Τρίτη, Μαρτίου 23, 2010

Blues, σκάφη, αλλά όχι και ξερό ψωμί...

Ποτέ δεν είναι αργά να ανακαλύψεις κάτι, να χαρείς με κάτι καινούριο στη ζωή σου...

είμαι σίγουρα τυχερός, γιατί έχω τη χαρά να έχω τρια παιδιά, σε ευρεία κλίμακα ηλικιών με όλες τις συνεπακόλουθες χαρές τους. Πέρα όμως από την οικογένεια και τα παιδιά, κατά καιρούς έχω ανακαλύψει τρία πράγματα που πραγματικά με κάνουν να αισθανόμαι "καλά!"

Το πρώτο το ανακάλυψα από μικρός, αλλά μόνο τώρα τελευταία με έχει πραγματικά συνεπάρει. Και αυτό είναι το μαγείρεμα! Πήρα μάλιστα πρόσφατα κι μια μηχανή που βγάζει μακαρόνια και το'χω ρίξει στα φρέσκα ζυμαρικά. Φτιάχνω επίσης και μπισκότα, ζυμώνω ψωμί κάθε μέρα (σχεδόν) και πότε-πότε και κανένα κινέζικο η ινδικό. Το μαγείρεμα είναι μεγάλη ιστορία... Πέρα από καθημερινή ανάγκη, είναι μια τελετουργία της οποίας κατάληξη είναι να μαζευτούν όλοι γύρω από το τραπέζι και να share the love!

Το δεύτερο ήταν το blues. Εκεί γύρω στα 25 έγινα τραγουδιστής σε μια τοπική Blues band με κάτι φίλους Άγγλους και ανακάλυψα τα blues... Μ'αρέσουν πολλών ειδών μουσικές, αλλά όταν ακούω τις γνώριμες πενιές ενός twelve bar η κάποιον να βγάζει τα blue σεκλέτια του πάνω στα πλήκτρα του πιάνου, είναι για μένα το κάτι άλλο...

Το τρίτο είναι η ιστιοπλοία και τα σκάφη. Εκεί γύρω στα 17, έκανα τις πρώτες μου ιστιοπλοϊες με ένα Carter 30. I was hooked! Δεν είμαι και κανένας βαρεμένος αγωνιστικός ιστιοπλόος αλλά μου αρέσει να αισθάνομαι ένα ιστιοφόρο να "ζωντανεύει" στα χέρια μου ... εκείνη η στιγμή που τα πανιά γεμίζουν και το σκάφος πλαγιάζει σαν να παίρνει δύναμη για να ξεχυθεί μπροστά! Και δεν είναι μόνο το ταξίδεμα αλλά ότι έχει σχέση με το σκάφος, ακόμη και η συντήρηση. Η μυρουδιά του ξύλου... Το απαλό κούνημα στο αγκυροβόλιο... Η επιστροφή στο λιμάνι την ώρα που ο ήλιος πέφτει... Πολλές μαγικές στιγμές στο σκάφος...

Γιαυτό λοιπόν σκέφτηκα και αποφάσισα πως η τέλεια δουλειά για μένα θα ήταν μάλλον η εξής:

Μάγειρας στο σκάφος του Eric Clapton!








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου