Σάββατο, Φεβρουαρίου 23, 2013

Ο Αρτοπαρασκευαστής

Είχαμε κάποτε έναν καμβά άδειο...κι είπαμε να τον γεμίσουμε μαζί...

Χρώματα, ακουαρέλες, scrap, φωτογραφίες, παιδιά, στιγμές, διακοπές, φαί, ταξίδια, πράγματα, σαμπουάν, σαπούνια, ρούχα, μούτρα, χαμόγελα, συνήθειες, επιθυμίες, όνειρα, gadget, μαλλιά, μουσική, χαρτιά, βιβλία (πολλά βιβλία...) χόμπυ, συνταγες, γλυκά, κινέζικα, ανθρωπιά, ιδέες, έλλειψη, πληρότητα, καθημερινότητα, λάθη, σωστά... και ένας αρτοπαρασκευαστης.


Ο αρτοπαρασκευαστής υπήρξε για μένα ένα σύμβολο της οικογένειας. Έμαθα κι έβαζα αλεύρι, νερό, λάδι, μέλι, αλάτι και μαγιά κι έφτιαχνα ένα φρέσκο μυρωδάτο και γευστικό ψωμί...μοσχοβολούσε το σπίτι...

Αν το αλεύρι ήταν οι ζωές μας, το νερό ο χρόνος, το λάδι θα έπρεπε να ήταν η κατανόηση και ο σεβασμός, το μέλι η αγάπη και η επιθυμία... το αλάτι? τα μικρά πράγματα που νοστιμίζουν τη ζωή..

και η μαγιά? Η μαγιά θα ήταν αυτό το je ne sais quoi...

κάτι μας έλειψε. κάτι ξεχάσαμε και το "ψωμί" σταμάτησε να είναι καλό...το ψωμί που έφτιαχνα και τρωγαμε καλό ήταν... αυτό που φτιαξαμε μαζί δεν...

Και μια μέρα καταλάβαμε πως δεν έχουμε πια την όρεξη να γεμίσουμε άλλο αυτό τον καμβά μαζί... Παίρνουμε λοιπόν τις συνήθειες μας, τα ρούχα μας, τα σαμπουάν και τα σαπούνια μας. Παίρνουμε τις ελλείψεις μας, τις επιθυμίες μας για πληρότητα, μεταξύ άλλων, τα ρούχα και τα μούτρα...και τραβάμε ο καθενας το δρόμο του...

Παίρνουμε τη μουσική μας, τα βιβλία μας.
Ο καμβάς αδειάζει...κάτι θα μείνει, δεν γίνεται αλλιώς...

Φωτογραφίες, στιγμές, παιδιά , αναμνήσεις...ανθρωπια και χαμόγελα, ας μείνουν κι αυτά.

Τα χρώματα θα ξεθωριάσουν. Ο καμβάς θα μείνει. Άλλος ένας από χιλιάδες, εκατομμύρια καμβάδες...

Σήμερα πήρα τον αρτοπαρασκευαστή. Τον έχω στο μπροστινό καθισμα του αυτοκινήτου... ψάχνει ένα σπίτι άλλο, να νιώσει δικό του...

Είναι λίγο σα να εχω την καρδια μου εκεί, στο μπροστινό κάθισμα...


και την παω βολτες...

10 σχόλια:

  1. ...και συνεχίζω...

    το "μάθημα" του αρτοπαρασκευαστή είναι το εξής:

    Τον πετάς στα σκουπίδια και ζυμώνεις με το χέρι. Το ψωμί δεν έχει "ψυχή" αν δεν ζεσταθεί από την επαφή μαζί σου. Με τα χέρια σου... αν δε το χαιδέψεις, δεν το ζυμώσεις ο ίδιος...

    Το να περιμένεις από μια σχέση να ζυμωθεί μηχανικά, πατώντας κουμπιά είναι λάθος. Δεν πετάς απλά τα συστατικά μεσα σε ενα καδο και περιμένεις...

    Πρέπει να βάλεις χέρι.

    Σε κατι μαθηματα που παρακολουθώ μαθαμε ότι δεν υπάρχει δυνατότητα μη επικοινωνίας. Ακόμη και η άρνηση να επικονωνήσει κάποιος, επικοινωνεί ακριβώς αυτό. Την άρνηση του η την αδυναμια του για επικοινωνία.

    Μάθετε να μιλάτε στα ταίρια σας, αλλά το κυριότερο μάθετε να ακούτε...

    Είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο νομίζουμε...Μην ακούτε μόνο τα λόγια, ακούτε και τις παύσεις...στις παύσεις κρύβετε η αγάπη...αλλά και τα προβλήματα...επικοινωνήστε...συνεργαστείτε...νιώστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. “Somewhere we know that without silence words lose their meaning, that without listening speaking no longer heals, that without distance closeness cannot cure”

    Henri Nouwen

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ο χωρισμός είναι ένα ακανθώδες και δύσκολο θεμα. Εκ πε΄ρας πιστευω πως για κάθε ζευγάρι που χωριζει υπάρχουν πολλα που απλα δεν το κάνουν και συνεχζουν να βιώνουν την πίκρα του αδιέξοδου. Κάποιος μου ειπε ποχτες χαρά στο κουράγιο σου...

    Πιστευω ότι μ το να κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλο μας δεν πετυχαίνουμε τίποτα.

    Το να κρατήσεις μια ισορροπημένη και κατα βαση ευτυχισμένη σχεση είναι προαπαιτύμενο για μα οικογένεια με παιδιά.

    Και όμως οι περισσότεροι δυσκολεύονται. Όλοι μας κουβαλάμε μπαγκάζια. Παιδικά τραυματα, προσδοκίες, παρανοήσεις, προβληματικές συμπεριφορές. Και δεν μας δίνει κανείς και καποιος εγχειρίδιο χρήσης...

    Θέλει πολλή προσπάθεια...θέλει να ξεχνάμε τους εγωισμούς...να ακούμε....να ενδιαφερόμαστε...να μην ξεχνάμε ότι κάοτε κάτι μας εφερε μαζι...αγαπηθήκαμε...

    ...συνεχιζεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ κρίμα βρε Πέτρο... Οι σχέσεις μας έχουν γίνει τόσο δύσκολες που θες δικτατορικό στην ψυχολογία πλέον. Έτσι αισθάνομαι. Είμαστε όλοι τόσο φορτισμένοι συναισθηματικά και τόσο ταλαιπωρημένοι σε αυτή τη δύσκολη χώρα που η επικοινωνία έχει γίνει το πιο δύσκολο πράγμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διδακτορικό θέμου... τα σημάδια των καιρών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. το ερωτεύτηκα αυτό το κείμενο, και χωρίς τις οδηγίες χρήσεως από κάτω... είμαι με την καρδιά στο μπροστινό κάθισμα κιεγώ και πάω....I love you, καλό δρόμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. I love you too! It ain't easy kiddo... but I reckon it s worth it in the long run. At times it seems to very much against the grain of what "was" me... but maybe there is another lesson to be learnt .

    Ο αρτοπαρασκευαστης ειναι κατω και δουλευει κι εγω ειμαι πανω κσι παιζω μουσικη.. (πιανο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πολυ καλογραμμενο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μη σταματάς να γράφεις όποιο κι αν είναι το ερέθισμά σου. Διάβασα το κείμενο από την αρχή μέχρι το τέλος με μια ανάσα κι ούτε μια στιγμή δεν αναρωτήθηκα... τι λέει εδώ! Γράφεις άμεσα χωρίς να χάνεις τη συνοχή και τον ειρμό και καταφέρνεις να μπεις άκοπα στο μυαλό του αναγνώστη σου. Μπράβο! Σε ακολουθώ, και περιμένω να δω κι άλλα τέτοια κείμενα! Συγνώμη που δεν σχολιάζω το βαθύτερο θέμα που θίγεις, αλλά το θεωρώ πολύ προσωπικό για σένα... ελπίζω πως καταλαβαίνεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αμαλία σε ευχαριστώ...και βέβαια καταλαβαίνω... όπως καταλαβαίνεις μάλλον, λόγω περιστάσεων το γράψιμο δεν ηταν στο μυαλό μου τελευταια...η μσλλον ηταν αλλα όχι κατάλληλο προς ευρεία κατανάλωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή