χωρίς τίτλο

Στην προηγούμενη ανάρτηση μου, αναφέρθηκα στο facebook και τα κακά του. Και μετά προκειμένου να προωθήσω την ανάρτηση μου στους αναγνώστες μου, έκανα μια έτσι και την ανάρτησα στο facebook...

δεν ηταν λιγο υποκριτικό από πλευράς μου?

Πριν χρόνια είχα γράψει κάπου πως οι αναρτήσεις στα blog είναι κάτι σαν βοτσαλάκια που πετά κανείς στη θάλασσα του www... ελπίζοντας ότι κάποιος θα τα βρει εκεί στο βυθό και θα τα διαβάσει...

Βάζοντας τα όμως στο facebook τι κάνω? Μήπως αφαιρώ κάτι από τη μαγεία τους? Μήπως τα κάνω λίγο ανούσια όπως και το μέσο που χρησιμοποιώ για να τα προωθήσω? Μήπως είναι σα να πετώ το ίδιο βοτσαλάκι ξανα και ξανα προκειμενου να δημιουργήσει κύματα και να πάρει "like"?

μάλλον ναι...

Στην προηγούμενη ανάρτηση μου επίσης άφησα άθελα μου το υποννοούμενο ότι είμαι "ελεύθερος". (είπα εργένης, το ίδιο κάνει)

Δεν είμαι. Είμαι ερωτευμένος, αγαπώ μια γυναίκα υπέροχη, όσο καμία. Μια ψυχή μεγάλη, μια χρυσή καρδιά, με υπέροχο χαμόγελο και ξανθά μαλλιά... για τα υπόλοιπα να μη σας ενδιαφέρει...

Δεν είναι εύκολη περίπτωση, το ξερει κι η ίδια, αλλά το είχα καταλάβει κι εγώ...

όπως είναι γνωστό όμως οι δύσκολες περιπτώσεις είναι που αξίζουν...

Οι δύσκολοι δρόμοι βγάζουν στα πιο όμορφα μέρη...

Αρκεί να κρατάς το μυαλό σου εκεί, και να μην παρεκτρέπεσαι της πορείας...

Καλο δρόμο φίλοι μου...