Άγνωστες λέξεις...

Δεν πάει πολύς καιρός που είχαμε κάνει μια ομάδα εθελοντών και αστικού ακτιβισμού και στις πρώτες μας ανακοινώσεις είχα αναφέρει κάπου πως θέλαμε να την κρατήσουμε απολίτικη (αν υπάρχει τέτοια λέξη). Ένας αγαπητός φίλος τότε μου είχε υποδείξει ότι μια τέτοια κίνηση "Αστικού Ακτιβισμού" μόνο απολίτική δεν ήταν. Και ότι μάλλον ήθελα να πω ακομμάτιστη...

Fast Forward μερικούς μήνες και μιλάω πάλι με τον ίδιο φίλο. Μιλάμε για πολιτικά, αγανακτισμένους κλπ, κι ήθελα σε κάποια φάση να του πω πως είμαι κι εγώ ανοιχτόμυαλος και να του δώσω να καταλάβει πως πιστεύω ότι έχουμε μια παρόμοια στάση επάνω σε αυτά τα θέματα. Αντ αυτού τι κατάφερα όμως? του πετάω ένα "είμαι φιλελεύθερο άτομο εγώ..."

Δυό μέρες μετά ανοίγω ένα βιβλίο του Τσόμσκυ και διαβάζω τον ορισμό του νεοφιλελευθερισμού... και φρίττω!! Το μόνο που δεν είμαι, είναι αυτό!! Λέξεις... πως μερικά γράμματα τοποθετημενα στη σειρά μπορούν να αλλάξουν τα πάντα...

Στις πρώτες μας συναντήσεις στην πλατεία υπήρξαν θέματα με τις λέξεις. Π.χ. το σύνθημα "ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", κάποιοι εξαγριώθηκαν για αυτό. Το θεωρούν κομμουνιστικό και θεωρούν την χρήση του καπέλωμα από τους αριστερούς. Τρεις κακομοίρες λέξεις... δεν τους άξιζε τέτοια τύχη. Είναι δυνατόν τρεις τόσο τίμιες λέξεις, τόσο αγνές κι απλές να δημιουργήσουν θέμα? Κι όμως...

Μια άλλη παρεξηγημένη λέξη είναι το "λαικό". Αν είσαι ροκάς πχ ο νούς σου πάει σε Κόκκοτα και Καζαντζίδη, αν ασχολείσαι με πολιτική όμως κυρίως σε αριστερά αλλά και ακροδεξιά...

Λέξεις παρεξηγημένες υπάρχουν πολλές...

(Τα παραπάνω γράφτηκαν το 2011. Συνεχίζω στο 2012)

Μια ακόμη παρεξηγημένη λέξη είναι και η λέξη ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ.

Τι θα σημάνει μια χρεωκοπία για την Ελλάδα? Υπάρχει λόγος να τρομοκρατούμαστε από τη σκέψη αυτή?

Ο Βαρουφάκης και κάποιοι άλλοι οικονομολόγοι μας λένε όχι και θέλω να τους πιστέψω. Τα επιχειρήματα τους μου είναι πειστικά. Αυτά που ανυσηχούν τον περισσότερο κόσμο είναι τo αν θα εχουμε να φάμε, αν θα είμαστε ασφαλείς, αν θα έχουμε ρευμα και νερό αν θα υπάρχουν καύσιμα.

Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι όλα θα πάνε καλά. Αυτό που πιστεύω, είναι ότι σε μεγάλο βαθμό η ύπαρξη των παραπάνω στηρίζεται σε μας. Όπως ακριβώς πρέπει να πάρουμε την διακυβέρνηση στα χέρια μας, όλοι, και να την ασκήσουμε ΔΙΚΑΙΑ, έτσι ακριβώς πρέπει να πάρουμε και τις ζωές μας στα χέρια μας σε περίπτωση μιας έστω κα προσωρινής κατάρρευσης του συστήματος.

Όλοι όσοι είναι υπάλληλοι και στελέχη υπηρεσιών που παρέχουν έργο αναγκαίο στην κοινωνία θα πρεπει να παραμέινουν στις θέσεις τους και να συνεχίσουν τη δουειά τους με ζήλο μεγαλύτερο κι από πριν. Όσον αφορά το βιοποριστικό τους θέμα θα κληθούν να το καλύψουν οι υπόλοιποι ώστε να μπορούν αυτοί που πρέπει, να συνεχίσουν απρόσκοπτα να επιτελούν έργο. Το "κέρδος" σαν ιδέα θα πρέπει να παραμεριστεί. Το μόνο κέρδος που θα μας ενδιαφέρει θα πρέπει να είναι αυτό της ζωής. Οφείλουμε να κερδίσουμε ζωή, για μας και για τα παιδιά μας.

Οι γειτονιές θα πρέπει να ενεργοποιηθούν. Να βγείτε να γνωρίσετε τον διπλανό σας, α του χαμογελάσετε, να τον διαβεβαιώσετε ότι μαζί θα τα καταφέρουμε. Οι διαφορές να παραμεριστούν γιατί μόνο μαζί θα τα καταφέρουμε. Να οργανωθεί περιφρούρηση της κάθε περιοχής. Θα υπάρξουν και "κακόβουλοι". Θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Θα υπάρξουν όμως και πεινασμένοι κι απελπισμένοι. Καλύτερα να μοιραστεί κανεις ένα πιάτο φαί παρά να σκοτωθεί γι αυτό, αυτή είναι η γνώμη μου τουλάχιστον.

Τα χωριά θα πρέπει να υποστηρίξουν τις πόλεις. Οι πόλεις θα αντιμετωπίσουν τα μεγαλύτερα προβλήματα.

Υπάρχουν άπειρα θέματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Δεν προτίθεμαι αλλά ούτε και μπορώ να τα προσεγγίσω όλα. Αλλά όλοι μαζί θα κληθούμε να το κάνουμε. Η λέξη "κατάρρευση" είναι και αυτή παρεξηγημένη. Κατάρρευση δεν σημαίνει υποχρεωτικά διάλυση. Αν θεωρήσουμε ότι αυτό που ζούμε σήμερα είναι μια καταστροφή, τότε η κατάρρευση έχει τη δυνατότητα να σημάνει το τέλος της καταστροφής!

Ας καταρρεύσει το σύστημα που ζούμε κι ας επιστρέψουμε σε μια απλούστερη, ουσιαστικότερη και δημιουργική κοινωνία και ζωή, που αντιμετωπίζει τα προβλήματα άμεσα κι ανθρώπινα και δεν δημιουργεί απρόσωπες και "οργανωμένες" δομές που παράγουν στην ουσία περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν.

Θα ζήσουμε με λιγότερα. Μπορούμε. Αρκεί το μέσα μας να είναι πλούσιο κι όλα τα άλλα θα τα βρούμε...