Παρασκευή, Νοεμβρίου 18, 2011

Τι μας χωρίζει?

Όλοι αναρωτιούνται γιατί όλες αυτές οι ομάδες που έχουν δημιουργηθεί, στο facebook αλλά και στην "σκληρή πραγματικότητα" δεν ενώνονται σε μια μεγάλη (και ακολούθως και πιο αποτελεσματική...)

Βέβαια δεν είναι παράλογο να υπάρχουν πολλές ομάδες όσον αφορά τον τόπο. Αγανακτισμένοι, ανένταχτοι, ανεξάρτητοι υπάρχουν παντού. Σε κάθε πόλη, σε κάθε συνοικία και κάθε γειτονιά.

Το πρόβλημα είναι κατά τη γνώμη μου ότι ακόμα δεν έχουμε ξεφορτωθεί τα "μπαγκάζια" του παρελθόντος. Γιατί αν και όλοι δεχόμαστε καθημερινά πλήγματα από τις κυβερνήσεις-μαριονέτες που μας φόρεσαν και τους νόμους που εξυπηρετούν μόνο συμφέροντα, δεν μπορούμε ακόμα να δεχτούμε τον απλό διαχωρισμό που έκαναν οι Αμερικάνοι ομοίοι μας στη Wall Street. Εμείς είμαστε το 99% και αυτοί το 1%. Μέσα σε αυτό το 99% υπάρχουν αριστεροί, ακροαριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, άσχετοι, σχετικοί, ανεξάρτητοι, ψυλλιασμένοι, ανυποψίαστοι κ.ο.κ. Το σημαντικό είναι να καταλάβουμε ότι όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί ήταν πριν.

Τα όρια του παρελθόντος έχουν θολώσει. Ο καπιταλισμός σήμερα δρα καθαρά κομμουνιστικά, προστατεύοντας τα συμφέροντα αυτών που είναι μέλη του κλαμπ των πλουσίων. μεταξύ τους είναι ίσοι. Εμείς είμαστε απέξω.

Και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που στέκεται αμέτοχο, είναι αυτό που μάλλον δεν έχει καταλάβει η δεν έχει πειστεί ακόμα ότι βρίσκεται μέσα στο 99%. Αλλά θα έρθει κι η ώρα τους...

Ξαναγυρνώ στο γιατί δεν ενωνόμαστε σε μια μεγαλύτερη ομάδα. Ας μην πάμε μακριά. Στην χτεσινή πορεία εδώ στο νησί μας, συμμετείχαν φοιτητές, αντιεξουσιαστές, ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Λαική Συνέλευση Κέρκυρας-Πλατείας Δημαρχείου.

Αυτές οι ομάδες όλες θέλουν το ίδιο πράγμα. Καποια μέλη των ομάδων αυτών συμμετέχουν σε μεγαλύτερο η μικρότερο βαθμό και στις άλλες συλλογικότητες. Δεν υπάρχει όμως πλατειά αποδοχή και σεβασμός των άλλων ομάδων.

Εξηγούμαι. Οι "παλιοί" αγωνιστές/συνδικαλιστές θεωρούν εμάς τους νεότερους ως "νιοράντηδες" η αφελείς. Εμείς οι νεότεροι (σε εμπειρία) βλέπουμε τους παλιούς ως "καμμένους" η υπερβολικά δογματικούς. Όσοι δεν συμμετείχαν η έχουν απαρνηθεί τα κόμματα δεν εμπιστεύονται αυτούς που παραμένουν οργανωμένοι σε αυτά. Ο κατάλογος της "μη εμπιστοσύνης" είναι μακρύς.

Κατά τη γνώμη μου όλα καταλήγουν σε μια απλή ερώτηση.

Πόσο μακρυά είσαι πρόθυμος/η να φτάσεις?

Πόσα από αυτά που ήξερες είσαι πρόθυμος να αφήσεις πίσω? Πόση αλλαγή είσαι έτοιμος/η να δεχτείς.

(οκ, αυτές ήταν 3 ερωτήσεις... έτσι μου βγήκαν αλλά η πρώτη είναι η καίρια.)

Για να αλλάξουμε τον κόσμο, το κίνημα μας (και το εννοώ με την πλατύτερη έννοια που μπορείτε να φανταστείτε) πρέπει να φτάσει στο σημείο που να είναι έτοιμο να "εκκολαφθεί" σε κάτι πολύ διαφορετικό. Είμαστε το 99% ρε γαμώτο! Είμαστε ο κόσμος όλος!

Ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Η αλήθεια για το καλύτερο αύριο δεν βρίσκετε μέσα στις διδασκαλίες κανενός πολιτικου ηγέτη η οικονομολόγου. Διαβάστε ιστορία. Που σκοντάφτουν όλα τα πολιτεύματα? Στην ανθρώπινη φύση. Ο Μαρξισμός και ο Καπιταλισμός θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και τα δυό αν δεν υπήρχε η απληστία και η δίψα για εξουσία. Στάλιν, Χίτλερ, Μπους, Σαντάμ, Μαο. Για μένα όλοι αυτοί ήταν ίδιοι και ήταν τέρατα. Πρέπει να τελειώνουμε με τα προσωποκεντρικά πολιτεύματα. Δίνεις σε έναν άνθρωπο εξουσία, θα την καταχραστεί. Πρέπει να υπάρξει κάτι ολοκληρωτικά καινούριο. Τρομάζετε στη σκέψη του τι χρειάζεται για να το δημιουργήσουμε?

Κι εγώ. Και τι θα κάνουμε? Θα προτιμήσουμε να συνεχίσουμε να ζούμε έτσι όπως τώρα? Κάτω από την τρομοκρατία των λίγων? Κάτω από την τρομοκρατία του τρίπτυχο αγορές,ΜΑΤ και μήντια?

Εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Δεν μπορώ να το δικαιολογήσω στον εαυτό μου.

Αν, για να προχωρήσουμε σε κάτι νέο, πρέπει να κατέβω στους δρόμους μαζί με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΥΡΙΖΑ, τους αναρχικούς, και τη κυρά Ευτέρπη από το μπακάλικο της γωνίας, ας είναι. Ας κάνουμε μια αρχή και θα τη βρούμε την άκρη. Κάθε μέρα ξυπνά και περισσότερος κόσμος. Καλή διάθεση, καλή θέληση και πάμε.

iΣιχτίρ!

6 σχόλια:

  1. Το κλασσικό λάθος όσων πιστεύουν πως η αριστερά είναι ενάντια στο ολιγαρχικό καθεστώς.
    Οι ολιγαρχικές , κομματικές δομές, ιδεολογίες και νοοτροπίες της αριστεράς δεν επιθυμούν ανατροπή του ολιγαρχικού καθεστώτος.
    Αναζητούν είτε ένα μερίδιο από την εξουσία είτε μιαν άλλη ολιγαρχική εξουσία, όπου αυτοί θα είναι η "πρωτοπορεία", ελέω μιας θολής αυταρχικής ιδεολογίας.
    Ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα λοιπά ιδεολογικά μορφώματα κάποιο καθεστώς δεν έρχονται στις παρελάσεις, για να ανατρέψουν. Έρχονται για να μετρήσουν ή να αυξήσουν τα κουκιά τους.
    Γι΄αυτό και θα υπονομεύσουν κάθε είδους απόπειρα από τα κάτω.
    Όσο κάποιος νομίζει, πως συμβαδίζοντας με τέτοιες απόψεις, θα έρθει αλλαγή, ονειρεύεται, όταν δεν τις υπηρετεί.
    Η παρουσία τους στα απομεινάρια των πλατειών δε είναι για να ενώσουν, αλλά για να συντηρήσουν τη διαίρεση.Για να μη μπορέσει να ξεκινήσει τίποτα, που δεν θα τους περιλαμβάνει ή θα είναι ανταγωνιστικό στην ολιγαρχική δομή σκέψης τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. * ένα μικρό λάθος στην τέταρτη παράγραφο, την καθιστά δυσνόητη:
    "Ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα λοιπά ιδεολογικά μορφώματα δεν έρχονται στις παρελάσεις, για να ανατρέψουν κάποιο καθεστώς".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Odyssey, καλώς ήρθες. Ομολογώ ως "νέος" στο παιχνίδι, μια σχετική άγνοια ως προς αυτό που υποστηρίζεις. Απλά δεν υπήρξα ποτέ μέσα σε κάποιαν από αυτές τις ομάδες ώστε να ξέρω πραγματικά. Από τους λίγους ανθρώπους που ξέρω όμως που είναι δεν έχω πάρει αυτή την εντύπωση. Μπορεί να κάνω και λάθος. Επίσης μπορεί οι ηγεσίες να έχουν άλλες "ατζέντες", άλλα σχέδια από ότι οι υποστηρικτές τους. Γιαυτό δεν πολυγουστάρω τις ηγεσίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ας πάψουμε να είμαστε αφελείς.

    Ένα είναι το δίλημμα: Οι πολλοί ε΄ναντια στην εξουσία των λίγων. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ;
    Ποιο υπαρκτό πολιτικό μόρφωμα υπηρετεί τις αρχές της δημοκρατίας και έχει αυτή σαν πολιτικό στόχο;
    ΚΑΝΕΝΑ.
    Τότε, τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;
    Είναι άμοιροι ευθυνών, οι τοπικές κομματικές ομάδες των καθεστωτικών κομμάτων;

    Όπως το δίλημμα "αριστερά - δεξιά" είναι ψευτοδίλημμα, έτσι και η αντίθεση "ηγεσία - βάση" είναι ανάλογο απολίτικο ψεύδος. Για να ψαρεύει η "καλή, αλλά φασιστικής νοοτροπίας, βάση" ψήφους για την "κακή, αλλά εξίσου φασιστικής νοοτροπίας, ηγεσία".
    Πόσες φορές έχεις ακούσει κάποιους γύρω σου να λένε "δεν ψηφίζω κόμμα, αλλά τον τάδε, που είναι καλός άνθρωπος"
    Στη δημοκρατία, προσέρχεσαι σαν αυτό-νομος άνθρωπος και πολίτης. Όταν αντλείς άποψη,αλλά και δύναμη από "άλλο ξένο φως" είσαι ετερό-νομος.
    Κι αν ακόμα κάνουν τους καλούς σε σένα, είναι που δεν τους ζόρισες. Πού δεν αμφισβήτησες την ηγεμονία τους.
    Για ρώτα κι αυτούς που τους ζόρισαν, να μάθεις τι υπέστησαν από τις καλές τοπικές βάσεις και τους ανθρώπους.

    Είναι βαθύτατα πολιτικό το γεγονός που η κυρά Μαρία και ο κυρ Νίκος κάθονται σπίτι τους. Δεν πείθονται, μέσα στην απελπισία τους, από τα πολιτικά προτάγματα , αριστερά ή δεξιά, γιατί δεν τους εμπεριέχουν. Κι αυτό είναι λαϊκή σοφία. Είναι το ένστικτο, το συναίσθημα και όχι τόσο η γνώση που τους οδηγεί στην αδράνεια. Είναι η αντίδραση στις αδιέξοδες και αριστεροδεξιές ολιγαρχικές αοριστολογίες.

    Το ζητούμενο είναι μια μεγάλη, τερατώδης σε μέγεθος πρωτοβουλία, που να ενώνει δίχως τις παραδοσιακές - ολιγαρχικές αναστολές. Με ξεκάθαρους και λαμπερούς στόχους. Με ανθρώπους, που δεν είναι νεροκουβαλητές ολιγαρχικής εξουσίας. Που δεν συμμετέχουν σε επαναστατικές πρωτοβουλίες, για να αντικαταστήσουν το υπάρχον πολιτικό προσωπικό. Πού είναι "φυσικές" ηγεσίες, όπως τότε π.χ. στον αντιδικτατορικό αγώνα, και δεν εξαργύρωσαν τη συμμετοχή και το προσωπικό κόστος. Τότε, για να θυμίσουμε στους νεώτερους, τα κόμματα ήταν ενάντια στις μαζικές πρωτοβουλίες. Ο λαός, οι φοιτητές υποχρέωναν σε συμμετοχή. Κι ας μην ήξεραν πώς ακριβώς παίζεται το παιχνίδι.

    Όσοι, σαν εσένα, πιστεύουν στην διακομματική ενότητα και στους καλούς και κακούς των κομμάτων, ας πάνε στο ψευδεπίγραφο "αντιμνημονιακό μέτωπο". Η "αριστερή" όψη του καθεστώτος.
    Προσωπικά, πιστεύω στη φυσική ενότητα ανθρώπων, που τουλάχιστον δύο φορές στους τελευταίους μήνες, έδειξε τη μεγάλη δύναμη της, χωρίς να την καλέσει κανένα κόμμα. (15/6 -28/10)
    Στα γήπεδα, οι σύνδεσμοι φιλάθλων οργανώνουν την πολιτική αντίσταση. Και δεν συμμετέχει σε ψευδοκινητοποιήσεις, χωρίς καθαρό πολιτικό στόχο. Τόση είναι η απέχθεια των απλών ανθρώπων προς τα κόμματα.
    Και καθαρός πολιτικός στόχος είναι η δημοκρατία, το περιεχόμενο της οποίας περιγράφεται με σαφήνεια.
    Ποιο πολιτικό μόρφωμα έχει σαν βασική πρόταση τη δημοκρατία; (δεν βάζω επίθετα σε λέξεις που έχουν δύναμη)
    Όταν το πολιτικό μόρφωμα δεν έχει τέτοιο στόχο, δεν τον έχουν ηγεσία και βάση, που συμμετέχουν σε αυτά.Δεν έχουν διαφορετική ατζέντα ηγεσία και βάση. Έχουν την ίδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Με έχεις παρεξηγήσει. Δεν πιστεύω σε καμμία διακομματική ενότητα. Ούτε σε καλούς και κακούς. Ομολογώ αφέλεια. Πιστεύω στους φίλους μου, αυτούς που έκανα στην πλατεία και στη μαζικότητα των πλατειών. Φοβάμαι όμως την ανωριμότητα μας. Ακόμη έχουμε δρόμο μπροστά μας για να βάλουμε το εγώ στην άκρη και να έχουμε το εμείς... Όσο για αυτήν την "μεγάλη, τερατώδη σε μέγεθος πρωτοβουλία" που είναι? την βλέπεις να έρχεται από κάπου? Δεν ρωτάω ακαδημαικά, αλήθεια ρωτάω. Τις τελευταίες μέρες βλέπω μια ασυνεννοησία ακόμη και μεταξύ ανθρωπων που κατά βάση συμφωνούν, αλλά λέμε κι άλλα καταλαβαίνουμε. Πιστεύω ότι χρειάζεται πιο ξεκάθαρος λόγος, υπάρχουν αρκετοί που δεν πείθονται από αυτό που εκλαμβάνουν ως μισόλογα και υποννοούμενα.

    Τέλος θα πω κάτι. Να ξέρεις πως ότι γράφω, είναι ότι σκέφτομαι, ότι νιώθω, συνήθως εκείνη τη στιγμή. Δεν έχω κάποιο "πρόγραμμα" η κάποιο "σκοπό" που έχω βάλει να πετύχω μέσω των γραπτών μου. Σκέψεις αποτυπωμένες και χαίρομαι που επιτέλους κάποιος σχολιάζει και με βάζει σε διαδικασία να σκεφτώ ακόμη περισσότερο. Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Δεν είναι ότι δεν είμαι σταθερός στα πιστεύω μου, αλλά επιθυμώ να ακούω και να διαβάζω όσες περισσότερες απόψεις γίνεται. Με ενδιαφέρουν όλες οι οπτικές γωνίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ξαναδιάβασα την ανάρτηση μου για να καταλάβω που διαφωνήσαμε(χαχα) και κατάλαβα κάπως καλύτερα. Είμαι σίγουρος ότι στην ουσία συμφωνούμε, απλά όταν λέω ότι θα κατέβω με όλους για να αλλάξω κάτι, εννοώ ότι το θεωρώ προτιμότερο να είμαστε ανοικτοί σε συμμετοχή όλων σε αυτό που θέλουμε να πετύχουμε παρά να δημιουργούμε κάθετες αντιπαλότητες. Αυτό το λέει ο "διαλλακτικός" μέσα μου. Ο Πέτρος ο "διαλλακτικός" προσπαθεί μια ζωή να τα έχει καλά με όλους... (μπορεί να κάνει και λάθος όμως...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή