Ψηφίζω σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, όντας μάλλον ονειροπόλος και κόντρα σε καθε λογική, μια και αποδέχομαι τα επιχειρήματα των "εναντίον στις εκλογές". Είναι γεγονός πως οι επιλογές μας είναι περιορισμένες έως ανύπαρκτες τις περισσότερες φορές.
Στο παρελθόν έχω περάσει από όλα τα στάδια αντιμετώπισης της διαδικασίας. Ακόμη και στη φάση που ήμουν κάθετα εναντίον και απόλυτα σίγουρος ότι οι εκλογές δεν μπορούν να αλλάξουν κάτι, πήγαινα και ψήφιζα με την αμυδρή ελπίδα ότι μπορεί έστω να ξεκινήσει ένα μικρό βηματάκι στο δρόμο μιας κάποιας αλλαγής...
Έχω περάσει από όλα τα στάδια, λέω και μου 'ρχεται στο μυαλό ένα πολύ ιδιαίτερο στάδιο που πέρασα πριν 7 χρόνια και ήταν τότε που έβαλα υποψηφιότητα για βουλευτής με το Κόμμα Πειρατών Ελλάδος.
Ήταν τότε όπως και τώρα, εκλογές πόλωσης. Εδώ που τα λέμε στην Ελλάδα το χουμε λίγο με την πόλωση, την γουστάρουμε, μας ταιριάζει. Σίγουρα βέβαια η πόλωση αυτή είναι και κάτι που προωθείται από τα media, media τα οποία σχεδόν πάντα παίζουν τα αντίστοιχα παιχνιδάκια τους...
Πόλωση λοιπόν.
Ψηφίζω εκείνο για να αποφύγω το άλλο. Ψηφίζω το άλλο για να μην έρθει εκείνο.
Ένας λαός που δυστυχώς κουβαλάει μια βαθιά πληγή από τον Β.ΠΠ και τον εμφύλιο. την πληγή την οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις εκείνης της εποχής αλλά και του σήμερα φρόντισαν να σημαδέψει τη χώρα μας ως τώρα και βάλε αυτός ο λαός λοιπόν μόνιμα είναι σε μια κατάσταση εμείς εναντίον εκείνων. Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν εύκολα πως πέτυχαν κάτι φοβερό. Να μας διαιρέσουν εις τον αιώνα τον άπαντα ώστε να μην μπορέσουμε να συναινέσουμε ποτέ στην σωτηρία μας...
Πρόσφατα ήμουν στην Αγγλία, μάλιστα ήμουν εκεί κατά τη διάρκεια των Ευρωεκλογών τους. Πόσο πραγματικά διαφορετικές καταστάσεις...
Εκεί το κυβερνών κόμμα βγήκε πέμπτο (!) στις ευρωεκλογές, με ποσοστό 8,5%. αλλά δεν ίδρωσε το αυτί τους και σίγουρα δεν προανήγγειλαν εκλογές... Βέβαια και εκεί τα πράγματα είναι σκατά απλά με άλλο τρόπο... Στην Αγγλία την χώρα του κομφορμισμού, ο πληθυσμός ραγδαία αρχίζει και παίρνει χαμπάρι ότι το πολιτικό τους σύστημα μπάζει από παντού και πως οι πολιτικοί τους είναι επί το πλείστον άχρηστοι.... Αχ μακάρι να το καταλαβαίναμε κι εμείς...
Εκεί όμως δεν έχουν αυτό το ρήγμα από το οποίο πάσχουμε εμείς... Υπάρχουν κι άλλα κόμματα με ικανά ποσοστά και αναγκάζονται σε συνεργασίες που είναι καλό, αλλά κυρίως υπάρχει μια σύμπνοια σε κάποια πράγματα ανεξαρτήτως πολιτικού χρώματος... Κάποιοι βασικοί πυλώνες της κοινωνίας στηρίζονται από όλους ανεξάρτητα.
