Πολιτική Ανυπακοή!

 Έπεσε στα χέρια μου πρόσφατα το βιβλίο του Henry David Thoreau, "Πολιτική Ανυπακοή". είμαι μια έκφραση που έχω απαντήσει πολλές φορές κυρίως από τις εποχές της Πλατείας κι έπειτα. Ο Thoreau το έγραψε το 1849! Καταφερόταν ενάντια της Αμερικανικής κυβέρνησης που τότε είχε ως μεγάλα θέματα την δουλεία και και τον πόλεμο κατά του Μεξικού. 

 

Είναι ένα πολύ μικρό βιβλίο, από αυτά που τα διαβάζεις σε μια καθισιά. Και δεν μπορούσα, διαβάζοντας το, παρά να συνδυάσω τις σκέψεις του με αυτό που ζούμε στη δική μας εποχή, στη δική μας χώρα. Αλλά και στις υπόλοιπες το ζουν οι άλλοι άνθρωποι εκείνοι που είναι από "αλλού". Αν και αυτό το "αλλού" τελικά είναι ένα πολύ γνωστό και κοινό για μας μέρος, για μας που σκεφτόμαστε και λίγο "αλλιώς".

Ξεκινά λέγοντας πως θα επιθυμούσε το δυνατόν λιγότερη κυβέρνηση, ακόμη και στο βαθμό του καθόλου κυβέρνηση εφόσον οι άνθρωποι είχαν ωριμάσει και μπορούσαν να ζουν τίμια και δίκαια στηριζόμενοι μόνο και μόνο στη συνείδηση τους. 

Δυστυχώς όμως από ότι φαίνεται οι περισσότεροι, από όσους ψηφίζουν τουλάχιστον, θέλουν μια κυβέρνηση. Θέλουν ένα σύστημα που να τους κρατά στη γραμμή. Γιατί φαίνεται κατανοούν πως κάθε άλλο παρά ώριμοι είναι, και προφανώς δεν έχουν καμια εμπιστοσύνη στη συνείδηση τους ούτε των άλλων. 

Είναι για λύπηση. 

Γιατί είναι ένας φαύλος κύκλος στον οποίο παγιδευόμαστε κι οι υπόλοιποι. Αν όσοι ψηφίζουν με την ελπίδα για μια καλύτερη κυβέρνηση, δεν έχουμε εμπιστοσύνη στη συνείδηση και το αίσθημα του δικαίου μας, πως είναι δυνατόν να επιλέξουμε τους σωστούς ανθρώπους να μας κυβερνήσουν?

Είναι σαν να είμαστε όλοι σκατά μέσα σε ένα κουβά και να ψάχνουμε να διαλέξουμε το καλύτερο σκατό να μας κυβερνήσει. Καλά θα πάει αυτό. 

Πιπιλάει πολύς κόσμος τη λέξη Δημοκρατία, που υποτίθεται γεννήθηκε εδώ στην Ελλάδα και διαδόθηκε στο Δυτικό κόσμο. Για πια Δημοκρατία μπορούμε να μιλάμε όταν πάσχουμε από τέτοια έλλειψη Δικαιοσύνης και Παιδείας?

Ναι θέλουμε Δημοκρατία αλλά τελικά το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι να ζούμε κάτω από μια τυραννία μιας απαίδευτης και άδικης πλειοψηφίας που δεν έχει εμπιστοσύνη στον ίδιο της τον εαυτό. 

Οπότε επιλέγει τους "καλύτερους" της για να συνεχίσει το έργο. 

Πωπω. απαισιοδοξία. 

Υπάρχουμε κι οι υπόλοιποι. Κι οφείλουμε να αντισταθούμε. Αυτό έλεγε κι ο Thoreau. Και η αντίσταση δεν μπορεί παρά να είναι η άρνηση συμμετοχής στο άδικο, άχρηστο και κακό για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη σύστημα. 

Πολιτική ανυπακοή ίσον, άρνηση πληρωμής φόρων.

Δε μπορείς να αρνείσαι τη συμμετοχή σε ένα σύστημα που σε αδικεί και την ίδια στιγμή να το χρηματοδοτείς. 

Είναι σαν να έρχεται κάποιος τακτικά να σε ξυλοφορτώνει και συ να τον ταΐζεις. Και κάθε τέσσερα χρόνια να του επιβεβαιώνεις ότι θες να συνεχίσετε έτσι, στο ίδιο μοτίβο. 

Ο Χριστιανισμός πάλι, αλλά και άλλες θρησκείες λένε γύρνα το άλλο μάγουλο. 

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως και οι θρησκείες δεν είναι παρά ένα ακόμα δεκανίκι του συστήματος. Θεόπνευστες εξουσίες..

Τον καλύτερο κόσμο που θέλουμε τον έχουμε μέσα μας όσοι ονειρευόμαστε ακόμα. 

Δεν έχουμε καμιά δουλειά να εμπιστευτούμε εκείνους που ως τώρα μας τον στερούν, ψηφίζοντας τους για μια ακόμη φορά, και συνεχίζοντας να τους χρηματοδοτούμε ώστε να συνεχίσουν το "Θεάρεστο" έργο τους...