Υπάρχει μια ιστορία που διάβασα κάποτε η οποία "παίζει" με μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα. Στην ιστορία αυτή, ήρωας είναι ένας πεθαμένος. Ο ήρωας μας, εν ζωή υπήρξε, ένας περιπετειώδης τύπος, γυναικάς, δεν άνοιξε βιβλίο ποτέ του, κάπνιζε, έπινε, έπαιζε και ήταν ψιλοαπατεώνας. Στη μετα θάνατο ζωή, βρίσκεται σε ένα δωμάτιο, ένα μικρό σαλονάκι με μια άνετη πολυθρόνα, τσάι στο τραπέζι και μια βιβλιοθήκη γεμάτη reader's digest...για την αιωνιότητα! Η ιδέα είναι ότι ο παράδεισος του ενός μπορεί να είναι η κόλαση του άλλου...
Διαβάζοντας στο blog barefoot mind σκεφτόμουν για την ωριμότητα. Και πως ίσως για κάθε άνθρωπο ωριμότητα είναι κάτι διαφορετικό, όπως ο παράδεισος και η κόλαση. Για κάποιον ας πούμε που είναι ανεύθυνος, δεν σκέφτεται τους άλλους, η ζει εις βάρος άλλων, ωριμότητα θα ήταν να σοβαρευτεί και να αποκτήσει αίσθηση ευθύνης, συνείδηση και να μην επιβαρύνει τους άλλους. Από την άλλη όμως αν κάποιος είναι υπερβολικά σοβαρός και δεν αφήνει χώρο στη ζωή του για τρέλα, γέλιο, διασκέδαση και χαρά, ωριμότητα θα ήταν να βάλει ένα χαζό καπέλο, να πιει και δυο ποτηράκια παραπάνω και να αφήσει τον εαυτό του λίγο ελεύθερο να χαρεί...
Στο φινάλε νομίζω αυτό που λέω είναι ότι το "παν μέτρον άριστον". Και ωριμότητα είναι να το συνειδητοποιείς και να το κάνεις βίωμα της ζωής σου. Να πράττεις ανάλογα. Να ξέρεις πότε πρέπει να είσαι σοβαρός και πότε όχι, και να προχωράς ανάλογα.
Παράδεισος είναι εκεί που:
1. Οι αστυνομικοί είναι Άγγλοι.
2. Οι μάγειρες είναι Γάλλοι.
3. Οι μηχανικοί είναι Γερμανοί.
4. Οι εραστές είναι Έλληνες.
5. Οργανωτές είναι οι Ελβετοί.
Κόλαση είναι εκεί που:
1. Οι μάγειρες είναι Άγγλοι.
2. Οι μηχανικοί είναι Γάλλοι.
3. Οι εραστές είναι Ελβετοί.
4. Οι αστυνομικοί είναι Γερμανοί.
5. Οργανωτές είναι Έλληνες.
Άσχετα? τίποτα δεν είναι άσχετο... !!χαχαχα!!!
Πείτε όμως ο δικός σας παράδεισος ποιός θα ήταν? και ποια η κόλαση? και θα σας πω κι εγώ....
Δεν ξέρω αν συμφωνώ μαζί σου στο θέμα της ωριμότητας. Δεν έχω βρει τι ακριβώς σημαίνει αλλά, δεν νομίζω ότι θα υποστήριζα κάτι ανάλογο μ' αυτό που γράφεις. Όμως, με βρίσκεις σύμφωνη στο ότι ένας παράδεισος για κάποιον είναι κόλαση για κάποιον άλλο. Για μένα παράδεισος είναι να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που ξέρουν να δίνονται, να αγαπούν αληθινά, να μοιράζονται, να νοιάζονται, να νιώθουν, να σέβονται τις ελευθερίες του άλλου και να μην παρεμβαίνουν σε ζωές χωρίς να τους ζητηθεί. Κόλαση είναι το αντίθετο. Δεν μπορώ όσους κρατάν τα συναισθήματα για τον εαυτό τους, δεν μπορώ τη λογική και τη μιζέρια. Δεν μπορώ να φανταστώ μια ζωή που δεν θα αφεθώ να παρασυρθω σε κάποιο πάθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ δυνατό, Πήτερ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την πρώτη λέξη σου έως την τελευταία.
@sonia Καλώς ήρθες!! Μην κλλάς στο πως βλέπω την ωριμότητα, είναι απλώς άλλη μια οπτική γωνία, σε καμιά περίπτωση η μόνη...χεχε!
ΑπάντησηΔιαγραφή@theorema Καλώς ήρθες κι εσύ!! Χαθήκαμε... σε ευχαριστώ... απλά μερικές σκέψεις όπως μου ήρθαν... λείψαμε σ/κ στα Ζαγόρια με πεζοπορία στη φύση (φαράγγι Αωού) και μπόλικο υλικό για blog! Φωτογραφικό και "σκεπτικό"...