Από τότε που ξεκίνησα το μπλογκ, συνήθως κάθε τέλος του χρόνου με πιάνει μια "φαγούρα" να γράψω ένα τελευταίο κείμενο της χρονιάς...
Η έμπνευση δεν μου κάνει πάντα τη χάρη, ούτε κι ο απαιτούμενος χρόνος παντα βρίσκεται...ουτε και τωρα ξερω αν θα βγει κατι, αλλα καποιες σκέψεις υπάρχουν κια ζητάνε διέξοδο...
Ανατρέχω σε παρόμοια κείμενα του παρελθόντος, κ είναι ένας τρόπος να δω και να θυμηθώ, τι σκεφτόμουν τότε, τι ήταν στο μυαλό μου, πως ήμουν, ποιά ηταν η κατάσταση γενικότερα...
Το 2011 υπήρξε μια χρόνια καταλυτική απο πολλές απόψεις. Ειχαν προηγηθεί βεβαια γεγονότα διάφορα, και τότε καταλήξαμε στς πλατείες τον Μάιο, όπου και καποιοι από μας έμειναν για αρκετό καιρό. Η πλατεία είχε ελπίδα, ηταν όμορφα. Κι ας τη γαμησε την ελπίδα η πρωτη φορα αριστερα που μην ξεχναμε γεννηθηκε εκει... (η μαλλον γεννηθηκε αφου ηπιε το αιμα της πλατείας)
Θυμάμαι να γράφω τότε αυτό: "Το 2011 δεν επιδέχεται ανασκόπηση"
Διαβάζοντας το τώρα βλέπω πως δεν έχουν αλλάξει οι σκέψεις μου ιδιαίτερα, αλλά παρόλα αυτά αναγνωρίζω πως χρειάστηκαν 5 χρόνια για να επέλθει κάποια εξέλιξη, κι αυτή παλι σχετική είναι.
Τότε έλεγα πως δεν με ευχαριστούσε πια η δουλειά μου. Και βέβαια δεν με ευχαριστούσε και η κατάσταση, ¨εθνικά", "ευρωπαικά" είτε "παγκόσμια".
Έγραψα κάποτε ένα άλλο κείμενο περί της επίδρασης των αγορών στην ζωή μας, πως η "αγοραία" αντίληψη, διαβρώνει τη ζωή μας, τις ηθικές αξίες.
Αυτές τις μέρες διαβάζω ένα ββλίο του Michael J. Sandel Καθηγητή Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Χαρβαρντ. Λέγεται "ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να αγοράσει το χρήμα"
Ομολογουμένως έχω εκπλαγεί κι εγώ που ας πουμε ήμουν ψυλλιασμένος από τα άκρα στα οποία έχει φτάσει η αγοραία ανηθικότητα.
Ξέρατε ας πούμε ότι μπορείτε να αγοράσετε "νόμιμα" το δικαίωμα να σκοτώσετε έναν Μαύρο Ρινόκερο? (διαβάστε το άρθρο, έχει και τα επιχειρήματα του κυνηγού, τα οποία έχουν κι αυτά το "δίκιο" τους)
Μπορείτε επίσης να νοικιάσετε το μετωπο καποιου για να βαλετε διαφήμιση... η να αναβαθμίσετε το κελί σας στη φυλακή με 82 δολάρια την ημερα, η ακομη και να αγοράσετε το δικαίωμα να κινείστε σε ειδικες λωρίδες των δρόμων (σε καποιες πολεις) που σας επιτρέπουν να πατε γρηγορότερα στον προορισμό σας (γρηγορότερα από αυτούς που δεν μπορουν η δεν θελουν να πληρώσουν...)
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι όλα μπορουν να οριστούν με όρους αγοράς. Δεν είναι όμως ετσι.
Ξεφυγα όμως λιγάκι.
Το point μου είναι ότι οι αγορές έχουν γαμήσει το σύμπαν.
Φέτος κατάφερα να χρεωκοπήσω ουσιαστικά. Ηξερα εδώ και χρόνια ότι η δουλειά μου δεν "πήγαινε" για διάφορους λόγους. Κάποιοι είναι δικοί μου (κακή διαχείριση, αδυναμία να λειτουργήσω "επιθετικά" όσον αφορά τον ανταγωνισμό, δανεισμός κλπ) Αλλοι είναι εξωγενείς, αυξηση του ανταγωνισμού, αυξηση των φόρων, υπερβολικές απαιτήσεις από κράτος, τράπεζες, μείωση τζίρων λόγω κρίσης κλπ.) Οδηγήθηκα στην απόφαση να "κλείσω" και να γυρίσω την πλάτη μου σε όλο αυτό, όταν έμαθα πως συντομα θα κατάσχονταν και οι επιχειρηματικοί μου λογαριασμοί, οι προσωπικοί είχαν κατασχεθει πριν δυο χρόνια...
Μέχρι τέλους παρέμενε μια επιχείρηση η οποία δούλευε μεν, αδυνατούσε όμως δε να βγάλει αρκετά για να καλύψει αυτή τη μαυρη τρύπα, η οποία αποδείχτηκε ότι ήταν τα οικονομικά μου...
Η χρεωκοπία, φέρει ένα στίγμα, όπως και να το κάνεις... προσπαθώ να το παλέψω, φιλοσοφώντας το με διαφορους τρόπους και θέλω να πιστεύω ότι δεν με παίρνει από κατω.
Η ζωή είναι πράγματι πολύ μικρή για να αφήσουμε πράγματα ασήμαντα όπως τα λεφτά να μας τη χαλάσουν...
Μιλάω εγώ βέβαια που βρήκα δουλειά αμέσως και καταφερνω κουτσα στραβα να τα βγαλω πέρα.
Για πόσο ακόμα δεν ξέρω. Φέτος θα κλείσω τα πενήντα, δεν πρόκειται να παρω συνταξη ποτε και το ξερω. Ολοι μου οι λογαριασμοί στην τράπεζα ειναι κλεισμένοι από την εφορία και τελευταία μια τράπεζα στην οποία χρωστάω ενα δανειο αποφάσισε να μου καταργήσει και την μοναδική πιστωτική κάρτα την οποία μπορουσα να χρησιμοποιήσω, ενώ σε αυτην δεν χρώσταγα! (προφανως με "τιμωρούν") Από την άλλη το κράτος μου ζητάει πληρωμες με καρτα για το αφορολόγητο, πραγμα το οποίο μου στερουν οι ιδιοι την δυνατότητα.
Δεν μπορουν να καταλάβουν ότι δεν πρόκειται να μου παρουν τίποτα γιατι απλούστατα δεν εχω τίποτα να μου πάρουν... Μόνο την ελευθερία μου. Αν γίνει κι αυτό? Επιτέλους θα βρω τον χρόνο να γράψω εκείνο το βιβλίο που ονειρεύομαι.
Μιλώντας με γνωστούς και φίλους, μαθαίνω πως η χρεωκοπία δεν είναι ασυνήθιστη. Πελάτες μου άγγλοι, κονομημένοι, εχουν χρεωκοπήσει δυο-τρεις φορές. Ο Ντονλαντ Τραμπ εχει χρεωκοπήσει 8 φορές και τωρα ειναι προεδρος της Αμερικής.. (Υπαρχει ελπίδα και για μενα.. αντε και... πρωθυπουργός!!)
Παρένθεση. Η εκλογή του Τραμπ στην Αμερική. Τι απόλυτη ξεφτίλα. Και τι πιο μτρανή απόδειξη πως ο κόσμος πράγματι παει κατά διαόλου... κλεινει η παρενθεση, νομιζω δεν χρειαζεται να επιχειρηματολογήσω...
Έχω το κράτος, τις τράπεζες και το όλο σύστημα γραμμένο στα αρχίδια μου. Δεν μπορώ να κανω κι αλλιώς. Outlaw...
Υπήρξα στο μεγαλύτερο μερος της ζωής μου ένας ανθρωπος που πλήρωνε τους φόρους του, που έπαiξε το "παιχνίδι" πολύ τίμια.
Εχω υπολογίσει καποια στιγμη πως έχω πληρώσει φόρους εμμεσως και αμεσως πανω απο μισο εκατομμυριο ευρω.
Νιωθω (εδώ και χρόνια) καταφανώς αδικημένος. Και όχι μονο εγω, δεν ειμαι δα και τοσο εγωιστής. Ολοι μας αδικούμαστε. Που ειναι η παιδεία? Που είναι τα σχολεια? Που είναι οι γιατροι και η υγεία? Γιατι τα νοσοκομεία είναι αδεια? (απο προσωπικό) Που ειναι οι δρόμοι? που είναι οι παροχές που υποτίθεται πρέπει να εχουμε από το γεγονός ότι φτιαξαμε μια κοινωνία για να αλληλοβοηθηθούμε και να επιβιώσουμε?
Αυτός είναι ο σκοπός της κοινωνίας ξέρετε. Η επιβίωση.
Κι όμως εμείς έχουμε καταφέρει και καναμε μια κοινωνία, η οποία μας κατασπαράσσει, μας θεωρεί αναλώσιμους.
Είναι μια αλλαγή δυνατή? Μπορουμε να ξεφορτωθούμε την ανηθικότητα που μας έχουν επιβάλλει οι αγορές? Ο "ζυγός" τους δυστυχώς είναι βαρύς πια στο μυαλο μας, στη σκέψη μας.
Ξερετε τι ειναι το Ιωβηλαίο? Είναι στη Βίβλο. Οι Εβραίοι λέει καθε 7 κυκλους 7 χρονων, ειχαν μια χρονιά (αλλοι λενε την 49η κι αλλη την 50η) στην οποία οι δουλοι αφηνονταν ελευθεροι, τα χρεη χαρίζονταν και δεν δουλευε κανεις. Κατι σαν μια χρονια Σαββατα...
Η πλακα είναι οτι δεν το τηρουν ουτε αυτοι πια. Διαβρώθηκαν κι αυτοί...
Ιωβηλαια ειχαν κι οι Ασσυριοι. Η ιδεα του Χρεους υπαρχει εδω και χιλιάδες χρόνια. Παντα δημιουργουσε προβλήματα για διαφορους λογους. Κυριως τις διαφορες μεταξυ πλουσιων και φτωχων, την λεγομενη ψαλιδα που λεμε, αλλα και λογω καιρου κακων εσοδειων κλπ.
Το Ιωβηλαίο είναι μια λύση.
Οι μισοί και βαλε ελληνες είναι καταχρεωμενοι οπως εγω με καμια ελπίδα να ξεπληρωσουν τα χρεη τους. Θα επρεπε να μας χαριστούν. Στην ουσια δεν θα ειχαν να χασουν τιποτα, απλά λεφτα ειναι. χαρτια, μια ιδεα... μια ιδεα χτισμενη πανω στην υπεραξια της εργασίας και στο αιμα των φτωχων.. πωπω ακουγομαι πολυ κομμουνιστής!! Δεν είμαι. οχι πολύ...
Αλλα ενα Ιωβηλαιο χρειάζεται. Κι ενα reset στην ανθρώπινη νοοτροπία, Διότι η απληστία δεν βγάζει πουθενα. Και δυστυχως ειναι ενα γνωρισμα που μας διακρινει.
αααααχχχχχχ... (αναστεναγμός)
Ωρα να σηκωθω και να παω μια βόλτα. Εχω να κανω και ψωνια, οσο μπορω ακομα όσο τα μετρητα μου ειναι αποδεκτά.. μετά θα πληρώνω με...φιλάκια!
Πάρτε τωρα εσεις μια προκαταβολή, σας φιλώ όλους, και σας ευχομαι μια καλή χρονιά το 2017 και να αλλάξουν πολλά!!!! Με υγεία!!!
Η έμπνευση δεν μου κάνει πάντα τη χάρη, ούτε κι ο απαιτούμενος χρόνος παντα βρίσκεται...ουτε και τωρα ξερω αν θα βγει κατι, αλλα καποιες σκέψεις υπάρχουν κια ζητάνε διέξοδο...
Ανατρέχω σε παρόμοια κείμενα του παρελθόντος, κ είναι ένας τρόπος να δω και να θυμηθώ, τι σκεφτόμουν τότε, τι ήταν στο μυαλό μου, πως ήμουν, ποιά ηταν η κατάσταση γενικότερα...
Το 2011 υπήρξε μια χρόνια καταλυτική απο πολλές απόψεις. Ειχαν προηγηθεί βεβαια γεγονότα διάφορα, και τότε καταλήξαμε στς πλατείες τον Μάιο, όπου και καποιοι από μας έμειναν για αρκετό καιρό. Η πλατεία είχε ελπίδα, ηταν όμορφα. Κι ας τη γαμησε την ελπίδα η πρωτη φορα αριστερα που μην ξεχναμε γεννηθηκε εκει... (η μαλλον γεννηθηκε αφου ηπιε το αιμα της πλατείας)
Θυμάμαι να γράφω τότε αυτό: "Το 2011 δεν επιδέχεται ανασκόπηση"
Διαβάζοντας το τώρα βλέπω πως δεν έχουν αλλάξει οι σκέψεις μου ιδιαίτερα, αλλά παρόλα αυτά αναγνωρίζω πως χρειάστηκαν 5 χρόνια για να επέλθει κάποια εξέλιξη, κι αυτή παλι σχετική είναι.
Τότε έλεγα πως δεν με ευχαριστούσε πια η δουλειά μου. Και βέβαια δεν με ευχαριστούσε και η κατάσταση, ¨εθνικά", "ευρωπαικά" είτε "παγκόσμια".
Έγραψα κάποτε ένα άλλο κείμενο περί της επίδρασης των αγορών στην ζωή μας, πως η "αγοραία" αντίληψη, διαβρώνει τη ζωή μας, τις ηθικές αξίες.
Αυτές τις μέρες διαβάζω ένα ββλίο του Michael J. Sandel Καθηγητή Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Χαρβαρντ. Λέγεται "ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να αγοράσει το χρήμα"
Ομολογουμένως έχω εκπλαγεί κι εγώ που ας πουμε ήμουν ψυλλιασμένος από τα άκρα στα οποία έχει φτάσει η αγοραία ανηθικότητα.
Ξέρατε ας πούμε ότι μπορείτε να αγοράσετε "νόμιμα" το δικαίωμα να σκοτώσετε έναν Μαύρο Ρινόκερο? (διαβάστε το άρθρο, έχει και τα επιχειρήματα του κυνηγού, τα οποία έχουν κι αυτά το "δίκιο" τους)
Μπορείτε επίσης να νοικιάσετε το μετωπο καποιου για να βαλετε διαφήμιση... η να αναβαθμίσετε το κελί σας στη φυλακή με 82 δολάρια την ημερα, η ακομη και να αγοράσετε το δικαίωμα να κινείστε σε ειδικες λωρίδες των δρόμων (σε καποιες πολεις) που σας επιτρέπουν να πατε γρηγορότερα στον προορισμό σας (γρηγορότερα από αυτούς που δεν μπορουν η δεν θελουν να πληρώσουν...)
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι όλα μπορουν να οριστούν με όρους αγοράς. Δεν είναι όμως ετσι.
Ξεφυγα όμως λιγάκι.
Το point μου είναι ότι οι αγορές έχουν γαμήσει το σύμπαν.
Φέτος κατάφερα να χρεωκοπήσω ουσιαστικά. Ηξερα εδώ και χρόνια ότι η δουλειά μου δεν "πήγαινε" για διάφορους λόγους. Κάποιοι είναι δικοί μου (κακή διαχείριση, αδυναμία να λειτουργήσω "επιθετικά" όσον αφορά τον ανταγωνισμό, δανεισμός κλπ) Αλλοι είναι εξωγενείς, αυξηση του ανταγωνισμού, αυξηση των φόρων, υπερβολικές απαιτήσεις από κράτος, τράπεζες, μείωση τζίρων λόγω κρίσης κλπ.) Οδηγήθηκα στην απόφαση να "κλείσω" και να γυρίσω την πλάτη μου σε όλο αυτό, όταν έμαθα πως συντομα θα κατάσχονταν και οι επιχειρηματικοί μου λογαριασμοί, οι προσωπικοί είχαν κατασχεθει πριν δυο χρόνια...
Μέχρι τέλους παρέμενε μια επιχείρηση η οποία δούλευε μεν, αδυνατούσε όμως δε να βγάλει αρκετά για να καλύψει αυτή τη μαυρη τρύπα, η οποία αποδείχτηκε ότι ήταν τα οικονομικά μου...
Η χρεωκοπία, φέρει ένα στίγμα, όπως και να το κάνεις... προσπαθώ να το παλέψω, φιλοσοφώντας το με διαφορους τρόπους και θέλω να πιστεύω ότι δεν με παίρνει από κατω.
Η ζωή είναι πράγματι πολύ μικρή για να αφήσουμε πράγματα ασήμαντα όπως τα λεφτά να μας τη χαλάσουν...
Μιλάω εγώ βέβαια που βρήκα δουλειά αμέσως και καταφερνω κουτσα στραβα να τα βγαλω πέρα.
Για πόσο ακόμα δεν ξέρω. Φέτος θα κλείσω τα πενήντα, δεν πρόκειται να παρω συνταξη ποτε και το ξερω. Ολοι μου οι λογαριασμοί στην τράπεζα ειναι κλεισμένοι από την εφορία και τελευταία μια τράπεζα στην οποία χρωστάω ενα δανειο αποφάσισε να μου καταργήσει και την μοναδική πιστωτική κάρτα την οποία μπορουσα να χρησιμοποιήσω, ενώ σε αυτην δεν χρώσταγα! (προφανως με "τιμωρούν") Από την άλλη το κράτος μου ζητάει πληρωμες με καρτα για το αφορολόγητο, πραγμα το οποίο μου στερουν οι ιδιοι την δυνατότητα.
Δεν μπορουν να καταλάβουν ότι δεν πρόκειται να μου παρουν τίποτα γιατι απλούστατα δεν εχω τίποτα να μου πάρουν... Μόνο την ελευθερία μου. Αν γίνει κι αυτό? Επιτέλους θα βρω τον χρόνο να γράψω εκείνο το βιβλίο που ονειρεύομαι.
Μιλώντας με γνωστούς και φίλους, μαθαίνω πως η χρεωκοπία δεν είναι ασυνήθιστη. Πελάτες μου άγγλοι, κονομημένοι, εχουν χρεωκοπήσει δυο-τρεις φορές. Ο Ντονλαντ Τραμπ εχει χρεωκοπήσει 8 φορές και τωρα ειναι προεδρος της Αμερικής.. (Υπαρχει ελπίδα και για μενα.. αντε και... πρωθυπουργός!!)
Παρένθεση. Η εκλογή του Τραμπ στην Αμερική. Τι απόλυτη ξεφτίλα. Και τι πιο μτρανή απόδειξη πως ο κόσμος πράγματι παει κατά διαόλου... κλεινει η παρενθεση, νομιζω δεν χρειαζεται να επιχειρηματολογήσω...
Έχω το κράτος, τις τράπεζες και το όλο σύστημα γραμμένο στα αρχίδια μου. Δεν μπορώ να κανω κι αλλιώς. Outlaw...
Υπήρξα στο μεγαλύτερο μερος της ζωής μου ένας ανθρωπος που πλήρωνε τους φόρους του, που έπαiξε το "παιχνίδι" πολύ τίμια.
Εχω υπολογίσει καποια στιγμη πως έχω πληρώσει φόρους εμμεσως και αμεσως πανω απο μισο εκατομμυριο ευρω.
Νιωθω (εδώ και χρόνια) καταφανώς αδικημένος. Και όχι μονο εγω, δεν ειμαι δα και τοσο εγωιστής. Ολοι μας αδικούμαστε. Που ειναι η παιδεία? Που είναι τα σχολεια? Που είναι οι γιατροι και η υγεία? Γιατι τα νοσοκομεία είναι αδεια? (απο προσωπικό) Που ειναι οι δρόμοι? που είναι οι παροχές που υποτίθεται πρέπει να εχουμε από το γεγονός ότι φτιαξαμε μια κοινωνία για να αλληλοβοηθηθούμε και να επιβιώσουμε?
Αυτός είναι ο σκοπός της κοινωνίας ξέρετε. Η επιβίωση.
Κι όμως εμείς έχουμε καταφέρει και καναμε μια κοινωνία, η οποία μας κατασπαράσσει, μας θεωρεί αναλώσιμους.
Είναι μια αλλαγή δυνατή? Μπορουμε να ξεφορτωθούμε την ανηθικότητα που μας έχουν επιβάλλει οι αγορές? Ο "ζυγός" τους δυστυχώς είναι βαρύς πια στο μυαλο μας, στη σκέψη μας.
Ξερετε τι ειναι το Ιωβηλαίο? Είναι στη Βίβλο. Οι Εβραίοι λέει καθε 7 κυκλους 7 χρονων, ειχαν μια χρονιά (αλλοι λενε την 49η κι αλλη την 50η) στην οποία οι δουλοι αφηνονταν ελευθεροι, τα χρεη χαρίζονταν και δεν δουλευε κανεις. Κατι σαν μια χρονια Σαββατα...
Η πλακα είναι οτι δεν το τηρουν ουτε αυτοι πια. Διαβρώθηκαν κι αυτοί...
Ιωβηλαια ειχαν κι οι Ασσυριοι. Η ιδεα του Χρεους υπαρχει εδω και χιλιάδες χρόνια. Παντα δημιουργουσε προβλήματα για διαφορους λογους. Κυριως τις διαφορες μεταξυ πλουσιων και φτωχων, την λεγομενη ψαλιδα που λεμε, αλλα και λογω καιρου κακων εσοδειων κλπ.
Το Ιωβηλαίο είναι μια λύση.
Οι μισοί και βαλε ελληνες είναι καταχρεωμενοι οπως εγω με καμια ελπίδα να ξεπληρωσουν τα χρεη τους. Θα επρεπε να μας χαριστούν. Στην ουσια δεν θα ειχαν να χασουν τιποτα, απλά λεφτα ειναι. χαρτια, μια ιδεα... μια ιδεα χτισμενη πανω στην υπεραξια της εργασίας και στο αιμα των φτωχων.. πωπω ακουγομαι πολυ κομμουνιστής!! Δεν είμαι. οχι πολύ...
Αλλα ενα Ιωβηλαιο χρειάζεται. Κι ενα reset στην ανθρώπινη νοοτροπία, Διότι η απληστία δεν βγάζει πουθενα. Και δυστυχως ειναι ενα γνωρισμα που μας διακρινει.
αααααχχχχχχ... (αναστεναγμός)
Ωρα να σηκωθω και να παω μια βόλτα. Εχω να κανω και ψωνια, οσο μπορω ακομα όσο τα μετρητα μου ειναι αποδεκτά.. μετά θα πληρώνω με...φιλάκια!
Πάρτε τωρα εσεις μια προκαταβολή, σας φιλώ όλους, και σας ευχομαι μια καλή χρονιά το 2017 και να αλλάξουν πολλά!!!! Με υγεία!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου