Radio Days...

Κάποτε, πολυ παλιά, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν cd, κινητά, flatscreen τηλεοράσεις, PC και Internet, ήμουν κάπου στην αρχή της εφηβείας μου... Πέρα από το βινύλιο και τις κασσέτες (ααααχχχχ...κασσέτες....θυμίζω ετικέτες, BASF90, Maxell, TDK...) η άλλη διέξοδος στις μουσικές μου αναζητήσεις ήταν το ραδιόφωνο. Γιάννης Πετρίδης, Τα τραγούδια της παρέας, αλλά και κάποιες μεταμεσονύχτιες εκπομπές, όπως και, κλασσικά, διάφοροι πειρατικοί σταθμοί φίλων. (Θυμάται κανείς το Ράδιο Φράουλα? Δημητριάδης, θεοτόκης και οι συνήθεις ύποπτοι...χαχα!)

Αγαπημένη τότε εκπομπή, και η πρώτη από την οποία άκουσα αυτό που έμελλε να γίνει ο ευρύς χώρος της Alternative μουσικής, ήταν "Τα Μονοπάτια του Γαλαξία". Ο Γιώργος Πήττας, νεαρός τότε δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός, είχε την ιδέα για αυτή την εκπομπή, που το πρώτο πρόγραμμα αρνήθηκε να βγάλει στον αέρα γιατί όπως είπαν "δεν υπήρχε κοινό σχετικό..." Ευτυχώς στο δεύτερο πρόγραμμα ήταν στα καλά τους και έτσι βγήκε στον αέρα μια εκπομπή που έμεινε στην ιστορία του νεότερου ελληνικού ραδιοφώνου. Υπήρχαν παρέες που μαζεύοταν σε σπίτια για να την ακούσουν εν είδη συγκέντρωσης. Όταν κάποια στιγμή οργανώθηκε μια ανοιχτή ακρόαση-πάρτυ και ο Γιώργος έφτασε εκεί που θα γινόταν βρήκε μια ουρά εκατοντάδων ανθρώπων να περιμένουν απέξω...
Στα μονοπάτια του γαλαξία, εκτός από την υπέροχη και ακρως ραδιοφωνική βαρύτονη φωνή του Γιώργου, είχα τη χαρά να ακούσω: Ιστορίες με βαμπίρ, νέα σχετικά με ούφο, τους Died Pretty, τον εθνικό ύμνο του IRA (προς απόλυτη φρίκη της αγγλίδας μάνας μου) και άλλα πολλά.



Εκπομπές σαν κι αυτήν ενέπνευσαν μια μεγάλη αγάπη για το ραδιόφωνο και με έκαναν να ονειρεύομαι μια μέρα να κάνω κι εγώ εκπομπές στο ραδιόφωνο. Η πρώτη εκπομπή που έλαβα μέρος λεγόταν "τρεις στη βάρκα, χώρια ο σκύλος" και παιζόταν στον "διάσταση 2000" τον ραδιοσταθμό του Αγίου Προκοπίου. Δεν διήρκεσε πολύ αλλά αποτέλεσε ένα από τα πρώτα βήματα της κουμπάρας μου της Ινας Ταράντου η οποία σίγουρα τα κατάφερε μια χαρά κι έκανε καριέρα στον χώρο...

ακολούθησε η εκπομπή ενός φίλου, ο οποίος μας καλούσε κάθε Σάββατο και κάναμε εκπομπές-αφιερώματα, παρέα. Θα μου μείνει αξέχαστη μια εκπομπή αφιέρωμα στους Ramones που κάναμε και μας έπαιρναν τηλέφωνο από ηγουμενίτσα για να μας συγχαρούν , είχαν ενθουσιαστεί. Η εκπομπή λεγόταν "127 Decibel"και την παρουσίαζε ο Γιάννης Δημητριάδης.



Μερικά χρόνια αργότερα, έτυχε να ακούσω μια διαφήμιση σε έναν καινούριο τοπικό σταθμό, τον Heart Radio. Ζητούσαν νέους ραδιοφωνικούς παραγωγούς. πήρα τηλέφωνο κι έκλεισα ένα ραντεβού. Συνέντευξη μου πήρε ο πολύ καλός και γνωστός στο τοπικό ραδιόφωνο, Κώστας Κυπριώτης. Ο Κώστας ενθουσιάστηκε που δεν ήμουν κάποιο πιτσιρίκι που ήθελε απλά να βγάλει γκόμενες μέσω ραδιοφώνου. Ήθελα να κάνω μια εκπομπή κυρίως Blues αλλά και rock με διάφορα θέματα, όπου η επιλογή των τραγουδιών να γίνεται είτε με κάποιο κεντρικό θέμα, η να οδηγούν απλά το ένα στο άλλο. Θα έδινα και κάποιες πληροφορίες κλπ. έτσι λοιπόν απέκτησα την πρώτη ολόδικη μου εκπομπή. Λεγόταν Blues with a feeling. το σήμα της εκπομπής ήταν το ομώνυμο τραγούδι σε εκτέλεση των Blues Bug, ενός ελληνικού blues group που είχα δει live στο Jazz Rock Bar.



με την εκπομπή αυτή ασχολήθηκα περίπου 1μιση χρόνο αν θυμάμαι καλά. Ήταν κάθε κυριακή βράδυ από τις 10-12. Απέκτησα ένα κοινό καταρχήν από φίλους, ειδικά ξένους που γούσταραν blues αλλά και σιγά-σιγά και κάποιους άλλους που ήθελαν να ακούσουν κάτι διαφορετικό. Είχα και μερικές θαυμάστριες, κυρίως πιτσιρίκες που κράτησα διακριτικά σε αποσταση λόγω του ότι ήμουν παντρεμένος και με παιδί...

Ήταν όμορφα
κάπου εδώ θα σας καληνυχτίσω και περισσότερα στο Radio days 2...

Κλείνω με ένα κομμάτι που μου ζητούσε μια από τις fans μου σχεδόν πάντα.



Καληνύχτα...