Ξέρω πως πάνω από όλα θα στεναχωρήσω τους ξενιτεμένους φίλους μου, που τόσο επιθυμούν να γυρίσουν στην πατρίδα. Μα η αλήθεια είναι αυτή. Η χώρα που λατρεύουνε, η πατρίδα μας είναι ένα "καμμένο χαρτί"...
Την τελευταία εβδομάδα έχουμε και πάλι το πρόβλημα με τα σκουπίδια εδώ στο νησί. Οι κάδοι παντού γεμάτοι, και ο κόσμος συνεχίζει να αφήνει τις σακκούλες του, μικρές και μεγάλες, πάνω η δίπλα στα άλλα, όπου μπορούν. Ο ΧΥΤΑ Τεμπλονίου αποκλεισμένος από τους κάτοικους. Εικόνες τραγικές. Ένα βουνό από σκουπίδια (αλήθεια θυμάστε τις κατολισθήσεις σκουπιδιών στη Βραζιλία...) ένα πρησμένο από τα αέρια ψόφιο γουρούνι, παντού λαμαρίνες, σκουπίδια και πλαστικά. Μια φωτιά καίει κάπου από το 2007. Κάθε πρωί κατά τις 4, ειδικά το καλοκαίρι, μας έρχεται και μας η μπόχα, κι ας ζούμε χιλιόμετρα μακριά.
Τι καταλαβαίνουμε? Ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς. Οι υπεύθυνοι κοιμούνται ήσυχοι. Και οι πολίτες? Από τη στιγμή που καταφέρνουν να στοιβάξουν μια σακκούλα ακόμα πάνω στον κάδο, το πρόβλημα φαίνεται να τελειώνει και για αυτούς.
Όλα αυτά είναι απλώς μια ακόμη αισχρή εικόνα ανάμεσα στις πολλές που βλέπουμε αυτοί που ζούμε εδώ και μαρτυρά πως η μεγάλη πλειοψηφία κοιμάται και δεν ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει παραπέρα η τι θα συμβεί αργότερα.
Θα έπρεπε να μαζευτούμε όλοι με τα αμάξια μας να πάμε να αδειάσουμε τα σκουπίδια μας στην Νομαρχία...
Πες τα Πητ! Δεν υπάρχει κράτος (μάς στενοχώρησες, δεν πρόκειται να γυρίσουμε ποτέ...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε τα ψόφια, herr k εσάς ξέρω δεν σας πτοεί τίποτα...
ΑπάντησηΔιαγραφή