Γυρίζοντας τη μπλογκόσφαιρα με ωτοστόπ...

Φτιάξτε ένα καφεδάκι, ένα τσαγάκι η ότι άλλο σας συγκινεί. Και μια βότκα δεν θα πήγαινε χαμένη το ταξίδι ίσως βγεί για "γερά νεύρα".
Αν το έχετε βάλτε το Hurricane του Dylan (αυτό ακούω τώρα)
Η τελευταία μου ανάρτηση είχε ακολουθήσει μετά από από τα ομολογουμένως εντυπωσιακά γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου. Γεγονότα που σήμερα, 2 βδομαδες μετά, αισθάνομαι λες κι έχουν περάσει μήνες αν όχι χρόνια.

Τώρα βάλτε το Pretender των Foo Fighters.

Από το Μάιο που πέρασε, στις πλατείες όλης της ελλάδας οι Αγανακτισμένοι να ρίξουμε την κυβέρνηση. Ερωτηθέντες συχνά και τι θα γίνει μετά, έπρεπε να παραδεχτούμε ότι δεν ειχαμε μια απάντηση. Ίσως είχαμε εκατοντάδες η χιλιάδες απαντήσεις. Μια κοινή απάντηση όμως , μια απάντηση που να συμφωνούμε όλοι? Δύσκολο....

Paper in fire - John Cougar Mellencamp.

Αν υπήρχε μια απάντηση μπορεί και να ήταν απλά ότι οτιδήποτε θα ήταν καλύτερο από αυτό που ζούμε.


Back in the game - The Full time dreamers. Η βραδιά έχει "γκάζια". Κάθομαι στο pc μου, μέσα στο σπίτι μου, ασφαλής, ζεστός, με τη μουσικούλα μου, με το στομάχι μου γεμάτο. Κι όμως νιώθω ένα σφίξιμο, ένα άγχος , μια ιδέα αδρεναλίνης. Εξ ου και τα "γκάζια".

Αλλά αρκετά με τον πρόλογο. Let's hitch-hike...

Από την Στήλη Άλατος του φίλου μου Γιώργου Πήττα:
"Νιώθω αηδιασμένος που καταντήσαμε να βλέπουμε τους κους Βορίδη, Γεωργιάδη και Ροντούλη να ορκίζονται υπουργοί σε μια Ελληνική Κυβέρνηση και αδυνατώ να στρογγυλέψω την άποψή μου επ’ αυτού.
Δεν έχω καμία απολύτως ψευδαίσθηση ούτε για τον ρόλο της Κυβέρνησης ούτε για την αποτυχία της καθώς γρήγορα θα χαθεί στους καυγάδες των κοτζαμπάσηδων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ."

Συγκριτικά η συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ στην κυβέρνηση δεν είναι τίποτα μπροστά στο γεγονός ότι κυβερνιώμαστε από ένα τραπεζίτη. Και μάλιστα έναν ο οποίος είναι μέλος της Τριμερούς Επιτροπής η οποία αναφέρει σε μια από τις εκδόσεις της το εξής φοβερό: “η αποτελεσματική λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος απαιτεί ένα βαθμό απάθειας και μη ανάμειξης ενός μέρους ατόμων και ομάδων” Παρόλα αυτά η συμμετοχή των Γεωργιάδη, Ροντούλη και Βορίδη (ειδικά αυτόν τον αχώνευτο, οι άλλοι έχουν κάποιο comedy value τουλάχιστον) για κάποιον λόγο με προσβάλει. Και με ανησυχεί...

Στα ιστολόγια του φίλου Γιώργου βρίσκω κι αυτό του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου: "Για να αρνηθεί τις υποχρεώσεις της, όπως θα αναγκαστεί κάποια στιγμή και σύντομα να κάνει, η Ελλάδα κινδυνεύει να πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Αμερικανικής ή της Οκτωβριανής Επανάστασης ή της Κούβας, με τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται."

Αρκετοί από μας το λένε εδώ και καιρό. Ο μόνος τρόπος είναι κάποιας μορφής σύγκρουση. Με τι θα συγκρουστούμε όμως. Η μάλλον με ποιούς? Στους μήνες που πέρασαν συγκρουστήκαμε με τα ΜΑΤ (it ended in tears...) συγκρουστήκαμε με τον εαυτό μας (Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει είπε ο Γκάντι) συγκρουστήκαμε με τους φίλους μας (γιατί είναι περισσότερο η λιγότερο βολεμένοι από μας) συγκρουστήκαμε με τα ΚΝΑΤ! (ειλικρινά, δεν είχα ιδέα...) Και αυτό το φτερούγισμα που νιώθω στο στομάχι? για την επερχόμενη σύγκρουση είναι. Δεν ξέρω που , δεν ξέρω πως, δεν ξέρω με ποιούς αλλά θα έρθει. Η πρώτη σύγκρουση πιθανώς θα είναι με τον εαυτό μου πάντως. Θα του ρίξω δυό κλωτσιές στον πισινό και θα του πω "Φτάνει ρε φίλε, σήκω πάνω και μην ξανακάτσεις αν δεν αλλάξεις κάτι. Κάτι σοβαρό, κάτι μεγάλο..." (Η γυναίκα μου θα εύχεται να είναι οι καμμένες λάμπες στο διάδρομο η το σπαμένο καπάκι της τουλαέτας αλλά δεεενν.. . το  βλέπω)

Κάπου εδώ μου προέκυψε ένα πρόβλημα (καθαρά διαδικαστικό) Η κρυφή σύμβαση του ωτοστόπ μου ήταν να πηγαίνω από ιστολόγιο σε ιστολόγιο διαλέγοντας φράσεις κλπ σχετικές με τα των ημερών. Ο Κ. Κωνσταντακόπουλος μας την "φόρεσε" όμως και δεν έχει φιλικά η προτεινόμενα ιστολόγια (damn!) Γιαυτό κάνουμε ένα βήμα πίσω στον Γιώργο Πήττα και βρίσκουμε κάποιο άλλο...

Βρήκα λοιπόν τον πολύ ωραίο Svenegrekken: "Έτσι βρίσκω απίστευτα αφελείς αυτούς που φωνάζουν «Εκλογές!!!» περιμένοντας ότι με την πτώση του Γεωργάκι και την άνοδο συμμαθητή Ανδωνάκη, θα επανακτήσουν τα χαμένα τους επιδόματα, ή δεν θα βγουν στην εφεδρεία, ή θα βρουν δουλειά, ή θα πάρει πρωτάθλημα η ΑΕΚ κλπ. (Το τελευταίο θα γίνει όταν έρθουν οι ΕΛ από τον Σείριο).

Η χώρα έχει δεθεί χειροπόδαρα για τα επόμενα 10 – 20 χρόνια, χοροπηδούντων και χορoστατούντων των παρατάξεων και των δύο συμμαθητών και ευτυχώς που ο Γεωργάκις έκανε το μπραφ με το ψευτοδημοψήφισμα, μπας και πάρει κανείς χαμπάρι ότι η ρότα της χώρας έχει κλειδώσει και δε πα να γίνει πρωθυπουργός και ο Βούδας. (Ή ο Κούδας).

Άλλωστε μην λησμονούμε, ότι εάν οι εκλογές ήταν πραγματικά επικίνδυνες για τις υπερεθνικές ελίτ θα ήταν παράνομες."

