Το soundtrack της ζωής μου... (Μέρος πρώτον)

Πριν καν ξεκινήσω να γράφω το κομμάτι ξέρω πως δεν έχω ελπίδες. Ολόκληρωμένο δεν πρόκειται να είναι για πολλούς λόγους. Πρώτον σίγουρα δεν θυμάμαι όλα τα κομμάτια. Δεύτερον και αυτά που θυμάμαι, πολλά είναι. Αν βάλω όσα θυμάμαι και με βιντεάκι θα έχετε διάβασμα και ακούσματα για τις επόμενες μέρες... (Σημ. γιαυτό του πρόσθεσα μετα το "μέρος πρώτον"...) Παρακαλώ δώστε volume και ακούστε τα κομματια!!!



Spirit in the sky για αρχή. Βρισκόμαστε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80, και το remake της επιτυχίας τον Norman Greenbaum ακούγεται αρκετά. Εγώ πάντα θα θυμάμαι να το ακούω στο Coca Club του Πέλεκα. Αυτού του Πέλεκα που τότε έσφυζε από ζωή, γεμάτος νέα παιδιά από την Ευρώπη, φρικιά, ροκάδες, με μπαρ που σχεδόν δεν έκλειναν ποτέ,με coca, βαβέλ, cactus, hard rock, καίσαρα(!!), με κείνο το σουβλατζίδικο στη γωνία πάντα έτοιμο να ικανοποιήσει τα πιο αργοπορημένα munchies και ανακατεμένα από το αλκοόλ στομαχάκια... Ένα βράδυ στο γυρισμό με τα συνηθισμένα παπιά, μοτοποδήλατα κλπ. ένας φίλος θα φύγει από το δρόμο και βρεθεί κρεμασμένος σε ένα δέντρο (ζωντανός εννοείται, νομίζω κοιμήθηκε εκεί...θυμάται κανείς ποιός ήταν? Εγώ ναι!!)



You spin me right round baby right round, like a record... Γιατί τότε ήταν ακόμη εποχή του βινυλίου. Ένα άλλο τραγούδι που πάντα για μένα θα σημαίνει Coca Club ειναι και το εξής:



Από τα πιο ανεβαστικά κομμάτια, πιστεύω να συμφωνήσετε!

Η αγαπημένη μας Coca Club, σύντομα τότε μετουσιώθηκε σε Coca Flash και ήρθε πιο κοντά στην πόλη για να μην ξεπαγιάζουμε τόσο δρόμο μέχρι τον Πέλεκα. Και τα τραγούδια άλλαξαν κι αυτά. Θυμάμαι να ξεσκίζομαι στο χορό, ποιός εγώ! που τώρα όπου κι αν πάω είναι λες και τα πόδια μου έχουν γίνει δέντρα, έχουν βγάλει ρίζες. Χρόνια έχω να χορέψω, από τους one drop στην Ελιά πριν κάτι χρόνια, αλλά θα το ξανακάνω!!
Ας μην ξεφεύγω όμως, αξέχαστες επιτυχίες της Coca Flash:



Χρόνια αργότερα (πως πέρναγαν έτσι γρήγορα...) έπεισα την μπάντα μου να παίξουμε αυτό το τραγούδι. Σαξόφωνο δεν είχαμε αλλά το παλεύαμε, ήταν και θα είναι πάντα από τα πιο αγαπημένα μου... Αγαπημένο επίσης και αυτό:




η αυτό!!



αααα!!! αυτά τα τραγούδια δεν ξεχνιούνται. Έχουμε ξενυχτήσει, μεθύσει, αγαπήσει, κλάψει, χορέψει, χαθεί και ξαναβρεθεί ακούγοντας τα...



Κι όταν τότε όπως τώρα η νύχτα έπρεπε να τελειώσει, η τουλάχιστον το μαγαζί να κλείσει και η νύχτα ας συνεχίσει αλλού, τότε έπεφτε ένα πολύ συγκεκριμμένο τραγούδι. Ένα τραγούδι που από τότε το θεωρούσα πάντα τραγούδι των τίτλων του τέλους...



Μετά από αυτό μόνο μια καληνύχτα μπορώ να σας πω. Ελπίζω να σας "έφτιαξα" λιγάκι...