Πολιτικό διαζύγιο

Την εποχή που χώριζα από τη πρώτη μου γυναίκα, και σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσω τις επιπτώσεις του χωρισμού, συζητούσα και διάβαζα συνεχώς. Στα βιβλία και τα κείμενα που διάβασα τότε έμαθα, μεταξύ άλλων , δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος και μάλιστα είναι ο δεύτερος κυριότερος λόγος κατάθλιψης μετά τον ίδιο τον grim reaper (Χάρος). Το άλλο πράγμα που έμαθα είναι ότι ο άνθρωπος, όπως περνάει κάποια στάδια συναισθηματικά μετά από ένα θάνατο, έτσι και μετά από ένα χωρισμό...

Τα στάδια αυτά, είναι τα εξής:

1. Άρνηση
2. Θυμός.
3. Κατάθλιψη.
4. Παζάρεμα.
5. Αποδοχή.

Το κάθε στάδιο διαρκεί κάποιο χρονικό διάστημα ανάλογα τον άνθρωπο και τις ιδιαίτερες συνθηκες. Συχνά κάποιοι "κολλάνε" σε ενα από τα στάδια, δημιουργώντας πρόβλημα στον εαυτό τους αλλά και τους υπόλοιπους εμπλεκομένους...

Σκεφτόμουν λοιπόν σήμερα πως η παρούσα πολιτική κατάσταση και οι αντιδράσεις των διαφόρων συνανθρώπων μας σε αυτήν, μου θύμιζαν αυτό ακριβώς, ένα διαζύγιο. Μόνο που εδώ δεν είναι δυο άνθρωποι που χωρίζουν αλλά ένας λαός από έναν τρόπο ζωής κι ένα αμαρτωλό παρελθόν.

Είναι λοιπόν φυσικό να περνάμε όλοι από τα διάφορα στάδια αυτά και μάλιστα ο καθένας με τον "ρυθμό" του και στην "ώρα" του.

Άρνηση. Την βλέπουμε παντού γύρω μας. Θα έλεγα μάλιστα ότι η μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας βρίσκονται ακόμα σε αυτό το σημείο. Μια βόλτα στα μαγαζιά η ένα "κρυφάκουσμα" σε κάποιες συζητήσεις στα καφέ και στα μπαρ θα σας πείσει. Το Σαββατοκύριακο που πέρασε πίνοντας καφέ σε κεντρικό μαγαζί των Ιωαννίνων άκουγα κάποια στιγμή τους διπλανούς μου να συζητούν για το "τσιπάρισμα" του αυτοκινήτου ενός και πως αυξήθηκε η ιπποδύναμη του κατά 30 ολόκληρα άλογα...
Εδώ ο κόσμος καίγεται...

Θυμός.Μεγάλο ποσοστό βρίσκεται και σε αυτό το σημείο. Οι πολιτικοί μας έχουν ήδη γνωρίσει κάποιους από αυτούς όταν βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση να δεχτούν κάποιο γιαούρτι η αυγό η στη χειρότερη, ξύλο! Είναι και αυτό ένα στάδιο. Αγανακτισμένοι, φωνακλάδες, ξεσπούν, μουτζώνουν, βρίζουν σε αντίδραση. Ποιός μπορεί να τους κατηγορήσει? Κανείς.

Κατάθλιψη. Πιστεύω πως κάποιοι, αρκετοί μάλλον, από αυτούς που βγήκαν στις πλατείες και αγανάκτησαν έχουν ήδη περάσει σε αυτό το σημείο. Υπάρχουν στιγμές που το νιώθω κι εγώ. Επιρρεπείς στη συγκίνηση, μελαγχολικοί, ανόρεχτοι, νιώθωντας πως τίποτε δεν αξίζει, δυσκολευόμαστε να βρούμε την όρεξη και τον ενθουσιασμό να συνεχίσουμε τη μάχη, όποια κι αν είναι αυτή. Η μάχη για ελευθερία η απλά η μάχη για επιβίωση. Πρέπει όμως να το ξεπεράσουμε. Για να προχωρήσουμε...

Παζάρεμα. Τι θα παζαρέψουμε? Το χτες με το παρόν, για ένα καλύτερο αύριο. Έτσι απλά. Το παζάρεμα είναι η διαδικασία στον χωρισμό που αρχίζεις και πετάς τα άχρηστα και κρατάς μόνο αυτά που σου χρησιμεύουν. Έξω οι κακές αναμνήσεις, έξω τα κακά συναισθήματα, μέσα η βελτίωση του εαυτού μας, μέσα το άνοιγμα του μυαλού και της καρδιας σε νέους ορίζοντες, σε μια καινούρια, καλύτερη πραγματικότητα. Αυτό είναι το στάδιο που θα κρίνουμε τι αξίζει και τι όχι. Όταν ένας γάμος ειδικά έχει και παιδιά, το ζεύγος οφείλει στα παιδιά του να βιώσουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται τον χωρισμό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποφευχτούν οι συγκρούσεις... Στο "διαζύγιο" μας από την πολιτική κατάσταση, υπάρχουν "παιδιά"? Δεν ξέρω..αλλά δεν έχει κι ιδιαίτερη σημασία. έξω τα άχρηστα δεν είπαμε? έξω λοιπόν.

Αποδοχή. Σε κάθε διαζευγμένο που σέβεται τον εαυτό του, έρχεται μια στιγμή που θα δεχτεί πως ότι ζουσε μέχρι τώρα δεν ήταν και τόσο καλό, και πως η νέα, ελεύθερη ζωή του, έχει να του προσφέρει πολλά. Κάτι χάνεις αλλά και κάτι κερδίζεις. Και εξαρτάται από σένα αυτό που κερδίζεις να ειναι ομορφότερο και καλύτερο από αυτό που είχες στο παρελθόν.
Έσι κι εμείς φίλοι μου. Θα φτάσει μια στιγμή που θα πρέπει να αποφασίσουμε ότι ξεκόψαμε από το παρελθόν, ξεκόψαμε από τις κακές αναμνήσεις και τα άσχημα συναισθήματα. Και όρθιοι, με το κεφάλι ψηλά θα προχωρήσουμε μπροστά σε ένα μέλλον το οποίο εγώ προσωπικά βλέπω ως σαγηνευτικά άγνωστο. Και το οποίο το προτιμώ σαφώς από το ψεύτικο, και τελικά ιδιαζόντως άσχημο παρελθόν που γνώρισα, όντας πολίτης ενός κόσμου όπου βασίλευε το χρήμα, οι τράπεζες και η αναζήτηση του κέρδους εις βάρους της συνείδησης.

Καλημέρα και καλή βδομάδα...

μακάρι να ήταν τόσο εύκολο...