Στην πλατεία, από την αρχή υπάρχει ένα τεράστιο θέμα σχετικά με τις εκλογές, και το αν θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να συμμετέχουν οι αγανακτισμένοι σε αυτές. Ομολογουμένως με προβλημάτιζε κι εμένα το θέμα στην αρχή. Αν προκηρυχτούν εκλογές τι κάνουμε? Πρέπει να πω ότι συμφωνώ πολύ με το svennegrekken. Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι θα ήταν παράνομες. Το σύστημα των εκλογών είναι υπέρ των δυό μεγάλων (ας γελάσω...) κομμάτων. Το πρόβλημα με τις εκλογές ήταν πάντα το ίδιο. Αν δεχτούμε ότι οποιοσδήποτε σοβαρός άνθρωπος, με ιδανικά και μυαλό, δεν υπάρχει περίπτωση να βουτήξει μέσα σε αυτό τον βόθρο που λέγεται "πολιτική σκηνή" είναι προφανές ότι οι μόνοι υποψήφιοι που μένει να σχοληθούν θα είναι λαμόγια, απατεώνες κλπ. Δέχομαι, με παροιμιώδη αφέλεια από μέρους μου, ότι κάποιοι πολιτικοί ξεκινούν με αγνές προθέσεις. Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΙ!!!! Όταν η διαπλοκή είναι παντού γύρω σου, είναι αδύνατον να μείνεις απέξω. Γιαυτό οι εκλογές δν έχουν καμιά ουσία. Εμείς που πιστεύουμε στην Άμεση Δημοκρατία, τι δουλειά έχουμε στις εκλογές για κοινοβουλευτική δημοκρατία? Καμμία!

Βρήκα ένα ιστολόγιο που μου αρέσει πολύ! Ο Cynical λέει τα εξής: "Ας μην απογοητευόμαστε. Η νέα κυβέρνηση είναι ένας τέτοιος συρφετός, τόσο αταίριαστος κι αδύναμος, και με τόσα διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ των συνεταίρων, που πολύ φοβάμαι ότι δεν θα χρειαστεί να κάνουμε κάτι το ιδιαίτερο και θεαματικό για να τη διαλύσουμε. Αλλά για όσο καιρό θα υφίσταται ακόμα, μην αμφιβάλετε καθόλου! Θα την τρελάνουμε κι αυτή!

Χαρείτε όσο είναι καιρός. Ο Παπαδήμος θα είναι το καινούργιο μας παιχνιδάκι! Ρε είμαστε τόσοι πολλοί, και το κυριότερο, το διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι και στην πράξη, όπως με απεργίες, καταλήψεις, παρελάσεις, δεν πληρώνω, κλπ…

Καλή μας διασκέδαση, λοιπόν!"

Έτσι αισιόδοξος θέλω να είμαι κι εγώ. Βλέπω όμως τριγύρω μου και πολύ κόσμο που πληρώνει, κόσμο που πιστεύει ότι κάπως κάτι θα γίνει και θα σωθούμε, κόσμο που πιστεύει στον Λουκά Παπαδήμο... (η τουλάχιστον έτσι προσπαθούν να μας πείσουν τα μήντια...λέτε να λένε ψέματα?) 
Η γυναίκα μου υποστηρίζει ότι σε μερικά χρόνια θα μιλάνε για το πείραμα της Ελλάδας. Και ομολογώ ότι συμφωνώ. Για πρώτη φορά μια ευρωπαική χώρα, υπόκειται σε τέτοιες καταστροφικές και απότομες αλλαγές. Μην με παρεξηγήσετε, έπρεπε να αλλάξουμε. Έπρεπε να είμαστε πιο σωστοί , λιγότερο ως και καθόλου διεφθαρμένοι, λιγότερο γραφειοκράτες και λιγότερο δημόσιοι υπάλληλοι.
Όταν όμως θες να κάνεις αλλαγές αρχίζεις από αυτούς που τρώνε τα πολλά, όχι αυτούς με τα λίγα. Και δίνεις πρώτος το καλό παράδειγμα...

Άρχιζα να νύσταζω, και δεν βρίσκω άλλο ωτοστόπ... γιαυτό θα σας καληνυχτίσω. Αυτή η εβδομάδα θα είναι καταλυτική. Τι μπορούμε να κάνουμε? Ότι μπορεί ο καθένας. Μην πληρώνετε τίποτα. Βγείτε στους δρόμους. Διαβάστε. Συζητείστε. Κάντε καινούριους φίλους. Σταματείστε να ανησυχείτε για μια αλλαγή την οποία δεν μπορείτε να σταματήσετε. Βρείτε την ελπίδα. Για ένα καλύτερο κόσμο. Διαφορετικό.