The Sandwich Maker...

Είναι πολύς καιρός που το'χω καημό να γράψω ένα παραπονιάρικο αρθράκι για το πόσο δύσκολο είναι να βρει κανείς ένα καλό σάντουιτς στις μέρες μας.
Ποιά θα ήταν η ουσία όμως? Τι ωφελεί να κάτσω να γκρινιάξω αν δεν έχω κάτι να προσφέρω?

Γιαυτό λοιπόν θα κάνω κάτι καλύτερο. Σε ελεύθερη (δική μου) μετάφραση από το βιβλίο του Douglas Adams, "Mostly Harmless" το πέμπτο βιβλίο της τριλογίας (?) που ξεκίνησε με το "Hitch hiker's guide to the galaxy" το κεφάλαιο του σχετικά με την παρασκευή ενός σωστού σάντουιτς...

"Υπάρχει μια τέχνη στο να φτιάχνεις ένα σάντουιτς, την οποία λίγοι έχουν ποτέ το χρόνο να εξερευνήσουν σε βάθος. Είναι μια απλή δουλειά, αλλα οι ευκαιρίες για ικανοποίηση είναι πολλές και προφανείς. Η επιλογή του σωστού ψωμιού για παράδειγμα.
Το ψωμί πρέπει να είναι επαρκώς πυκνό ώστε να κόβεται εύκολα σε λέπτες φέτες παραμένοντας ελαφρύ, μαλακό και να έχει εκείνη την ελαφρώς φυστικένια γεύση που συμπληρώνει την γεύση της γέμισης...
Υπάρχει επίσης και ένα θέμα γεωμετρίας που χρήζει προσοχής. Οι ακριβείς σχέσεις μεταξύ του πλάτους και του ύψους όπως επίσης και του πάχους πρέπει να δίνουν την σωστή αίσθηση όγκου και βάρους στο τελειωμένο σάντουιτς. Εδώ και πάλι η ελαφρύτητα είναι προσόν, όπως επίσης και η πυκνότητα, η γενναιοδωρία και αυτή η υπόσχεση ζουμερής γεύσης που είναι η ένδειξη μια πραγματικά έντονης σάντουιτσοεμπειρίας.

Είναι βέβαια απαραίτητη και η επιλογή των σωστών εργαλείων. Χρειάζονται συνολικά τρία μαχαίρια. Πρώτα είναι το μαχαίρι για το κόψιμο του ψωμιού. Μια γερή και "εξουσιαστική" λάμα που ασκεί καθαρά την "εξουσία" της πάνω στο καρβέλι. Μετά είναι το μαχαίρι αλείματος του βούτυρου, πιο ελαστικό αλλά σύναμα σταθερό. Ο συνδυασμός των δύο αυτών ικανότητων προσδίδει την απαραίτητη ευκολία και χάρη στο άλειμμα.

Ο αρχηγός όμως είναι το μαχαίρι κοψίματος του κρέατος. Αυτό το μαχαίρι δεν πρέπει απλά να επιβάλλει την "εξουσία" του στο υλικό διαμέσου του οποίου κινείται. Πρέπει να δουλέψει μαζί του, να οδηγηθεί από τις ίνες του, να πετύχει φέτες έξοχης διαφάνειας και συνοχής, που να πέφτουν και να κάνουν δίπλες σαν φίνο μετάξι πάνω στην επιφάνεια κοπής.

Η κάθε φέτα μετά θα τοποθετηθεί πάνω στο ψωμί που αποτελεί το κάτω μέρος του σάντουιτς, και με γρήγορες και ακριβείς κινήσεις θα κοπούν αυτά που περισσεύουν και θα τοποθετηθούν στη μέση έτσι ώστε να συμπληρώνουν το ένα το άλλο σαν παζλ."

Κάπου εδώ τελειώνει κι η μετάφραση...Και συμπληρώνω Μερικές φέτες αγγούρι και ντομάτας κια μια δόση branston pickle η μουστάρδας κι έχουμε το τέλειο σάντουιτς.

Από το τέλειο σάντουιτς δεν τρέχουν ζουμιά, γιατί έχει ακριβώς την ποσότητα σάλτσας η υγρών που μπορεί να συγκρατήσει μέσα του. Τα συστατικά συμπληρώνουν το ένα το άλλο. Το ψωμί δεν πρέπει να είναι ποτέ βρεγμένο, γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο απαίσιο από την αίσθηση του βρεγμένου ψωμιού! Γιαυτό όταν βάζουμε τόνο νερού, στραγγίζουμε πρώτα πολύ καλά! Επίσης ότι βάζουμε που έχει ζουμιά φροντίζουμε να είναι ανάμεσα σε κάτι που δεν τα αφήνει να περάσουν στο ψωμί. Για έξτρα γεύση μπορούμε να προσθέσουμε κάπια μπαχαρικά 9δεν ταιριάζουν όλα...) πιπέρι, αλάτι.

Γνωστοί και αγαπημένοι συνδυασμοί. Ντομάτα,σαλάμι, φέτα και πιπέρι. Ντομάτα με Φιλαδέλφεια. Αγγούρι και Φιλαδέλφεια. Ζαμπόν, edam, ντομάτα και μαγιονέζα. (Η μαγιονέζα αλείφεται μεταξύ ζαμπόν και τυριού για να μην μπλεχτεί με τα ζουμιά της ντομάτας και τρέχει...) cheddar, καπνιστό και branston pickle. Κοτόπουλο, μπέικον και μαγιονέζα. Τόνος και gouda τριμμένη με λίγο μαγιονέζα και κρεμμύδι. Πολύ γνωστό αλλά ομολογώ δεν το έχω δοκιμασει είναι το φυστικοβούτυρο με μπανάνα!

Βρήκα και αυτόν τον μαθηματικό τύπο για την παρασκευή του τέλειου σάντουιτς...

S(√CM+C/P) x (B2)+(M1 +M2) = The perfect sandwich.

Κάποτε πριν από χρόνια παρήγγειλα σε διπλανό καφέ μπαρ που είχε μόλις ανοίξει ένα τοστ με ζαμόν τυρί και μαγιονέζα. Η κοπελίτσα ήταν τόσο άσχετη που όταν πήγα να το πάρω δεν ήξερε πως να μου το δώσει. Είχε αλείψει την μαγιονέζα από την έξω μεριά...(ναι και τις δύο!)
Και μερικά σχετικά βίντεο...







Αυτά...

θα ήθελα να πω ότι πάω να φάω ένα σάντουιτς τώρα αλλά είμαι σε.. δίαιτα!

See ya soon!