. Κάτι που δείχνει πως υπάρχει και η δυνατότητα να βγάλουμε και βουλευτή. Οι υποψήφιοι εδώ είναι οι Σπύρος Σαββανής, Νίκος Βεντούρας και Μαρία Μπιτσάνη.<br />
<br />
Είναι όλοι τους άνθρωποι σαν κι εμένα κι εσάς, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την επιθυμία και την ελπίδα να αλλάξουν τον κόσμο.<br />
<br />
Κάποιος πρόσφατα στο φόρουμ του ΜεΡΑ25, διαβάζοντας κάποια απάντηση μου με χαρακτήρισε Δον Κιχώτη της πολιτικής.<br />
<br />
Με τιμά αυτός ο χαρακτηρισμός.<br />
<br />
Ελάτε να πολεμήσουμε τους ανεμόμυλους παρέα. Η Δουλτσινέα μας θα είναι η Δημοκρατία!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3wlNxFCrytLTswmL5c09UaTltsyU9Qv62-He0fLpJXP5P3nILDv1nE-qnJUmt4-9JAcUKySRV0mp0q6_468jrWPSMJScs-b6R9KFGCYUgRl-Rtpvp2Jxs_6AAPfwJDanJkCfDWv-PGgA/s1600/don+quix.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="612" data-original-width="403" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3wlNxFCrytLTswmL5c09UaTltsyU9Qv62-He0fLpJXP5P3nILDv1nE-qnJUmt4-9JAcUKySRV0mp0q6_468jrWPSMJScs-b6R9KFGCYUgRl-Rtpvp2Jxs_6AAPfwJDanJkCfDWv-PGgA/s320/don+quix.JPG" width="210" /></a></div>
<br /></div>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-10613821569346656522019-06-01T00:10:00.000+03:002019-06-04T21:52:36.211+03:00Επιχειρήματα "καρδιάς"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το παρακάτω άρθρο/blog γράφτηκε από μένα στα αγγλικά και δημοσιεύτηκε στο αγγλόφωνο blog μου στις 6 Ιουλίου του 2015 , για πρώτη φορά. Μπορείτε να το δείτε .<a href="https://crazygreece.blogspot.com/2015/07/an-argument-from-heart.html" target="_blank">Εδώ</a><br />
Η μετάφραση είναι δική μου. Έχω διορθώσει κάποια θέματα ημερομηνιών και χρόνου για να βγάζει νόημα.<br />
<br />
"Πριν από περίπου 14 χρόνια βρισκόμουν στην αγορά για σπίτι. Ήταν τότε τα τελευταία δυο χρόνια των αποκαλούμενων"παχιών αγελάδων" ... Σύντομα μετά, το 2008, ξεκίνησε η παγκόσμια οικονομική κρίση και λίγο αργότερα, η Ελλάδα βρέθηκε κάτω από το "μανάτζμεντ" της Τρόικας (η μάλλον της απόπειρας της για "μανάτζμεντ"...) Τα οικονομικά μου μαζί με του υπόλοιπου κόσμου, κατέρρευσαν κάνοντας το όνειρο μου να μείνει ακριβώς αυτό, ένα όνειρο.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzE6rd3fIlhgaHKwHEVK-M-xtdADna_sB03FBR6zwi1G2wm9I8Bbomz3vvvPmc6Pn4r_m03m4AJCskesQpoDQZR2f-AvvZEnX5U79X3lfMENQ3H4dMotZif4Jke-Cb8g7qcTTv8uK6WHU/s1600/lego-house-3d-hd-wallpaper-1920x1200-10814.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzE6rd3fIlhgaHKwHEVK-M-xtdADna_sB03FBR6zwi1G2wm9I8Bbomz3vvvPmc6Pn4r_m03m4AJCskesQpoDQZR2f-AvvZEnX5U79X3lfMENQ3H4dMotZif4Jke-Cb8g7qcTTv8uK6WHU/s320/lego-house-3d-hd-wallpaper-1920x1200-10814.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8px;">αλλά έχω ένα τέτοιο...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Τότε είχα κάτσει με ένα καλό φίλο και συνεργάτη, και μου εξήγησε με νούμερα και πολύ γερά επιχειρήματα τα οποία δεν μπορούσα να αντικρούσω το πως δεν είναι καλή ιδέα και δεν συμφέρει να δανειστεί κανείς για να αποκτήσει σπίτι. Τα επιχειρήματα του όπως είπα, ήταν γερά, παραδεχόταν όμως πως υπήρχε ένα επιχείρημα "υπέρ" που δεν μπορούσε να αντικρούσει και αυτό ήταν το επιχείρημα "της καρδιάς". Εννοούσε το ευχάριστο αίσθημα του να έχεις το δικό σου σπίτι. Αυτό δεν μπορούσε να το καταρρίψει.<br />
<br />
Η κατάσταση γινόταν ολοένα και πιο δύσκολη, μνημόνια μετά μνημονίων εφαρμόζονταν και ο Έλληνας ιδιοκτήτης σπιτιού φορολογούνταν μέχρι να ματώσει. Ευχαριστούσα το Θεό που δεν αγόρασα σπίτι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWBzNePfJTUBcipq0NeGFofnLMQlej0hFxaskgktajeOLhkgJayCSbYziWfL1sfjBjoC9NsI-WZ-Q94wdxWnzEW6tdoD-tPwyjkXe6I3FIF_6Gdje_93CLEUBDf15UCZ_YkW8FAbXn7bg/s1600/chains.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWBzNePfJTUBcipq0NeGFofnLMQlej0hFxaskgktajeOLhkgJayCSbYziWfL1sfjBjoC9NsI-WZ-Q94wdxWnzEW6tdoD-tPwyjkXe6I3FIF_6Gdje_93CLEUBDf15UCZ_YkW8FAbXn7bg/s320/chains.jpg" width="320" /></a></div>
Η ρευστότητα και τα τραπεζικά δάνεια στέγνωσαν και οι τράπεζες άρχισαν να ζητάνε τα λεφτά τους πίσω, κι εγώ ευχαριστούσα το θεό που δεν είχα οτιδήποτε ακίνητο.<br />
<br />
Σήμερα (Σημ. 6/7/2015) ο Υπουργός Οικονομικών μας αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Πολλοί από μας τον θεωρούσαμε και τον θεωρούμε ακόμα, ήρωα. Τον έχουν κατηγορήσει ότι δεν είναι αρκετά "πολιτικός" και αυτό με κάνει να τον αγαπάω ακόμα πιο πολύ. Αλλά η Ευρώπη πιστεύει ότι είναι ο διάβολος...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_saxXaEXI3FbtbTK34ihTYliFtrVvrUTcgx8oRGtkBL7IXEBUvoFG_64uSKLY_IGFERyi0Byv1g5IPv_VqQksCxl0Np_1LVoQZrg6X4ZOg0CVLHgOBDLRCbID-3Bt1C2_gSIvV4sfcdE/s1600/varoufakis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_saxXaEXI3FbtbTK34ihTYliFtrVvrUTcgx8oRGtkBL7IXEBUvoFG_64uSKLY_IGFERyi0Byv1g5IPv_VqQksCxl0Np_1LVoQZrg6X4ZOg0CVLHgOBDLRCbID-3Bt1C2_gSIvV4sfcdE/s320/varoufakis.jpg" width="246" /></a></div>
<br />
<br />
Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο του "Μιλώντας στην κόρη μου για την οικονομία"<br />
<br />
Προκαλώ οποιονδήποτε να διαβάσει τις απόψεις του και να τις βρει λάθος. Το μόνο επιχείρημα εναντίον του οποίου δεν θα είχα κάτι να πω, είναι αυτό το οποίο οποιοσδήποτε μπορεί να προφέρει, ότι δηλαδή οι απόψεις του για την οικονομία δεν συνάδουν με την συνεχιζόμενη υποστήριξη των "αγορών" και πως το "χρήμα" δεν θα έπρεπε να είναι ένα εργαλείο το οποίο πρέπει να χρησιμοποιείται εναντίον των ανθρώπων με τον χειρότερο τρόπο. Με άλλα λόγια αν το κέρδος και το χρήμα είναι ο θεός σου, δεν έχω κάποιο επιχείρημα να σε πείσω...καρδιά όμως έχεις?<br />
<br />
Το Χρήμα και μαζί του το Χρέος, εφευρέθηκε για να διευκολύνει το εμπόριο και την ανταλλαγή προϊόντων , πολύ σύντομα όμως έγινε ένα εργαλείο για να κατακτά ζωές, κρατώντας τες κάτω από μια χρυσή η ασημένια και εν καιρώ χάρτινη "μπότα". Στο τέλος μέσω του σύγχρονου τραπεζικού συστήματος έγινε και "εικονικό". Ένας "φανταστικός" τρόπος να κρατάει κανείς υποδουλωμένους τους ανθρώπους, όλα στο όνομα του ενός και μοναδικού, του αληθινού Θεού, του τραπεζικού συστήματος και της αγοράς χρήματος<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghMQ4C8TkHxNqJjiCc7YeBuGgtCaJOQNUMUSm0iQ4FPWRACRsIj6uEbaTPxBP014wnY9ukSCJvjG5Atj4VYYoeMZgifM-VKTMyK7hYanMa0jI2dcwSic17tvlIzo8W-2dIRVSY1DWWo5M/s1600/mammon-the-god-worlds-leading-religionthe-chief-temple-holy-religion-1367723093.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghMQ4C8TkHxNqJjiCc7YeBuGgtCaJOQNUMUSm0iQ4FPWRACRsIj6uEbaTPxBP014wnY9ukSCJvjG5Atj4VYYoeMZgifM-VKTMyK7hYanMa0jI2dcwSic17tvlIzo8W-2dIRVSY1DWWo5M/s320/mammon-the-god-worlds-leading-religionthe-chief-temple-holy-religion-1367723093.jpg" width="260" /></a></div>
<br />
<br />
Έχουμε δημιουργήσει και χρηματιστήρια, σύγχρονους ναούς, όπου το χρήμα λατρεύεται, δημιουργείται και πολλαπλασιάζεται με μόνο κόστος ανθρώπινες ζωές, οι οποίες δεν αξίζουν τίποτε σε όσους λατρεύουν το δολάριο η το Ευρώ...<br />
<br />
Τις τελευταίες μέρες, η Ελληνική οικονομία βρίσκεται για μια ακόμη φορά στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Κι όμως εχτές στην παραλία, χαρήκαμε τον ήλιο και τη θάλασσα, οι ερωτευμένοι κοιταχτήκαμε στα μάτια, παίξαμε με τα παιδιά μας, οικογένειες διασκέδασαν. Αργότερα θα χαιρόμασταν ένα γεύμα, σε ένα εστιατόριο, όσο ακόμη μπορούμε, και η μέρα θα έκλεινε με εραστές αγκαλιασμένους.<br />
<br />
Οι Beatles τραγούδησαν κάποτε "Money can't buy me love" κι αυτό είναι πολύ αληθινό.<br />
<br />
Δείτε όλους τους υψηλούς και χαμηλούς "ιερείς" του κόσμου του χρήματος. η ΕΥτυχία τους στηρίζεται στην ΔΥΣτυχία των πολλών.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7BC8eA0iu_joP8FnfAfDn7WDIMxrVeaBXD0Amex-08jZItCRs6XQgGcvpn7w_vqyRB1Y1Enb5b0xbKRE8e6g08gtkm5XAPUMYWhco-a7hiWfM5iOY6rjDt_UkO9O4R6eaV3h6Q1IiNWI/s1600/where_is_the_love__ii_by_xxyoniixx-d3izwri.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7BC8eA0iu_joP8FnfAfDn7WDIMxrVeaBXD0Amex-08jZItCRs6XQgGcvpn7w_vqyRB1Y1Enb5b0xbKRE8e6g08gtkm5XAPUMYWhco-a7hiWfM5iOY6rjDt_UkO9O4R6eaV3h6Q1IiNWI/s320/where_is_the_love__ii_by_xxyoniixx-d3izwri.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Είναι αυτός ένας κόσμος του οποίου θέλουμε να είμαστε μέρος?<br />
<br />
Αυτοί που ζούμε και μεγαλώσαμε εδώ, γνωρίζουμε τα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει η Ελλάδα και που συνεχίζει να αντιμετωπίζει. Οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί θα ήθελαν να πιστέψετε πως θέλουν το καλό μας... αλλά αν ήθελαν να δουν πραγματικές αλλαγές στην Ελλάδα, τότε θα μας είχαν βοηθήσει να φέρουμε στη δικαιοσύνη τους διεφθαρμένους πολιτικούς μας, αντί να τους αναθέσουν την αποστολή να εφαρμόσουν παράλογες περικοπές, λάθος ιδέες και ηλίθιες αποφάσεις πάνω στις ζωές μας. Για πολύ καιρό πολλοί έλεγαν πως η Ελλάδα ήταν ένα πείραμα. Ένα πείραμα πάνω στο πόσο μπορεί να αντέξει ο φορολογούμενος...<br />
Πολλοί Έλληνες, κι εγώ μαζί τους αρνηθήκαμε να δεχτούμε ένα κακό σχέδιο διάσωσης το οποίο θα το εφάρμοζαν αυτοί ακριβώς που το έκαναν και αναγκαίο. Και είναι προφανές πια σε μένα, περισσότερο από ποτέ πως η Ελλάδα δεν είναι παρά ένας μικρόκοσμος της Ευρώπης.<br />
<br />
Διεφθαρμένοι πολιτικοί που μας δείχνουν υποτίθεται το σωστό δρόμο προς τη σωτηρία. Διεφθαρμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί δείχνουν σε διεφθαρμένους Έλληνες πολιτικούς πως να γ@μ...ν το πληθυσμό.<br />
<br />
Πιστεύουν ότι είμαστε τόσο ηλίθιοι?<br />
<br />
Ο κ. Βαρουφάκης προφανώς δεν ήθελε να παίξει το παιχνίδι τους και τον ξεφορτώθηκαν. Αν είχαν έστω κι ένα ίχνος ακεραιότητας θα παραιτούνταν και αυτοί και θα επέτρεπαν σε άλλους να φτάσουν σε μια κάποια συμφωνία.<br />
<br />
Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν είναι πως δεν είμαστε αριθμοί, Είμαστε άνθρωποι., που προσπαθούμε να ζήσουμε μια αξιοπρεπή ζωή, να αναθρέφουμε τα παιδιά μας σε ένα δίκαιο κόσμο, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbC_2e_MsAjwdZZ1uH4mCjOZf9zyKOHop5I9yaJd0Qd5W2DSY3VFPsKDPFT2LnpSGDu6EDfRbBr5HSbGJAWIVcgoZ89Ev4ip5xUhXJ1ljna05WfvR-7ikL8eRxRKF8o9wUyYGGiz94U64/s1600/children-family-quotes-22.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbC_2e_MsAjwdZZ1uH4mCjOZf9zyKOHop5I9yaJd0Qd5W2DSY3VFPsKDPFT2LnpSGDu6EDfRbBr5HSbGJAWIVcgoZ89Ev4ip5xUhXJ1ljna05WfvR-7ikL8eRxRKF8o9wUyYGGiz94U64/s320/children-family-quotes-22.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Έχουν χάσει πράγματι την μπάλα.<br />
<br />
Όσο το χρήμα και το κέρδος παραμένουν το επίκεντρο της προσοχής και ο στόχος δεν υπάρχει ελπίδα.<br />
<br />
Η καμπύλη της "ευτυχίας" την οποία η κοινωνία αλλά και η επένδυση σε αυτήν υποτίθεται θα πρέπει να φέρνει, βρίσκεται σε καθοδική τάση. Η ζωή πρέπει να γίνει πιο απλή. Οι αγορές θα καταρρεύσουν Τίποτα τόσο εγωκεντρικό δεν μπορεί να υποστηριχτεί επ' αόριστον...<br />
<br />
Τα επιχειρήματα τους μπορεί να έχουν νούμερα πίσω τους αλλά δεν έχουν καρδιά και αυτό είναι το πρόβλημα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg19PvF0XDAPxeWEvObrUSf2yzR0aMoCvNd3GASMjjSR8W9rvsLljZzNOL2OISL6zoXYcQx08CivbDLIrds302vGs43vmLjuLYyqGsHJ4HCp3LCFbg7_npxJoTtgu2jxRBga_0tNa0FPE8/s1600/einstein.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg19PvF0XDAPxeWEvObrUSf2yzR0aMoCvNd3GASMjjSR8W9rvsLljZzNOL2OISL6zoXYcQx08CivbDLIrds302vGs43vmLjuLYyqGsHJ4HCp3LCFbg7_npxJoTtgu2jxRBga_0tNa0FPE8/s320/einstein.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-35484463688483433062018-10-20T00:31:00.003+03:002018-10-20T00:31:52.727+03:00Μικρόκοσμος και πάλι στο ClipartRadio<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHPvf5dZoYJAKS2qy-H96v5B1_lUsWQLP6ExWQbwheyNt56HnGomb8PqKCe1VKdXIkyD1YJbrCUSnK7uD0DVhfTLOWzmVIk-9SnQJqzF-Bb4M8Jv1yifcHzmXdr0nidhBhPH_s_XKMINg/s1600/clipart+sat+10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="700" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHPvf5dZoYJAKS2qy-H96v5B1_lUsWQLP6ExWQbwheyNt56HnGomb8PqKCe1VKdXIkyD1YJbrCUSnK7uD0DVhfTLOWzmVIk-9SnQJqzF-Bb4M8Jv1yifcHzmXdr0nidhBhPH_s_XKMINg/s320/clipart+sat+10.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ελπίζω όχι κάθε Σάββατο, αλλά προς το παρόν...Σάββατο!!</td></tr>
</tbody></table>
<br />Πέρσι τέτοια εποχή ήταν που έγινε μια μακρόχρονη επιθυμία μου, αληθινή κι έγινα και πάλι ραδιοφωνικός παραγωγός!! Πάντα η περιγραφή αυτή με έκανε από μέσα μου να γελώ, μια και με τίποτα δεν θεωρούσα τον εαυτό μου τέτοιο... Για μένα ραδιοφωνικοί παραγωγοί είναι οι "γίγαντες" που άκουγα στην εφηβεία μου, ο Γιάννης Πετρίδης κι ο Γιώργος Πήττας... και μερικοί άλλοι...εμείς, είμαστε απλές οδοντόκρεμες μπροστά σε αυτούς...<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxJRC1yKgfXA-XLJkNdjoLbFTeKTIm0nDdsF2HTovK3uNo4kaL7arfCP8gaVlTdZtvPQ-lPFOF0ZhWHQxerlGeRUsUNqs7tMArFRlkpP4uAcKgYCIDnVfISIQud1jWe-NeX-rT6dQ7DUY/s1600/e18d964e-867f-4031-b8e8-6dfdc663fc1d_petridis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="630" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxJRC1yKgfXA-XLJkNdjoLbFTeKTIm0nDdsF2HTovK3uNo4kaL7arfCP8gaVlTdZtvPQ-lPFOF0ZhWHQxerlGeRUsUNqs7tMArFRlkpP4uAcKgYCIDnVfISIQud1jWe-NeX-rT6dQ7DUY/s320/e18d964e-867f-4031-b8e8-6dfdc663fc1d_petridis.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Θα παίζω ότι μου γουστάρει!</td></tr>
</tbody></table>
Τον Γιάννη δεν τον έχω γνωρίσει προσωπικά, τον Γιώργο όμως ναι, μέσω του διαδικτύου και αυτόν, και πέρσι στην πρώτη μου εκπομπή ήταν ακροατής και παρασκηνιακός σύμβουλος...<br />
Είχα όμως τη χαρά πρόσφατα λόγω συνθηκών στη νέα μου δουλειά να ακούσω λίγο το Γιάννη και να μου μεταδώσει λίγο από τον άκρατο ενθουσιασμό του... ο άνθρωπος δεν παίζεται ειναι 78 χρονών και μιλάει και ασχολείται με την ίδια αγάπη, την ιδια χαρά για τη μουσική όπως πάντα... Μεγάλο πράγμα να αγαπας αυτο που κάνεις... και ειδικά αυτός που αγαπά όλες τις μουσικές!!<br />
<br />
Αρκετά έχουν αλλάξει στη ζωή μου από πέρσι, και για να είμαι ειλικρινείς δεν ήμουν σίγουρος ότι θα έκανα πάλι εκπομπή, αλλά να που το "μικρόβιο" είναι ακόμη ζωντανό, το "αντιβιοτικό" που ήταν η περσινή σειρά εκπομπών απλά λειτούργησε σαν ενίσχυση και κάθε άλλο παρά το έβγαλε από το σύστημα μου...<br />
<br />
Πριν χρόνια, είχα συναντήσει κάπου τυχαία, μια παλιά μου γνωστή, Γερμανίδα, και σε μια από αυτές τις χαρακτηριστικά κουλές συζητήσεις που κάνουν κάποιες φορές οι άνθρωποι που έχουν να βρεθούν καιρό, η γνωστή μου, μου είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια πως με θεωρούσε πάντα ένα παιδί, ακόμη κι ενήλικας που ήμουν της θύμιζα ένα μεγάλο παιδί...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMbY65dgLL3nNfy4KyjQyKLt8eU3lQfjzFtXqefHxAPWe4tLCYEWdbCG4lz9W4M86vUyFE3ME7W4zAYmuEr020Jnohhdzg2z1c_oEO-1Da-8Z3X2f-hgQhozk3qaZOLeG52QzTmNO7cIc/s1600/post-2285-0-39618500-1418168139_thumb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="301" data-original-width="400" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMbY65dgLL3nNfy4KyjQyKLt8eU3lQfjzFtXqefHxAPWe4tLCYEWdbCG4lz9W4M86vUyFE3ME7W4zAYmuEr020Jnohhdzg2z1c_oEO-1Da-8Z3X2f-hgQhozk3qaZOLeG52QzTmNO7cIc/s320/post-2285-0-39618500-1418168139_thumb.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Ε λοιπόν οι ραδιοφωνικές εκπομπές κάτι έχουν να κάνουν με αυτό, γιατί κι εγώ όταν τις ετοιμάζω και τις κάνω, συνήθως, όχι πάντα, σαν παιδί, ενθουσιασμένος νιώθω. Προφανώς και είναι ακόμη καλύτερα όταν ξέρω πως με ακούτε...<br />
<br />
Σήμερα (χτες) ήμουν με μια φίλη στο αμάξι της και συζητούσαμε για κάποια ταινία σχετική με μουσική. Ο 10χρονος γιός της από το πίσω κάθισμα ξαφνικά ρωτάει: "Γιατί μιλάτε σαν εφηβάκια? Και του απάντησα γιατί μιλούσαμε για αυτά και ενθουσιαζόμασταν όταν είμασταν εφηβάκια και τώρα ακόμη έτσι νιώθει κάτι μέσα μας όταν έχουμε τέτοιες κουβέντες...<br />
<br />
Ραδιοφωνική παραγωγός και αυτή βέβαια, έτσι εξηγείται...<br />
<br />
Έτσι είναι, Σε κάποιους από μας, η μουσική και η σχετική ενασχόληση, ξυπνάει μέσα μας κάτι που συνήθως η καθημερινότητα καταφέρνει να κρατά θαμμένο... έναν ενθουσιασμό για τη μουσική, για τα τραγούδια, είτε είναι χαρούμενα, είτε λυπημένα, είτε καινούρια η παλιά, από αυτά που το άκουσμα τους σχεδόν μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, στα αισθήματα που νιώθαμε, τα λούκια που τραβάγαμε, που μας θυμίζουν τους χορούς που ρίχναμε η και κάποια δάκρυα που έτρεξαν...το soundtrack της ζωής μας...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ9EIk2gY2jNkFaxMX_YfqaHmWPv4IwoRxdBDI3OgAP0WY9BmbqGGRCWqIDWQXDs2Hfz-E-k-pgpbpwqS6WL06m3mAksG9lBM5RqiAB0-N_ROUy6LmPQa0qDc48BRUW25n04ka3htzCgI/s1600/sountrack.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="458" data-original-width="700" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ9EIk2gY2jNkFaxMX_YfqaHmWPv4IwoRxdBDI3OgAP0WY9BmbqGGRCWqIDWQXDs2Hfz-E-k-pgpbpwqS6WL06m3mAksG9lBM5RqiAB0-N_ROUy6LmPQa0qDc48BRUW25n04ka3htzCgI/s320/sountrack.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Εμείς (και συγκαταλέγω κι εσάς σε αυτό το εμείς) που θα ακούσουμε με χαρά το καινούριο και με χαρά το παλιό, που θα χαρούμε αυτό το μοίρασμα των ακουσμάτων...<br />
<br />
Όλο αυτό τον καιρό διάβασα και μερικά βιβλία ακόμα, έχω διάφορα ενδιαφέροντα να σας πω, σιγα, σιγα, ολα θα τα πούμε, τις βροχερες η και ξαστερες νυχτες του χειμώνα, παρεούλα...<br />
<br />
σας περιμένω λοιπόν, σήμερα Σάββατο, 10 με 12 σε μια πρώτη εκπομπή του Μικρόκοσμου για το φετινό χειμώνα. Θα επισκεφτούμε τραγούδια που έουν ιστορίες να μας πουν , όπως αντίστοιχα κι αυτά έχουν ντύσει τη δική μας ιστορία...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4b-xZRpmRINPV6GVsiTH-zEwDgulUDl1RxVSYSWwTTkTklRF82NYFyc5HrW7VWBhOhh2jnFo5LFAiDbAsc78HP8wU6RdKYWpky63Fc3ci-BfucEZnFyxQ3RKqMSQRGdcKcTsuAh7FhBc/s1600/5900b93733ba0.image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4b-xZRpmRINPV6GVsiTH-zEwDgulUDl1RxVSYSWwTTkTklRF82NYFyc5HrW7VWBhOhh2jnFo5LFAiDbAsc78HP8wU6RdKYWpky63Fc3ci-BfucEZnFyxQ3RKqMSQRGdcKcTsuAh7FhBc/s320/5900b93733ba0.image.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5Igwo_0OSMXYJGqhPbufeXzG_EM2kA6nAgNQeUf8mTPH0gE2TT26JWGBTr_GNgQEqnru5jG6SEych0J8bMxhOX2J9zrbRQardZ_QfVlEMz8JfE06ioelDW6Haz18flvTC4qho9q1tKAE/s1600/images+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="191" data-original-width="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5Igwo_0OSMXYJGqhPbufeXzG_EM2kA6nAgNQeUf8mTPH0gE2TT26JWGBTr_GNgQEqnru5jG6SEych0J8bMxhOX2J9zrbRQardZ_QfVlEMz8JfE06ioelDW6Haz18flvTC4qho9q1tKAE/s1600/images+%25282%2529.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiwvZmBflolH8qqvM5J2B_0il6-_cd2nzyU9DQHe39wCAP5ujQ_4n75H2bpHB9hgRImCS6TL2RnBgEOj3yNj3db_wHJ7lKdkwNooEwALcDq-YjUGjlx9FKK7nRB9igqOcznk-NujHjrIE/s1600/logo3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="379" height="126" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiwvZmBflolH8qqvM5J2B_0il6-_cd2nzyU9DQHe39wCAP5ujQ_4n75H2bpHB9hgRImCS6TL2RnBgEOj3yNj3db_wHJ7lKdkwNooEwALcDq-YjUGjlx9FKK7nRB9igqOcznk-NujHjrIE/s320/logo3.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
</div>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4501268827635951546.post-30964841823552272532018-09-30T00:43:00.001+03:002018-09-30T00:53:36.537+03:00Frère Jacques...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="https://www.youtube.com/embed/tiMa5Z0qesU" width="459"></iframe><br />
<br />
Αδερφέ Ζακ, πέρασε κιόλας μια βδομάδα και μια μέρα από την ώρα που άφησες τον (πραγματικά) μάταιο τούτο κόσμο...<br />
<br />
Με το πέρασμα σου, έδωσες το έναυσμα για έναν ακόμη διαδικτυακό και μηντιακό πόλεμο, μεταξύ... αυτών, κι... εμάς...<br />
<br />
Παρόλο αδερφέ, που τα τελευταία χρόνια κάνω μια προσπάθεια συνειδητά να μην ανακατεύομαι σε τέτοιου είδους διενέξεις, γιατί τις βρίσκω ψιλοάσκοπες, δεν το απέφυγα, ούτε διαδικτυακά ούτε διαπροσωπικά.<br />
<br />
Άκουσα κι εγώ τα γνωστά "καλά να πάθει" και άλλα του στυλ "όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρων οι κότες..."<br />
<br />
Δεν σε ήξερα αδερφέ, μα τώρα η ζωή σου, έχει γίνει ένα είδος πρωτοσέλιδο, έστω και παροδικά, και το διαδίκτυο γέμισε φωτογραφίες σου. Έγινε κι εσύ ένα household name που λένε κι οι Άγγλοι, κέρδισες τα "15 λεπτά φήμης" που σου υποσχέθηκε ο Andy Warhol...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqFSaV6zG-EyJf9iN40HrfhCo0tk1c5RYeLF59WDreFkZZ1D7nWNr10G5Upw6CI6JQPdruI2SDgUAyiaZcJXQSAQS8JI58VFLdeCXNGI2j36F3lhmMReZAid0grZo7qOOOcxBdtNc0cn4/s1600/ZAK-4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="640" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqFSaV6zG-EyJf9iN40HrfhCo0tk1c5RYeLF59WDreFkZZ1D7nWNr10G5Upw6CI6JQPdruI2SDgUAyiaZcJXQSAQS8JI58VFLdeCXNGI2j36F3lhmMReZAid0grZo7qOOOcxBdtNc0cn4/s320/ZAK-4.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Τι να το κάνεις όμως? έτσι κι άλλιώς μια παρουσία την είχες στους χώρους σου, ήσουν γνωστός κι αγαπητός... Ε κι αν ήσουν και λίγο ταλαιπωράκι και προβληματισμένος, συμβαίνουν αυτά, και δη στον lgbtq και "αναρχοκαλλιτεχνικό" χώρο...<br />
<br />
Πάω στοίχημα ότι σου άρεσε η τανία από την οποία βγήκε το πιο κάτω κλιπάκι, και συνιστώ σε όσους αναγνώστες μου δεν την έχουν να την δούν (Ζωή σε ανάποδη τροχιά)<br />
<br />
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/hdS65wfLjXM" width="560"></iframe><br />
<br />
Δε σε ήξερα που λες, και δεν με ήξερες κι εσυ μάλλον. Γράφω έδώ και κάτι χρόνια (δέκα για την ακρίβεια) σε κάτι μπλογκ. Κάπου είδα ότι έγραφες κι εσύ. Θα σε διαβάσω. (Σε διάβασα και τα λες μια χαρά...)<br />
<br />
Ψάχνω για το μπλογκ σου, πέφτω σε <a href="https://www.elculture.gr/blog/article/%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B6%CE%B1%CE%BA-%CE%BA%CF%89%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85/" target="_blank">ανάρτηση του Old Boy για σένα, για το θάνατο σου</a>. Είναι καλός ο Old Boy, γερή πένα.<br />
<br />
Δεν γράφω πολύ τακτικά τον τελευταίο καιρό αν και θα έπρεπε γιατί λειτουργεί πολύ ψυχοθεραπευτικά για μένα το γράψιμο. Το βρίσκω κάποιες φορές σαν μια ευκαιρία να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη....<br />
<br />
Τις μέρες πριν τον τόσο άδικο χαμό σου, είχα γράψει κάτι για ένα από τα αγαπημένα μου θέματα, τα σκάφη και την θάλασσα. Φίλη αναγνώστρια μου ζήτησε να γράψω για τα τρεχαντήρια, και παράλληλα ήθελα να γράψω και για μια μαλακία, ένα κότερο ένος Ρώσου που μας είχε κατσικωθεί εδώ όλο το καλοκαίρι.<br />
<br />
Μα ήρθε ο θάνατος σου αδερφέ Ζακ, και τα κανε όλα αυτά να φαίνονται τόσο ανόητα και άνευ ουσίας.<br />
<br />
Δε σε ήξερα αδερφέ Ζακ, αλλά δεν έχει σημασία, στεναχωρήθηκα για το θάνατο σου.<br />
<br />
Δε σε ήξερα αδερφέ, μά όπως υποψιαζόμουν από την αρχή έπεσες θύμα των χειρότερων στοιχείων της κοινωνίας μας... "ανθρώπων" που τρέφονται με τον πόνο του άλλου, με το αίμα του στο πεζοδρόμιο...Αυτοί που σε σκότωσαν το θέλουν για καθως πρέπει, μα είναι ρεμάλια και λωποδύτες του χειρότερου είδους... ανάξια μέλη του ανθρώπινου είδους... και λυπάμαι γιατί καθημερινά συντελούνται και περισσοτερα εγκλήματα στο όνομα της συγκάλυψης αυτών και των ομοίων τους...<br />
<br />
<div>
Ο θάνατος σου ανέδειξε, για μένα τουλάχιστον, αλλά πιστεύω και για πολλούς άλλους το πόσο us and them είναι η κατάσταση... αλτρουισμός εναντίον ατομικισμού...</div>
<br />
Δεν ήθελα να δω τα βίντεο αδερφέ Ζακ, αλλά δεν μπόρεσα να το αποφύγω... όπως και με δυσκολία αποφεύγω κάθε έξτρα νέο που αποκαλύπτεται γύρω από το θάνατο σου, κάνοντας τον με κάθε πληροφορία και χειρότερο, πιο απαίσιο, πιο διαπλεκόμενο, πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της ασχήμιας που χαρακτηρίζει την γαμημένη κοινωνία μας...<br />
<br />
Δε σε ήξερα αδερφέ Ζακ, αλλά ένα ξέρω στα σίγουρα.<br />
<br />
Δεν θέλω να αφησω στα παιδιά μου έναν κόσμο σαν κι αυτό που σε κατασπάραξε.<br />
<br />
<br />
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/QZCiMp7F65o" width="560"></iframe><br />
<br />
<br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #111111; font-family: "roboto" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">The summer dying <br />
September lives in flames <br />
My youth lies bruised and broken <br />
No happy ending to the game <br />
Don't bother to tell me <br />
I'll live on here just the same </span></div>
Peter Papageorgiouhttp://www.blogger.com/profile/06525615013062607635noreply@blogger.com0