Δευτέρα, Ιανουαρίου 24, 2011

Επιλογές...

Η ανάρτηση μου αυτή είναι κατά ένα μέρος συνέχεια αυτής. Οφείλω τη συνέχεια αυτή σε έναν φίλο, που κάτι με ρώτησε σχολιάζοντας...

 Που είχα μείνει? ... είχα μείνει σε κάποια σχόλια σχετικά με την ελληνική πολιτική πραγματικότητα και το πως οι πλούσιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν και οι φτωχοί να φτωχαίνουν...

Μάλιστα έτυχε να ακούσω και ένα πολύ σχετικό θέμα στο ραδιόφωνο τις προάλλες. Μιλούσαν για το Παγκόσμιο Τείχος.

Κλικάρετε το λινκ για την φουλ ιστορία, αλλά η παράγραφος που έπιασε την προσοχή μου είναι η εξής:

"Το 1971, εντός του Τείχους αυτού ζούσε το 28% της ανθρωπότητας στο οποίο αντιστοιχούσε το 59% του παγκόσμιου εισοδήματος. Σήμερα, στην ίδια μεριά του Τείχους, την «δική» μας, ζει μόνο το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού. Όμως, αυτό το 15% της ανθρωπότητας μοιραζόμαστε το 74% του εισοδήματος του πλανήτη. Το υπόλοιπο 85% των ανθρώπων ζει με το 16% του παγκόσμιου εισοδήματος. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι «εντός των τειχών» εξαπολύουμε εναντίον των «εκτός των τειχών» τον ένα πόλεμο μετά τον άλλον, άμεσα (Ιράκ, Αφγανιστάν) ή έμμεσα (Κονγκό, Σιέρρα Λεόνε), με αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για να επιβιώσουν."

Αυτά και άλλα παρόμοια (και αισχρά...) ακούμε κάθε μέρα. Ειδικά όλοι όσοι ασχολούμαστε με το διαδίκτυο, το blogging, ψιλοαριστερίζουμε η τέλος πάντων έχουμε ανοιχτό μυαλό, έχουμε μαζέψει ήδη τεράστιο αρχείο από τέτοιες συνομωσιολογίες, αποκαλύψεις και λυπηρές ιστορίες σχετικά με τις αδικίες που παίζονται είτε στην πλάτη μας είτε, συχνότερα, στις πλάτες αυτών που είναι πιο αδύναμοι κι ευάλωτοι ακόμη κι από μας...

Δεν θα ξεχάσω ποτέ, πριν χρόνια να κλαίω βλέποντας τα παιδιά της Σερβίας να βομαβαρδίζονται, να μένουν ορφανά, ακρωτηριασμένα, νεκρά. Εκείνη την εποχή ένας φίλος μου, έκανε βόλτες τους πιλότους των μαχητικών στο Ιόνιο, με το σκάφος του. Ήταν, βλέπετε, η δουλειά του. Δεν τον έκρινα. Το συζητήσαμε όμως και με παρότρυνε να μην επηρρεάζομαι τόσο από κάτι που δεν μπορώ να αλλάξω. Μέχρι και το κάρμα μου προέβαλλε ως "δυτικός βουδιστής" . Πίστευε πως ήταν το "κάρμα" των παιδιών αυτών να πεθάνουν έτσι... Αν και σέβομαι  τον βουδισμό αρκετά, εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε απλά σαν μια φτηνή και βολική δικαιολογία...

Ο κάθε άνθρωπος βλέπει τα πράγματα από τη σκοπιά του. Όλοι μας, άλλος πολύ και άλλος λίγος έχουμε "παίξει" το "Παιχνίδι". Άλλος πολύ κι άλλος λίγο. Οι περισσότεροι συνεχίζουμε να το παίζουμε καθημερινά. Που θέλω να καταλήξω? Χμμμ..

Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που ψοφάνε για συνομωσίες. Άλλοι που ψοφάνε για clubbing και γκόμενες, αλλοι για γρήγορα αυτοκίνητα, για ρούχα, για εφέ.΄Αλλοι πάλι ψοφάνε για καναπέ και chat η για απλή, ήρεμη οικογενειακή ζωή. Κι άλλοι ψοφάνε για επανάσταση....



Πρόσφατα "έμπλεξα"  (με την καλύτερη δυνατή έννοια) με μια ομάδα αστικών ακτιβιστών, τους Kantounistas. Αντίστοιχες ομάδες έχουν ξεπεταχτεί σε όλη την Ελλάδα. Διαβάζοντας σε διάφορα blog, έχω προσέξει πως υπάρχει ένας σνομπισμός από τον χώρο των πιο ακραίων επαναστατών προς αυτή τη μορφή ήπιας "επανάστασης". Η ομάδα μας, όπως όλες, έχει επιλέξει κατά βάση να είναι ακομμάτιστη.  Και να δρα για να φέρει στο "φως" μια εναλλακτική αλλά πολύ γνωστή πρόταση. Ότι αν θες να αλλάξεις κάτι, ξεκίνα πρώτος εσύ. Και όσοι είναι θα ακολουθήσουν. Πολλοί από μας το έχουν κάνει σε μεγαλύτερο η μικρότερο βαθμό στη ζωή τους. Και κάποιοι μετά από χρόνια προσπάθειας μπορεί και να έχασαν το κουράγιο τους.Γιατί ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι δύσκολο να χάσεις το κουράγιο σου εδώ. Δεν χρειάζεται να δώσω εξηγήσεις για αυτό , ξέρετε τι παίζετε, τι αντιμετωπίζουμε καθημερινά στη ζωή μας στο Ελλαδιστάν.

Και εγώ όλα αυτά τα χρόνια, μπορεί να μην έπεσα στον πάτο, αλλά υπήρξα αδρανής. Άφησα να συμβαίνουν πράγματα γύρω μου και δεν προσπάθησα να τα αλλάξω. Το γεγονός όμως ότι βρήκα, σε ανύποπτο χρόνο κάποια (αρκετά) άλλα άτομα τα οποία αισθάνονται παρόμοια με μένα, μοιράζονται τις ανησυχίες μου κι εγώ τις δικές τους, μου δίνει κουράγιο. Μου δίνει θάρρος να ξεκινήσω έστω και τώρα την δική μου επανάσταση...



Αν ξαφνικά ξεσπούσε μια πραγματική επανάσταση τι θα κάνατε? Τι θα κάναμε? Κάποιοι από μας έχουμε παιδιά, οι περισσότεροι δουλειές, υποχρεώσεις, δάνεια, πιστωτικές κάρτες, γονείς, αυτοκίνητα, σπίτια, περιουσία. Τι θα κάναμε? Αλήθεια τώρα. Είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε? Οι περισσότεροι όχι. Αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να κατηγορηθούμε όμως. Οι πιο ψυλλιασμένοι μπορεί να νομίζουν ότι είναι προετοιμασμένοι, οι περισσότεροι όμως, καθημερινοί άνθρωποι, απλά δεν θέλουν να το σκέφτονται. Μπορούμε να τους κατηγορήσουμε? Όχι. Γιατί απλά δεν φταίνε αυτοί. Η κοινωνία μας είναι πολύ περίπλοκη για να μπορέσουμε έτσι, άσπρο-μαύρο, να τραβήξουμε μια γραμμμή και να πούμε εσύ μέσα ,εσύ έξω.

Γιαυτό ας καλωσορίσουμε αυτή την μικρή επανάσταση που ακούει στο όνομα αστικός ακτιβισμός. Είναι σαφώς καλύτερο από το να καθόμαστε μπροστά σε μια τηλεόραση, αποβλακωμένοι βλέποντας "παρατράγουδα" η big brother και περιμένοντας ποτέ θα έρθει η σειρά μας να πάμε κι εμείς... Η να κρατάμε λάβαρο μια επανάσταση που υπάρχει μόνο στο μυαλό μας...

10 σχόλια:

  1. Ειμαι με αυτους που πιστευουν οτι μια επανασταση μπορεί να ''κερδηθει'' και χωρίς την χρηση βίας!Την βία την προκαλουν αυτοι που ειναι αντιθετοι και θελουν η επανασταση να αποτυχει!Βλεπε ειρηνικες πορειες πως καταληγουν.Ενα ειδος επαναστασης ειναι και αυτες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν έχουμε πολλές ειρηνικές επαναστάσεις που να αλλάξανε πράγματα και καταστάσεις στην ιστορία. Η βία θα έρχεται πάντα, εκεί, που όσοι "επαναστατούν" δεν έχουν να χάσουν πια τίποτα(δες Αργεντινή). Είμαστε αρκετά βολεμένοι/εγκλωβισμένοι σε αυτά που αναφέρει ο Πέτρος παραπάνω για... επαναστάσεις!
    Σχετικά με το κείμενο, δεν πιστεύω ότι κινήσεις σαν αυτές των "καντουνίστας" μπορούν να αλλάξουν καταστάσεις, να σταματήσουν τα αυτ/τα να παρκάρουν στην πλατεία , τα μηχανάκια στους πεζόδρομους... τα κινητά στο αυτοκίνητο... κανείς δεν δραστηριοποιείται εκτός από εκείνους που έτσι κι αλλιώς έχουν την ευαισθησία "από μόνοι τους" sry αλλά έχω πια την αίσθηση ότι ο κόσμος μας είναι σουρεαλιστικός ή αλλιώς κατέβηκα σε λάθος πλανήτη!
    Καλημέρα σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω με τον Γιάννη όσον αφορά τις ειρηνικές επαναστάσεις. Και όσο για το αν κινήσεις σαν τους Καντουνίστας μπορούν η όχι να αλλάξουν κάτι? Υπάρχει χώρος στο δικό μου κόσμο και για τους απαισιόδοξους!! Αν μη τι άλλο σε περίπτωση που κάνουν λάθος θα έχουν μια ευχάριστη έκπληξη...! Στο επόμενο σχόλιο θα αναρτήσω ένα σχόλιο του Γιώργου Πήττα, το οποίο με καλύπτει απόλυτα και εκφράζει όλα όσα δεν σκέφτηκα να πω η υπονοούσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα -και από εδώ! Εξαιρετική ανάρτηση, ωραίες σκέψεις, θαυμάσιες πρακτικές. Κατά τη γνώμη μου ο Αστικός Ακτιβισμός είναι ότι πιο πολύτιμο διαθέτουμε αυτή τη στιγμή γιατί ενεργοποιεί τους ανθρώπους, χωρίς να τεμαχίζει την individual προσωπικότητα τους. Συγνώμη για την αγγλική λέξη, αλλά δεν έχω καταφέρει ποτέ να αποδώσω την έννοια του Individual στα ελληνικά, όλες οι ερμηνείες που έχω δει είναι "φτηνές". Αστικός Ακτιβισμός και κομματισμός ασφαλώς και δεν μπορούν να πάνε μαζί καθώς ο Αστικός Ακτιβισμός, ως τέτοιος που είναι, προϋποθέτει ένα μίνιμουμ πλαίσιο στάσης ζωής και αισθητικής στη ζωή ενώ ο κομματισμός φορτώνει τα προηγούμενα με ιδεολογήματα με τα οποία μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί αλλά, πάντως είναι "δεύτερα". Τα λες όλα νομίζω πολύ καλά στο κείμενό σου Πέτρο. Και ναι, η κατάσταση είναι εξαιρετικά περίπλοκη, μα εξαιρετικά. Αν μη τι άλλο, ο συνειδητός Αστικός Ακτιβισμός αφενός δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία ανθρώπινων κοινοτήτων με κάποιες κοινά αποδεκτές Αρχές από την Ομάδα και παράλληλα, δεν απαγορεύει σε κάποιον Συμμέτοχο να συνωμοτεί που λέει ο λόγος, κάπου αλλού για προετοιμάζει την επανάσταση. Στην καλύτερη περίπτωση, αν προκύψει η "επανάσταση" που θα είναι Εξέγερση και όχι επανάσταση για λόγους που θέλουν πολλές σελίδες για να αναλυθούν, η Α' ή η Β' ομάδα Αστικού Ακτιβισμού θα βρεθεί έτοιμη να προστατέψει τις μίνιμουμ αρχές που θα έχει δημιουργήσει μέσα από την πρακτική της. Και κυρίως, να προστατέψει τον εαυτό της από την εκτροπή της "Επανάστασης" σε Καθεστώς-κάτι που προσωπικά το θεωρώ σχεδόν νομοτέλεια. Ο Αστικός Ακτιβισμός περιέχει στην ουσία του μία βαθύτατα Αναρχική Στάση (μη καθεστωτική) και, οδηγεί ή μάλλον επαναφέρει ως τάση τον Κοινοτισμό και την Αυτοθέσμιση. Αυτά...για πρωινό:)
    Γιώργος Πήττας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε ένα τοίχο, εδώ παρακάτω, γράφει "Ξύπνα πρόβατο" κοιτάω αυτήν την ανάρτηση κάτι χρόνια τώρα... Σήμερα ξανα-επανα-ματα-συνειδητοποίησα ότι τα πρόβατα έχουν αυξηθεί από χθες!! Η ποσότητα αυξάνεται αναλογικά σε σχέση με τον χρόνο (Τ). Το να λαμβάνεις μέρος σε ακτιβιστικές δραστηριότητες σου γαληνεύει την ψυχή, νομίζω, ξεμπουκώνουν και δραστηριοποιούν το μυαλό. Σε αυτό, οι μικρότερες κοινότητες έχουν ένα προβάδισμα. Στο "δικό μας" χάος και τα πακτωμένα μας μυαλά τα πράγματα διαφέρουν, έχω ξαναπεί και το πιστεύω ακράδαντα, ότι ακόμα κι αυτοί οι "διαφορετικοί" τρόποι δράσης (ή αντίδρασης) δεν είναι τίποτα περισσότερο από ανακουφιστικές βαλβίδες του ίδιου του συστήματος! ένα γιν-γιαν δηλαδή, που ενέχει την ψευδαίσθηση της αντίδρασης στην όποια ροή!
    έχεις δίκιο Πέτρο μας έφαγε ο καναπές και το "chat" Το καμπαναριό δεν ξέρω αν τελικά σωθεί, το ότι κράτησα το κερί μαζί με κάποιους άλλους κι όρθωσα την αντίδραση μου όμως έχει γραφτεί στα ακασικά μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είσαι ο Γιάννης που νομίζω? (Σταμ.) και τι είναι τα ακασικά? Δεν μπορώ να ξέρω αν κάποιοι κατευθύνουν τέτοιες δράσεις για να λειτουργήσυν σαν δικλίδες ασφαλείας. Αυτό που ξέρω είναι πως εμένα μου δίνετε μια κατεύθυνση, ένας τρόπος δράσης που συμφωνεί με τις σκέωεις που είχα πάντα και μέχρι τώρα δεν έβρισκα διέξοδο. Και βέβαια υπάρχει και ο χαρακτήρας της ομάδας που προωθεί το ομαδικό πνεύμα και τη συλλογικότητα, αναγκαία για την ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Μπορεί να μην μας αρέσει η κοινωνία ως έχει αλλά είμαστε πιστεύω κατά βάση κοινωνικά όντα και οφείλουμε να προσπαθήσουμε να τη φέρουμε στα μέτρα και στα ιδανικά μας. Κάποιος ίσως πιο σκληροπυρηνικός μπορεί να προτιμήσει κάτι πιο ακραίο, αλλά αυτό δεν σημαίνει΄πως αυτό που κάνουμε δεν έχει την αξία του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. yea αυτός είμαι, ένας απ' τους 45 :D Για τα ακασικά άστο, παραπέμπει αλλού (κάτι σαν το βιβλίο της ζωής κατά το χριστιανισμό, ας πούμε)
    Ήθελα δηλ. να πω ότι καταγράφτηκε στο συνολικό υποσυνείδητο (κατά Γιουνγκ). Δεν αντιτίθεμαι, προς Θεού, σε ανάλογες δράσεις. Ούτε υποστηρίζω ότι δε φέρουν αποτέλεσμα. Όπως είπα παραπάνω ευνοούνται δράσεις σε μικρότερες κοινωνίες όπου η τοπική αυτοδιοίκηση είναι πολύ πιο ισχυρή και η επικοινωνία των πολιτών με τις "αρχές" πολλές φορές άμεση. Στα μεγάλα αστικά κέντρα όμως, πολλές και διαφορετικές φωνές αντίδρασης γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης...
    Το σύστημα δεν είναι τυχαίο, αυτοί που το σχεδιάζουν, εδώ και πολλαααα χρόνια, δεν είναι τυχαίοι!
    Ένα είναι σίγουρο, αν ήμουν στην Κέρκυρα, θα ήμουν μαζί σας (και στις φώτο)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Maria
    I have always wanted to do something. I think I may have been lacking direction and a means. It looks like I may have found both recently! I just have to stick with it...
    Maybe I am finally growing up...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή