Get on your bikes and ride!

ΥΓ.  Ναι ξέρω πως στην τελευταία μου ανάρτηση ανακοίνωσα το τέλος του Μικρόκοσμου… ε λοιπόν δικός μου είναι κι ότι θέλω τον κάνω… κι αμα γουστάρω τον ξαναπιάνω από κει που είχα μείνει…

Λοιπόν…

Αν ποτέ, φτάσω στο σημείο να πω πως τίποτα πια δεν ελπίζω να μάθω, η πως (θου φυλακή κύριε τω στόματί μου) τα ξέρω όλα έστω και γύρω από ένα θέμα απλά, ε τότε μάλλον θα είναι που καρφώνεται το τελευταίο καρφί στο φέρετρο μου… γιατί θα είμαι πια νεκρός…

Σήμερα έμαθα κάτι καινούριο. Έμαθα πως οι άντρες ξεκινούν τη μέρα τους σκεφτόμενοι λογικά και την τελειώνουν κυρίως κάτω από την επήρεια του συναισθήματος.

Έτσι μάλλον εξηγείται γιατί αρκετοί τα κοπανάνε τις νύχτες μια και δεν αντέχουν τόσο συναίσθημα και πάνε να το πνίξουν στο αλκοόλ…

Έτσι εξηγείται μάλλον και γιατί κλαίω με τις συγκινητικές ταινίες τις νύχτες, ενώ αντίθετα δεν ρίχνω ούτε ένα δάκρυ με τις συγκινητικές ιστορίες των διαφόρων ζητιάνων που με ταλαιπωρούν τα πρωινά…

Ξεφεύγω όμως ήδη… Όσο ζω μαθαίνω λοιπόν. Και προχτές έμαθα κάτι καινούριο, αλλά δεν θυμάμαι τι..

Και πριν μερικές μέρες που βρέθηκα σε ταξίδι με τη μοτοσυκλέτα θυμήθηκα και κάποια άλλο πράγματα που είχα μάθει και ξέχασα…

Πριν σας πω τι έμαθα,  οφείλω να παραδεχτώ πως παρόλο που κυκλοφοράω και έχω κάνει και γύρω στα 15000 χιλιόμετρα ταξιδεύοντας με μηχανή, δεν θα αποκαλούσα τον εαυτό με τίποτα μηχανόβιο η έμπειρο μοτοσικλετιστή… όοοοχχχιι. Αυτοί είναι  τύποι όπως κάποιοι φίλοι μου που ακούνε κάτι κουδουνίσματα κάπου στην περιοχή της μηχανής και ξέρουν όχι μόνο ότι φταίνε οι αρρύθμιστες βαλβίδες αλλά και ποια συγκεκριμένα…

Πραγματικό στιγμιότυπο:

Μηχανικός: “Μην ανησυχείς για το κουδούνισμα που ακούγεται από την αλυσίδα, είναι που βρίσκει λίγο στο ψαλίδι όταν φρενάρεις”

Εγώ: (Κενό βλέμμα)

Μηχανικός: “δεν είχες ακούσει το κουδούνισμα”

Εγώ: “Όοοχιιι?”

Μηχανικός: (Υποτιμητικό βλέμμα)

Εγώ: (με χαζοχαρούμενο βλέμμα) “ γι αυτό έχω εσένα!!!”

Έτσι λοιπόν, δεν είμαι ο πιο έμπειρος μοτοσικλετιστής. Είμαι όμως ενθουσιώδης!

Την περασμένη Κυριακή ξεκίνησα να πάω ένα θέλημα στην Ελατού της Ορεινής Ναυπακτίας.  Θα παρέδιδα μια φίλη σε κάτι φίλους και μετά θα γύριζα.

Είχαμε ραντεβού στο σπίτι της 6 το πρωί προκειμένου να προετοιμαστούμε και να πάρουμε το φέρρυ των 7. Φτάνοντας ανακάλυψα ότι επρόκειτο να οδηγήσω 300 χλμ. τρικάβαλο.
Θα ήμασταν εγώ, αυτή κι ο σάκος της, ο οποίος είχε το μέγεθος ενός μικρού παιδιού, χμ μάλλον ξεχάστε το “μικρού”…

Βλέπετε ήταν το πρώτο της ταξίδι με μηχανή και δεν ήξερε η κοπέλα… τα βολέψαμε όμως…

Κινήσαμε το λοιπόν κι είχαμε μια πολύ ωραία διαδρομή με υπέροχο καιρό… χαθήκαμε και λιγάκι, πράγμα που μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε κάποια εγκαταλελειμμένα χωριά μεταξύ Λευκάδας και Πάλαιρου…

Σταματούσαμε οπότε πιανόμασταν  και φτάσαμε άνετοι, σχετικά νωρίς και ευχαριστημένοι.

Αράξαμε, ήπιαμε τα κρασάκια μας, φάγαμε το σπανακόρυζο μας… και κοιμηθήκαμε.

Την άλλη μέρα άρχισαν οι υπενθυμίσεις μαθημάτων που είχα ξεχάσει… χαχαχα!

Πρώτον, ξεκινάμε νωρίς! Ειδικά αν περιμένουμε κακοκαιρία και νυχτώνει γρήγορα…

Γιατί το τελευταίο που σου χρειάζεται ΠΕΤΡΟ (ακούς Πέτρο?) είναι να οδηγάς μούσκεμα στην εθνική, νύχτα και να βρέχει Πέτρο!

Που πας ρε Καραμήτροοοοο

Επίσης Πέτρο άλλη φορά να μετράς τα χιλιόμετρα καλύτερα… και να μην ξεχνάς ποτέ, πως άλλο 100 χιλιόμετρα στην εθνική, άλλο 100 χιλιόμετρα σε στενούς επαρχιακούς δρόμους με καθιζήσεις, υγρασία και τη μια φουρκέτα μετά την άλλη, και άλλο 27,7 χιλιόμετρα ΧΩΜΑ Πέτρο! (Ειδικά για σένα που μέχρι τώρα το χώμα ήταν κάτι που το έσκαβες στο κήπο σου, είτε για να φυτέψεις πατάτες και ντομάτες η για να θάψεις καμιά γάτα…

Κάπως ετσι αλλα με περισσότερες κοτρωνες και πιο ωραια δέντρα...

Α και που σαι Πέτρο? Μπράβο ρε παιδί μου, τα κατάφερες μια χαρά στο χώμα… άντε κι εις ανώτερα… ναι ξέρω, ένιωθες σαν τον Ewan mc Gregor στο Long Way Round…

κρίμα που έμοιαζες περισσότερο του Charley Boorman…

Αλλά σκέψου πως οι μοναχικές μοτοπορείες στην άγρια ελληνική φύση, ίσως είναι κάτι που θέλει και λίγο παρέα… έτσι βρε παιδί μ΄, μπας και τύχει μια στραβή… άντε μετά  να περπατάς τόσο δρόμο…  σκέψου λίγο θα πήγαινες ιστιοπλοΐα μόνος σου/ η ψαροντούφεκο? (αν ήσουν ψαροντουφεκάς…)

Τέλος θυμήσου να τσεκάρεις αν έχεις όντως περάσει στο gps την πόλη που θες να πας και όχι αυτήν που σκεφτόσουν πιο πριν… γιατί κι αυτό το κακόμοιρο όπου του πεις σε πάει… αλλά δεν διαβάζει και το μυαλό σου…

Αυτά με τα μοτοσυκλετιστικά…

Έχω μάθει και πολλά άλλα τελευταία… ειδικά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο…

Πολλά..

Στα οποία δεν έχω καμιά όρεξη να εμβαθύνω αυτή τη στιγμή γιατί όση φόρα «συγγραφική» είχα την ξόδεψα για σήμερα… μου κάτσανε κι οι  πίτες εδώ που τα λέμε…

Κι άλλωστε ας αφήσουμε και κάτι για αύριο η μεθαύριο… μην τα πούμε όλα σήμερα…

ΥΓ2 Στους «φανατικούς» μου αναγνώστες εκεί έξω, αν έχει μείνει κανένας… μείνετε μαζί μου… μόνο καλύτερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα…

Σας φιλώ

ομίχλη...coming your way...