Καραμέλες στη μεγγένη

Ο θείος μου, όταν ήμουν μικρός με άφηνε να παίζω στο μηχανουργείο του. (Για φανταστείτε κάτι τέτοιο σήμερα...χαχαχα!) Τότε μέναμε όλοι μαζί στα προσφυγικά του Πειραιά, σε ένα σπίτι χαμηλό, πιο χαμηλό κι από το δρόμο, που πλημμύριζε στις θεομηνίες... Είχε μια μεγάλη αυλή. Η τουλάχιστον εμένα τότε μου φαινόταν μεγάλη... Από τη μια μεριά ήταν το σπίτι, από την άλλη το πλυσταριό και η τουαλέτα. Κατουριόσουν το βράδυ? Έβγαινες έξω για πιπί... Στο μπροτά μέρος είχε ο θείος το μηχανουργείο. Έφτιαχνε διάφορα, κυρίως καλούπια κοπτικά αλλά και διάφορες δικές του εφευρέσεις και πατέντες. Είχε μέσα μια φρέζα, μια πλάνη, ένα τόρνο. Όλα μεγάλα μηχανήματα, θηρία! Έπαιρναν το μέταλλο και το έκαναν ότι ήθελαν αφήνοντας πίσω τους μικρά, κατσαρά, μεταλλικά απομεινάρια... Είχε κι ένα δράπανο κολωνάτο. Με άφηνε να ανοίγω τρύπες σε ξύλα κλπ. γιατί ήταν κάπως πιο ασφαλές. Μου έβαλε και μια μεγγένη να την έχω δικιά μου στην άκρη του πάγκου. Πήγαινα στο μαγαζί του κυρ Κώστα κι αγόραζα καραμέλες με μια δεκάρα τρύπια, τότε. Τις έβαζα στη μέγγενη και τις ζούπαγα μέχρι που βγαίναν τα σωθικά τους έξω, σαν οδοντόκρεμα από σωληνάριο...

Πριν αποκτήσει το δικό του μηχανουργείο, δούλευε σε ένα εργοστάσιο. Μηχανουργός κι εκεί αλλά εργάτης. Ήταν καλός μάστορας, ικανός και σωστός. Ότι έφτιαχνε το έκανε με μεράκι. Τα αφεντικά του έκαναν το βίο αβίωτο. Μια μέρα δεν άντεξε άλλο και αναφώνησε "Κάτι ηξερε κι ο Χίτλερ που σας έκανε σαπούνι!" Βλέπετε ήταν Εβραίοι...

Ο θείος μου ήταν αριστερός. Ήταν και καλός άνθρωπος. Δεν πιστεύω ότι εύκολα θα ξεστόμιζε τέτοια βαριά κουβέντα...

Ομοίως κι εγώ δεν θα μπορούσα να πω κάτι τέτοιο ποτέ. Όμως η συμπεριφορά του Ισραήλ ως κράτος, και πολλών εκ των πολιτών του, που υποστηρίζουν αυτές τις συμπεριφορές, εξωθούν ακόμη και τους πιο ήπιους από μας σε τέτοιες σκέψεις, αν όχι δηλώσεις. Το Ισραήλ φαίνεται να πήρε απόφαση ότι θέλει όλοι να το μισήσουν.

Δεν είναι όλοι οι Ισραηλινοί μαλάκες. Πολλοί δεν συμφωνούν με την στάση της κυβέρνησης τους και κάνουν ότι μπορούν για να την αλλάξουν. Σαφώς όμως από ότι φαίνεται δεν είναι αρκετοί.

Εχτές οι ισραηλινοί επιτέθηκαν στο στόλο που προσπαθούσε να σπάσει τον αποκλεισμό της λωρίδας της Γάζας. Καπετάνιος σε ένα από τα σκάφη ήταν κι ένας φίλος μας. Μετά την αρχική ταραχή και ανησυχία, μάθαμε μόλις πριν από λίγο ότι είναι καλά και επιστρεφεί σύντομα. Μπορούμε να αναπνεύσουμε γιατί ο φίλος μας είναι καλά. Το γεγονός όμως παραμένει πως κάποιοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Κάποιες μάνες δεν θα καλωσορίσουν τα παιδιά τους πίσω, παρά μόνο σε ένα κουτί. Κάποιοι δεν ξαναδούν τους συντρόφους τους. Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και δυσκοελυόμαστε να τα δεχτούμε. Πόσο πιο δύσκολο να τα δεχτείς όταν είναι αποτέλεσμα τέτοιας άσκοπης βίας.


Γιαυτό λοιπόν δεν δυσκολεύομαι και γω καθόλου πια να πώ: Fuck you Israel!!

Αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα, τελικά τι είναι?

Στη Β' Λυκείου είχα ένα καθηγητή μαθηματικών με ένα ξύλινο χέρι. Ήταν περίεργος τύπος αλλά μου ήταν συμπαθής και νομίζω πως με συμπαθούσε κι αυτός. Είχε μια από κείνες τις βραχνές, στριγγές φωνές που σε κάνουν να νομίζεις ότι πρόκειται για ΠΟΛΥ στριμμένο άνθρωπο, κάτι σαν εισαγγελέας σε παλιά ελληνική ταινία, αλλά δεν ήταν καθόλου. Ήταν αυτό που λέμε εκκεντρικός... Μου είχε βγάλει και παρατσούκλι. Με έλεγε Σίμο. Ο "Σίμος ο υπαρξιστής". Τότε δεν υπήρχε to internet και δεν ήταν τόσο εύκολο να μάθει κανείς πληροφορίες για κάτι η κάποιον. Και να που χρόνια αργότερα το θυμήθηκα και το έψαξα και έμαθα ποιός ήταν ο "Σίμος ο υπαρξιστής". Και τώρα που ξέρω αναγνωρίζω ότι το παρατσούκλι ήταν κομπλιμέντο... οπότε σίγουρα με συμπαθούσε...χαχα!

Ξεφεύγω όμως από το θέμα...

Το άλλο παρατσούκλι που μου είχε ήταν "κουλτουροφιλόσοφος". Και αυτό το θυμήθηκα επειδή έχω διάθεση να κουλτουροφιλοσοφήσω...

Ποιά είναι τα ένστικτα μας? Βασικά είναι δύο, η αυτοσυντήρηση (φαί, νερό, ύπνος) η αναπαραγωγή (σεξ). Οτιδήποτε άλλο πιο εξειδικευμένο, ξεκινά από αυτά τα δύο.

Δείτε όμως πόσο πολύπλοκη είναι η ζωή γύρω μας. Πόση προσπάθεια, πόσος χρόνος, πόσοι φυσικοί πόροι, φαιά ουσία και εργατοώρες βρίσκονται πίσω από το καθετί που φοράμε, οδηγούμε, πληκτρολογούμε, διαβάζουμε και τρώμε? Ακόμη και τα βασικότερα ένστικτα μας, έχουμε καταφέρει να τα θάψουμε κάτω από δεκάδες στρώματα φτιαχτής επιτήδευσης...

Τα ζώα δεν εχουν αυτή τη δυνατότητα. Γιατί οι εγκεφαλοι τους και τα σώματα τους δεν έχουν την δυνατότητα να εφευρέσουν και να δημιουργήσουν. το συμπέρασμα δηλ είναι πως η διαφορά μας είναι μερικά γραμμάρια εγκεφάλου και οι αντίχειρες...

Μάλλον έχω ξεφύγει λίγο γιατί ο λόγος που είχα όλες αυτές τις σκέψεις ήταν ο εξής:

Στεναχωριέμαι που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι/ζώα που δεν μπορούν να επιβληθούν στα βασικά τους ένστικτα για το κοινό καλό η το καλό κάποιου άλλου.Η έστω για να είναι σωστοί... Άνθρωποι/ζώα που εκμεταλλεύονται την θέση τους για να πάρουν αυτό που θέλουν από κάποιον πιο αδύναμο. Είτε αυτό είναι το σεξ, είτε το χρήμα.
Αυτοί που επιβάλλουν τις σεξουαλικές τους ορμές σε κάποιον, έχουν τόσο δυνατό το γενετήσιο ένστικτο που δεν μπορούν να το κάμψουν προκειμένου να είναι σωστοί, ηθικοί?
Και ποιο ένστικτο αυτοσυντήρησης είναι αυτό που σπρώχνει τόσους να μαζεύουν χρήμα, σπίτια, βίλλες, αυτοκίνητα και ότι άλλο πολύτιμο... εις βάρος άλλων που πεινάνε?

Και για να το πάω ένα βήμα παραπέρα όλοι αυτοί που μας γαμούσαν κι εμάς και τη χώρα μας τόσα χρόνια, πιο γαμημένο ένστικτο εξυπηρετούσαν? (Ναι κι εγώ φοβάμαι πως συνεχίζουν, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)

Αν θεωρήσουμε πως ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι αυτός που μπορεί να επιβληθεί στα ένστικτα του προκειμένου να είναι σωστός απέναντι στους άλλους τότε φοβάμαι πως ΑΝΘΡΩΠΟΙ είναι λίγοι...



ΥΓ. Ο Σίμος ο υπαρξιστής (η αλλιώς και Σίμος Τσαπνίδης) ήταν ένας τσαγκάρης που μετέτρεψε το μαγαζί του(?) σε στέκι υπαρξιστών τη δεκαετία του '50 ονομάζοντας το "Ιπταμένη Παράγκα" Ήταν ένας φευγάτος τύπος, ίσως ο πρώτος έλληνας beatnik (πρόδρομοι των χίπις για τους μικρούς...) Το '56 η αστυνομία έκλεισε την παράγκα και ο Σίμος έφυγε για να γυρίσει την ευρώπη με ωτοστόπ. Έλαβε μέρος σε αντιχουντικές οργανώσεις και διαμαρτυρίες και άφησε την σφραγίδα του , με τον τρόπο του, σε ενα μεγάλο μέρος αυτού που λέμε "Ελληνικό Ροκ" . Πέθανε το 1999. Λυπάμαι που δεν τον γνώρισα.

Όσοι ενδιαφέρεστε αξίζει να ψάξετε για αυτόν, κι αν βρεθείτε στο blog του purple overdose διαβάστε το κι αυτό αξίζει...

papapete over and out για σήμερα...

Εγώ και οι γκόμενες...

Κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '80, έμπαινα στην εφηβεία... Πρώτοι έρωτες, πρώτα σκιρτήματα, με rock μουσικό background...Deep Purple, Rainbow, Scorpions. Από την άλλη σε τουριστικό νησί μεγάλωνα και σε εποχές που υπήρχε μια disco σε κάθε γωνιά, ειδικά τα καλοκαίρια...

Στις παρέες μου υπήρχε μια δόση θαυμασμού για μένα που μιλούσα άπταιστα αγγλικά και σαφώς θα ήμουν σε πλεονεκτική θέση, όταν θα έρχοταν το καλοκαίρι και το νησί θα γέμιζε με νεαρές, Αγγλίδες τουρίστριες (διψασμένες για σ..... που έλεγε και ο Πανούσης!) Όλοι με ήθελαν στην παρέα τους. Οι γλωσσικές μου ικανότητες ήταν βεβαιο πως θα έφερναν το επιθυμητό αποτέλεσμα και θα βοηθούσα βέβαια και τους φίλους μου να "καμακώσουν" κάποιο λαβράκι...

Αμ' έλα που έκαναν λάθος. Ναι σίγουρα μπορύσα να τους μιλήσω. Και αυτό έκανα. Όλη νύχτα! Ατελείωτες συζητήσεις για την ζωή εδώ, το πως περνάμε, συγκρίσεις της ζωής εδω κι εκεί, την ιστορία της ζωής μου κλπ.κλπ.κλπ. Δεν είχαν υπολογίσει σε 2 πράγματα. Πρώτον μου άρεσε να κουβεντιάζω (και ειδικά με γυναίκες...) και δεύτερον το "καμάκι" δεν το είχα μέσα μου...

Μετά από 2-3 χρόνια, όπου όλοι μου οι φίλοι μετρούσαν τις ερωτικές τους συνευρέσεις με τουρίστριες τουλάχιστον στις δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες (οι πιο... πετυχημένοι...) παρέμενα σε πείσμα των καιρών, παρθένος, και χωρίς να διαφαίνεται φως στο τούνελ...

Μουσικό διάλειμμα




Όχι ότι δεν προσπαθούσα. Αλλά όχι με τουρίστριες. Γειτόνισσες, συμμαθήτριες, φίλες της αδερφής μου, αδερφές των φίλων μου... Έκλεβα κάνα φιλί, παίζαμε και μπουκάλα τότε η πυθία, κάνα πιασιματάκι αν ήμουν τυχερός. αλλά όταν ζητούσα "σχέση" έπαιρνα σχεδόν πάντα μια στάνταρ απάντηση. Μέ έβλεπαν σαν φίλο.Ήμουν καλό παιδί αλλά... Αναγνωρίζω τώρα ότι απλά δεν είχα συμπεριφορά alpha male. Δεν ήμουν κακός ,ούτε επιθετικός, δεν χούφτωνα, δεν ήμουν μουρντάρης, δεν ήμουν επικίνδυνος... Με άλλα λόγια ήμουν άκακος. Και το "άκακος" δν είναι επίθετο που αρμόζει σε υποψήφιο γκόμενο. "Άκακους" ψάχνουν οι γυναίκες πολύυυυ αργότερα στη ζωή τους, όταν έχουν καεί μερικές φορές! αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Το σχετικό κομμάτι...


Προς το τέλος της εφηβείας μου, βγήκε και μια φήμη ότι ήμουν gay, δεν ξέρω γιατί, ίσως έφταιγαν τα φουλάρια και τα βαμμένα αλά eighties μαλλιά... δεν ήταν αλήθεια αλλά είναι κάτι που με κυνηγάει... η νέα μου σύντροφος κάτι υποψιάζεται... λέει πως το γεγονός ότι ξέρω χρώματα όπως το σομόν, το γκρανά και το κροκί με καθιστά ύποπτο... Το χειρότερο είναι πως μου συνέβει και κάτι σχετικό πρόσφατα... αλλά περισσότερα για αυτό παρακάτω!



Αργότερα γνώρισα μια κοπέλα, ερωτευτήκαμε και αργότερα παντρευτήκαμε και κάναμε παιδιά. Κατά τη διάρκεια της 19χρονης αυτής σχέσης, δεν είχα ποτέ γκόμενα. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα, το είχα σκεφτεί, ομολογώ, μερικές φορές, αλλά δεν το κατάφερνα. Η συνείδηση μου αλλά και οι συνειδήσεις των υποψήφιων απιστιών μου, συνωμοτούσαν ώστε να μην υπάρξει θέμα...

Μετά χώρισα, ξαναπαντρεύτηκα, έκανα κι άλλο παιδί...

Τώρα ξέρετε πως είναι, μετά από τη γέννηση ενός παιδιού, η σχέση περνά δυσκολίες, χρειαζόμουν λίγο προσοχή, ο έρωτας είχε ατονήσει. Η καρδιά ζητά ένα καινούριο σκίρτημα...

Την είδα μια μέρα στην μαρίνα. Στεκόταν κοντά στο φράχτη, κουκουλωμένη, αλλά διέκρινα άμεσα στο τρόπο που στεκόταν, αγέρωχη, πως επρόκειτο για ένα αστέρι.
Ψηλή, λεπτή, αλλά με υπέροχες καμπύλες σε όλα τα σωστά μέρη. Δεν είναι πιτσιρίκα, μου ρίχνει και δυό χρονάκια... Αλλά είναι έμπειρη και ώριμη...Για 500 ευρώ την έκανα δική μου. Το πρόβλημα είναι ως μετά την συμφωνία ανακάλυψα πως η "γκόμενα" μου ήταν "γκόμενος"... βλέπετε οι Gερμανοί τα σκάφη τους δεν τα λένε she. Τα λένε he....

axaxaxa!!

Φίλοι μου πήρα σκάφος! Δεν έχω φωτό ακόμα του ιδίου, αλλά μοιάζει πολύ με αυτό:




Βρήκα κάπου κι ένα ποίημα που έγραψε κάποιος για το King's Cruiser 28...

KING'S CRUISER,

Twenty-eight feet of wooden boat
takes me away three days a week from reality
to a world of salt water, waves, sails and sea.
You baptize me from death to life, and smooth the lines.
Furrows on my brow
fall
from my face,
find their place
in your wake.



σας χαιρετώ!!

Δυσκολεύομαι...

Πραγματικά. Δυσκολεύομαι να συντονίσω τις σκέψεις μου, να εκφράσω αυτά που αισθάνομαι αυτές τις μέρες. Η κατάσταση είναι έκρυθμη, τα γεγονότα τρέχουν ιλιγγιώδώς, κάθε μέρα και κάτι καινούριο χειρότερο...



Χτες το πρωί με πλησίασε ένας φίλος, Άγγλος, για να μου πει μια ιδέα του για intelligent protesting (έξυπνη διαμαρτυρία) Το σκεπτικό που τον οδήγησε σε αυτό ήταν το εξής:

Στη Ελλάδα έχουμε ένα βασικό προιόν. Τον τουρισμό. Αντί λοιπόν να δημιουργούμε προβλήματα στον κόσμο με απεργίες και αποκλεισμούς λιμανιών και αεροδρομίων να προσπαθήσουμε να βρούμε έναν πιο έξυπνο τρόπο διαμαρτυρίας.

Την ώρα που κάναμε αυτή την κουβέντα (στα πεταχτά λόγω φόρτου εργασίας...) 3 συνανθρωποι μας έχαναν την ζωή τους σε μια φωτιά... Μια φωτιά που έβαλαν άνανδρα ποιός ξέρει ποιοί και ποιός ξέρει γιατί...

Χτες το απόγευμα μίλησα και στο τηλέφωνο με ένα φίλο που ζει Αθήνα και πήρα μια γεύση από την "εμπόλεμη" κατάσταση στην οποία νιώθουν πως ζουν οι κάτοικοι της πρωτεύουσας μας. Μια κατάσταση την οποία σε πολύ λιγότερο βαθμό νιώθουμε εδώ, στην περιφέρεια, ειδικά τώρα που ξεκινά η τουριστική σαιζόν και ακόμα λιγότερο νιώθουν στα νησιά της άγονης γραμμής...

Μήπως αυτό είναι ένα από τα καλά του αθηνοκεντρικού μας πολιτεύματος?

Άκουσα χτες 2 φορές σε μια μέρα την λέξη εμφύλιος σε σχέση με το παρόν πάντα...

Πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται στρατηγικές εξόδου. Μήπως να βγάλω διαβατήρια αγγλικά στα παιδιά, αφού έχω το δικαίωμα? Μήπως να έχω έτοιμη μια τσάντα με τα βασικά σε περίπτωση που πρέπει να φύγουμε νύχτα? Και αν αναγκαζόμουν να πάω στα ξένα πως θα ξεκινούσα στα 43 μου κι από που?

Φοβάμαι. Και όλα αυτά σε ένα νησί που ξυπνά από τον χειμερινό του λήθαργο, όπου έπιασαν οι ζέστες και αρχίζει να μυρίζει αντιηλιακό (σημάδι πως οι πρώτοι τουρίστες έφτασαν...)

Ξαναγυρνώ στην πρόταση του ξένου φίλου μου. Name and shame! Να ξεκινήσουμε ένα κίνημα(?) μια κίνηση, να τιμωρήσουμε οι ίδιοι με ένα απλό τρόπο αυτούς που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Πρώτα από όλα να τους αποκαλύψουμε και δεύτερον να τους "εξοστρακίσουμε". Αφίσες στους δρόμους, ανακοινώσεις στο ίντερνετ κλπ. Αυτός, αυτός κι αυτή, τα πήραν, έκλεψαν το κράτος, έκλεψαν εμάς γιατί το κράτος τα λεφτά του τα παίρνει από μας, τους φορολογούμενους! Να τους αποκαλύψουμε λοιπόν και να τους δώσουμε μια ευκαιρία. Επανορθωστε (χρηματικά στο λογαριασμό αλληλεγύης, η σε αυτούς που αδικήσατε) η αλλιώς φύγετε. Γιατί εμείς δεν πρόκειται να σας στηρίξουμε με κανένα τρόπο. Ούτε και να σας ανεχτούμε.
Η ιδέα είναι καλή. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι αν διώξουμε όσους τα πήραν, θα μείνουμε λίγοι. Αλλά ίσως και να μην ειναι έτσι. Απλά φοβάμαι (τι φοβάμαι, ξέρω...)πως η διαφθορά είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην κοινωνια μας που δεν ξεριζώνεται παρά μόνο με αίμα... Και την αμαρτία αυτή ποιός θα την ξεπλύνει και πως?



Έχουμε το κουράγιο? Να ορθώσουμε το ανάστημα μας απέναντι σε χιλιάδες χρόνια ιστορίας και να πούμε "φτάνει πια!"

Έλαβα κι ένα γράμμα σήμερα από ένα ζευγάρι πελατών μου.Το γράμμα αυτό έχουν στείλει σε όλους τους φίλους και πελάτες τους. Σε περίληψη και χαλαρή μετάφραση λένε τα εξής:

"Αγαπητοί μας φίλοι,
Οι εικόνες που βλέπετε από την Ελλάδα δεν δείχνουν παρά μόνο ένα μικρό κομμάτι της πραγματικότητας. Τα ΜΜΕ ως συνήθως κάνουν μονόπλευρα ρεπορτάζ κια βάφουν με τα πιο μελανά χρώματα τις εικόνες που μας/σας παρουσιάζουν. Το ίδιο δεν κάνουν άλλωστε παντού?
Ναι η Ελλάδα πήρε για πολλά χρόνια μεγάλα ποσά από τις Βρυξέλλες,τα οποία υπεξαιρέθηκαν και φαγώθηκαν από αυτούς που μπορούσαν να το κάνουν, τους πολιτικούς και το συνάφι τους. Ναι ήρθε η ώρα κάποιος να πληρώσει. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ελλήνων δέχεται τα μετρα και υποστηρίζει τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Θα μπορούσε να πει το ίδιο και η φραου Μέρκελ?

Οι περικοπές των μισθών είναι δραστικές για αυτούς που παίρνουν πάνω από 2500 ευρώ μηνιαία και των συντάξεων επίσης σε χαμηλότερα περιθώρια ακόμα. Ποιός μπορεί να ζήσει με αυτά τα λεφτά? Πως να μην φωνάζουν αυτοί οι άνθρωποι.

Που ήταν οι Βρυξέλλες όταν έπρεπε να ελέγξει που πήγαιναν τα λεφτά? Πουθενά...

Υπάρχει όμως και η θετική πλευρά της ελλάδας, αυτή που εμείς που ζούμε εδώ χαιρόμαστε καθημερινά. Ο Θεός ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρος με τοην Ελλάδα. Πανέμορφα βουνά, υπέροχες παραλίες, κρυστάλλινα νερά. Το μεσογειακό κλίμα είναι υπέροχο και οι Έλληνες από τους πιο φιλόξενους λαούς. Σίγουρα θα υπάρξουν κάποιες δυσκολίες αλλά αυτά δεν πρόκειται να αλλάξουν, τα καλά θα συνεχίσουν να υφίστανται.
Η Ελλάδα συνεχίζει να είναι υπέροχη, αυτό δεν μπορεί να της το πάρει κανείς...

Φιλικά
Gunther και "

Τι μου έμεινε από όλα αυτό? Ότι τελικά την Ελλάδα, κάποιοι ξένοι την αγάπησαν, και την αγαπούν, πολύ περισσότερο από όσο την αγάπησαν ποτέ οι Ελληνες.

Μιλάω βέβαια, για τους Έλληνες που πετάνε τα σκουπίδια από το παράθυρο αλλά δεν πετυχαίνουν τον κάδο, αυτούς που προσέχουν τι θα φορέσει το παιδί τους αλλά όχι το αν θα βρίζει η θα φοράει ζώνη στο αυτοκίνητο. Τους Έλληνες που χτίζουν ένα πανέμορφο σπίτι για να στεγάσουν την κακομοιριά τους. Που αγοράζουν μεγάλα σκάφη και μετά τη βγάζουν ό ένας καθισμένος στην πλώρη και ό άλλος στην πρύμνη. Αυτούς που μεγάλωσαν στο μεροκάματο ,αλλά μόλις έγιναν αφεντικά, κάπως βολικά το ξέχασαν...Τους Έλληνες που δεν ντρέπονται για τίποτα. Και που δεν νοιάζονται για τίποτα. Εκτός από την πάρτη τους.



Δεν θέλω να κάνω σχέδια απόδρασης από ένα ζοφερό μέλλον. Δεν θέλω να ανυσηχώ για τα παιδιά μου. θέλω μια μέρα να ξυπνήσω, να ξυπνήσουμε όλοι κι έξω να ακούγεται παντού αυτό το τραγούδι...

Η κολοκυθιά, εθνικό σπορ των Ελλήνων...

Σε όποιο site με ειδήσεις και να μπεις, στα σχόλια που βρίσκονται κάτω από τα άρθρα, παίζεται ένα πρωτοφανές παιχνίδι αλληλοαπόδοσης ευθυνών.

φταίνε οι πολιτικοί.
φταινε οι μπλέ.
φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι.
φταίνε οι πράσινοι.
φταίνε οι Γερμανοί.
φταίει η Goldman Sachs.
φταίνε οι τράπεζες.
φταίει το το ΔΝΤ.
φταίει η Ευρώπη.
φταίνε οι τούρκοι.
φταίνε οι λαθρομετανάστες.
φταίμε εμείς.
Φταίμε όλοι.

Σε αυτή τη χώρα που ζούμε, με τη ελλειπή παιδεία (και δεν εννοώ τα σχολεία...) με την έλλειψη ευγένειας, την απώλεια της μπέσας, όπου αυτή η υπέροχη ΕΛΛΗΝΙΚΗ λέξη, το ΦΙΛΟΤΙΜΟ, έχει χάσει κάθε έννοια, δεν χρειάζεται παρά μόνο λίγο "γνώθεις" για να καταλάβει κανείς πως φταίμε όλοι.

Ναι παρασυρθήκαμε σε σπατάλες, ναι οι πολιτικοί το παράκαναν με τα ρουσφέτια και τις μίζες, ναι οι τράπεζες έπαιξαν παιχνίδι χοντρό στις πλάτες μας. Αλλά τις σπατάλες εμείς τις κάναμε, κι ας μας έψηναν άλλοι, τα ρουσφέτια κάποιοι τα έκαναν αλλά και κάποιοι τα ζήταγαν, τις μίζες κάποιοι τις πήραν αλλά και κάποιοι τις πρόσφεραν. Και στις τράπεζες, είναι οι δικές μας υπογραφές στα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες...
Μας έψησαν να κάνουμε την μεγάλη ζωή, βάζοντας ενέχυρο το μέλλον. Όλα θα πήγαιναν καλά. Αμ έλα που δεν πήγαν...

Θυμάμαι από μικρός να τα σιχαίνομαι όλα αυτά. Δεν μπορούσα να διανοηθώ, να λαδώνω, να ζητάω ρουσφέτια, να φιλάω κατουρημένες ποδιές. Πολλές φορές σκέφτηκα να φύγω να πάω να ζήσω αλλού όπου αυτά δεν συμβαίνουν... Μου πήρε χρόνια να καταλάβω ότι αυτά συμβαίνουν παντού. Ισως όχι στο βαθμό που συμβαίνουν εδώ βέβαια.

Ειδικά από τη στιγμή που αποφάσισα να έχω δική μου επιχείρηση, βρέθηκα ακόμη περισσότερο αντιμέτωπος με αυτά. Και πάλι επέλεξα να μην λάβω μέρος. Αλλά κάποια στιγμή αναγκάστηκα. Αναγκάστηκα να λαδώσω προκειμένου να πάρω πίσω τα δικά μου λεφτά από την εφορία! Λεφτά που αν δεν λάδωνα θα έμεναν για πάντα χαμένα στο (δημόσιο) διάστημα...

Τώρα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και την πληρώνουμε όλοι. Αυξήσεις ΦΠΑ, σύνταξη του αγίου π...., με το συμπάθειο, αυξήσεις στην βενζίνη... ευτυχώς που έκοψα και το κάπνισμα και το ποτό. άραγε θα αυξήσουν τις τιμές και στην μπύρα? Αυτό θα πονέσει!

Και υπάρχουν κι αυτά που δεν μας λένε. Απολύσεις στο δημόσιο έρχονται. Χιλιάδες, ίσως εκατοντάδες χιλιάδες θα χάσουν τις δουλειές τους. Ποιοι θα είναι αυτοί? οι διευθυντές και τα διοικητικά συμβούλια άχρηστων οργανισμών, η μήπως οι κακομοίρηδες οι χαμηλόμισθοι και οι συμβασιούχοι. Κι όμως φταίνε όλοι. Ποιός δημόσιος υπάλληλος σήμερα δεν χρησιμοποίησε μέσο για να επιτύχει τον διορισμό του? Φαντάζομαι πολύ λίγοι. Τώρα θα το πληρώσει. σίγουρα μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά.

Τελικά νομίζω ότι το μεγάλο μας πρόβλημα είναι αυτό. Ότι εδώ η διαφθορά βασιλεύει. Η αγένεια είναι ο κανόνας, και όχι η εξαίρεση. Η παρανομία είναι το συνηθισμένο και όχι το ασυνήθιστο...

Έθνος παρτάκηδων. Που τώρα παίζουν την κολοκυθιά...

ΥΓ. Συχνά αναρωτιέμαι γιατί είμαστε τόσο διαφορετικοί από τους βόρειους εταίρους μας. Και λέω βόρειους, γιατί συμπεριλαμβάνω στο εμείς και τους Ιταλούς, νότιους Γάλλους, Ισπανούς. Λέτε κάτι να φταίει στο μεσογειακό κλίμα? Το μεσογειακό διατροφολόγιο το έχουν σε μεγάλη εκτίμηση αλλά τα υπόλοιπα? μήπως ο ήλιος κουτιαίνει? Παίρνω την εντύπωση πως οι Βόρειοι λαοί αρκούνται στο να είναι ένα γρανάζι μιας καλλαδωμένης μηχανής. Εμείς θέλουμε όλοι να είμαστε οι εγκέφαλοι... Μην πάτε μακριά δείτε όσους Ευρωπαίους έρχονται και ζουν εδώ μόνιμα γίνονται χειρότεροι κι από μας...

Σηκώνει συζήτηση το θέμα...
Εν τω μεταξύ λίγο μουσική...


It's beautiful, I'm a fool, tried to save you from the
Rainy days
Looking back down the track I'm the one who carried
All your weight
Yes you lie all the time and I don't believe you
Ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba ba
Dodging blame catching planes ride my tail to freedom
Ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba ba

You don't know what it is you got
You don't know where you're going
You don't know what is right from wrong
All that you do is lie so
Just get out of my life
You're passing the buck
Get in, just hold up your hands and take the shame
Just get out you're lying again take the blame
Just get out of my life and be a man

Yeah yeah yeah

Look at you, what you do? My ears are burning from the
Tales you spin
Cracks me up that you love telling people all the lies
You made
I'm the one that tried time and time again to please ya
Ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba ba
Forgetting me and misery, what did you ever give me
Back?
Ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba ba

Bridge
Chorus

If you can
Hold up your hands
Understand

Chorus

If you can
Hold up your hands
Understand

Για όσους δεν είναι γνώστες του ιδιωματισμού "pass the buck" σημαίνει να ρίξεις την ευθύνη σε καποιον άλλον...

Ελλάδα=Αργεντινή

Σήμερα, 2 Μαίου 2010, κάποιοι θα πάρουν αποφάσεις οι οποίες θα επηρρεάσουν σφοδρά τις ζωές μας εφεξής.
Ίσως αργότερα θα θυμόμαστε αυτήν την ημερομηνία ως την αρχή μιας πραγματικά άσχημης εποχής για την Ελλάδα. Η χρεωκοπία όμως της χώρας μας είχε αρχίσει προ πολλού. Και σε περισσότερα του ενός επίπεδα. Πίστευα, εδώ και καιρό, πως το "καταναλωτικό" μοντέλο κοινωνίας στο οποίο ζούσαμε τόσο καιρό είχε χρεωκοπήσει πρώτο. Και αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο , όχι μόνο τοπικά. Γιαυτό και υπάρχουν πολλές άλλες χώρες που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση με τη δική μας. Αυτό που μας διαφοροποίησε, μας έκανε να είμαστε ο αδύναμος κρίκος, είναι πως σαν λαός, έχουμε κάνει το "ωχ αδερφέ" τρόπο ζωής. Πόσοι από μας έχουν κατέβει στους δρόμους ποτέ να διαδηλώσουμε ενάντια σε οποιαδήποτε απόφαση έχει παρθεί εις βάρος μας? Λίγοι...

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης φωνάζουν, αλλά είναι για γέλια. Θυμάμαι από το γυμνάσιο, πολλούς από τους "οργανωμένους" αριστερούς. Τους βλέπω και σήμερα που πατήσαμε όλοι τα σαράντα... όλοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι!

Παλιά σε άλλες χώρες το κατεστημένο μάχονταν την επανάσταση, τροφοδοτώντας την με ναρκωτικά, η με χαφιέδες. Εδώ αρκέστηκε σε μερικούς διορισμούς...

Χρεωκοπία λοιπόν, δημοσιονομική (ότι κι αν σημαίνει αυτό..!), ηθική και πολιτιστική.
Διότι τελικά σαν λαός, μόνο την πάρτη μας ξέρουμε να κοιτάμε. Δεν αλλάζουμε έτσι εύκολα. Πριν μερικές μέρες ήμουν στο Παλιό φρούριο και είδα μια ομάδα υπαλλήλων του Δήμου να καθαρίζουν τα χόρτα. Ένας είχε την στολή, την μάσκα και το μηχάνημα και δούλευε. Οι άλλο τρεις κάθονταν με τα καθαρά ρουχαλάκια τους και κάπνιζαν. την επόμενη μέρα πήγα ξανά, δεν ήταν κανείς και η δουλειά ειχε μείνει στην μέση.

Πότε επιτέλους θα ξεκινήσουμε να είμαστε εντάξει, να είμαστε σωστοί? Ίσως τώρα που θα μας κυβερνάνε οι Γερμανοί...

Χτες, ψάχνοντας για πληροφορίες στο ιντερνετ, έπεσα πάνω σε ένα εκπληκτικό ντοκυμαντέρ για την Αργεντινή. Είναι περίπου 2 ώρες η φουλ έκδοση αλλά δεν μπόρεσα να τη βρω για να κάνω embed. βρήκα μια έκδοση μιας ώρας, ίσως να είναι σε 2 δοσεις...Το σημαντικό είναι να το δείτε!!

Βλέποντας το συνειδητοποίησα, πόσο παράλληλες πορείες κάναμε σαν χώρες...

Αυτό που με απογοητεύει και με κάνει να χάνω κάθε ελπίδα, είναι πόσο ίδιοι είναι πολιτικοί παντού. Υποσχέσεις, μεγάλα λόγια, και μετά προδοσία, τα ξεπουλάνε όλα για τα λεφτά και τα συμφερόντα...

Και αν τους καθαρίζαμε όλους?

Πολλοί φοβάμαι ότι αυτοί που θα έπαιρναν τη θέση τους, τα ίδια θα έκαναν.

Δείτε το βίντεο και προετοιμαστείτε για την έλευση του ΔΝΤ στην Ελλάδα...