Ένα άλλο βράδυ, όπως οδηγούσα, χάζευα, δεν πρόσεξα ένα αυτοκίνητο που σταμάτησε μπροστά μου κι έπεσα πάνω του. Ο οδηγός ήταν πολύ ευγενικός κι ούτε μου ζήτησε τίποτα για την μικρή ζημιά που του έκανα. Τι χάζευα? Μπααα, δεν ήταν γκόμενα... σκάφος ήταν!
Σκάφη χάζευα πάντα... και ενίοτε και καμιά γκόμενα!
Ξεκίνησα να κάνω ιστιοπλοία στα 17 μου. Ένας φίλος, είχε τα κλειδιά του σκάφους του θείου του και το ελεύθερο να το χρησιμοποιεί και πηγαίναμε βόλτες. Είμασταν μια παρέα μισοί από το τεχνικό λύκειο και μισοί από το γενικό. Η Έλενα, ο Σπύρος, ο Κώστας, ο Πέτρος, η Ντίνα και άλλοι. Σύντομα κάθε φορά που είχαμε χρόνο, βγαίναμε για ιστιοπλοία. Το σκάφος ήταν ένα Carter 30. Όσο μαθαίναμε καλύτερα , τόσο γουστάραμε να βγαίνουμε κι όταν φυσούσε περισσότερο. Μέχρι που η τότε διοίκηση τουομίλου, μας ζήτησε να "ηρεμήσουμε" λίγο. Το μικρόβιο όμως το είχα κολλήσει! Όλα αυτά έγιναν το 1983-84. Εκείνη τη χρονιά ο πατέρας μου άλλαξε επάγγελμα και ασχολήθηκε με τα ναυτιλιακά. Πήγε στη σχολή ιστιοπλοίας για να μάθει πέντε πράγματα σχετικά με τη δουλειά και ακολούθησα κι εγώ. Παρακολούθησα τα μαθήματα τότε χωρίς να είμαι γραμμένος κανονικά μια και οι θέσεις είχαν ήδη κλείσει. Η ελπίδα ήταν ότι κάποιος θα τα παράταγε και θα έπαιρνα τη θέση του, αλλά δεν... Έτσι ξαναπήγα την επόμενη χρονιά και αποφοίτησα από την 10η ΣΙΑΘ το 1986. Πήγαιν τότε Γ' λυκείου ,αλλά δεν είχα μυαλό για μαθήματα. Όλο σκάφη ζωγράφιζα στα βιβλία μου. ονειρευόμουν κρουαζιέρες, αγώνες, ιστιοπλοία...
Κάπως έτσι ξεκίνησε μια ενασχόληση την οποία ίσως δεν πήγα μέχρι τα άκρα, αλλά σίγουρα αποτελεί μεγάλο μερος της ζωής μου. Και συνεχίζω να ονειρεύομαι να την κάνω ακόμη μεγαλύτερο...
The Carter 30 Sailing Yachts Class 2009 movie from Seb on Vimeo.
Τα επόμενα χρόνια κατάφερα να τρέξω αρκετούς αγώνες, με διάφορα σκάφη του ομίλου. Ήμουν πλήρωμα κυρίως στα εξής σκάφη: Kyma Too του αείμνηστου Πέτρου Καρδάκη, Γλαύκη ΙΙ, τοτε ιδιοκτησία του Κώστα Μπούμπουκα και Musica τότε με τον Ηλία Τησαρχόντου. Πέρασα πολλές όμορφες στιγμές με όλους αυτούς τους πολύ ωραίους ανθρώπους πάνω στα σκάφη τους. Ο καημός όμως ήδη υπήρχε, να είχα ένα σκάφος δικό μου...
Τότε απέκτησε κι ο πατέρας μου σκάφος και θα μου πείτε δεν είναι το ίδιο? Εμ δεν είναι... Δικό σου είναι κάτι όταν εσύ παοφασίζεις για την τύχη του και όχι οταν απλά το χρησιμοποιείς...
Πάμε τώρα ένα fast forward... Από τότε μέχρι σήμερα ασχολούμαι επαγγελματικά με... σκάφη! Αρκετές φορές και ειδικά τα τελευταία 3 χρόνια, οι διακοπές? Με σκάφος! Έχω ένα μικρούλη βέβαια μισό-μισό με τον κουμπάρο μου και κάνω λίγο extreme sailing για να ξεχαρμανιάζω... Κάτι τέτοιο ας πούμε:
Αυτά για απόψε όμως η συνέχεια στο επόμενο...
Από μικρό παιδί η θάλασσα για μένα ήταν κάτι το εξαιρετικά οικείο, μεγάλωσα δίπλα της και ποτέ δεν φοβήθηκα να ξανοιχτώ στα βαθιά αλλά και ο βυθός με γοήτευε όσο τίποτα άλλο. Γι’ αυτό και πήρα το καταδυτικό δίπλωμα! Αλλά μέχρι εκεί. Ταυτόχρονα όμως μια άλλη αγάπη κυοφορούσε μέσα μου όπου τελικά επικράτησε ολοκληρωτικά. Ο ουρανός και τα αεροπλάνα. Το να πετάξω για μένα φάνταζε ένα όνειρο που δεν μπορούσα να εξηγήσω πως και γιατί. Σίγουρα βοήθησε και το επάγγελμα του πατέρα μου οπότε όταν αργότερα μου δόθηκε η ευκαιρία και χάρη σε ορισμένους φίλους έκανα το όνειρο μου πραγματικότητα, κάνοντας ταξίδια με το Cessna της Κερκυραϊκής Αερολέσχης. Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται αλλά δεν είναι επί του παρόντος. Αυτό που θέλω να πω και να καταλήξω είναι ότι και οι δύο μας έχουμε ένα κοινό παρανομαστή, τους πατεράδες μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜικρός πέρασα κι εγώ μια φάση με αεροπλάνα. Αρκετή ώστε να μπορώ να ξεχωρίσω μάρκες, ήχους μηχανών κλπ...κλασσικά geeky boyst stuff! Σε προτείνω μια ανταλλαγή! Εσύ και η οικογένεια σου βόλτα με σκάφος, για μια βόλτα με αεροπλάνο!
ΑπάντησηΔιαγραφή