Κατά τη διάρκεια των τριών χρόνων που πήγαινα γυμνάσιο, είχα προσέξει πως στο διπλανό σπίτι, από την άλλη μεριά μας παλιάς τούβλινης και χορταριασμένης μάντρας, κάποιος έφτιαχνε ένα σκάφος. Τότε ακόμη δεν είχα κολλήσει το μικρόβιο και τα χρόνια περνούσαν χωρίς να του δίνω ιδιαίτερη σημασία. Κι όμως το σκάφος αυτό έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ιστιοπλοική μου εκπαίδευση και στη ζωή μου γενικότερα.
Το σκάφος αυτό λεγόταν "Λένα" και ανήκε στον Αντρέα Μπότη η αλλιώς κυρ-Αντρέα...
Ο Αντρέας Μπότης ήταν μια από τις αθάνατες φυσιογνωμίες της Κέρκυρας. Παλιά οικογένεια, σπουδαγμένος ναυπηγός στη Γερμανία, αναγκάστηκε να επβραχύνει τις σπουδές του, λόγω της έναρξης του Β'Π.Π. Παρόλα αυτά σχεδίασε και ναυπήγησε έναν ικανό αριθμό σκαριών, καραβιών, καικιών και μέσα σ'όλα σχεδίασε και το "Λένα".
Το "Λένα" είναι ένα σκάφος θρύλος. Σχεδιάστηκε κάπου γύρω στο 1967. Εκείνη την εποχή μόλις είχαν αρχίσει να κατασκευάζονται τα πρώτα σκάφη από ένα επαναστατικό νέο υλικό. Την πολυεστερική ρητίνη ενισχυμένη με υαλόνημα γνωστή και ως fibreglass η GRP. Ο κυρ-Αντρέας είχε σκοπό να φτιάξει την "Λένα" του από ξύλο, όπως κάθε σκάφος ως τότε. Βρέθηκε όμως τότε ο ιδιοκτήτης ενός από τα καινούρια ναυπηγεία της Κέρκυρας και τον έψησε να το φτιάξει πολυεστερικό, για λόγους πιο γρήγορης αλλά και ανθεκτικής κατασκευής. Για λόγους που δεν ξέρω, ίσως οικονομικούς, ο κυρ-Αντρέας ξεκίνησε να φτιάξε το σκάφος μόνος του, στην αυλή του σπιτιού του.Κι όταν λέμε μόνος του, εννοούμε μόνος του. Ενας θεός ξέρει ήταν αγύριστο κεφάλι...
Τα χρόνια πέρασαν και το σκάφος φτιαχνόταν αργά. Κάποια στιγμή ήρθε η στιγμή της καθέλκυσης. Χρειάστηκε να γκρεμίσουν τον τοίχο της αυλής για να βγάλουν το σκάφος!
Λέγεται πως όταν ήρθε η ώρα να το δηλώσει και να φτιάξει τα χαρτιά, είχε μόλις γίνει ο νόμος που θεωρούσε τεκμήριο κάθε σκάφος πάνω από 10 μέτρα. Ο κυρ-Αντρέας είχε μια απέχθεια προς τους φόρους οπότε πήρε ένα πριόνι κι έκοψε τους τριάντα πόντους που περίσσευαν...
Το σκάφος με την χαρακτηριστική γαμψή πλώρη και το ψηλό freeboard(ύψος του καταστρώματος από τη θάλασσα), ξεχώριζε από μακρυά. Η κατασκευή του ήταν απίστευτα γερή. Από φινίρισμα όχι και πολλά πράγματα. Βίδες περίσσευαν από μέσα, δεν υπήρχαν ταπετσαρίες κλπ, ούτε πολλές ανέσεις. Ήταν όμως πύραυλος!
Πολλά χρόνια αργότερα, το σκάφος έτρεχε σε αγώνες επιπέδου με καλό πλήρωμα και τα αποτέλεσμα του ήταν πολύ αξιόλογα. Κέρδισε σκάφη κατά πολύ νεώτερα του και πιο μοντέρνας σχεδιαστικής αντίληψης... Το 2009 ήταν τρίτο στο πρωτάθλημα!
Με αυτό το σκάφος έβγαλα την σχολή ιστιοπλοίας. Μάλιστα εκείνη την εποχή, είχε κάποια ζημιά στον άξονα με αποτέλεσμα να βγάλουμε όλη τη σχολή χωρίς να χρησιμοποιήσουμε τη μηχανή, φεύγοντας και γυρνώντας μόνο με πανιά! Κάτι που κάθε ιστιοπλόος θα ΄πρεπε να ξέρει να κάνει...
Μετά από την σχολή, συνέχισα να τρέχω κάποιους αγώνες μέχρι που απηύδησα με την ξεροκεφαλιά του κυρ-Αντρέα...
Μια φορά ,μετά το σχολείο, με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε αν ήθελα να πάω μαζί του στον Παγανιά να φέρουμε τυρί. Φύσαγε ένας ωραίος μαίστρος. Πήρα τον φίλο μου το Σπύρο και φύγαμε. Σύντομα καταπλέαμε στον στενό κόλπο Παγανιά (κάτι σαν φιόρδ να φανταστείτε) Ρίξαμε άγκυρα, όσο να πάει ο κυρ-Αντρέας να πάρει τυρί. Όταν γύρισε σηκώσαμε άγκυρα και φύγαμε κάνοντας ένα απίστευτο αριθμό tack για να βγούμε, μια και ο αέρας ήταν τώρα κατάορτσα...
Στην πλώρη είχαμε τον Σπύρο να βλέπει μπροστά. όποτε φτάναμε κοντά στην ακτή φώναζε αυτός TACK!! και ε΄γωκι ο κυρ Αντρέας κάναμε την μανούβρα. με τα πολλά καταφέραμε να βγούμε, οπότε ο κυρ-Αντρέας, που είχε κουραστεί, κατέβηκε να ξαπλώσει, κι άφησε εμένα και τον Σπύρο, να κάνουμε ίσως και την καλύτερη ιστιοπλοία που έχουμε κάνει ποτέ... Με ένα πενταράκι, πλαγιοδρομία, το σκάφος να πηγαίνει σαν τραίνο...
Ξέχασα να πω πως μηχανή δεν είχαμε, εξ ου και τα tack, και ήταν και νύχτα αφού ήταν χειμώνας... Το ταξίδι αυτό έμεινε στην ιστορία.
Στη σχολή και στο ίδιο σκάφος, ήταν τότε κι ένα παιδί που σπούδαζε στο ΚΕ.ΜΕ.ΔΙ. Μεταξύ μας δημιουργήθηκε μια φιλική σχέση, που κρατά μέχρι σήμερα. Τον ευχαριστώ που μου έδωσε το έναυσμα να θυμηθώ όλες αυτές τις ιστορίες. Σίγουρα έπονται κι άλλες...
Σ.Σ. Ας με συγχωρήσουν όσοι βρουν ίσως κάποιο λάθος σε όσα γράψω παραπάνω. Είναι όπως τα θυμάμαι και έχουν περάσει μπόλικα χρόνια...
ΥΓ το βιντεο ασχετο αλλα ενδιαφέρον και μακάβρια αστείο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου