μια φορά κι ένα καιρό, σε ένα παράλληλο σύμπαν...

...ήταν δυό φίλοι. Ο ένας ήταν γήινος και τον έλεγαν Άρθουρ και ο άλλος ήταν από το "ηλιακό" σύστημα του Ορίονα η Betelgeuse. Το όνομα του ήταν βέβαιο αδύνατο να το προφέρει άνθρωπος αλλά επειδή είχε ζήσει αρκετά χρόνια στη γη, είχε διαλέξει ένα κοινό γήινο όνομα που βρήκε αφού έκανε μια μικρή έρευνα. Τον έλεγαν Φόρντ Έσκορτ. Οι δυο φίλοι μας είχαν μπλεχτεί σε ένα κάρο περιπέτειες από τότε που την κοπανισαν από τη γη. Εγώ θα σας μιλήσω για μια από αυτές.

Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ξεφύγουν από ένα διαστημόπλοιο που έπεφτε μέσα σε ένα αστέρι, είχαν ενεργοποιήσει ένα σύστημα τηλεμεταφοράς το οποίο ήταν χαλασμένο και δεν ήξεραν που θα τους πάει. Κατέληξαν σε ένα άλλο διαστημόπλοιο . Αφού έψαξαν λίγο, έμαθαν ότι το διαστημόπλοιο αυτό είχε έρθει από τον πλανήτη Golgafrincham. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Καπετάνιου του διαστημόπλοιου, ο οποίος παρεμπιπτόντως πέρναγε όλη τη μέρα του σε μια μπανιέρα, ο πλανήτης Golgafrincham επρόκειτο να καταστραφεί και έτσι κανόνισαν κι έφτιαξαν 3 τεράστια διαστημόπλοια, χώρισαν τον πλυθησμό σε τρεις ομάδες και κανόνισαν να τους στείλουν  να εποικήσουν έναν άλλο πλανήτη για να σωθούν.



Το σκάφος "Α" θα είχε μέσα τους λαμπρούς ηγέτες, τους επιστήμονες, τους μεγάλους καλλιτέχνες, με λίγα λόγια όλους αυτούς που είχαν καταφέρει κάτι. Στο σκάφος "C" θα ήταν μέσα όλοι αυτοί που έκαναν τη δουλειά, αυτοί που κατασκευαζαν κι επισκεύαζαν. Και στο σκάφος "Β" ήταν μέσα όλοι οι υπόλοιποι. Πιο συγκεκριμένα το σκάφος "Β" ήταν γεμάτο με κομμώτριες, κουρασμένους τηλεοπτικούς παραγωγούς, ασφαλιστές, υπεύθυνους προσωπικού, σεκιουριτάδες, υπεύθυνους δημοσίων σχέσεων, σύμβουλους επιχειρήσεων και ότι άλλο σχετικό. (Σημείωση δική μου και πολιτικούς πρέπει να είχε...)

Το σκάφος "Β" για κάποιο περίεργο λόγο είχε αναχωρήσει πρώτο και δεν είχαν ακούσει τίποτα από το "Α" και το "C" έκτοτε..

Ο Φόρντ ζήτησε από τον Καπετάνιο να τουςκατεβάσει στον κοντινότερο πλανήτη. Ο Καπετάνιος του είπε ότι δυστυχώς η πορεία του ήταν προκαθορισμένη και δεν υπήρχε δυνατότητα αλλαγής η στάσης...

"Θες να πεις ότι είμαστε παγιδευμένοι εδώ?!" φώναξε ο Φορντ, χάνοντας την υπομονή του. "Και πότε θα φτάσετε σε αυτό τον πλανήτη που θα εποικήσετε?"

"Ααααα.... νομίζω ότι έχουμε σχεδόν φτάσει. Όπου να'ναι δηλαδή..Μάλλον είναι ώρα να βγω από το μπάνιο μου...αλλά γιατί να σταματήσω τώρα, που το διασκεδάζω?"

 "Δηλαδή θα προσγειωθούμε σε ένα λεπτό?" ρώτησε ο Άρθουρ.

"Μμμμ... ό χ ι ακριβώς προσ..γ..ε..ι..ω..θούμε, δεν θα το έλεγα έτσι..." απάντησε ο καπετάνιος.

"Τι ακριβώς εννοείς?" είπε απότομα ο Φορντ.

"λοιπόν..." είπε ο καπετάνιος προσπαθώντας να διαλέξει τον σωστό τρόπο να το πει "το σκάφος είναι προγραμματισμένο να προσκρούσει στον πλανήτη..."

"Να προσκρούσει????" ούρλιαξε ο Φορντ. " Μα γιατί να προγραματίσει κάποιος το σκάφος να προσκρούσει?"

"Μμμμ... υπήρχε κάποιος πολύ λογικός λόγος, αλλά δεν μπορώ να τον θυμηθώ" είπε ο καπετάνιος...

"Θα σου πω εγώ γιατί" είπε ο Φορντ."Γιατί είσαστε όλοι ένα μάτσο τρελοί!!"

"Α βέβαια, έχεις δίκιο, αυτό είναι" αναφώνησε ο καπετάνιος...

Ακολούθησε ένας σχετικός πανικός. Το σκάφος προσέκρουσε στον πλανήτη, ευτυχώς όμως έπεσε σε ένα βάλτο με αποτέλεσμα να γλυτώσουν αρκετοί, ανάμεσα τους και οι ήρωες μας. Οι δυό φίλοι μας την κοπάνησαν γρήγορα και εξερεύνησαν τον πλανήτη. Γύρισαν μετά από μήνες πίσω να δουν τι είχαν καταφέρει οι επιβαίνοντες του σκάφους "Β"...

Τους βρήκαν μαζεμένους κοντά στο σκάφος να ετοιμάζονται για συνέλευση. Είχε περάσει μια βδομάδα που γύρισαν από την εξερεύνηση τους, και ο Φορντ είχε αποφασίσει πως είχε έρθει η ώρα να τους μιλήσει για τις ανακαλύψεις τους. Ανέβηκε σε ένα δέντρο και παρακολούθησε τα τεκταινόμενα. Ο Φορντ  πρόσεξε ότι πολύς κόσμος φόραγε ακόμη τα ίδια ρούχα, κυρίως σκισμένες φόρμες γυμναστικής. Αρκετοί από αυτούς είχαν τις φόρμες τους παραγεμισμένες με φύλλα. Σκέφτηκε πως ίσως κρύωναν και τα χρησιμοποιούσαν για μόνωση. Δεν έδωσε περισσότερη σημασία.
Ένας τύπος έπαιζε γκάιντα κι είχε αρχίσει να σπάει τα νέυρα όλων. Κάποιοι του πετούσαν φύλλα. Δεν έδωσε περισσότερη σημασία.

Ο καπετάνιος σηκώθηκε και φωναξε πως αρχίζει η συνέλευση. Κάποιος φάνηκε να ετοιμάζεται να μιλήσει και ο Φόρντ σκέφτηκε πως η παύση ήταν η  κατάλληλη στιγμή να κάνει την εμφάνιση του. Πήδηξε από το δέντρο.

"Καλώς τον φίλο μας" είπε ο καπετάνιος. "Μήπως σου βρίσκονται σπίρτα, η αναπτήρας, οτιδήποτε τέτοιο?"

"'Οχι " απάντησε ο Φορντ. "Κρίμα" είπε ο καπετάνιος "έχουμε ξεμείνει όλοι. Έχουμε να κάνουμε ζεστό μπάνιο, βδομάδες τώρα..." (Η ομάδα υπεύθυνη για την ανακάλυψη της φωτιάς ακόμη προσπαθούσε να αποφασίσει πως θα οργανωθεί...)

Ο Φορντ δεν πτοήθηκε. "Έχω σημαντικά νέα να σας πω" είπε στην ομήγυρη.

"Είναι στην ημερήσια διάταξη? " ρώτησε ο άνθρωπος που ετοιμαζόταν να μιλήσει.

Ο Φορντ χαμογέλασε ένα φωτεινό country-rock χαμόγελο. "Έλα τώρα" είπε...

(Το ανω κείμενο είναι από το Hitch hiker's guide to the Galaxy του Douglas Adams. Σε δική μου μετάφραση.. αποτελει μια ακόμη ανάρτηση μου που έμεινε στη μέση)

Η συνέχεια της ιστορίας αλλα και το "κλου" σε λόγια δικά μου...

Ο Φορντ και ο Άρθουρ ανακαλύπτουν καταρχήν ότι ο λόγος που όλοι κυκλοφοράνε με φύλλα στα ρούχα τους είναι γιατί , όσο έλειπαν, αποφασίστηκε σε κάποια συνέλευση ότι τα φύλλα θα είναι λεφτά... Εξ ου και τα γυμνά πια δέντρα στην περιοχή. Αφήστε πια το επίπεδο του πληθωρισμού...

(Τα σημαντικά νέα που έχουν βέβαια να τους πουν είναι οτι ο πλανήτης στον οποίο προσέκρουσαν είναι η Γη. Τα άσχημα νέα που δεν ξέρουν ακόμα είναι πως οι οριτζιναλ γήινοι σύντομα θα πεθάνουν όλοι απο αρρώστιες που έφεραν οι έποικοι... Η Γη θα επικοιστεί από ένα μάτσο κομμώτριες, κουρασμένους τηλεοπτικούς παραγωγούς, ασφαλιστές, υπεύθυνους προσωπικού, σεκιουριτάδες, υπεύθυνους δημοσίων σχέσεων, σύμβουλους επιχειρήσεων , πράγμα που εξηγεί και την μετέπειτα πορεία του πλανήτη.)

Όλα μας τα προβλήματα είναι κατασκευασμένα από μας τους ίδιους.

Έχουμε δεχτεί να δώσουμε τεράστια αξία σε ένα μάτσο παλιόχαρτα και σε κάποια ορυκτά, τα οποία είναι άψυχα και δεν ξέρουν την αξία τους τα ίδια... (χαχαχα)

Επίσης έχουμε δεχτεί να είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε για να ζούμε σε έναν πλανήτη, όπου όλα τα άλλα είδη ζουν δωρεάν...

Αλλά τι περιμένεις από ένα μάτσο απογόνους κομμώτριων, κουρασμένων τηλεοπτικών παραγωγών, ασφαλιστών, υπεύθυνων προσωπικού, σεκιουριτάδων, υπεύθυνων δημοσίων σχέσεων και σύμβουλων επιχειρήσεων που κάποτε αποφάσισαν να δώσουν αξία σε φύλλα?