Εδώ, και είναι παράπονο, τείνουμε μόλις βγει ο ένας να κοιτάξει να καταστρέψει ότι καλό έκανε ο άλλος...
Θέλω να δω στις επόμενες εκλογές μια πολυκομματική βουλή.
Πιστεύω θα ήταν λάθος να επιλέξουμε το δίπολο γιατί απλά θα διαιωνίσουμε το πρόβλημα. Κι εγώ δεν θέλω να επανέλθει η Δεξιά. Αλλά επίσης δεν θέλω και να βγει αυτό που θεωρώ μια ξεθωριασμένη ιδέα Αριστεράς, που όχι απλά δε με πείθει αλλά έχει πάψει εδώ και καιρό να με πείθει πως θέλει η μπορεί να αλλάξει κάτι...
Μια Αριστερά η οποία πήρε το ΟΧΙ μου και το έκανε ΝΑΙ...
Και για να είμαι δίκαιος, ναι κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά πολύ λίγο...
Καιρός για περισσότερα!!
Υποστηρίζω λοιπόν το ΜεΡΑ25 το οποίο θεωρώ ότι είναι το μόνο κόμμα που έχει ένα πραγματικά ρεαλιστικό αλλά και διάφανο πρόγραμμα άλλα και το οποίο κυρίως εκφράζει σχεδόν απόλυτα την ανάγκη μου να αντισταθώ σε όλα αυτά που συμβαίνουν χρόνια στον τόπο μου αλλά και στην Ευρώπη.
Πριν δυο μερες ειχα την ευκαιρία να γνωριστώ με τον Γιάνη Βαρουφάκη, τον Ερικ Εντμαν, την Χριστίνα και τον Νίκο από το ΜεΡΑ25. Ενιωσα πως βρίσκομαι με ανθρώπους γνήσιους.
Είναι, είμαστε ονειροπόλοι. Ναι. και οραματιστές. και ορεξάτοι, και σύγχρονοι, και ενημερωμένοι, και ταλαντούχοι, και ρομαντικοί... όλα τα καλύτερα για μια στροφή προς το καλύτερο..
Στο παρελθόν έχω περάσει από όλα τα στάδια αντιμετώπισης της διαδικασίας. Ακόμη και στη φάση που ήμουν κάθετα εναντίον και απόλυτα σίγουρος ότι οι εκλογές δεν μπορούν να αλλάξουν κάτι, πήγαινα και ψήφιζα με την αμυδρή ελπίδα ότι μπορεί έστω να ξεκινήσει ένα μικρό βηματάκι στο δρόμο μιας κάποιας αλλαγής...
Έχω περάσει από όλα τα στάδια, λέω και μου 'ρχεται στο μυαλό ένα πολύ ιδιαίτερο στάδιο που πέρασα πριν 7 χρόνια και ήταν τότε που έβαλα υποψηφιότητα για βουλευτής με το Κόμμα Πειρατών Ελλάδος.
Ήταν τότε όπως και τώρα, εκλογές πόλωσης. Εδώ που τα λέμε στην Ελλάδα το χουμε λίγο με την πόλωση, την γουστάρουμε, μας ταιριάζει. Σίγουρα βέβαια η πόλωση αυτή είναι και κάτι που προωθείται από τα media, media τα οποία σχεδόν πάντα παίζουν τα αντίστοιχα παιχνιδάκια τους...
Πόλωση λοιπόν.
Ψηφίζω εκείνο για να αποφύγω το άλλο. Ψηφίζω το άλλο για να μην έρθει εκείνο.
Ένας λαός που δυστυχώς κουβαλάει μια βαθιά πληγή από τον Β.ΠΠ και τον εμφύλιο. την πληγή την οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις εκείνης της εποχής αλλά και του σήμερα φρόντισαν να σημαδέψει τη χώρα μας ως τώρα και βάλε αυτός ο λαός λοιπόν μόνιμα είναι σε μια κατάσταση εμείς εναντίον εκείνων. Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν εύκολα πως πέτυχαν κάτι φοβερό. Να μας διαιρέσουν εις τον αιώνα τον άπαντα ώστε να μην μπορέσουμε να συναινέσουμε ποτέ στην σωτηρία μας...
Πρόσφατα ήμουν στην Αγγλία, μάλιστα ήμουν εκεί κατά τη διάρκεια των Ευρωεκλογών τους. Πόσο πραγματικά διαφορετικές καταστάσεις...
Εκεί το κυβερνών κόμμα βγήκε πέμπτο (!) στις ευρωεκλογές, με ποσοστό 8,5%. αλλά δεν ίδρωσε το αυτί τους και σίγουρα δεν προανήγγειλαν εκλογές... Βέβαια και εκεί τα πράγματα είναι σκατά απλά με άλλο τρόπο... Στην Αγγλία την χώρα του κομφορμισμού, ο πληθυσμός ραγδαία αρχίζει και παίρνει χαμπάρι ότι το πολιτικό τους σύστημα μπάζει από παντού και πως οι πολιτικοί τους είναι επί το πλείστον άχρηστοι.... Αχ μακάρι να το καταλαβαίναμε κι εμείς...
Εκεί όμως δεν έχουν αυτό το ρήγμα από το οποίο πάσχουμε εμείς... Υπάρχουν κι άλλα κόμματα με ικανά ποσοστά και αναγκάζονται σε συνεργασίες που είναι καλό, αλλά κυρίως υπάρχει μια σύμπνοια σε κάποια πράγματα ανεξαρτήτως πολιτικού χρώματος... Κάποιοι βασικοί πυλώνες της κοινωνίας στηρίζονται από όλους ανεξάρτητα.
Εδώ, και είναι παράπονο, τείνουμε μόλις βγει ο ένας να κοιτάξει να καταστρέψει ότι καλό έκανε ο άλλος...
Θέλω να δω στις επόμενες εκλογές μια πολυκομματική βουλή.
Πιστεύω θα ήταν λάθος να επιλέξουμε το δίπολο γιατί απλά θα διαιωνίσουμε το πρόβλημα. Κι εγώ δεν θέλω να επανέλθει η Δεξιά. Αλλά επίσης δεν θέλω και να βγει αυτό που θεωρώ μια ξεθωριασμένη ιδέα Αριστεράς, που όχι απλά δε με πείθει αλλά έχει πάψει εδώ και καιρό να με πείθει πως θέλει η μπορεί να αλλάξει κάτι...
Μια Αριστερά η οποία πήρε το ΟΧΙ μου και το έκανε ΝΑΙ...
Και για να είμαι δίκαιος, ναι κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά πολύ λίγο...
Καιρός για περισσότερα!!
Υποστηρίζω λοιπόν το ΜεΡΑ25 το οποίο θεωρώ ότι είναι το μόνο κόμμα που έχει ένα πραγματικά ρεαλιστικό αλλά και διάφανο πρόγραμμα άλλα και το οποίο κυρίως εκφράζει σχεδόν απόλυτα την ανάγκη μου να αντισταθώ σε όλα αυτά που συμβαίνουν χρόνια στον τόπο μου αλλά και στην Ευρώπη.
Πριν δυο μερες ειχα την ευκαιρία να γνωριστώ με τον Γιάνη Βαρουφάκη, τον Ερικ Εντμαν, την Χριστίνα και τον Νίκο από το ΜεΡΑ25. Ενιωσα πως βρίσκομαι με ανθρώπους γνήσιους.
Είναι, είμαστε ονειροπόλοι. Ναι. και οραματιστές. και ορεξάτοι, και σύγχρονοι, και ενημερωμένοι, και ταλαντούχοι, και ρομαντικοί... όλα τα καλύτερα για μια στροφή προς το καλύτερο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου