Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας
Έχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι
Έχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι
Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας.
Όλο ίδια και τα ίδια, του μυαλού σου ροκανίδια
άλλο ο ανοιχτομάτης κι άλλο ο αυγουλομάτης
άλλο ο ανοιχτομάτης κι άλλο ο αυγουλομάτης
Όλο ίδια και τα ίδια, του μυαλού σου ροκανίδια.
Στο `πα μια και στο `πα δύο, στο `πα χίλιες δέκα δύο
βρε δεν είναι εδώ το Σούλι, εδώ είναι του Ρασούλη
βρε δεν είναι εδώ το Σούλι, εδώ είναι του Ρασούλη
Στο `πα μια και στο `πα δύο, στο `πα χίλιες δέκα δύο.
Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας
Έχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι
Έχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι
Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας.
Είναι 5 Δεκεμβρίου 2015. Χτες επιδιόρθωνα μια ντουλάπα, χρειάστηκε να προσαρμόσω κάτι συρτάρια οπότε έβγαλα το ροκάνι και τα πλάνισα λίγο... γέμισε ο τόπος ροκανίδια, του μυαλού μου ροκανίδια, μου θυμήθηκε το τραγουδάκι.. τι φευγάτος ο Παπαζόγλου...τι μορφή και τι φωνή, τι ψυχή...
Πάνε 6 μήνες και βάλε που έκοψα το Facebook και 3 μήνες και βαλε που έκοψα το τσιγάρο...είχα κόψει και το φαί αλλα αυτό με ταλαιπωρει λιγο ακομα... δυστυχως είχα κόψει και το γράψιμο, αλλα αυτό ούτε παχαίνει, ουτε κανει κακό στην υγεία οποτε ισως το ξαναρχίσω...
Θα αναρωτηθείτε ίσως τι κακο στην υγεία μου έκανε το facebook...
Με έχουν ρωτήσει αρκετοί γιατί το έκοψα, κι έχω βρει ως πιο "βολική" την εξής απάντηση:
"Μου δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από ότι μου έλυνε"
Πέραν από οτιδήποτε αλλο, το κυριότερο, συνειδητοποιώ σήμερα, είναι πως άδειασε η ζωή μου από ένα μεγάλο όγκο "σκουπιδιών"...
Ειδήσεις-σκουπίδια, νεα-σκουπίδια, πληροφορίες-σκουπίδια, όλο ίδια και τα ίδια, του μυαλού σου ροκανίδια...
νομίζω ήμουν στο facebook από το 2007..καπου εκει, για ενα διάστημα, μετα διέγραψα το προφίλ μου για ένα διάστημα και μετά ξανά... δικαιολογίες ειχα, για τη δουλεια βρε παιδί μου, γιατί όλοι έχουν, γιατί είναι εύκολη η επικοινωνία με φίλους και συγγενείς... γιατί θέλω να προωθήσω το blog μου...
Το γεγονός παραμένει πως είναι εθιστικό...και χρονοβόρο...αλλά ίσως αυτό που μου την έσπασε το περισσότερο ήταν το πως έφτασα να εμπιστεύομαι ένα ιδιωτικό site που έχει φτιαχτεί για κέρδος, να του ανεβάζω τις φωτογραφίες μου, να του λεω τα νέα μου, να διαφημίζω το πως αισθάνομαι, και το τι σκέφτομαι... να φακελώνομαι απο μόνος μου...
Να υπερεκτίθομαι....
Ε όχι! Δεν ήθελα να το συνεχίσω. Και ήθελα να δώσω κι ενα καλό παράδειγμα στα παιδιά μου, έχοντας ήδη δώσει το "κακό" βέβαια...
Σημείωση. Για να θυμηθώ πότε πρωτομπήκα στο φατσοβιβλίο, εβαλα μια αναζήτηση "facebook history" μου βγήκε το σχετικό wiki. Το διαβάζω. Μαθαίνω τα εξής: ένας από τους πρώτους χρηματοδότες του Zuckerberg ήταν ο Peter Thiel. Ο οποίος είναι γνωστός και ως ο "νονός" της Μαφίας του Paypal... ο οποίος έχει ιδρύσει μια εταιρεία, μεταξυ αλλων, την Palatin, με χρηματοδότηση της IQT... η οποία είναι μια ιδιωτική ΜΚΟ που χρηματοδοτείται απο την CIA, ουσιαστικα μια εταιρεια συμφερόντων CIA. Αντικείμενο της η διατήρηση της τεχνολογικής υπεροχής των κυβερνητικών οργανώσεων των ΗΠΑ....
Και μετά σου λένε θεωρίες συνομωσίας.... αφου ειναι ολα εκει.. αλήθεια? ψέματα? νομίζω στη νεα εποχή της άκρατης ληροφορίας, το καλύτερο μέρος να κρύψεις μια πληροφορία είναι ανάμεσα σε όλες τις άλλες, "άχρηστες" πληροφορίες... ποιός θα ΄δωσει σημασία όταν βομβαρδίζεται με άπειρες πληροφορίες κάθε ώρα και στιγμή?
όπως ακριβώς το σύστημα της χώνεψης μας, "ατονεί" και αρρωσταίνει, με όλα τα σκουπίδια που του σερβίρουμε, έτσι και το μυαλό μας... "ατονεί" και αρρωσταίνει και αδυνατεί να χωνέψει, να επεξεργαστεί...
Καταλήγει απλά να "καταναλώνει"... όπως κάνουμε γενικότερα, όπως μας θέλουν... να καταναλώνουμε. Πληροφορία, προιόν... αγορά! Η "αγορά" και οι νόμοι, κανόνες και όροι της συνυφασμένοι με την ίδια τη ζωή μας... ακόμη και τη ζωή, δεν την ζούμε, την καταναλώνουμε...τις περισσότερες φορές άσκοπα...
(Η ανάρτηση ξεκίνησε απο μια ανάγκη να ξαναγράψω μετά απο πολύ καιρό...για όσους δεν ξέρουν πως λειτουργεί το blogger, ξεκινας να γραφεις μια ανάρτηση κι αυτόματα αποθηκεύεται σαν πρόχειρο..κάτι όπως τα μειλ και τα sms στα smartphone...αν δεν το δημοσιεύσεις, παραμένει στα πρόχειρα.. καταλαβαίνετε λοιπόν πως αν "εκλείπει" ενα κλείσιμο κι ενα κλικ στο "δημοσίευση" τα πρόχειρα μαζεύονται...αντι λοιπόν να ξεκινήσω ένα ακόμη εν δυνάμει πρόχειρο, βρήκα ένα παλιό...είχε τίτλο "Μουσική" και το μόνο που περιείχε ήταν αυτή η φωτό στην αρχή, ενός εισιτηρίου σκαναρισμένου από συναυλία του μεγάλου Νίκου Παπαζόγλου... στην οποία είχα πάει...)
Υπάρχουν πράγματα που κάνουν την ζωή άξια να τη ζεις, που κάνουν τη ζωή, ΖΩΗ και όχι απλά "ύπαρξη"...
Πράγματα όπως μια ματιά της αγαπημένης σου, ένα αυθόρμητο φιλί από το παιδί σου, εκείνη η ώρα που φυσούσε 5 μποφώρ, κι εσύ κρατούσες σταθερά το τιμόνι στο σκάφος που πήγαινε σαν τραίνο, εκείνη η στιγμή που γυρνώντας απο κάποιο θέλημα πανω στη μοτοσυκλέτα, συνειδητοποίησες πόσο διασκέδαζες να οδηγάς κι είπες απλά να συνεχίσεις..να μην σταματήσεις...
Πράγματα όπως ένα γεύμα με καλούς φίλους, η εκείνη τη μέρα που εσύ κι η αγάπη σου γελούσατε σαν τρελοί, κοντεύατε να κατουρηθείτε από το γέλιο... έτσι για μια χαζομάρα...την πιο αστεια χαζομαρα...
Η εκείνο το απόγευμα που ξαπλώσατε στη ζεστή άμμο, κι έλιωναν τα χρόνια...
Το φατσοβιβλίο δεν είναι ένα από αυτά...
Μπήκα στον πειρασμό να φτιάξω τελικα ενα καινούριο προφίλ, και το έκανα... για δουλειά.. όμως δεν μπορώ βαριέμαι, δεν το θέλω.. δεν ασχολούμαι...
Κι αυτή την ανάρτηση δεν θα την βάλω εκεί να την διαλαλήσω.. αν τυχεί και την βρείτε και την διαβάσετε με γειά σας και χαρά σας...
Βοτσαλάκι...
Βοτσαλάκι που πετώ μέσα στη λίμνη του διαδικτύου.. ίσως να χαθεί σοτ βυθό.. δεν πειράζει..εκει θα ειναι κι όποιος το βρει..
Στα βαθιά...
