Forever Young...

Forever Young

May God bless and keep you always
May your wishes all come true
May you always do for others
And let others do for you
May you build a ladder to the stars
And climb on every rung
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young

May you grow up to be righteous
May you grow up to be true
May you always know the truth
And see the lights surrounding you
May you always be courageous
Stand upright and be strong
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young

May your hands always be busy
May your feet always be swift
May you have a strong foundation
When the winds of changes shift
May your heart always be joyful
May your song always be sung
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young



Κοντεύει ο καιρός που το πρώτο από τα παιδιά μου ενηλικιώνεται... Κι όλα αυτά που τόσα χρόνια κουβεντιάζαμε με τους φίλους,αλλά και τους συγγενείς, για το πως θα χειριστούμε όλα αυτά που πάνε μαζί με την ενηλικίωση, να που ήρθε ο καιρός να τα κάνουμε αντί να τα κουβεντιάζουμε απλά.

Τα δικά μου τα θυμάμαι ακόμα. Θέλω να πιστεύω πως όλοι μας δεν θέλουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη που ίσως έκαναν οι γονείς μας με μας. Τώρα που είμαι όμως εδώ, πάνω στη φάση, βλέπω πως τα πράγματα δεν είναι τόσο άσπρα η μαύρα όσο τα έβλεπα σαν έφηβος. Εχουν και μια γερή δόση γκρι.

Υπάρχουν τόσα θέματα για τα οποία θα ήθελα να της μιλήσω. Δεν το βρίσκω όμως εύκολο. Ας πούμε τις προάλλες ήθελα να κουβεντιάσουμε για τον έρωτα, την αγάπη. Να της πω, πως στη ζωή αγάπη δεν θα είναι μόνο μία, πως ο έρωτας δεν κρατά για πάντα, πως οι άνθρωποι αλλάζουν και η ζωή τα φέρνει αλλιώς. Πως ο έρωτας ίσως δεν είναι καν τίποτε άλλο παρά ένα κόλπο της φύσης για να επιτευχθεί η αναπαραγωγή.
Κι ένα σωρό άλλες μικρές αλήθειες (?) που τα χρόνια με δίδαξαν...

Δεν μπορώ να το κάνω όμως. Θυμάμαι τόσο ξεκάθαρα να ουρλιάζω από μέσα μου στους δικούς μου (ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ!!ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ...)
'Οπως θυμάμαι, όχι απλά θυμάμαι, αλλά και νιώθω ακόμα την ποίηση που γεμίζει την καρδιά όταν είναι κανείς ερωτευμένος. Κι έτσι κρατάω το στόμα μου κλειστό.

Θα τα ανακαλύψει με την ησυχία της. Τη χαρά του έρωτα, την ποίηση του να'σαι ερωτευμένος, την πίκρα της φθοράς, τον πόνο του χωρισμού. Αυτά είναι που χτίζουν χαρακτήρα. Και έτσι πιο δυνατοί προχωράμε παρακάτω. Σε κάτι καλύτερο...

Εγώ απλά θα είμαι κάπου κοντά εκεί όταν και αμα χρειαστεί...