Γιο-χο-χό, γιο-χο-χό...

Το 1983 ο πατέρας μου είχε ένα γραφείο ενοικιάσεως αυτοκινήτων στα Μουράγια. Παλιό κτίριο, στις παρυφές του Καμπιέλου. Δίπλα στου Αντρανίκ με τα παγωτά. Το γραφείο ήταν ένα παλιό σπίτι, με κουζίνα, δωμάτια κλπ, και το είχαμε μετατρέψει σχετικά. Πίσω στην κουζίνα, υπήρχε μια πόρτα που έβγαζε σε κάτι σαν ακάλυπτο, ένας χώρος ανάμεσα στις παλιές πολυκατοικίες, στραβοχυμένος και αδιέξοδος, σαν καντούνι από βιβλίο του Στήβεν Κινγκ...

Την πόρτα δεν την είχαμε ανοίξει ποτέ. Αλλά εκείνο το καλοκαίρι ο πατέρας μπου αποφάσισε ότι χρειαζόμασταν το χώρο για να αποθηκεύουμε τα έξτρα λάστιχα για τα αυτοκίνητα.

Μου έδωσε λοιπόν την αποστολή μου για τη μέρα. "Βγες έξω και καθάρισε".

Εγώ τώρα, είχα μεγαλώσει σχετικά προστατευμένος από πολύ σιχαμένα πράγματα, ήμουν και πολύ του διαβάσματος, και παράξενος με το φαγητό και λίγο σιχασιάρης.... Δεν είχα πρόβλημα με τη δουλειά, ο πατέρας μου είχε φροντίσει να μου δώσει ένα work ethic από μικρό, πλένοντας αυτοκίνητα και διπλώνοντας προσπέκτους τιμών για να βγάλω το χαρτζηλίκι μου.

Άνοιξα την πόρτα και βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα καταπληκτικό θέαμα. Ο κατηφορικός ακάλυπτος/καντούνι from Hell είχε δύο φρεάτια απορροής των ομβρίων. Βουλωμένα και τα δύο.

Ένα γύρω στον ακάλυπτο βόθρο των χειρότερων εφιαλτων μου, ορθώνονταν παλιά κτίρια Κερκυραίικα. Στα περισσότερα έμεναν οικογένειες. Με παιδάκια. Που οι γονείς τους δεν τα είχαν μάθει να μην πετάνε αηδίες από το παράθυρο. Και αν κρίνω από αυτά που βρήκα, πρέπει να ήταν και παράθυρα κουζίνας.

Θα ήθελα να ξεκινήσω μια μακροσκελή καταγραφή όλων των αηδιαστικών πραγμάτων που βρήκα να κολυμπάνε σε μισό μέτρο νερό, η μάλλον λάσπη, αλλά δεν θα το κάνω για δύο λόγους . Πρώτον, ως γνωστόν, τις τραυματικές εμπειρίες, ο εγκέφαλος τις θάβει, τουλάχιστον ο δικός μου, προκειμένου να γλυτώσει τους εφιάλτες. Δεύτερον θέλω να καταλήξω κάπου αλλού...

Θα αρκεστώ να πω ότι η ιστορία του καθαρισμού αυτού, είχε πολλά σκουλίκια σε ρόλο κομπάρσων, και σε αριθμούς που μόνο με υπερπαραγωγή του Χόλλυγουντ δεκαετίας '60, μπορεί να συγκριθεί...

Σήμερα το πρωί, συμπλήρωσα και αύριο το πρωί κατατίθονται στο Πρωτοδικείο τα σχετικά χαρτιά που χρειάζονται ούτως ώστε να ανακυρηχθώ υποψήφιος βουλευτής με το Κόμμα Πειρατών Ελλάδος για την εκλογική περιφέρεια της Κέρκυρας. Και μόνο η αναφορά του όρου "βουλευτής" σε σχέση με το πρόσωπο μου (με αυτό το τόσο καθαρό, μέχρι τώρα, κουτελάκι...) με κάνει να αισθανόμαι κι εγώ λίγο σαν ένα τα σκουληκάκια στην άνω φωτογραφία.

Πέρασα αρκετούς μήνες της περασμένης χρονιάς, να βρίζω βουλευτές, στημένος για δυό μέρες έξω από την ίδια τη βουλή, να φωνάζω, να μην αποδέχομαι αυτό το σύστημα που είναι δυσανάλογα στημένο εναντίον μας. Και στο καζίνο ακόμα, έχεις περισσότερες πιθανότητες από ότι στις εκλογές μας να βρεις την τύχη σου...

Ενισχυμένη αναλογική, κόμματα και πολιτικοί, πρωταθλητές στην κωλοτούμπα, κρυφά και φανερά συμφέροντα που κατευθύνουν την κοινή γνώμη και την ψήφο, ιδεολογίες λάστιχο, όλα μαζί συνθέτουν ένα σύστημα σάπιο από την κορφή ως τα νύχια.

Δεν αμφιβάλλω ότι στο παρελθόν όλο και κάποιοι άνθρωποι (αρνούμαι να χρησιμοποιήσω τον όρο "πολιτικός" ως όρο τελειωμένο πια, κάποιοι άνθρωποι λοιπόν ίσως μπήκαν σε αυτή την ιστορία με αγνά ιδανικά, θέλοντας πραγματικά να προσφέρουν για να αλλάξουν κάτι προς το καλύτερο για την πολύ κόσμο. Όπως δεν αμφιβάλλω ότι είτε αλλοτριώθηκαν, είτε ""απαλλοτριώθηκαν"...

Παρόλα αυτά πιστεύω και δύο άλλα πράγματα. Πρώτον για να καθαρίσεις τα σκατά και τα σκουλίκια πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να λερώσεις τα χέρια σου και δεύτερον έχει περάσει πια ο καιρός που μπορούμε να περιμένουμε να το κάνει κάποιος άλλος για μας.

Κατεβαίνω υποψήφιος με τους Πειρατές για το γαμώτο. Δεν τρέφω κάποια ελπίδα ότι η υποψηφιότητα μου θα είναι επιτυχής, θα το θεωρήσω όμως επιτυχία αν η προσπάθεια μου συμβάλλει στο να γνωρίσουν περισσότεροι πολίτες ότι υπάρχει τρόπος να συμμετέχουν και να αλλάξουν τα πράγματα, αρκεί να το θέλουν και να το προσπαθήσουν.

Το έχουμε πει και το έχουμε ακούσει πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο, η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από μέσα μας. Αν εμείς πιστέψουμε στον εαυτό μας και μπορέσουμε να γίνουμε καλύτεροι, θα δούμε αλλαγές και γύρω μας...

Δεν θα σας πρήξω πολύ φίλοι μου. Ελπίζω να ενδιαφερθείτε να ανακαλύψουμε μαζί τι σημαίνει Πειρατές, Άμεση Δημοκρατία, Διαφάνεια, Δικαιοσύνη και πολλά άλλα που μας απασχολούν.

Ο φίλος σας ο Πέτρος (τον οποίο μπορείτε να δουλεύετε ελεύθερα, γιατί τα 'θελε και τα 'παθε...)