...don't know if my melitzana was up or down!!
Το 1995 μου συνέβει το εξής κουλό. Βρέθηκα να είμαι τραγουδιστής σε μια ροκ μπάντα!
Για όλα έφταιγαν δυο φίλες μου. η βότκα και η πορτοκαλάδα...
Να μην τα πολυλογώ, ελαφρώς μεθυσμένος ων και έχοντας μόλις δει την αγαπημένη μου τοπική μπάντα the Busta Waste Band να παίζουν στο Πέλεκα (Hard rock cafe) για τελευταία φορά λόγω αναχώρησης του τραγουδιστή, τους είπα ότι θα τραγουδούσα εγώ πράγμα το οποίο αυτοί δέχτηκαν σχεδόν αμέσως κι εγώ μετάνιωσα την επόμενη μέρα που άνοιξα το στόμα μου...
Για 10 μέρες επέμεναν να κάνουμε μια ωντισιόν, τελικά ενέδωσα και μετά από 1 μήνα πρόβες ήρθε η ώρα του 1ου μου λάιβ. Το οργανώσαμε σε φιλικό σπίτι με καλεσμένους πολλούς φίλους, έλληνες και ξένους, τους οποίους εγώ δεν είδα, διότι τραγούδησα όλο το πρόγραμμα με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό... τέτοια φρίκη είχα φάει...
Το καλοκαίρι εκείνο θα κάναμε γύρω στις 15-20 εμφανίσεις, έτσι πήρα το βάπτισμα του πυρός, κι ώσπου να έρθει ο χειμώνας είχα καταλάβει οτι αυτό που μου είχε συμβεί ήταν ένα από τα καλύτερα πράγματα που μου συνέβησαν ποτέ...
Μέσα στα 10 χρόνια που ασχολήθηκα,είχα πολλές εμπειρίες καλές και κακές. Μια από αυτές ενέπνευσε και τον τίτλο του θέματος...
Ο ντραμίστας μας, ο 17χρονος τότε Μιχάλης, είχε κάποιο κονέ και κανόνισε να παίξουμε στο Lucciola Inn. Το οποίο ήταν εστιατόριο. Εν τω μεταξύ εμείς κάθε άλλο παρά μουσική για φαγητό παίζαμε. Αλλά επειδή υπήρχε μια δόση αυτοικανοποίησης στο παίξιμο μας, δεν μασάγαμε, αρκεί να παίζαμε!!
Εγώ βέβαια δεν είχα ξαναζήσει τέτοια φάση, δεν ήξερα τι να περιμένω...
Έπρεπε να καταλάβω ότι κάτι πήγαινε στραβά όταν άρχισα να βλέπω ανθρώπους να καλύπτουν τα αυτιά τους ανάμεσα στις μπουκιές. Η να τους πέφτουν τα πηρούνια από το χέρι στο σόλο! Στο διάλλειμα μας ζητήθηκε να χαμηλώσουμε λίγο την ένταση. Χαχαχα!! Εμείς αντιθέτως την ανεβάσαμε! Θα έπρεπε να ξέρουν καλύτερα. Ποτέ δεν ζητάς από έναν ροκά να ΧΑΜΗΛΩΣΕΙ την ένταση...
Η βραδιά ήταν αποτυχία με μια εξαίρεση. Γνωρίσαμε εκεί έναν πολύ καλό κιθαρίστα ο οποίος αργότερα έγινε κι αυτός μέλος του συγκροτήματος.
Τρία χρόνια αργότερα θα ζούσα το αποκορύφωμα της "καριέρας" μου όσον αφορά τουλάχιστον τον αριθμό των θεατών. Το καλοκαίρι του 1998 μας είδε σε μια εμφάνιση μας, ο διοργανωτής της Southern ionian regatta, του μεγαλύτερου ιστιοπλοικού αγώνα, για πλάκα, που γίνεται κάθε Σεπτέμβρη στη Λευκάδα. Ενθουσιάστηκε με την μπάντα και μας ζήτησε να παίξουμε στην γιορτή μετά την απονομή των επάθλων. Τον Σεπτέμβρη λοιπόν φόρτωσα τύμπανα και μικροφωνικές και φύγαμε για Λευκάδα όπου μας είχαν κανονίσει διαμονή, ακόμη και σκάφος για να τρέξουμε τον αγώνα! Εκείνο το βράδυ οι θεατές μας ήταν πάνω 800 άτομα!! Εκπληκτική βραδιά, με πολλά encore, πυροτεχνήματα και πολλή μπύρα...
Μερικές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις σχετικά με τα βίντεο. Οι Blues Brothers είναι οι Blues Brothers! Η πρώτη ίσως μπάντα που δημιουργήθηκε για λόγους κινηματογραφικούς αλλά κατέληξε να γίνει πολύ μεγαλύτερο όνομα από όσο περίμενε κανείς... η μπάντα που όλοι θα θέλαμε να παίζαμε μαζί της...
Οι Hamsters ξεκίνησαν σαν μια κλασσική covers μπάντα στο Λονδίνο. Εξειδικεύτηκαν στον hendrix του οποίου τα τραγούδια παίζουν , κατά τη γνώμη μου, εκπληκτικά! Έχουν όμως και δικό τους υλικό πια. Το Blues-rock στα καλυτερότερα του!!
Δείτε κι αυτό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου