...I swear to sing the blues, the whole blues, and nothing but the blues...

Πριν από πολύ καιρό, σε ένα άλλο κομμάτι της ζωής μου, τραγουδούσα σε μια μπάντα. Ήταν κάπως τυχαίο, αποτέλεσμα ένός μεθυσμένου βραδιού και ενός live που είχα πάει, όπου μες στη σούρα μου προσφέρθηκα να αντιαταστήσω τον τραγουδιστή που, δυστυχώς, έφευγε...

Η μπάντα ήταν μια blues μπάντα, αποτελούμενη από Άγγλους κυρίως που έμεναν εδώ τα καλοκαίρια.

Εγώ ροκάς ήμουν βασικά, αλλά το rock χωρίς το blues δεν θα υπήρχε οπότε είχα ακούσματα...

Τότε όμως με την μπάντα, εντρύφησα στο είδος...και αγάπησα κομμάτια όπως αυτό...





και αυτό...




τρία χρόνια μετά τις πρώτες, γεμάτες τρακ πρόβες και, πόσο μάλλον, εμφανίσεις (15 live το πρώτο καλοκαίρι, βάπτισμα του πυρός για μένα...) βρεθήκαμε να παίζουμε το πρώτο μας gig εκτός Κέρκυρας. Tour στη Λευκάδα όπου θα παίζαμε σε ένα πάρτυ-απονομή μετά από ιστιοπλοικό αγώνα.

Είχα ένα φορτηγάκι τότε, του είχα γράψει πάνω με σπρέυ "The Savage Blues Banned Van" το είχα φορτώσει με ντραμς κι ενισχυτές και φύγαμε!

Η μέρα ήταν υπέροχη, η τοποθεσία επίσης, ήρθε το βράδυ κι η ώρα της συναυλίας, όλα πήγαν καλά. Encore και ξανά encore, ενθουσιώδες κοινό, μέχρι κι ένας γέρος χίπης, εξηντάρης και βάλε, ο οποίος τα είχε δώσει όλα με την εκτέλεση μας του Red House Blues...και το ζήταγε ξανά και ξανά!!

Μετά τη συναυλία σαν κάθε blues μπάντα που σέβεται τον εαυτό της κάναμε μια καλή μπαρότσαρκα με κεράσματα κλπ...

Κατέληξα αργά το βράδυ στο τελευταίο μπαρ της σειράς, κοντά στη θάλασσα για ένα τελευταίο ποτό.

Με πλησίασε ένας νεαρός και προσφέρθηκε να με κεράσει σε σπαστά Αγγλικά. Κατάλαβα πως ήταν Έλληνας και του απάντησα Ελληνικά. Πιάσαμε την κουβέντα.

Έκανε διακοπές. Ήταν εργάτης στην ΕΥΔΑΠ. Σκαφτιάς. Ανύπαντρος, χωρίς οικογένεια, ούτε πολλούς φίλους. Διαβασμένος, έγραφε και στίχους, μου έδειξε μερικούς. Πολύ μαυρίλα. Με ρώτησε για τη ζωή μου.

Του είπα πως ήμουν παντρεμένος, με την sweetheart μου από το σχολείο, είχα μια κόρη 6 χρονών, μόλις είχα ξεκινήσει δική μου δουλειά, πήγαινα καλά... "Πωπωωωω" έλεγε.."και τραγουδάς και σε μια μπάντα, κάνεις το κέφι σου, τα γούστα σου,την ιστιοπλοία σου, μιλάς δυο γλώσσες άπταιστα..."

"Τα έχεις όλα"

"Εχεις μια υπέροχη ζωή"

Ήταν αποκαλυπτικό να βλέπω μια οπτική της ζωής μου από τα μάτια ενός άλλου...

Ίσως σας φανεί λίγο χαζό, αλλά από πιο πριν, σαν επίδοξος  bluesman ένιωθα λίγο "ψεύτικος" λίγο "phony". Για να τραγουδάς blues πρέπει να έχεις πονέσει. Εντάξει δεν λέω να έχεις μαστιγωθεί κουβαλώντας μπαμπάκι στις φυτείες της Carolina...αλλά να έχεις πονέσει...

Όχι πως δεν είχα κι εγώ ένα μερίδιο από ερωτικές απογοητεύσεις κλπ, αλλά ήταν εφηβικά και δεν "μετράνε"...

Ήθελα να είχα το blues μέσα μου. Ήθελα να είχα κάτι τέτοιο να βγάλω:


Τα πιο πάνω ήταν το 1998.

Η ζωή θα φρόντιζε να πάρω μια γερή δόση blues το 2006 όταν χώρισα με την sweetheart μου, και βρέθηκα μόνος με δύο παιδιά. Και μετά ένας άλλος έρωτας που δεν ευόδωσε..

Το πρόβλημα ήταν πως από την μπάντα είχα αποχωρήσει και οι άλλες δύο που ήμουν, είχαν "κλασσικά" διαλυθεί...

Τα blues δεν είναι ποτέ μακριά...

Κι έτσι τώρα που έχω πολύ blues μέσα μου, πολύ "ντέρτι" που λένε εδώ, δεν έχω μπάντα... κι είναι ένα άλλο "ντέρτι" αυτό από μόνο του...

Μου λείπει....

ΥΓ όσοι "ευαισθητοποιηθείτε" και έχετε όρεξη να πούμε κάνα τραγουδάκι, μέσα...
δεν χρειαζόμαστε και πολλά όργανα...όπως θα δείτε παρακάτω!