Δυσκολεύομαι...

Πραγματικά. Δυσκολεύομαι να συντονίσω τις σκέψεις μου, να εκφράσω αυτά που αισθάνομαι αυτές τις μέρες. Η κατάσταση είναι έκρυθμη, τα γεγονότα τρέχουν ιλιγγιώδώς, κάθε μέρα και κάτι καινούριο χειρότερο...



Χτες το πρωί με πλησίασε ένας φίλος, Άγγλος, για να μου πει μια ιδέα του για intelligent protesting (έξυπνη διαμαρτυρία) Το σκεπτικό που τον οδήγησε σε αυτό ήταν το εξής:

Στη Ελλάδα έχουμε ένα βασικό προιόν. Τον τουρισμό. Αντί λοιπόν να δημιουργούμε προβλήματα στον κόσμο με απεργίες και αποκλεισμούς λιμανιών και αεροδρομίων να προσπαθήσουμε να βρούμε έναν πιο έξυπνο τρόπο διαμαρτυρίας.

Την ώρα που κάναμε αυτή την κουβέντα (στα πεταχτά λόγω φόρτου εργασίας...) 3 συνανθρωποι μας έχαναν την ζωή τους σε μια φωτιά... Μια φωτιά που έβαλαν άνανδρα ποιός ξέρει ποιοί και ποιός ξέρει γιατί...

Χτες το απόγευμα μίλησα και στο τηλέφωνο με ένα φίλο που ζει Αθήνα και πήρα μια γεύση από την "εμπόλεμη" κατάσταση στην οποία νιώθουν πως ζουν οι κάτοικοι της πρωτεύουσας μας. Μια κατάσταση την οποία σε πολύ λιγότερο βαθμό νιώθουμε εδώ, στην περιφέρεια, ειδικά τώρα που ξεκινά η τουριστική σαιζόν και ακόμα λιγότερο νιώθουν στα νησιά της άγονης γραμμής...

Μήπως αυτό είναι ένα από τα καλά του αθηνοκεντρικού μας πολιτεύματος?

Άκουσα χτες 2 φορές σε μια μέρα την λέξη εμφύλιος σε σχέση με το παρόν πάντα...

Πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται στρατηγικές εξόδου. Μήπως να βγάλω διαβατήρια αγγλικά στα παιδιά, αφού έχω το δικαίωμα? Μήπως να έχω έτοιμη μια τσάντα με τα βασικά σε περίπτωση που πρέπει να φύγουμε νύχτα? Και αν αναγκαζόμουν να πάω στα ξένα πως θα ξεκινούσα στα 43 μου κι από που?

Φοβάμαι. Και όλα αυτά σε ένα νησί που ξυπνά από τον χειμερινό του λήθαργο, όπου έπιασαν οι ζέστες και αρχίζει να μυρίζει αντιηλιακό (σημάδι πως οι πρώτοι τουρίστες έφτασαν...)

Ξαναγυρνώ στην πρόταση του ξένου φίλου μου. Name and shame! Να ξεκινήσουμε ένα κίνημα(?) μια κίνηση, να τιμωρήσουμε οι ίδιοι με ένα απλό τρόπο αυτούς που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Πρώτα από όλα να τους αποκαλύψουμε και δεύτερον να τους "εξοστρακίσουμε". Αφίσες στους δρόμους, ανακοινώσεις στο ίντερνετ κλπ. Αυτός, αυτός κι αυτή, τα πήραν, έκλεψαν το κράτος, έκλεψαν εμάς γιατί το κράτος τα λεφτά του τα παίρνει από μας, τους φορολογούμενους! Να τους αποκαλύψουμε λοιπόν και να τους δώσουμε μια ευκαιρία. Επανορθωστε (χρηματικά στο λογαριασμό αλληλεγύης, η σε αυτούς που αδικήσατε) η αλλιώς φύγετε. Γιατί εμείς δεν πρόκειται να σας στηρίξουμε με κανένα τρόπο. Ούτε και να σας ανεχτούμε.
Η ιδέα είναι καλή. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι αν διώξουμε όσους τα πήραν, θα μείνουμε λίγοι. Αλλά ίσως και να μην ειναι έτσι. Απλά φοβάμαι (τι φοβάμαι, ξέρω...)πως η διαφθορά είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην κοινωνια μας που δεν ξεριζώνεται παρά μόνο με αίμα... Και την αμαρτία αυτή ποιός θα την ξεπλύνει και πως?



Έχουμε το κουράγιο? Να ορθώσουμε το ανάστημα μας απέναντι σε χιλιάδες χρόνια ιστορίας και να πούμε "φτάνει πια!"

Έλαβα κι ένα γράμμα σήμερα από ένα ζευγάρι πελατών μου.Το γράμμα αυτό έχουν στείλει σε όλους τους φίλους και πελάτες τους. Σε περίληψη και χαλαρή μετάφραση λένε τα εξής:

"Αγαπητοί μας φίλοι,
Οι εικόνες που βλέπετε από την Ελλάδα δεν δείχνουν παρά μόνο ένα μικρό κομμάτι της πραγματικότητας. Τα ΜΜΕ ως συνήθως κάνουν μονόπλευρα ρεπορτάζ κια βάφουν με τα πιο μελανά χρώματα τις εικόνες που μας/σας παρουσιάζουν. Το ίδιο δεν κάνουν άλλωστε παντού?
Ναι η Ελλάδα πήρε για πολλά χρόνια μεγάλα ποσά από τις Βρυξέλλες,τα οποία υπεξαιρέθηκαν και φαγώθηκαν από αυτούς που μπορούσαν να το κάνουν, τους πολιτικούς και το συνάφι τους. Ναι ήρθε η ώρα κάποιος να πληρώσει. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ελλήνων δέχεται τα μετρα και υποστηρίζει τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Θα μπορούσε να πει το ίδιο και η φραου Μέρκελ?

Οι περικοπές των μισθών είναι δραστικές για αυτούς που παίρνουν πάνω από 2500 ευρώ μηνιαία και των συντάξεων επίσης σε χαμηλότερα περιθώρια ακόμα. Ποιός μπορεί να ζήσει με αυτά τα λεφτά? Πως να μην φωνάζουν αυτοί οι άνθρωποι.

Που ήταν οι Βρυξέλλες όταν έπρεπε να ελέγξει που πήγαιναν τα λεφτά? Πουθενά...

Υπάρχει όμως και η θετική πλευρά της ελλάδας, αυτή που εμείς που ζούμε εδώ χαιρόμαστε καθημερινά. Ο Θεός ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρος με τοην Ελλάδα. Πανέμορφα βουνά, υπέροχες παραλίες, κρυστάλλινα νερά. Το μεσογειακό κλίμα είναι υπέροχο και οι Έλληνες από τους πιο φιλόξενους λαούς. Σίγουρα θα υπάρξουν κάποιες δυσκολίες αλλά αυτά δεν πρόκειται να αλλάξουν, τα καλά θα συνεχίσουν να υφίστανται.
Η Ελλάδα συνεχίζει να είναι υπέροχη, αυτό δεν μπορεί να της το πάρει κανείς...

Φιλικά
Gunther και "

Τι μου έμεινε από όλα αυτό? Ότι τελικά την Ελλάδα, κάποιοι ξένοι την αγάπησαν, και την αγαπούν, πολύ περισσότερο από όσο την αγάπησαν ποτέ οι Ελληνες.

Μιλάω βέβαια, για τους Έλληνες που πετάνε τα σκουπίδια από το παράθυρο αλλά δεν πετυχαίνουν τον κάδο, αυτούς που προσέχουν τι θα φορέσει το παιδί τους αλλά όχι το αν θα βρίζει η θα φοράει ζώνη στο αυτοκίνητο. Τους Έλληνες που χτίζουν ένα πανέμορφο σπίτι για να στεγάσουν την κακομοιριά τους. Που αγοράζουν μεγάλα σκάφη και μετά τη βγάζουν ό ένας καθισμένος στην πλώρη και ό άλλος στην πρύμνη. Αυτούς που μεγάλωσαν στο μεροκάματο ,αλλά μόλις έγιναν αφεντικά, κάπως βολικά το ξέχασαν...Τους Έλληνες που δεν ντρέπονται για τίποτα. Και που δεν νοιάζονται για τίποτα. Εκτός από την πάρτη τους.



Δεν θέλω να κάνω σχέδια απόδρασης από ένα ζοφερό μέλλον. Δεν θέλω να ανυσηχώ για τα παιδιά μου. θέλω μια μέρα να ξυπνήσω, να ξυπνήσουμε όλοι κι έξω να ακούγεται παντού αυτό το τραγούδι...