Υπερβολικές απλουστεύσεις...

Έλεγα τις προάλλες για το 99% (us) και το 1%(them).

Μετά είδα ένα γράφημα σχετικό με τις εισοδηματικές ομάδες στην Αμερική (που φαντάζομαι μπορεί λίγο πολύ να αντιστοιχεί το ίδιο κι εδώ). Ήταν χωρισμένες σε 5 ομάδες από τις οποίες η καθεμία μοιράζεται περίπου 2 τρις δολλάρια.

Το 1,3% (1,6 εκατομ.νοικοκυριά) βγάζει τυπικά πάνω από 400.000$ το χρόνο.
Το 8% (9 εκατομ. νοικοκυριά) βγάζει μεταξύ 150.000 και 400.000$ το χρόνο.
Το 16% (18 εκατομ.νοικοκυριά) βγάζει μεταξύ 90.000 και 150.000$ το χρόνο.
Το 23% (27 εκατομ.νοικοκυριά) βγάζει μεταξύ 55.000 και 90.000$ το χρόνο.
Το 51,7% (63 εκατομ.νοικοκυριά) βγάζει κάτω από 55.000$ το χρόνο.

Αν το ετήσιο εισόδημα μοιράζονταν ίσα σε όλους, θα έπαιρναν περίπου 80.000$ το χρόνο. Δηλαδή ΟΛΟΙ θα είχαν περίπου 3,5 φορές περισσότερο εισόδημα από ότι είναι το λεγόμενο όριο της φτώχιας (22.350$)
Το όριο αυτό της φτώχιας που λένε είναι 1862$ το μήνα (περίπου 1400€ με τη σημερινή ισοτιμία). Κι εδώ πια μιλάμε για τη γενιά των 500 ευρώ...

Τι άλλο βλέπω? Βλέπω ότι εκτός από το προφανές, αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε δεν είναι το 1% αλλά και κάποια άλλα ποσοστά που λειτουργούν ως "ανάχωμα" και υποστήριξη αυτού του 1%. Οι άλλες 3 εισοδηματικές ομάδες μπορεί να βγάζουν πολύ λιγότερα από το top, αλλά δεν παύουν να είναι μέρος της "ανώτερης" εισοδηματικά τάξης. Γιαυτό δεν συμμετέχουν στις πορείες και στις διαδηλώσεις. Δεν αισθάνονται μέρος του 99%. Αισθάνονται μέρος του 8% η του 16% η του 23%. Το 50% λοιπόν μάλλον θα πρέπει ότι κάνει να το κάνει μόνο του... δυστυχώς το ποσοστό των ανώτερων εισοδηματικά στρωμάτων που θα νιώσει κάποια "αλληλεγγύη" η "αδελφοσύνη" με το χαμηλότερο 50% είναι μικρό, εκτός κι αν τα πράγματα πάνε πραγματικά κατά διαόλου...

Περιμένω σχόλια...