Πες μου που πουλάν' xmas spirit να σου πάρω δυό...

Αγάπη μου συγγνώμη. Συγγνώμη που παρέλειψα να σε προειδοποιήσω πως σαν φτάσεις σε αυτή την τρυφερή ηλικία, συχνά το πνεύμα των Χριστουγέννων σε εγκαταλείπει. Χάνεται μαζί με την αθωότητα σου... Και όσο κι αν λέω πως φταίνε οι ορμόνες, αυτή είναι μια δικαιολογία περισσότερο για τα άλλα που σε βασανίζουν, τα ερωτοαισθηματικά... Κι ακόμη κι αν φταίνε, ξέρω πως δεν είναι αυτό που χρειάζεσαι να ακούσεις.

Καμιά φορά η ζωή φαίνεται άδεια, χωρίς σκοπό, χωρίς ουσία, χωρίς αυτό το κάτι...

Θα σε ανακούφιζε τουλάχιστον να ξέρεις πως δεν είσαι μόνη? Είμαστε κι άλλοι που τα περάσαμε η τα περνάμε αυτά... Γνωστοί και άγνωστοι σου... Αρκετά hints νομίζω, χαχα...

Ακαδημαικά, να ξέρεις εσύ αλλά όποιος άλλος ενδιαφέρεται, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου, έχει πιθανώς άλλες ρίζες πολύ πιο αρχαίες και σε άλλες θρησκείες. Αν θες να μάθεις κάτι περισσότερο ενημερώσου εδώ:

http://www.antidogma.gr/Christmas.htm

Να πάω όμοως πίσω στο θέμα μας, την απώλεια του Xmas spirit. Πολλά χρόνια τώρα, και κακώς μπήκα στη συνήθεια κι εγώ, να πιστεύω πως το Xmas spirit ήταν κάτι που μπορούσα να αγοράσω στα μαγαζιά. Και πήγαινα και το έβρισκα! Κάπου μου φαίνεται στραβώθηκα κι εγώ από όλα αυτά τα καταναλωτικά...

τα ακριβά δώρα, όμως αγάπη μου, δεν κάνουν τα Χριστούγεννα, ούτε τα γενέθλια, ούτε δείχνουν την αγάπη... δείχνουν μάλλον την έλλειψη χρόνου, και της κατανόησης προς αυτά που έχουν πραγματικά σημασία...

Για αυτό το λόγο καλώ τους δικούς μου προσωπικούς μικρούς θεούς να φωτίσουν το μυαλό μου και των οικείων μου, να χαρούμε κι εμείς αυτές τις άγιες μέρες, με μια μικρή άτυπη προσευχή...


Ω θεε του γραπτού λόγου Tom Robbins, φώτισε μας με λίγη από την τρέλα σου που φαντάζει συχνά πιο λογική κι από την πιο στεγνή πραγματικότητα.
Ω θεε των μελαγχολικών ερωτικών τραγουδιών Nick Cave φώτισε μας κι εσύ με ένα τραγούδι σου λυπητερό που να μιλάει για αρχαίους μύθους και πονεμένο έρωτα.
Ω θεέ των λυπητερών αστικών ύμνων και του gay έρωτα morrissey στείλε μας για μια ακόμη φορά με έναν ύμνο γεμάτο suburban ποίηση και πόνο γραμμένο σε ένα κλειστό δωμάτιο...
ω θεοί των μοντέρνων ροκ υμνων ,James, δώστε μας για μια ακόμη φορά την ευκαιρία να τραγουδήσουμε μαζί σας...

Κι εσείς θεοί και ποιητές του rock, του blues, του alternative, δεν σας ξεχνώ. Η ύπαρξη σας κάνει την κάθε μας μέρα κατιτις καλύτερη...




Μετά από αυτό, σε σένα μικρή κουράγιο, και μια μέρα θα το βρεις ξανά αυτό το πνεύμα, γιατί είναι μέσα σου, και δεν το ΧΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ!!! Απλώς θάβεται κάτω από τις βλακείες που συσσωρεύονται στη ζωή μας... Και σε όλους τους φίλους, εύχομαι να περάσατε όλοι καλά να ήπιατε λίγο παραπάνω, να μην φάγατε πολύ και βογγάτε, να είπατε κάτι όμορφο σε κάποιον που να το άξιζε... Και όσοι μαγειρεύετε να το κάνετε με αγάπη, Δίνει νοστιμιά...