Ο μικρός μου φασιστάκος ξυπνά κάθε πρωί κι έρχεται στο δωμάτιο. Παλιά απλά έμπαινε ανάμεσα μας, με το έτσι θέλω. Τώρα με επιμονή και υπομονή έχουμε καταφέρει να του μάθουμε λίγο τρόπους... Έρχεται πάλι, κατά τις 6:00-6:30 και λέει: "Υπάλχει χώλος?"
Ο μικρός μου φασιστάκος παίζει με τον ξαδέρφο του και κάθε δεύτερη κουβέντα που ακούς είναι: "Είναι δικό μου" η "Εγώ πλώτος" η "θα το πω στη μαμά μου"...
Εγώ, εγώ, εγώ...
Ο μικρός μου φασιστάκος δυσκολεύεται με έννοιες όπως "μοιράζομαι", "ισότητα", "καλοσύνη".
Την κακία, την ιδιοκτησία και την επιθυμία να είναι αυτός το επίκεντρο της προσοχής, όμως, την έχει στο αίμα του...
Έχω μεγαλώσει άλλα δύο μικρά φασιστάκια. Ευτυχώς θηλυκά. Εκεί τα πράγματα, ελλείψει τεστοστερόνης, είναι κάπως πιο εύκολα...
Οι περισσότεροι από μας έχουμε έναν η δύο φασιστάκους σπίτι μας. Οι πιο άτυχοι μπορεί να έχουν και παραπάνω, η μπορεί να μεγάλωσαν τα φασιστάκια αλλά να μην "ωρίμασαν" ώστε να "καλμάρει" το "εγώ" τους...
Παρακολουθείστε μια οποιαδήποτε αγοροπαρεούλα... ο ρατσισμός, το φασιστιλίκι, ο τραμπουκισμός, το χαφιεδιλίκι, την χαρακτηρίζουν συχνά...
Αλλά αν κάνουμε τη δουλειά μας σωστά, ως γονείς, ως εκπαιδευτικοί, ως άνθρωποι σε επαφή με παιδιά, μπορούν όλα αυτά τα μικρά φασιστάκια να μεγαλώσουν μια μέρα και να γίνουν ώριμοι άνθρωποι, που πιστεύουν στα δικαιώματα και την ισότητα των ανθρώπων, που δεν ξεχωρίζουν τον άλλον για το φύλο η την εθνότητα του, που θα κάνουν το καλό πάντα γιατί αυτό σημαίνει να είσαι ένας ώριμος Άνθρωπος.
Άνθρωπος που Αγαπά.
Και μόνο τότε έχεις ελπίδες να εκπληρώσεις την "αποστολή" σου, όποια κι αν είναι αυτή..
μου αρεσει πολυ αυτο το κειμενο !!!Μπαμπα.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπηρό να σχολιάζει κανείς μόνο του τις αναρτήσεις του...αλλά μόλις σκέφτηκα μια "προέκταση" του παραπάνω κειμένου σε σχέση με την "ωριμότητα" μας ως πολίτες αυτής της χώρας...αφήνω τους υπόλοιπους συσχετισμούς σε σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα !πως να αποφυγω να μιλησω σ'αυτη την αναρτηση ,που κι εμεις δυο φασιστες εχουμε σπιτι και φοβομαστε πια μην χειροδικησουν εναντιον μας !!!Αστειευομαι !...απλως εγω συνηθιζω να τους λεω η συνοπτικη συμμορια των Νταλτονς (καθοτι δυο!)πολλες καλημερες !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι έγινε ρε παιδιά? Μόνο εγώ μεγαλώνω δημοκράτη και αλτρουιστή? Χαχα! Φίλε Πέτρο τα παιδιά γίνονται ό,τι προσδοκούμε. Βαθειά πίστη μου αυτό αν δεν προκύψει ασθένεια η κάποιος άλλος φριχτός εξωγενής παράγοντας όπως πόλεμος, φυσική καταστροφή και εξαθλίωσει του κοινωνικού ιστού. Ξέρω φυσικά πως περιγράφεις την διαδικασία κατα την οποία ενα νήπιο βάζει όρια υπερτονίζοντας το εγώ του. Μα από που να πιαστεί κάποιος? Από που να ξεκινήσει αν όχι από το Εγώ? Να έβρισκα το χρόνο που χρειάζεται για την επόμενη ανάρτηση...τόσες μέρες προσπαθώ να τον βρω. Ευχές πολλές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέτρο μην ανησυχείς. Θα τον παραλάβουν τα κορίτσια και θα τον κάνουν άνθρωπο. Είτε οιαδερφέςτου είτε τα κορίτσια πουθα θ΄λει θα τον βάλουν στο σωστό δρόμο. Μα πάνω από όλα η μαμά του. Όμως Πέτρο άν έχει εσένα ως σταθερό πρότυπο θα σταματήσει να τα κάνει αυτά αν δεν τα βλέπει...
ΑπάντησηΔιαγραφήgiota kappa δεν ανησυχώ! Ο σκοπός του άρθρου ήταν περισσότερο να "συνδέσω" τον "φασισμό" με την ανωριμότητα...και να στειευτώ και λίγο..ίσως δεν μου "βγήκε" τόσο γιατί βρήκα και τον μπελά μου με τη μαμά του και μια φίλη της, τους στεναχώρησα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε συνάρτηση και με το άρθρο του Παύλου κι ένα από τα σχόλια από την αγγελική τη μακαρονού, πιστεύω ότι όλοι έχουμε μέσα μας όλα αυτά τα περισσότερα η λιγότερο χρήσιμα και καλά και κακά "ένστικτα" τα οποία μεγαλώνοντας βάζουμε σε μια σειρά, "μειώνοντας" κάποια και "αυξάνοντας" άλλα, προκειμένου να πετύχουμε κάπιοα πειθυμηή "ισορροπία"... Σε αυτή τη διαδικασία χρειαζόμαστε βοήθεια και καθοδήγηση, αλλά από ποιόν? η ζωή είναι ο δάσκαλος, αρκεί να έχεις τα μάτια ανοιχτά...
παραθέτω κι ένα λινκ σε άλλο άρθρο κάπως σχετικό...για να ζμπρώξω και το blog... ;-)
http://papapete67.blogspot.gr/2012/04/woman-in-me.html