Πρέπει να κατέβω και πάλι στη θάλασσα...

Πρέπει να κατέβω και πάλι στη θάλασσα, τη μοναχική θάλασσα και τον ουρανό,
ένα μεγάλο ιστιοφόρο και ένα αστέρι για σημάδι, είναι το μόνο που ζητώ...
Το τράβηγμα της λαγουδέρας, τ ανέμου το τραγούδι, ρυθμό να χτυπά στο γραντί
γκριζο στο γκριζο, ομίχλη, νερό, γκρίζα να σκάει κι η αυγή...

Πρέπει να κατέβω και πάλι στη θάλασσα, η παλίρροια που τρέχει καλει,
τρελο κάλεσμα, ξεκάθαρο κάλεσμα, που άρνηση δεν θα δεχτει,
και το μονο που ζητώ ειναι να φυσάει γερά, και λευκά σύννεφα να πετούν,
και αλμύρα στον αέρα, και γλάρων κραυγές, σαν τρεχαντήρια κυνηγούν...

Πρέπει να κατέβω και πάλι στη θάλασσα, τσιγγάνικη ζωή, ποιος ξέρει τι θα φέρει...
στο δρόμο του γλάρου, το δρόμο της φάλαινας,  με τον άνεμο  σαν ακονισμένο μαχαίρι,
Και το μόνο που ζητώ είναι μια ευχάριστη ιστορία, από συνταξιδιώτη γελαστό,
Ήρεμο ύπνο κι ενα όνειρο γλυκό, σαν το μακρύ ταξίδι τελειώσει κι αυτό...

Το ποίημα λέγεται Sea Fever, και στην original μορφή του γράφτηκε από τον John Masefield.
Εδώ ταπεινά το μετέφρασα εγώ, ακονίζοντας για μια φορα ακόμη λιγάκι την πένα μου πανω στις λέξεις της άλλης μου μητρικής γλώσσας... 

Γράφω απο δω κι απο κει κατι χρόνια τώρα, κυρίως σε blog και κυρίως στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά. Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι πως θα έπρεπε όλα μου τα άρθρα να τα γράψω και στις δυο γλώσσες, αν θέλω να είμαι εντάξει προς όλο μου το αναγνωστικό κοινό... (αχ αυτή η ματαιοδοξία του επίδοξου συγγραφέα, που θεωρεί πως έχει και κοινό!!!)

Είναι όμως γεγονός πως κάποιες αναρτήσεις συχνά απευθύνονται και σε αυτούς στων οποίων τη γλώσσα είναι γραμμένες, η έστω υπάρχει μια εξειδίκευση που δεν ευνοεί απλές μεταφράσεις...

Αλλά ξεφεύγω...

Ξεκίνησα αυτή την ανάρτηση ως απλή μετάφραση μιας προηγούμενης στα αγγλικά. Επειδή όμως απευθύνομαι σε σας, τους Έλληνες, που ίσως κι επειδή ζείτε αυτό που ζω κι εγώ, μπορείτε να καταλάβετε κατιτις καλύτερα, όλο και κάτι θα αλλάξει στα γραφόμενα, κατι παραπανω θα βγει......

Αγαπητοί μου φίλοι και πελάτες,
Τα νέα στις μέρες μας κυκλοφορούν γρήγορα, και όλο και κάποιοι απο σας θα έχουν ακούσει κάποια κουτσομπολιά... Αποφάσισα λοιπόν ότι θα ήταν καλύτερα να ακούσετε ότι είναι να ακούσετε, απευθείας από το "στόμα του αλόγου" που θα έλεγαν και οι συμπατριωτές μου... (το αλογο ειμαι εγω)
Μετά από 15 χρόνια και 3 μήνες (συν αλλα τρία ως Force 5 Marine Too πριν απο αυτα) το Boatman's World θα πάψει να εκτελει συναλλαγές, κοινώς θα κλείσει.
Δεν είναι, ούτε ήταν μια εύκολη απόφαση και δεν ήταν και μια βιαστική απόφαση...μάλιστα ίσως θα μπορουσα να πως πως ήταν μια απόφαση που έπρεπε να είχε παρθεί νωρίτερα...

Ξεκίνησα αυτή την επιχείρηση το 1998, με πολύ λιγα κεφάλαια και πολλή καλή θέληση, από την πλευρά των προμηθευτών αλλα και των πελατών μου...
Ακολούθησα αρχικά στα χνάρια του πατέρα μου, όταν ξεκίνησα το force 5 Marine Too, το οποίο σύντομα μεταλλάχθηκε σε Boatman's World. 

Πήρε αρκετό καιρό αλλά κάποια στιγμή σταμάτησα να είμαι ο Πήτερ από το Force 5 κι έγινα ο Πήτερ του Boatsman, όπως το έλεγαν οι περισσότεροι...
Το Boatman's World ολοενα κα μεγάλωνε, και η Εφορία με λάτρεψε, και η τράπεζα με λάτρεψε, και οι περισσότερες αλλες τράπεζες με λάτρεψαν επίσης...
Αγάπησα τη δουλειά μου και πραγματικά με έφτιαχνε όταν είχα ακριβώς ότι μου ζήτούσατε, η μπορούσα να τα βρω γρήγορα κι αποτελεσματικά. Απέκτησα υπερβολικά πολύ στοκ, κι άργησα πολυ να μαθω πολύτιμα μαθήματα, όπως "πως λέμε όχι σε πωλητές" η πως να είμαι πιο σκληρός...

Πάντα το κύριο μέλημα μου ήταν να κρατώ τους πελάτες μου ευχαριστημένους.
Αντίθετα με αυτό που θα έλεγα ότι είναι μια λαική πεποίθηση, η ακομα και ενας αστικός μύθος, ουδέποτε πλούτισα... Έζησα για καποιο διάστημα αρκετά άνετα, αλλά μετά από 18 χρόνια, δυο διαζύγια, μια οικονομική κρίση και το μόνιμο γδάρσιμο της κυβέρνησης, αποχωρώ με σχεδόν τίποτα περισσότερο απο τα ρούχα μου, την μοτοσυκλέτα μου και το πιάνο μου...και πολλές καλές αναμνήσεις!!!

Το Boatman's World οπως και πολλές επιχειρήσεις στην ελλάδα, εκτός ίσως από τις μεγάλες και πολύ οργανωμένες, υποφέρει τις συνέπειες τις κρίσης... Εγώ δυστυχώς στηριχτηκα πολύ σε τραπεζική χρηματοδότηση η οποία βέβαια "στέγνωσε" πολύ γρήγορα μόλις τα πράγματα άρχισαν α πηγαίνουν κατά διαόλου στη μικρή μας χώρα...

Ξέρετε την ιστορία...

μονο που απο οτι ξερω το ειπε ο Robert Frost...

Βρέθηκα σε μια κατάσταση όπου δεν μπορούσα πια να δω κάτι καλύτερο στον ορίζοντα, να δω να έρχεται μια "άσπρη μέρα"...

Όπως είπα και πριν το μόνο που ήθελα ήταν να μπορώ να κρατώ τους πελάτες μου ευτυχισμένους και μέσα από αυτή τη διαδικασία να βγάζω κι εγω τα "προς το ζείν" αξιοπρεπώς για μένα και τα παιδιά μου. Αυτό η κατάσταση πια μου το αρνείται... Είναι λοιπόν επιλογή μου να αλλάξω κατεύθυνση και να προπαθήσω να κάνω καλύτερη χρήση των ταλέντων και των γνώσεων μου με κάποιον άλλο τρόπο.

Σύντομα θα είμαι μέρος της εταιρίας που λέγεται Sail Your Soul, του Klaus Mayer. Γνωρίζω κι εκτιμώ τον Klaus από τότε που τον γνώρισα, και μου αρέσει ο τρόπος που δουλεύει. Ανυπομονώ να γίνω μέρος κι εγώ του Sail Your Soul , και να μπορώ να προσφέρω στους ιδιοκτήτες σκαφών τις υπηρεσίες μου ως μέρος της ομάδας του.

Έχω δουλέψει πανω και γύρω από σκάφη από τότε που τελείωσα το σχολείο. Αυτό ήταν μόλις πάνω από 30 χρόνια πριν, αλλά τα σχεδόν 4 χρόνια που πέρασα δουλεύοντας σε καρνάγιο και Μαρίνα, δηλαδή κυριολεκτικά πανω στα σκάφη ήταν τα πιο ευχάριστα. Ανυπομονώ να γυρίσω σε αυτό...

Ως έφηβος άκουγα πολύ Neil Young. Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια του ήταν το "My. My, Hey, Hey..." κι αγαπημένος μου στίχος εκεί που λέει "it's better to burn out than to fade away..."

Θα μπορούσα ίσως να είχα πουλήσει το "Boatman's World", και πείτε με χαζό αν θέλετε, αλλά δεν πιστεύω ότι εύκολα θα μπορούσε κάποιος άλλος να το δουλέψει όπως το δουλέψαμε εμείς... Θα προτιμούσα λοιπόν να burn out, παρα να fade away...

όπως ο Paul από το Agiotfest ξέρει πολύ καλά, το Boatman's World ήταν/είναι τo rock'n'roll κατάστημα ναυτιλιακών... χαχα!!

Δεν μου αρέσει η ιδέα πως αν το κατάστημα συνέχιζε, ίσως θα κατέληγε μια κακοδιαχειρισμένη σκια του παλιού του εαυτού... Καλύτερα λοιπον να κλείσει με ενα "σμπάρο" κι όσο περισσότερες καλές αναμνήσεις...
Θα παραμείνω αθέραπευτα ρομαντικός κόντρα σοτους καιρούς...
Και θα σας δω εκεί έξω, στη θαλασσα και τα σκάφη...

Ο σύντομα-πρώην-εμπορος-ναυτιλιακών σας,

 

Πέτρος

 

ΥΓ όπως ξέρετε οι περισσότεροι, έχω ΠΟΛΥ  στοκ. Πρέπει να το ξεφορτωθώ. μέχρι το τέλος του μηνός λοιπόν θα έχουμε προσφορές σε καλές τιμές! Ελπίζω να φύγουν όλα και γρήγορα... Θα χρειαστώ λοιπόν την βοήθεια και την υποστήριξη σας. Ελατε στο μαγαζί, οπλισμένοι με χρόνο και λεφτά, ρωτήστε και ξοδέψτε... θα ειναι μια μεγάλη βοήθεια.. όσο πιο "περίεργο" το αντικείμενο τόσο καλύτερη τιμη θα έχετε!

 

ΥΓ2 Για όσους ανησυχούν, η  Τζοάννα έχει ηδη ξεκνήσει να δουλεύει για την Sailing Ηolidays, και ήδη ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της στην χώρα των τράνσφερ και των μανιφέστων επιβατών...

 

 ΥΓ3 Ένα πράγμα, ΔΕΝ θα μου λείψει, κι αυτό είναι ότι επιτέλους δεν θα χρειάζεται να εξηγώ σε όλους ότι η Τζοάννα δεν είναι γυναίκα μου... (χμ, οι περισσότεροι απο σας τους Ελληνες πελάτες μου το ξέρατε, αλλά αν σας πω πόσοι νόμιζαν οτι είναι, ειδικά απο τους ξένους, αφού λέγαμε να φτιαξουμε τ-σερτ που να το λενε επανω...)

ΥΓ4 Για όσους ενδιαφέρονται το οριτζιναλ ποίημα της αρχής...

"I must go down to the seas again, to the lonely sea and the sky,

And all I ask is a tall ship and a star to steer her by,
And the wheel's kick and the wind's song and the white sail's shaking,
And a grey mist on the sea's face, and a grey dawn breaking.

I must go down to the seas again, for the call of the running tide
Is a wild call and a clear call that may not be denied;
And all I ask is a windy day with the white clouds flying,
And the flung spray and the blown spume, and the sea-gulls crying.

I must go down to the seas again, to the vagrant gypsy life,
To the gull's way and the whale's way, where the wind's like a whetted knife;
And all I ask is a merry yarn from a laughing fellow-rover,
And quiet sleep and a sweet dream when the long trick's over."

Sea Fever, by John Masefield

 

μπορουσα και καλυτερα πιστεύω αλλα με πίεζε ο χρόνος...

Σας φιλώ.