Το Δώρο

Πέρασε το δρόμο γρήγορα, κρατώντας το κεφάλι του σκυμμένο, για να αποφύγει το ψιλόβροχο. Κοντοστάθηκε στο πεζοδρόμιο, κοιτώντας μέσα από το τζάμι του μικρού μαγαζιού και προσπαθώντας να καταλάβει αν ήταν ανοιχτό η κλειστό. Διέκρινε μια κίνηση και έσπρωξε με ανακούφιση την πόρτα. Μπαίνοντας μέσα στον μικρό χώρο, χαιρέτησε την κυρία με τα όμορφα μάτια και ρώτησε αν είχαν ένα βιβλίο που έψαχνε. Υπήρχε και κάποιος πήγε στο πατάρι να το φέρει. Βρήκε λοιπόν την ευκαιρία και άφησε τις αισθήσεις του ελεύθερες στην επικείμενη επίθεση της «πραμάτειας» της.
Χρώματα, γράμματα, τίτλοι, όνειρα. Η γνώριμη μυρουδιά του χαρτιού, του καινούριου μολυβιού, της γόμας. Παλιοί γνωστοί και πρωτόγνωροι strangers.
Γυρνούσε το κεφάλι του μια από δώ και μια από κεί διαβάζοντας τους τίτλους.
Συνωστίζονταν στα ράφια, έσπρωχναν το ένα το άλλο για να τραβήξουν την προσοχή του. Του φώναζαν τι έχουν να προσφέρουν, για να διαλέξει εκείνα.
Το ένα του έταζε ταξίδια μακρινά σε μέρη άγνωστα, το άλλο γνώση βαθιά. Βρέθηκαν και πολλά να του υπόσχονται πως θα τον κάνουν ξανά νέο, παιδί σχεδόν. Ακόμη και μωρό αν ήθελε!

Αυτός δεν έδινε σημασία, έψαχνε, έψαχνε. Δεν ήξερε πραγματικά τι έψαχνε. Δεν ήταν γνώση, ούτε και εικόνα μαγική που θα τον έκανε να σταθεί σε ένα από τα βιβλία. Δεν ήταν τα φανταχτερά εξώφυλλα, ούτε και οι έξυπνα γραμμένες περιλήψεις στα οπισθόφυλλα. Και συνέχισε να ψάχνει.

Και να την ώρα που το παράτησε το ψάξιμο, που πήγε να πληρώσει το βιβλίο που ζήτησε και να φύγει, ακούστηκε μια φράση ψιθυριστή. Κοίταξε μπροστά του στον πάγκο μα δεν μπορούσε να καταλάβει από πού ακούστηκε. Σήκωσε μια κοινωνιολογική διατριβή και βρήκε από κάτω μια βαριά πολτική ιστορία. Από κάτω και από αυτήν ένα λεπτό βιβλίο με άσπρο εξώφυλλο του έκλεισε το μάτι. Ο τίτλος μίλησε στην καρδιά του, το όνομα από κάτω του θύμισε έναν όμορφο άνθρωπο που γνώρισε πρόσφατα. Δεν πείστηκε αμέσως και έτσι ξεφύλλισε τις πρώτες σελίδες. Στην πρώτη κιόλας βρήκε κάτω-κάτω το όνομα του. Ήταν κάτι σαν την υπογραφή στο συμβόλαιο. Έκλεισε το βιβλίο και το έβαλε μαζί με το άλλο που είχε πάρει.

Το βιβλίο τυλίχτηκε για δώρο, προορισμός του να διαβαστεί από μια άλλη ψυχή, αγαπημένη. Για να ανακαλύψει αυτή αν η υπόσχεση της μαγείας ήταν αληθινή.

Κι εμείς? Ίσως δε μάθουμε ποτέ ,αλλά τι πειράζει?