Έχω καιρό να γράψω, συνέχεια το λέω, γιατί προφανώς θα ήθελα να γράφω περισσότερο αλλα η γαμημένη ζωή έχει μια τάση να μου πετάει περισπασμούς κι εγώ μια τάση να "τσιμπάω"...
Οδεύοντας στο τέλος μιας ακόμη χρονιάς... του 2017. Ξεκίνησα το μπλογκ το Φλεβάρη του 2008 οπότε πλησιάζω τα 10 χρόνια, και καθε χρόνο σχεδον έχω γραψει κατι στο τελος του χρόνου...
Μέσα σε αυτά τα σχεδόν 10 χρόνια πέρασα από διάφορες φάσεις, ψάχνοντας νοήματα, έκανα κάποια επανάσταση, έψαξα περισσοτερα νοήματα, αναρωτήθηκα το κυριότερο, συχνά και μέχρι δακρύων γιατί ο κόσμος είναι τόσο άδικος, σκέφτηκα και έλπισα ότι θα μπορούσα να τον αλλάξω, περνώντας μια περίοδο αμφισβήτησης που κατά περίεργο τρόπο δεν περασα στην εφηβεία μου και την πέρασα μετά τα 40... εκτός κι αν ήταν κάποιο από τα πολλαπλά μου mid life crisis...
Η χρονιά που πέρασε. Τι να πουμε για αυτήν? Είναι που η επικαιρότητα πια περνάει σαν αστραπή με τα θέματα να θάβονται κάτω από ένα καταρράκτη, ένα χείμαρρο "νέων" που τροφοδοτείται από μια συνεχή "βροχή" γεγονότων... και καταντάει δύσκολο να θυμηθει κανεις. ετσι σε μια καταγραφή πρόχειρη, τα θέματα που ξεχωρίζουν λόγω κάποιας μεγαλύτερης σημασίας... κι άλλωστε τελικά τι ειναι σημαντικό? Για τον καθένα ίσως κάτι διαφορετικό.
Παρόλα αυτά θέλω να καταπιαστώ με ένα που τουλάχιστον έχει απασχολήσει τον τύπο και τα μηντια μήνες τώρα, κι είναι αυτό που ξεκίνησε ως το σκάνδαλο του Harvey Weinstein. Ο Harvey, για όσους δεν τον έχουν υπόψιν τους είναι μεγαλοπαραγωγός του Χολυγουντ, ιδιοκτήτης μαζί με τον αδερφό του της Miramax, η οποία έκανε μεγάλες επιτυχίες με ταινίες όπως το Σεξ, ψεμματα και βιντεοταινίες και Pulp Fiction και γενικότερα ο άνθρωπος που βοήθησε να μπουν στον mainstream κινηματογράφο ταινίες του λεγόμενου ανεξάρτητου κινηματογράφου, άρα και πιο ποιοτικές.
Ο Χάρβευ όμως είχε και μια σκοτεινή πλευρά, όπως αποκαλύφτηκε το φθινόπωρο του 2017. Ως μεγαλοπαραγωγός και πετυχημένος, άρα και ισχυρός άντρας, χρησιμοποιούσε τη δύναμη του αυτή για να κάνει τις γυναίκες ηθοποιούς που πρωταγωνιστούσαν η δούλευαν στις ταινίες του και στις επιχειρήσεις του να δέχονται τις σεξουαλικές ορέξεις του με τη βια. Η, αρχικά μια, καταγγελία ώθησε κι αλλες γυναίκες να μιλήσουν και έχουν ήδη ξεπεράσει τις 80... Ο Χαρβευ εκδιώχτηκε από την ιδια του την εταιρια όπως επίσης κι από την Ακαδημία κινηματογράφου που ήταν μέλος.
Πιο σημαντικά όμως, τα γεγονότα αυτά υπήρξαν έναυσμα μια σειράς καταγγελιών για παρόμοιες συμπεριφορές εναντίον πολλών ισχυρών του κόσμου των μηντια αλλα και όχι μόνον...
