Είναι εύκολο τελικά. Ανοίγεις ένα λογαριασμό, επιλέγεις, και γίνεσαι blogger. Πιάνεις ένα θέμα που σε πονά, η σε νοιάζει η που τέλος πάντων θες να πιάσεις, και γράφεις. Κοτσάρεις κι ένα σχετικό video από το youtube η μια ανάλογη φωτό. Αυτό κι αν είναι εύκολο. Μια γρήγορη αναζήτηση και είσαι έτοιμος. Συγγραφέας/δημοσιογράφος από τον καναπέ σου. Κι εγώ τέτοιος είμαι. Να πω ότι ντρέπομαι και λίγο? Θέλω να κατέβω στις πορείες να φωνάξω κι εγώ. Κοιμάται όμως το μωρό κι είμαι μόνος μου. Η μόνη μου παρέα είστε εσείς οι εν δυνάμει εκατομμύρια αναγνώστες μου. Η εσυ ο ένας/μία... δεν ξέρω...
Αυτό που ξέρω είναι πως βαρέθηκα να ζω συμβιβασμένος. Θέλω να ζήσω σύμφωνα με αυτά που πιστεύω. Και η απόσταση μεταξύ των δύο αυτών καταστάσεων φαντάζει ολοένα και πιο μεγάλη. Κρυβόμαστε, οι περισσότεροι, πίσω από τις καθημερινές ανάγκες, πίσω από το playstation που ζητάει ο μικρός, και κρυφά λαχταράμε κι εμείς.Πίσω από μια μεγάλη TFT οθόνη (η μάλλον μπροστά...) Πίσω από ένα δερμάτινο τιμόνι. Πίσω από το δάχτυλο μας... Όλα αυτά όμως είναι μάταια. Νόμιμα ναρκωτικά σε μια "προχωρημένη" κοινωνία που δεν βολεύεται πια μόνο με ποδόσφαιρο και τσόντα, και θέλει αυτό το "Κάτι" παραπάνω. Κινητό, laptop, playstation, xbox, lifestyle, οι νέοι αστέρες που αντικαθιστούν τους παλιούς. Ως πότε?
Θέλω να γίνει ο χαμός, θέλω επανάσταση, θέλω να καταλάβουν όλοι ότι δεν μπορούν να μας κοροιδεύουν άλλο. Θέλω να κατέβω, χωρίς κουκούλα, να κάνω και γω κάτι.
Δεν πάει άλλο. Σκοτώνουν παιδιά. Τα παιδιά μας... με περισσότερους τρόπους από όσους νομίζουμε...
Προχτες το βραδυ, αισθανομουν κι εγω τοσο οργισμενη με ολο αυτο το σκηνικο, ηθελα να κατεβω στο δρομο, αλλα οπως κι εσυ δε μπορουσα. Ο Δημητρης ειχε 39 πυρετο..Ισως η δικη μας σειρα για επανασταση να εχει περασει. Οχι γιατι εχουμε παιδια κι 'υποχρεωσεις' αλλα γιατι αυτοι που εχουν το force of life γι αυτο ειναι οι 16ρηδες Αυτοι που πρεπει να πανε τα πραγματα μπροστα ειναι η επομενη γενια.Εξαλλου δεν πιστευω οτι καμια αληθινη επανασταση στην Ελλαδα του 2008 ειναι εφικτη εκτος απο την 'επανασταση της καθημερινης ζωης' ποσο πιστοι ειμαστε ακομα στα δικα μας πιστευω, αυτα που μας σημαδεψαν οταν ειμασαν 16 ,αυτα που μας εκαναν διαφορετικους απο τους αλλους,κι αν καλως η κακως μπορουμε να τα μεταδωσουμε στα παιδια μας ωστε να μπορουν να σηκωσουν το αναστημα τους στον ισοπεδωτικο μηχανισμο του 'συστηματος'. IO VENCEREMOS
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω πως πέρασε η σειρά μας για επανάσταση. Αν και βέβαια λόγω συνθηκών μας βολεύει καλύτερα η "μικρή καθημερινή επανάσταση" αντί για την "μια κι έξω" δυναμική που χρειάζεται. Και δεν το εννοώ υποτιμητικά... Όμως μπορούμε νομίζω όσο μπορούμε να υποστηρίξουμε τα νέα παιδιά, στη δική τους, με την παρουσία μας και την βοήθεια μας ίσως? Εγώ που έχω μεγαλύτερο παιδί, τουλάχιστον προωθώ αυτό σε κάποια επανάσταση. Καλύτερα από το να δω να μασιέται στα γρανάζια της μικροαστικής playstation πραγματικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑληθινή επανάσταση ίσως δεν είναι εφικτή, αλλά στους δρόμους ακούω πως οι μεγάλοι (βλέπε γέροι πχ) υποστηρίζουν τα παιδιά στις κινητοποιήσεις τους.. Μέχρι για γριούλα που έβριζε ΜΑΤ στο Σαρόκο άκουσα.χαχα
Την Δευτέρα και την Πέμπτη 22 έχει και άλλες κοινητοποιήσεις, που θα μου πάει κάποια θα καταφέρω να πάω... Εν τω μεταξύ δεν χάνω ευκαιρία να τη λέω σε συντηρητικούς and attempt to incite unrest...
Φιλάκια comrades!