Μες την τσέπη μου έχω ένα gadget. Είναι σαν τηλεκοντρόλ. Είναι μαύρο κι έχει μόνο ένα κουμπί. Το gadget μου αυτό σκοτώνει κινητά. Τα σκοτώνει και τα μεταμορφώνει σε κάτι άλλο.
Της κυρίας που οδηγάει το αυτοκίνητο που μόλις πέρασε, το σκότωσε και το μεταμόρφωσε σε κόλλα. Να μη βγάζει τα χέρια της από το τιμόνι...
Το ίδιο και του φορτηγατζή που μόλις και μετά βίας απέφυγε το λεωφορείο.
Όταν τα κινητά που σημαδεύω τα κρατούν τα παιδιά, τα μεταμορφώνει σε γλυφιτζούρια, κι άμα είναι καλοκαίρι παγωτά.
Το κινητό που χρησιμοποιεί ο Β. για να ανταλάσσει μυνήματα με την γκομενίτσα κρυφά από τη Μ. το σκότωσε και το μεταμόρφωσε σε ένα μπουκέτο λουλούδια. Να της το δώσει να χαρεί κι αυτή. Να θυμηθεί κι αυτός πως ήταν να την αγαπάει και να τον αγαπάει κι εκείνη.
Στις συναυλίες το διασκεδάζω πολύ. Όσοι στέλνουν μυνήματα αντί να ΑΚΟΥΝ και να ΒΛΕΠΟΥΝ, τα σκοτώνει και τα μεταμορφώνει σε χαρτί και μολύβια. Κι όσοι βλέπουν τη συναυλία μέσα από την οθόνη του κινητού τους, τα σκοτώνει και τα μεταμορφώνει σε εκείνα τα μικρά κυάλια που είχαν παλιά στην όπερα για να βλέπουν αυτoί που κάθονταν στα θεωρεία! Να δεις για πόσο τα βάζουν στην τσέπη τους και δεν τα ξαναβγάζουν.
Προχτές είδα κι ένα φίλο που πήγαινε με τη μηχανή και μιλούσε στο κινητό. Το δικό του το σκότωσε και το μεταμόρφωσε σε κράνος. Μην πέσει και χτυπήσει. Και πως θα ξαναφιλήσει την κορούλα του αν πέσει και πάθει τίποτα...
Τα μισώ τα κινητά. Έχουν καταλάβει τη ζωή μας. Δεν φτάνει που χτυπούν σε κάθε στιγμή, ούτε στην τουαλέτα δεν μπορείς να ησυχάσεις. Σε βρίσκουν όλοι παντού. Δεν μπορείς να έχεις μια στιγμή ηρεμίας. Και σου δημιουργούν προβλήματα με κάθε τρόπο. Στη σχέση σου, είτε σαν όργανο κρυφής επικοινωνίας η σαν στόχος για τις χειρότερες ζήλιες. Όταν χαλάνε. Όταν ψήνεσαι πως πρέπει να πάρεις καινούριο. Όταν σου προσφέρουν επιδότηση συσκευής και μπαίνεις στο τριπ της επιλογής. Με κάμερα η χωρίς, με ίντερνετ η όχι. Mp3 player, radio μόνο σουβλάκια δεν ψήνουν κι αυτό επειδή δεν θα χώραγαν μέσα.
Η ζωή μου ήταν καλύτερη χωρίς κινητό.
Όπως ήταν καλύτερη χωρίς τσιγάρο.
Κι όμως και τα δύο μου τα χώνουν στα μούτρα από παντού.
Βαρέθηκα.
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιστρέφοντας σήμερα με την πρωινή πτήση από Αθήνα, ο ταξιτζής πολύ ευγενικά μου είπε εάν επιθυμούσα να το σβήσει το τσιγάρο του την ώρα που επιβιβαζόμουν στο ταξί, κάτι αδιανόητο στο παρελθόν. Επίσης την προηγούμενη ημέρα στην Αττική Οδό σταμάτησαν προπορευόμενο αμάξι επειδή μιλούσε στο κινητό. Και είπα από μέσα μου "έλα .... στον τόπο σου μήπως δεν βρίσκομαι στην Ελλάδα;"
Καλώς σας βρήκα, θα τα πούμε σύντομα :)
P.S. O Sonny ήταν απλά υπέροχος, απερίγραπτος, μοναδικός...