Το "φαινόμενο" αυτό μάλιστα ήδη πήρε όνομα από αυτόν που το "ξεκίνησε" και λέγεται The Weinstein Effect...
Βέβαια υπάρχει και μια άλλη όψη όπως σε κάθε θέμα, τίποτα δεν είναι μαύρο άσπρο.. το υπερβολικό political correctness, το που τραβάει κανείς μια γραμμή ανάμεσα στο φλερτ και το "πέσιμο" που χρησιμοποιει θέσεις ισχύος...αλλά το γεγονός παραμένει πως υπάρχουν πολλοί που εκεί έξω που έχουν αυτό το "ξέρεις-ποιος-ειμαι-γω" attitude και το εκφράζουν με καθε ευκαιρία... Θυμηθείτε και πριν μερικα χρόνια τον Ντομινικ Στρος Καν...
Θα ήταν πράγματι κρίμα όμως όλο αυτό να έχει σαν αποτέλεσμα να φοβόμαστε να εκφράσουμε σε μια γυναίκα πόσο όμορφη είναι, η πόσο επιθυμητή...
Διάβασα πρόσφατα μια καταγγελία κατά του Χαρβευ από την Salma Hayek, η οποία ήταν αρκετά συγκινητική αλλά και έδωσε μια άλλη αποψη του θέματος...
Και μου δημιουργήθηκε μια "ελπίδα" πως όλο αυτό θα μπορούσε να ξεκινήσει κάτι που θα μπορουσε να φέρει μια μεγάλη αλλαγή στον κόσμο.
Γιατί όλο αυτό είναι ουσιαστικά ένας αγώνας κατά της καταπίεσης, και του φασισμού...
Ο άντρας που δεν θα σεβαστεί μια γυναίκα και θα επιβάλλει τις ορέξεις του σε αυτήν με οποιονδήποτε τρόπο, είναι αυτός που θα κανει το ίδιο και σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Αυτός που δεν μπορεί να σεβαστει μια γυναίκα, δεν μπορει να σεβαστεί και έναν φτωχό, έναν αδύναμο, έναν μαύρο, έναν μετανάστη...
Και είναι νομίζω το πιο ξεκαθαρο δείγμα του ότι αυτές οι συμπεριφορές έχουν πολλές προεκτάσεις σε τρόπους σκέψης και στάσεις "ζωής" που βρίσκουν εμένα αλλά και πολλούς ανθρώπους που ξέρω, κάθετα αντίθετους. Σωβινισμός, ανδροκρατία, machismo, φασισμός... είναι όλα όψεις του ίδιου απαίσιου νομίσματος.
Μέχρι τώρα η "μάχη" ενάντια σε όλα αυτά έχει υπάρξει άνιση.. κάτι η αδιαφορία, κάτι το γεγονός πως τελικα συχνα φαινεται πως οι μαλάκες είναι απλά περισσότεροι, για τον απλό λόγο ότι είναι πιο εύκολο να είσαι μαλάκας, η μαχη ενάντια σε όλα αυτά δεν πάει καλά... Κι αν διαβάσουμε και λίγο Τομ Ρόμπινς αλλά και ιστορία, θα δούμε πως η μάχη αυτή μεταξύ του "αρσενικού" και του "θηλυκού" έχει αιώνες που κρατεί...
ίσως όμως να ήρθε η στιγμή να ξεκινήσει μια προσπάθεια η οποία έχει να έχει πίσω της τουλάχιστον τον μισό πλυθησμό... αν και σίγουρα είναι περισσότεροι αυτοί που θα μπορουσαν να την υποστηρίξουν... γιατί δεν είναι μόνο οι γυναίκες του κόσμου που είναι καταπιεσμένες... είναι πολλοί... είναι οι περισσότεροι... χρειάζεται ένα πιο μαζικό ξύπνημα... μήπως είναι η ώρα της Γυναίκας (με το Γάμμα Κεφαλαίο...) να ξυπνήσει...και να σώσει τον κόσμο?
Οδεύοντας στο τέλος μιας ακόμη χρονιάς... του 2017. Ξεκίνησα το μπλογκ το Φλεβάρη του 2008 οπότε πλησιάζω τα 10 χρόνια, και καθε χρόνο σχεδον έχω γραψει κατι στο τελος του χρόνου...
Μέσα σε αυτά τα σχεδόν 10 χρόνια πέρασα από διάφορες φάσεις, ψάχνοντας νοήματα, έκανα κάποια επανάσταση, έψαξα περισσοτερα νοήματα, αναρωτήθηκα το κυριότερο, συχνά και μέχρι δακρύων γιατί ο κόσμος είναι τόσο άδικος, σκέφτηκα και έλπισα ότι θα μπορούσα να τον αλλάξω, περνώντας μια περίοδο αμφισβήτησης που κατά περίεργο τρόπο δεν περασα στην εφηβεία μου και την πέρασα μετά τα 40... εκτός κι αν ήταν κάποιο από τα πολλαπλά μου mid life crisis...
Η χρονιά που πέρασε. Τι να πουμε για αυτήν? Είναι που η επικαιρότητα πια περνάει σαν αστραπή με τα θέματα να θάβονται κάτω από ένα καταρράκτη, ένα χείμαρρο "νέων" που τροφοδοτείται από μια συνεχή "βροχή" γεγονότων... και καταντάει δύσκολο να θυμηθει κανεις. ετσι σε μια καταγραφή πρόχειρη, τα θέματα που ξεχωρίζουν λόγω κάποιας μεγαλύτερης σημασίας... κι άλλωστε τελικά τι ειναι σημαντικό? Για τον καθένα ίσως κάτι διαφορετικό.
Παρόλα αυτά θέλω να καταπιαστώ με ένα που τουλάχιστον έχει απασχολήσει τον τύπο και τα μηντια μήνες τώρα, κι είναι αυτό που ξεκίνησε ως το σκάνδαλο του Harvey Weinstein. Ο Harvey, για όσους δεν τον έχουν υπόψιν τους είναι μεγαλοπαραγωγός του Χολυγουντ, ιδιοκτήτης μαζί με τον αδερφό του της Miramax, η οποία έκανε μεγάλες επιτυχίες με ταινίες όπως το Σεξ, ψεμματα και βιντεοταινίες και Pulp Fiction και γενικότερα ο άνθρωπος που βοήθησε να μπουν στον mainstream κινηματογράφο ταινίες του λεγόμενου ανεξάρτητου κινηματογράφου, άρα και πιο ποιοτικές.
Ο Χάρβευ όμως είχε και μια σκοτεινή πλευρά, όπως αποκαλύφτηκε το φθινόπωρο του 2017. Ως μεγαλοπαραγωγός και πετυχημένος, άρα και ισχυρός άντρας, χρησιμοποιούσε τη δύναμη του αυτή για να κάνει τις γυναίκες ηθοποιούς που πρωταγωνιστούσαν η δούλευαν στις ταινίες του και στις επιχειρήσεις του να δέχονται τις σεξουαλικές ορέξεις του με τη βια. Η, αρχικά μια, καταγγελία ώθησε κι αλλες γυναίκες να μιλήσουν και έχουν ήδη ξεπεράσει τις 80... Ο Χαρβευ εκδιώχτηκε από την ιδια του την εταιρια όπως επίσης κι από την Ακαδημία κινηματογράφου που ήταν μέλος.
Πιο σημαντικά όμως, τα γεγονότα αυτά υπήρξαν έναυσμα μια σειράς καταγγελιών για παρόμοιες συμπεριφορές εναντίον πολλών ισχυρών του κόσμου των μηντια αλλα και όχι μόνον...
Το "φαινόμενο" αυτό μάλιστα ήδη πήρε όνομα από αυτόν που το "ξεκίνησε" και λέγεται The Weinstein Effect...
Βέβαια υπάρχει και μια άλλη όψη όπως σε κάθε θέμα, τίποτα δεν είναι μαύρο άσπρο.. το υπερβολικό political correctness, το που τραβάει κανείς μια γραμμή ανάμεσα στο φλερτ και το "πέσιμο" που χρησιμοποιει θέσεις ισχύος...αλλά το γεγονός παραμένει πως υπάρχουν πολλοί που εκεί έξω που έχουν αυτό το "ξέρεις-ποιος-ειμαι-γω" attitude και το εκφράζουν με καθε ευκαιρία... Θυμηθείτε και πριν μερικα χρόνια τον Ντομινικ Στρος Καν...
Θα ήταν πράγματι κρίμα όμως όλο αυτό να έχει σαν αποτέλεσμα να φοβόμαστε να εκφράσουμε σε μια γυναίκα πόσο όμορφη είναι, η πόσο επιθυμητή...
Διάβασα πρόσφατα μια καταγγελία κατά του Χαρβευ από την Salma Hayek, η οποία ήταν αρκετά συγκινητική αλλά και έδωσε μια άλλη αποψη του θέματος...
Και μου δημιουργήθηκε μια "ελπίδα" πως όλο αυτό θα μπορούσε να ξεκινήσει κάτι που θα μπορουσε να φέρει μια μεγάλη αλλαγή στον κόσμο.
Γιατί όλο αυτό είναι ουσιαστικά ένας αγώνας κατά της καταπίεσης, και του φασισμού...
Ο άντρας που δεν θα σεβαστεί μια γυναίκα και θα επιβάλλει τις ορέξεις του σε αυτήν με οποιονδήποτε τρόπο, είναι αυτός που θα κανει το ίδιο και σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Αυτός που δεν μπορεί να σεβαστει μια γυναίκα, δεν μπορει να σεβαστεί και έναν φτωχό, έναν αδύναμο, έναν μαύρο, έναν μετανάστη...
Και είναι νομίζω το πιο ξεκαθαρο δείγμα του ότι αυτές οι συμπεριφορές έχουν πολλές προεκτάσεις σε τρόπους σκέψης και στάσεις "ζωής" που βρίσκουν εμένα αλλά και πολλούς ανθρώπους που ξέρω, κάθετα αντίθετους. Σωβινισμός, ανδροκρατία, machismo, φασισμός... είναι όλα όψεις του ίδιου απαίσιου νομίσματος.
Μέχρι τώρα η "μάχη" ενάντια σε όλα αυτά έχει υπάρξει άνιση.. κάτι η αδιαφορία, κάτι το γεγονός πως τελικα συχνα φαινεται πως οι μαλάκες είναι απλά περισσότεροι, για τον απλό λόγο ότι είναι πιο εύκολο να είσαι μαλάκας, η μαχη ενάντια σε όλα αυτά δεν πάει καλά... Κι αν διαβάσουμε και λίγο Τομ Ρόμπινς αλλά και ιστορία, θα δούμε πως η μάχη αυτή μεταξύ του "αρσενικού" και του "θηλυκού" έχει αιώνες που κρατεί...
ίσως όμως να ήρθε η στιγμή να ξεκινήσει μια προσπάθεια η οποία έχει να έχει πίσω της τουλάχιστον τον μισό πλυθησμό... αν και σίγουρα είναι περισσότεροι αυτοί που θα μπορουσαν να την υποστηρίξουν... γιατί δεν είναι μόνο οι γυναίκες του κόσμου που είναι καταπιεσμένες... είναι πολλοί... είναι οι περισσότεροι... χρειάζεται ένα πιο μαζικό ξύπνημα... μήπως είναι η ώρα της Γυναίκας (με το Γάμμα Κεφαλαίο...) να ξυπνήσει...και να σώσει τον κόσμο?
ΥΓ. Ξέρω πως το αθράκι μου έχει μια παιδική αφέλεια, και αγγίζει ίσως κάπως επιδερμικά θέματα τα οποία βασανίζουν την ανθρωπότητα αιώνια...
Συγχωρήστε του αυτη την αφέλεια, όπως θα ην συγχωρούσατε σε ενα παιδι. Γιατί μέσα μου υπάρχει κι ένα παιδί και μια γυναίκα, κι ένας άντρας. και προσπαθω να τους δινω την ευκαιρια να εκφραστουν καθε τόσο...
